Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 117 1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโก7

ตอนที่ 117 1 ปีผ่านไป ไวเหมือนโก7

.............665

***************ตัดกลับไปที่ ห้องไอซิยู โรงพยาบาล ศิริราช

แม่ของฟ้าสวย หลังจากเป็นลม ไป เมื่อ ได้รู้ว่า ฟ้าสวย จะไม่พ้นคืนนนี้ และ แม่ของฟ้าสวย ก็ได้สติคืนมา ตอน 4 ทุ่ม จากนั้น แม่ของฟ้าสวยก็ได้ข่าวไปที่ห้องไอซียู และบอกกับหมอว่า ขอเล่านินานก่อนนอน ให้ลูกสาว ฟังเป็นครั้งสุดท้าย เพราะ แม่ฟ้าสวยบอกว่า หากฟ้าสวยนอน หลับ โดยไม่ได้ฟังนิทาน เธอจะนอนฝันร้าย

แม่ของฟ้าสวย เข้าไปนั่งข้างเตียง ก่อนจะพูดขึ้นว่า

"ลูกฟ้า ลูกยังนอน หลับ เหมือนเด็กๆเลยนะ"

"ลูกเคยบอกแม่ว่า วันไหน ลูกไม่ได้ฟังนิทานก่อนนอน เรื่อง นิทานใบไม้ ลูกจะนอนไม่หลับใช่มะ"

"งั้น เดียวคืนนี้ แม่จะเล่านิทานให้ฟังนะ ลูกจะได้นอนหลับ ฝันดีไง"

ว่าแล้วแม่ของฟ้าสวยก็เอามือ แต่งผม ของลูกสาว ก่อนเล่านิทานเรื่อง นิทานใบไม้ เป็นครั้งสุดท้าย ความว่า

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดอกไม้และใบไม้ยังไม่ได้รวมอยู่บนต้นเดียวกันอย่างเช่นทุกวันนี้ มันต่างก็แยกกันอยู่ อีกทั้งเหล่าใบไม้ก็ไม่ได้มีแต่สีเขียว หากแต่มีหลากหลายสีสันงดงามนัก......"

แม่ของฟ้าสวย ก็นอน หลับ ฟุ๊บลงไป ข้างๆเตียงนั้นเอง

เวลา 05.00 น. ของเช้าวันใหม่ ชัยโรจน์ ก็ได้ ขับรถขึ้นมาถึงกรุงเทพฯท่ามกลางพายุฝนฟ้าคะนอง เขาได้ เข้าไปในห้องไอซิยู และ พบว่า แม่ของฟ้าสวย นอนหลับอยู่ข้างๆ

จากนั้น ชัยโรจน์ จึงเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ และ กระซิบ ข้างๆหู ของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยว่า

.............666

"ผม ทำความฝัน ทั้ง 2 เรื่องให้แล้วนะครับ"

ว่าแล้ว ชัยโรจน์ก็เอา ขวดแก้ว ที่บรรจุ น้ำกับอากาศ จากเกาะโลซิน วางไว้ตรงหัวเตียง จากนั้น ก็เอา กระดาษ ขนาด A4 1 ใบ พับ และใส่ซองเอาไว้ ซึ่งในกระดาษ แผ่นนั้น เป็นข้อมูล ระบุถึง สำเนาของอัยการ ที่สั่งฟ้อง สส.สิทธิคม ทั้ง คดียัดข้อหาค้ายาเสพติด ต่อเจ้าหน้าที่ นัฐพร คดี ของฟ้าสวย คดีทุจริต คดีแรงงานต่างด้าว 79 ศพ และคดีอื่นๆอีกหลายคดี เมื่อชัยโรจน์ วางของทั้ง 2 สิ่ง ไว้ที่หัวเตียงผู้ป่วยแล้ว เขาก็ได้พูดกระซิบข้างหู เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยว่า

