Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
6 สิงหาคม 2553
 
All Blogs
 
ตอนที่ 59 ดราม่าเล็กน้อย เมื่อชัยโรจน์รู้ความจริง

..............350


“หา ตลกแล้วไอ้หมอพล เมื่อวันก่อนกุเพิ่งไปเจอไอ้วิทย์มาเลย เล่นมุขเปล่านี้”


“แล้วตอนไปเจอกัน คุณชัย เห็นหน้าคุณวิทย์ป่าวครับ”


“ก็ไม่เห็นหน้าหรอก เพราะมันดันปิดไฟมืด มันบอกว่า เป็นการรักษาความปลอดถัย เพราะมันมีเรื่องกับมาเฟียรัสเซียอยู่”


“ยังไงก็แล้วแต่คุณชัยครับ คุณชัยจะเชื่อผมหรือไม่ก็ตาม ก็คงต้องไปถามคุณวิทย์เอาเอง”


“ถามไอ้วิทย์เหรอ”


“ใช่ครับ ตอนนี้คุณวิทย์อยู่ในร่างกายของคุณฟ้าสวยครับ”


“เฮ้ย!! ตลกแล้วไอ้หมอพล”


“ไม่ได้ตลกครับ ผมเห็นมากับตาว่าตอนนี้ ร่างกายของคุณวิทย์นอนไร้ชีวิตอยู่ที่โรงพยาบาลเพชรบุรีครับ คุณชัยสามารถไปดูได้ทุกเวลา”


จากนั้น ชัยโรจน์ก็ เงียบไป และใช้ความคิดไปซักพัก ก่อนจะพูดขึ้นว่า


“นี้เป็นแผนของมิงกับไอ้วิทย์ เพื่อที่จะแย่งคุณฟ้าสวยไปจากกุใช่มะ เป็นแผนการที่ปัญญาอ่อนมาก กุว่าหาพวกมิง 2 คนหาแผนอื่นที่มันฟังดูเข้าท่ากว่านี้ดีกว่าวะ” ชัยโรจน์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ


“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณชัย”


“พอเหอะ ไอ้พล มิงก็รู้ว่า ไอ้วิทย์มันเป็นคนยังไง ผู้หญิงคนไหนที่มันสนใจ มันก็ต้องเอามาให้ได้ มิ
งก็รู้นี้ไอ้พล มิงยังจำเรื่องของน้องเนตรดาวที่ตายไปเพราะไอ้วิทย์ได้ไหม”


“......พูดไม่ออก......”


“น้องเนตรดาวต้องตายไปเพราะไอ้วิทย์ แล้วมิงยังอยากเห็นคุณฟ้าสวยต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันหรือไง”


“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณชัย เข้าใจผิดแล้ว”


“พอเหอะ กุไม่อยากคุยกับมิงแล้วไอ้หมอพล”


ว่าแล้ว ชัยโรจน์ก็ออกไปจากห้องด้วยความโกรธ


หลังจากที่ชัยโรจน์ได้ฟังเหตุการณ์จากปากของหมอธีรพลทุกอย่างเขาไม่เชื่อ และชัยโรจน์คิดว่า นี้คงเป็นแผนการของเอกวิทย์ ร่วมมือกับหมอธีรพล เพื่อมาหลอกเขา และเขาคิดว่า ตอนนี้ ฟ้าสวยกำลังตกเป็นเหยือในเกมส์นี้ด้วยเช่นกัน


ซึ่งไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรชัยโรจน์ก็ไม่ยอมฟัง แม้แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และหมอธีรพลบอกว่าจะพาไปดูศพของเอกวิทย์ ชัยโรจน์ก็บอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเขาเพิ่งเจอกับเอกวิทย์มา


ชัยโรจน์คิดว่าฟ้าสวยกำลังแสดงละครตามคำสั่งของเอกวิทย์อยู่ และชัยโรจน์คิดว่าจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อดึงฟ้าสวยกลับมา


ดังนั้น สิ่งที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเป็นกังวลมากที่สุดในตอนนี้ กลับไม่ใช่เรื่องการหาความลับของฟ้าสวยที่ต้องค้นหาในบริษัท จีเทก ซะแล้ว แต่สิ่งที่กังวลที่สุดก็คือ เจ้าชัยโรจน์ เพื่อนรักในวัยเด็กของเอกวิทย์นั้นเอง ซึ่งชัยโรจน์นั้นแสดงออกว่าชอบฟ้าสวยอย่างมาก