"ไอ้วิทย์ คุณฟ้าสวยครับ พวกคุณทั้ง 2 คนหลับฝันดีนะครับ แล้วก็ตื่นขึ้นมาพร้อมวันอันสดใสอีกครั้งนะครับ หวังว่า สิ่งที่ผมทำให้ ทั้ง 2เรื่องนี้ จะทำให้พวกคุณมีความสุข ไอ้วิทย์ กุไปก่อนนะ คุณฟ้าสวยครับผมไปก่อนนะครับ"

จากนั้น ชัยโรจน์โรจน์ก็เดินออกไป อย่างเงียบๆ เพราะ ไม่ต้องการให้แม่ของฟ้าสวยตื่น

ชัยโรจน์นั้น คิดว่า ตัวเอง ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ ทั้ง เอกวิทย์ และทั้งฟ้าสวยต้องเป็นแบบนี้ เขาจึงได้ ไปในสถานที่ๆหนึ่ง เพื่อ สงบสติอารมณ์ของตัวเอง

เวลา ผ่านไปจนถึง 06.00 น. หมอธีรพล ที่ กำลังฟุบหน้า หลับอยู่ในห้องทำงาน ก็ต้องตื่นตกใจ เมื่อ พยาบาลสุนิสา เข้ามาบอกว่า สัญญาณการเต้น ของหัวใจของฟ้าสวย หยุดทำงาน และ หยุดหายใจ ทีมแพทย์ ที่เหลืออยู่ รวมทั้งหมอธีรพล ก็ช่วยกันปั๊มหัวใจ กันอย่างเต็มที่ แต่แล้ว ก็ต้องยอมแพ้ต่อความตาย ที่ได้กระชาก ชีวิต ทั้ง เอกวิทย์ และทั้ง ฟ้าสวยไปพร้อมๆกัน ในรุ่งเช้าของวันนี้เอง

ทุกคนเศร้าเสียใจ เมื่อได้รู้ข่าวการจากไปของฟ้าสวย จนกระทั้งเวลาผ่านไป 1 ปีเต็ม

********** 1 ปีต่อมา

ณ บริษัท เอเอเอส พนักหญิงงาน 2 คน ที่กำลังเดินขึ้นลิฟท์ พูดกันในลิฟท์ ความว่า

"นี้เธอ 1 ปี แล้วนะ ที่ ประธานเอกวิทย์ ตายไปอะ แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย"

...............667

"จะเห็นได้ไงเล่า ก็เธอมาทำงานได้ไม่ถึงปีเลยนี้นา"

"เออ จริงด้วย"

"แต่ก็น่าสงสาร ประธานเอกวิทย์ นะ กว่าจะมีคนรู้ว่าประธานเอกวิทย์ ตายไปแล้ว ก็ตั้งหลายเดือนแนะ ที่จริงคิดแล้วก็น่าเสียดายฝีมือการทำงานของท่านนะ"

"เหรอ แต่ไม่ต้องกลัวหรอกเธอ เรายังมีท่านประธานชัยโรจน์นี้นา ท่านก็เก่งพอตัวนะ"

"ก็ใช่สิ ก็เขาสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันนี้น่า"

"เหรอ ฉันก็เพิ่งเข้ามาใหม่ เพิ่งรู้นะเนี๊ยะ แต่ ชั้น ทำงาน ที่นี้มาเกือบปี แล้ว ยังไม่เคยเห็น ประธานชัยโรจน์เลย เขาไปอยู่ไหนละเธอ"

"เขาว่า กันว่า ท่านประธานชัยโรจน์อกหัก แล้วตอนนี้ไปเฝ้าประภาคาร ที่ไหนซักแห่งนี้แหละ"

"โห ไม่น่าเชื่อ มีแบบนี้ด้วย โค...ตรอิโรติก"

"บ้าเหรอเธอ โรแมนติกต่างหาก แต่ที่น่าแปลกนะ ฉันรู้มาว่า ท่านประธานชัยโรจน์ กลัวทะเลมาก ไม่รู้นึกยังไง ไปเฝ้าประภาคารซะงั้น เห็นว่าท่านไม่อยากให้เรือล่มกลางทะเล แปลกๆนะเนี๊ยะ"

"อ้าว ไปเฝ้าประภาคาร แล้วใครเป็นคนเซ็นคำสั่งค่างๆ ในบริษัทละ"

"แหม เธอนี้ไม่รู้อะไร ก็รู้สึกว่า ผู้จัดการฝ่าย จะเอาเอกสาร ต่างๆ ไปให้ประธานชัยโรจน์เซ็นถึงที่ แล้วเดี๋ยวนี้ เขาก็ทำงานผ่านระบบออนไลน์กันหมดแล้ว"

"งั้นเหรอ แล้วประภาคารนั้น อยู่ที่ไหนละ"

"เรื่องนี้ เป็นความลับ ขั้น สุดยอด มีผู้จัดการคนเดียวเท่านั้น ที่รู้"

"ว้า อยากรู้จักว่า ใครกันนะ ที่ทำให้ ท่านประธานชัย ของเรา หกหักได้ถึงขนาดนี้"

...................668

"อยากรู้เหรอ"

"ใช่"

"ถามสาวยาคูลท์ดูนะ"

"เวรกรรม"

และในขณะเดียวกัน ที่ บริษัทจีเทก พนักงาน 2 คน ก็ได้คุยกันความว่า

"นี้เธอ ท่านประธาน วรวุทธ ไปโรงพยาบาลศิริราชอีกแล้วเหรอ"

"ใช่ ไม่รู้ติดใจอะไรหนักหนา กับที่โรงพยาบาลศิริราช ไอ้เราก็ต้องเอางานไปให้ทำที่นู้นทุกทีสินา"

"อ้าว นี้แกยังไม่รู้อีกเหรอ ว่า แฟนท่านประธานอยู่ที่นั้น"

"คนไหนอะ ท่านประธานแต่งงานแล้วนี้น่า กับลูกสาว ผบ.ทบ. มะใช่หรอ"

"ใช่ แต่รู้สึกว่า ยังมีอีกคนหนึ่ง นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ ชื่ออะไรแล้วจำไม่ได้"

"งั้นเหรอ แต่ได้ข่าว ว่า ลูกสาว ผบ.ทบ. ที่ชื่ออะไรน้า อ๋อ สุดาทิพย์ ก็ไปเฝ้าไปอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราชด้วยนี้สิ แปลกมาก"

"ก็นั้นนะสิ ไปนอนเฝ้าใครหนอ"

“ไม่รู้สิ แต่แปลกนะ เมื่อปีที่ แล้ว ท่านประธานวรวุทธ กับ ลูกสาว ผบ.ทบ. ขนาดแต่งงานกันแล้ว ตอนนั้น ดูเหมือนจะโกรธๆ กันอยู่ ไม่เห็นเหมือนตอนนี้เลย”

................669

“ทำไมเหรอ”

“ก็ตอนนี้ดูเหมือนจะ สนิทกันมากกว่า แต่ก่อน แต่ปีที่แล้ว รู้สึกจะมีมือที่ 3 เพราะท่านประธาน วรวุทธ ไปชอบผู้หญิงอีกคน”

“ผู้หญิงอีกคน เป็นมือที่ 3 เหรอ”

“ไม่รู้สิ”

ที่โรงพยาบาลศิริราช พยาบาลคนใหม่ ที่เพิ่ง เข้าทำงาน ในวอทเดียวกับ พยาบาลสุนิสา ซึ่งเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงปี ก็ถามขึ้นว่า

"พี่นิสา ค่ะ ผู้หญิง คนที่นอนเป็น เจ้าหญิงนิทรานั้น เขาเป็นใครเหรอค่ะ ทำไมหมอธีรพล จึงดูแล แบบ ใกล้ชิดจัง"

"เธอ เป็นคนสำคัญ ของคุณหมอธีรพลค่ะน้อง"

"เอ๊ะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ พี่นิสา พอจะเล่าได้มะค่ะ"

"ได้สิจ๊ะ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาปีกว่าๆแล้วละ"

"......"