..................351


และเอกวิทย์เองก็ไม่เคยเห็นเพื่อนคนนี้ จีบใครจริงจังแบบนี้มากก่อนเลย จึงรู้สึกกลัว และเอกวิทย์ก็ต้องตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่เหตุการณ์ต่างๆจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ และเรื่องราวก็เกิดขึ้นเมื่อเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ชวนชัยโรจน์ไปเที่ยวอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ ชวนไปเที่ยวที่เพชรบุรี โดยจะแกล้งหลอกล่อพาให้ไปดูศพของเอกวิทย์ที่โรงพยาบาล และต้องการที่จะอธิบายเรื่องราวความจริงต่างๆให้ชัยโรจน์เข้าใจ


หลังจากที่ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย พยายามอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชัยโรจน์ฟัง แต่ชัยโรจน์ก็ฟังๆไปแบบไม่เชื่อ จนเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเองต้องอ่อนใจ และเงียบไปซักพัก ก่อนชัยโรจน์จะพูดขึ้นในรถยนต์ของตัวเองว่า


"คุณฟ้าครับ"


"บอกว่าไม่ใช่คุณฟ้า"


"คุณฟ้าคิดว่าการมีครอบครัวคืออะไรครับ"


"ไม่รู้"


"คุณฟ้าว่า หากเรารักใครสักคนแบบมากๆ หรือแบบว่าคนนี้แหละที่เราตามหามาทั้งชีวิต คุณฟ้าคิดว่า ผมควรทำไงดีควรดีครับ"


"เป็นเรื่องแล้วไง อย่าขอกุแต่งงานนะโว้ยไอ้ชัย กุรับไม่ด๊ายยย" เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยคิดในใจ ก่อนที่จะพูดออกไปว่า


“ใครกันเหรอ”


"ก็คนที่นั่งอยู่ข้างๆผมนี้แหละครับ"


"เหรอ อิอิ ช่างพูดล้อเล่นได้ขำไม่ออกจริงๆ"


"ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ผมเอาจริง ผมจริงจัง นี้เป็นครั้งแรก"


"........"


"คุณฟ้าครับ แต่งงานกับผมนะครับ"


"......"


น้ำเสียงของชัยโรจน์นั้น ดูจริงจังมาก ซึ่งเอกวิทย์เองก็ไม่เคยเห็นเพื่อนรักของตัวเอง มีท่าทีที่จริงจังแบบนี้มาก่อนเลย ซึ่งเขาก็รู้และแน่ใจเลยว่า เจ้าชัยโรจน์เพื่อนของเขานั้น พูดจริง และชอบฟ้าสวยจริงๆ แต่เอกวิทย์นั้น หลังจากได้ฟังขนก็ลุกซู่ไปทั้งตัว


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ได้บอกทางให้ชัยโรจน์ขับรถไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ก่อนที่จะไปเพชรบุรี ซึ่งก็คือโรงเรียนประถมที่ทั้งคู่เคยเรียนมาด้วยกันนั้นเอง โรงเรียนมีสนามเด็กเล่น และมีต้นไม้ร่มรื่น ทั้งคู่ก็นั่งลงบนเก้าอี้ตรงสนามเด็กเล่น แต่สิ่งที่ชัยโรจน์ประหลาดใจคือ ทำไมฟ้าสวยจึงพาเขามาที่นี้ และเธอยังมีลักษณะเหมือนใครบางคนที่เขาเคยรู้จัก

...................352


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจูงมือชัยโรจน์ ไปนั่งที่เก้าอี้ ใต้ต้นมะม่วง ซึ่งเป็นต้นมะม่วงต้นเดียวกับที่ ด.ช.เอกวิทย์เคยนั่งร้องไห้ บริเวณสนามเด็กเล่น ในโรงเรียนประธม


"แต่ว่า คุณฟ้าพาผมมาที่นี้ทำไมครับ นี้มันโรงเรียนเก่าผมนนี้น่า เอ๊ะ แต่แปลกจัง วันนี้ไม่มีเด็กนักเรียนเลย"


"ก็มันวันอาทิตย์ ใครเขาเรียนกัน"


“เออ จริงสินะครับ”


“ไอ้ชัย แกรู้มะ ว่าต้นมะม่วงต้นนี้ มีความประทับใจอยู่”


“เอ๊ะ!!”


“เป็นความประทับใจมาก ตอนนั้นกุทะเลาะกับไอพวกปรีชา พวกนั้นมันมาว่าแม่กุ มันว่าแม่กุหนีไปมีแฟนใหม่ กุเลยต่อยมัน ก็ตอนนั้นกุยังเด็กอะนะ แต่ทำไปทำมากุโดนตีอยู่คนเดียว เพราะดันไปก้าวร้าวใส่คุณครู ตอนนั้นกุก็เลยมานั่งร้องไห้ทีใต้ต้นมะม่วงต้นนี้แหละ”


“เอ๊ะ นี้มันเรื่องของไอ้วิทย์นิครับคุณฟ้าสวย”


“นึกแล้วเชียวว่ามิงต้องไม่เชื่อ ตอนนั้นมิงกับกุก็ไม่ค่อยสนิทกันแบบตอนนี้หรอก แต่รู้มะว่า ต้นมะม่วงต้นนี้แหละที่ทำให้กุชอบ น้องดา ขึ้นมา น้องดาอุสาห์เอายามาทาให้ แถมเอาขนมยี่ห้อปักกิ่ง รสนมเคลือบคาราแมว มาให้กุอีก ตอนนี้ขนมห่อนั้นกุยังเก็บเอาไว้เลย กุไม่กล้ากินกลัวหมด”


“เหอๆ”


ชัยโรจน์ได้ฟังดังนั้นก็อมยิ้ม และคิดว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนของเอกวิทย์ ที่หลอกให้ฟ้าสวยเล่นละครตบตา แต่แล้วก็มีภารโรงแก่ๆคนหนึ่งเดินมากวาดขยะ ใกล้ๆ และเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ทักขึ้นว่า


“สวัสดีครับ เอ๊ะ! ผิดๆ สวัสดีค่ะ ลุงหมาย”


“เอ๊ะ สวัสดีครับ เออ คุณเป็นใครเหรอ”


“อ๋อ คือ เป็นนักเรียนรุ่นแรกๆของที่นี้นะค่ะ แล้วนี้น้องมุกลูกของลุงสบายดีไหมค่ะ”


“อ๋อ น้องมุกอะเหรอ”


“ใช่ค่ะ”


“น้องมุก ตอนนี้เรียนใกล้จบปริญาแล้วละ นะ ลุงภูมิใจมากเลย”


“โอ้โห จริงเหรอค่ะ เวลาผ่านไปเร็วมากเลย ตอนนั้น ยังเป็นเด็กน้อยตัวอ้วนจ้ำม้ำอยู่เลย” ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็หันมาถามชัยโรจน์ที่นั่งอยู่ข้างๆ


“ไอ้ชัย แกจำน้องมุกได้มะฟะ”


“เอ๊ะ จำได้สิครับ น้องมุกเป็นลูกของลุงหมายจริงๆ”


ลุงภารโรงเมื่อได้เห็นดังนั้น จึงเข้าใจ และไม่อยากขัดคอหนุ่มสาวเขาคุยกัน จึงได้พูดขัดขึ้นมาว่า


“หนูๆ เดียวลุงของไปกวาดใบไม้ตรงนู้น ก่อนนะ จีบกันตามสบายนะ ลุงไม่ขัดจังหวะแล้ว”

..................353


ประโยคนั้นของลุงหมายเล่นเอาเอกวิทย์ในร่างฟ้าสาว ต้องทำหน้าเซง แต่ก็ไม่เท่ากับประโยคสุดท้ายที่ลุงหมายพูดว่า


“แล้วรีบแต่งงาน มีลูกกันเร็วๆนะ มีลูกกันซักโหลนะลูกเฮ้ย” ลุงหมายพูดย้ำก่อนเดินจากไป


เอกวิทย์ในร่งฟ้าสวยเงียบไปซักพัก ก่อนตั้งสติได้ และพูดกับชัยโรจน์ต่อ


“ไอ้ชัยคงแกไม่คิดอย่างที่ลุงหมายแกพูดหรอกนะ”


“ไม่เลย ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย” จริงๆแล้วชัยโรจน์ตอบแบบแนบเนียบ แต่ในใจนั้นดีใจสุดๆ