"ผู้หญิง คนที่นอนอยู่ เป็นเจ้าหญิงนินทรา เธอชื่อจริงว่า ฟ้าสวย ค่ะ แต่ความจริงแล้ว คนที่อยู่ในร่างนั้น จริงๆ เป็นเพื่อนสนิทของ หมอธีรพลเขาละ"

"เอ๊ะ พี่นิสาพูดแปลกๆนะค่ะ เล่าตอนเถอะค่ะ"

"ตอนนั้น คุณฟ้าสวย ถูกยิง อาการสาหัส แต่พวกเราก็ช่วยเหลือ จนอาการปลอดภัยแล้ว แต่ก็ไม่นึกเลยว่า อาการจะหนักขึ้นมาอีก และคราวนี้หนักเลย"

................670

"เหรอค่ะ"

"คุณฟ้าสวย มีการการโรคหัวใจกำเริบ และหัวใจ หยุดเต้นเฉียบพลัน จนสมองขาดอ๊อกซิเจนอย่างรุนแรง ผลคือ สมองหยุดทำงานไปซะเฉยๆ แต่มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก"

"แปลกยังไงเหรอค่ะพี่นิสา"

"สมอง หยุดทำงาน หรือสมองตาย ในทางการแพทย์ถือว่า ได้เสียชีวิตแล้ว"

"อื่ม ก็จริงนะค่ะ"

"แต่หมอธีรพล ก็ดูเหมือนมีความหวังอะไรบางอย่าง ก็พยายามช่วยปั๊มหัวใจ ทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้หัวใจยังเต้นอยู่ ตอนนั้น พวกเราทุกคน รวมถึงหมออีกหลายท่าน ไม่รู้เลยว่า พี่หมอธีรพล กำลังคิดอะไรอยู่" พยาบาลสุนิสาพูด

"พี่หมอธีรพลแปลกมากจริงๆค่ะ"

"แต่เรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นนะสิค่ะน้อง เพราะ เรามารู้ตอนหลังว่า คุณฟ้าสวย เขาเป็นมะเร็งเม็ดเลือดด้วย ไม่รู้ว่ามาเป็นเอาตอนไหน ประวัติในครอบครัวของคุณฟ้าสวยก็ไม่มีใครเคยเป็น มันแปลกมาก พี่คิดว่า หมอธีรพลคนเดียวเท่านั้น ที่รู้เรื่องนี้ ขนาดพี่ ช่วยทำงานวิจัย ชิ้นนั้น พี่ยังไม่ค่อยจะรู้เลย"

"งานวิจัยเหรอค่ะ งานวิจัยอะไรค่ะพี่นิสา"

"อ๋อ ปะ ปะ ป่าวจ๊ะ งานวิจัยทั่วๆไปนะ"

"แล้วยังไงต่อค่ะพี่"

"พอเป็นมะเร็งเม็ดเลือด เม็ดเลือดขาวพวกนั้น ก็ทำร้ายร่างกายของคุณฟ้าสวยหนักเลย พวกมันทำลาย เซลล์ดีๆ ของคุณฟ้าสวยเกือบหมด จนโทรมเลย สุดท้าย ร่างกายก็รับไม่ไหว หัวใจจึงหยุดเต้นอีกครั้ง"

"ว้า แย่จัง แล้วหมอธีรพล ทำยังไงต่อค่ะพี่นิสา"

..................โปรดติดตามตอนต่อไป

คุยกับนักเขียน

แต่งมาถึงหน้าที่ 670 แล้ว ใกล้จบแล้ว

แรงบันดาลใจของนิยายเรื่องนี้มาจากเพลง "ความทรงจำครั้งสุดท้าย" ของวงแคช ผู้เขียนขอขอบคุณมาณที่นี้ด้วย

https://www.youtube.com/watch?v=qEpWuCp1peY

Create Date : 29 กันยายน 2555

Last Update : 29 กันยายน 2555 18:45:58 น.

0 comments

Counter : 955 Pageviews.