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพยายามอธิบายเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้นที่นี้ เพื่อให้ชัยโรจน์ ได้มีสติ และดูว่า จริงๆแล้ว ฟ้าสวย นั้นก็คือ เอกวิทย์ เพื่อนของเขานั้นเอง แต่ชัยโรจน์นั้น กลับคิดว่า ฟ้าสวยกำลังแสดงละครตามคำสั่งของ เอกวิทย์ อยู่ ก็เลยแกล้งๆตามน้ำไป


“ไอ้ชัย เรารู้นะว่าแกอาจจะไม่เชื่อว่า เราคือเอกวิทย์เพื่อนของแก”


“ผมเชื่อสิครับ”


แต่ความจริงคือ ชัยโรจน์ ไม่เชื่อเลยซักนิด แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อ เพราะชัยโรจน์คิดว่านี้เป็นแผนของเอกวิทย์ที่กำลังบังคับฟ้าสวยอยู่ และชัยโรจน์คิดว่าการทำเป็นเชื่อแบบนี้จะยิ่งมีโอกาสได้ใกล้ชิดฟ้าสวยได้มากกว่า


“ไม่ต้องหรอก ดูก็รู้ว่าแกไม่เชื่อ แม้ว่าไอ้พลจะอธิบายแกก็ไม่เชื่ออีก เลยต้องพาแกมาที่โรงเรียนประถมที่เคยเรียนด้วยกันนี้ไง แล้วเดียวก็จะไปต่อด้วยการพาแกไปดูศพของฉันที่โรงพยาบาลเพชรบุรี เพื่อยืนยันว่าเอกวิทย์นั้นตายแล้วจริงๆ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยพูด


"แอะ!!"


และแน่นอน แม้ว่าในครั้งแรกที่ชัยโรจน์ได้ฟังเรื่องการสลับร่าง เขาย่อมจะไม่เชื่อเมื่อได้ยินครั้งเป็นแรก แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ได้พยายามอธิบาย และพูดคุยความลับต่างๆ ที่ชัยโรจน์เองก็ไม่คิดว่าฟ้าสวยจะรู้ จนชัยโรจน์เริ่มที่จะลังเลว่า สิ่งที่ฟ้าสวย กับ หมอธีรพล พูดเป็นความจริงหรือไม่ ชัยโรจน์นั้นได้เริ่มสังเกตเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย โดยไม่ให้ฟ้าสวยรู้ตัว จนชัยโรจน์นั้นเริ่มที่จะไม่มั่นใจว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่


แม้ว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จะพยายามอธิบายถึงความหลัง เกี่ยวกับเขาทั้ง 2 คนที่เคยเรียนอยู่ที่นี้ด้วยกันอย่างไร เล่าเรื่องแล้วเรื่องเล่า แต่ก็ดูเหมือนว่า ชัยโรจน์จะไม่ค่อยเชื่อและลังเลอยู่ เพราะชัยโรจน์คิดว่าเขาเพิ่งไปเจอเอกวิทย์มาจริงๆ และเรื่องการสลับร่างแบบนี้มันเป็นสิ่งที่เชื่อได้ยากมาก จนเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยต้องงัดไม้ตายออกมา นั้นคือพาชัยโรจน์ไปดูศพของนายเอกวิทย์ที่นอนไร้ชีวิตโรงพยาบาลเพชรบุรี จากนั้นทั้งคู่ก็ได้ขับรถไปจนถึงเพชรบุรี


และแน่นอน กลุ่มบุคคลลึกลับ ในชุดสีดำ และพกพาอาวุทธ ก็ขับรถสะกดรอยตาม โดยที่ทั้ง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และชัยโรจน์ไม่รู้ตัวเลย

..................354


และเมื่อขับรถไปถึงโรงพยาบาลเพชรบุรี ชัยโรจน์ก็เข้าไปในห้องดับจิตโดยขออนุญาต จากเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล ซึ่งเมื่อชัยโรจน์ได้เห็นศพของเอกวิทย์ ชัยโรจน์ ถึงกับเข่าอ่อนจนแทบทรุด เขาไม่ได้พูดอะไรมาก และเดินออกไปจากห้องดับจิตอย่างรวดเร็ว


ชัยโรจน์รีบเดินไปนั่งที่สวนย่อมของโรงพยาบาลเพชรบุรีอย่างรวดเร็ว โดยที่เขาพยายามเก็บอาการโดยแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เข้ามาพูดกับชัยโรจน์ว่า


"ไอ้ชัย ฟังกุนะเพื่อน"


"แอะ!!"


"กุชื่อ......เอกวิทย์ เป็นเพื่อนของมิง"


"แอะ!! คุณฟ้าว่าอะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ชัด"


"มิงได้ยินไม่ผิดหรอก กุนี้แหละเอกวิทย์ ประธานบริษัทเอเอเอส แล้วก็เป็นเพื่อนของมิงด้วย"


"แอะ คุณฟ้ารู้จักเอกวิทย์ เพื่อนผมด้วยนี้น่าลืมไป แต่ว่าเขาตายไปแล้วนะ คุณฟ้าเล่นมุขนี้ผมงงเลย "


"ไม่ได้มุข กุเอกวิทย์จริงๆ กุขับรถแล้วรถคว่ำ ตอนวันที่กุทะเลาะกับน้องดา กุดื่มเหล้าไปเยอะเลย แย่มากๆ แล้วหลังจากนั้น กุก็รู้สึกว่ากุหลับไปนานมากๆ ก่อนจะตื่นขึ้นมาเป็นแบบนี้"


"คุณฟ้า อย่าเล่นมุขนี้เลยครับ ผมเริ่มจะขำไม่ออกแล้วนะ "


"ไม่ได้พูดเล่นนะ นี้เรื่องจริง และตอนนี้มีแต่ไอ้หมอพลที่รู้เรื่อง และมันกำลังหาวิธีให้กุกลับร่างเดิมอยู่"


"คุณฟ้ากำลังจะบอกว่า คุณฟ้าสลับร่างกับเพื่อนของผม เหมือนในละครเหรอ เอ้า!! เชื่อก็เชื่อ"


แต่คำตอบที่ได้รับจากชัยโรจน์นั้น ทำให้เอกวิทย์รู้ดีว่า ชัยโรจน์เริ่มที่จะเชื่อบ้างแล้ว แต่ยังไม่กล้ายอมรับความจริง ดังนั้นเอกวิทย์จึงต้องพูดเรื่องราวในอดีตของเขาให้ชัยโรจน์ฟังเพื่อย้ำอีกครั้ง จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า


“ไอ้ชัย มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ มิงเล่าเรื่องสมัยเด็กๆให้กุฟัง มิงบอกว่ามิงเป็นโรคกลัวทะเล โดยเฉพาะการนั่งเรือ มิงจะกลัวสุดๆ”


“แอ๊ะ”


“ไอ้ชัย มิงเคยบอกกุว่า ที่มิงกลัวทะเลเพราะจำฝั่งใจ เพราะตอนที่มิงยังเด็ก มิงเคยนั่งเรือไปเที่ยวที่เกาะพงัน แล้วพายุเข้าเรือก็ล่ม แต่มิงก็รอดมาได้ ตั้งแต่นั้นมา มิงก็เลยกลัวการนั่งเรือ และกลัวทะเลมาก เรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก นอกจากคนที่สนิทจริงๆ”


“แอ๊ะ คุณฟ้ารู้ได้ไงครับ หมอธีรพลเล่าให้ฟังเหรอครับ”


"เรื่องนี้ขนาดไอ้พลยังไม่รู้เลย ก็มิงเล่าให้กุฟังคนเดียวนิน่า แต่กุก็หวังว่าวันหนึ่งมิงจะเลิกกลัวทะเลนะ ทะเลมันสวยกว่าที่มิงคิด โดยเฉพาะที่แหลมไร้ชื่อ วิวทะเลมันสวยมาก แต่ก็เอาเหอะ เพราะไอ้หมอพลมันเคยบอกกุว่าโรคชนิดนี้เขาเรียกว่า โฟเบีย ใครไม่เป็นไม่มีทางรู้หรอกว่ามันน่ากลัวแค่ไหน ตอนนั้น กุว่ามิงนี้ปัญญาอ่อนมาก กลัวทะเล กลัวการนั่งเรือ แต่ตอนนี้ กุเข้าใจความกลัวแบบนั้นแล้วว่ามันน่ากลัวจับใจจริงๆ”

.............355


"แอะ!!"


“อ๋อ ก็ตั้งแต่ กุเข้ามาอยู่ในร่างกายของฟ้าสวยเขา ตัวฟ้าสวยมีนิสัยกลัวโน้นกลัวนี้ เยอะไปหมด โดยเฉพาะแมลงสาป ทำให้กุกลัวตามสิ่งที่ฟ้าสวยเขากลัวไปด้วย น่ากลัวจริงๆ พอพูดถึงแมลงสาปแล้วกุก็ยังขนลุกไม่หาย อ๋อ และยังมีอีก ไอ้ชัย มิงเคยไปนั่งเล่นที่สวนหลังโรงพักบ่อยมากตอนเด็กๆใช่ไหม"


“แอ๊ะ”


"แล้วมิงก็ไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่ายๆ แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่มิงมาร้องให้ที่นั้น มิงบอกว่า มิงเป็นต้นเหตุที่ทำให้แม่ตัวเองต้องตาย ในเหตุการณ์เรือล่มครั้งนั้น ทำให้มิงเกรียด และกลัวการนั่งเรือในทะเลมาก เรื่องนี้ แทบจะไม่มีใครรู้เลย"


เมื่อสิ้นประโยคนั้น ทำให้ชัยโรจน์ต้องเงียบ และดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวของชัยโรจน์จะหยุดนิ่ง ชัยโรจน์มองตาเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และเริ่มที่จะไม่เชื่อมั่นกับสิ่งที่เกิดขึ้น ชัยโรจน์ไม่รู้ว่า ฟ้าสวย สาวน้อยน่ารัก ใสซื่อ รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาเคยบอกกับเอกวิทย์เพื่อนรักคนเดียวของเขาเท่านั้น และเอกวิทย์เคยสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครรู้อย่างเด็ดขาด และสิ่งที่เอกวิทย์คำสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อน เป็นสิ่งที่เอกวิทย์ยึดถือเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งไม่มีทางที่เอกวิทย์จะบอกให้คนอื่นรู้


"คุณฟ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไรครับ" ชัยโรจน์ถามย้ำอีกครั้ง แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยฟ้าสวยไม่ตอบ พร้อมเล่าต่อ


"แล้ววันนั้น มิงก็ชวนกุมาร้องไห้ด้วยกัน แต่กุร้องไห้ไม่ได้ เพราะกุสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ร้องไห้ มิงนั่งอยู่ที่นั้น ตรงหลังโรงพัก แล้วมิงก็แอบ มิงบอกว่า ไม่อยากให้ใครเห็นว่ามิงร้องไห้ กุก็สัญญากับมิงว่า จะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครรู้ ซึ่งกุก็ได้ทำตามสัญญาแน่นอน เรื่องนี้มิงไม่ต้องกังวล เพราะถึงแม้ว่ากุจะเลวซักแค่ไหนในสายตามิงนะไอ้ชัย แต่เรื่องหนึ่งที่มิงวางใจกุได้ นั้นคือ กุจะรักษาสัญญาได้เสมอ”


“......”


“ แต่กุว่า ตรงหลังโรงพักนั้นวิวมันสวยดี ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาเลย เวลาดวงอาทิตย์ตกนะสวยสุดๆ ไอ้ชัย มิงเคยบอกแบบนั้น มิงจำได้มะ"


"พอเถอะครับ!! คุณฟ้าสวย" ชัยโรจน์พูด เเละเริ่มที่จะมีน้ำตาซึมออกมา แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ไม่หยุดที่จะเล่าต่อ


"แล้วมิงก็เคยบอกกับกุว่า ลูกผู้ชายจะต้องไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น พ่อมิงสอนอย่างนั้น แต่ความจริงคือ มิงมักจะใจเซาะ ร้องไห้ตลอดเลยสมัยเด็กๆอะ ความจริงแล้วบางครั้ง มิงก็เป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวเหมือนกันนะไอ้ชัย"


"พอซะที!! หยุดเล่าเถอะครับ"


"แต่ถึงมิงจะดูภายนอกเข้มแข็งแค่ไหน แต่กุก็รู้ว่าความจริงแล้ว มิงเป็นคนอ่อนไหว"


“พอซะที!!!"


ชัยโรจน์ร้องให้ออกมา พร้อมกับคว้าตัวเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเข้ามากอดอย่างแรง จนเอกวิทย์เองก็หายใจแทบจะไม่ออก


"พอซะที!! กุเชื่อมิงแล้ว ไอ้บ้าวิทย์!! "





....................โปรติดตามตอนต่อไป



Create Date : 06 สิงหาคม 2553
Last Update : 6 สิงหาคม 2553 15:55:45 น. 0 comments
Counter : 520 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ruddy01
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ruddy01's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.