Bloggang.com : ruddy01 : ตอนที่ 67 วรวุทธ, ชัยโรจน์, หมอธีรพล เสน่ห์แรงจริงนะฟ้าสวย

ตอนที่ 67 วรวุทธ, ชัยโรจน์, หมอธีรพล เสน่ห์แรงจริงนะฟ้าสวย

....................401

แต่แล้วทั้งประธานกรรมการจีเทก และผู้จัดการสาขาดอนเมือง ก็ยังไม่เข้ามาทำงาน จนกระทั้ง ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน ทั้งคู่จึงได้เข้ามาที่ห้องทำงานของผู้บริหาร ชั้น 6 ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

“สวัสดีค่ะท่านประธาน สวัสดีค่ะผู้จัดการ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกล่าวทักทายอย่างสุภาพ เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย

“อืมสวัสดีคุณเลขาฟ้าสวย” ทั้ง 2 คนกล่าวทักทายก่อนจะเดินไปนั่งบนเก้าอี้รับรองแขก

“คุณเลขา ขอกาแฟแก้วสิ” วรวุทธสั่งเลขาคนใหม่

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเมื่อได้ยินดังนั้น จึงไปชงกาแฟมาให้ และในใจก็บ่นว่า ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งๆที่เมื่อก่อน วรวุทธ นั้น แทบที่จะเป็นลูกไก่ในกำมือของ เอกวิทย์ แท้ๆ พูดได้ว่า จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด จากนั้นผู้จัดการสาขาย่อยดอนเมืองจึงพูดขึ้นว่า

“เจ้านายครับ กทช. ตัดสินใจให้สัญญานคลื่น 3.9G ความถี่ 2300 ให้กับเอเอเอสไปแล้ว เราควรจะรับมือเรื่องนี้ยังไงดีครับ”

“สำหรับเรื่องนี้เราคงต้องเรียกประชุมผู้ถือหุ้น และทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะงานด้านเทคนิค เพื่อประเมิณสถานะการณ์”

ในขณะนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังชงกาแฟอยู่ และเมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็บ่นในใจว่า

“เราได้คลื่น 3.9G ความถี่ 2300 แล้วเหรอเนี๊ยะ แบบนี้บริษัทเราไปรุ่งแน่ ฮ่าๆๆ” แต่สิ่งที่เอกวิทย์คิดว่าเขากำลังพูดในใจนั้น กลับกลายเป็นว่า เขากำลังบ่นพิมพ่ำคนเดียว

“แล้วแบบนี้เจ้านายครับ เราจะรักษาฐานลูกค้าได้อย่างไรละครับ แล้วคลื่นที่เรามีก็ไม่สามารถทำ 3G แข่งกับเอเอเอสได้แน่ๆ”

ระหว่างที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังเดินเอากาแฟไปให้อยู่นั้น เขาก็คิดในใจอีก

“โธ่ บริษัทจีเทกมีสัญญาสัมปทาน คลื่น 900 กับ กสท. อยู่ หาก อับเกรดระบบ ให้เป็น CDMA+3 มันก็แรงพอๆกับ 3.9G นั้นแหละ แถมไม่ต้องลงทุนระบบเยอะอีก เป็นถึงระดับผู้บริหารเรื่องแค่นี้ก็ยังไม่รู้อีก”

แม้เสียงของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจะดังเบาๆ แต่ด้วยความใกล้ ตอนที่เอากาแฟไปเสริฟ ทำให้ทั้ง ผู้จัดการสาขาย่อย และวรวุทธได้ยิน และเมื่อได้ยินดั้งนั้น ทั้งวรวุทธ และผู้จัดการสาขาย่อยดอนเมืองก็หันมามองเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย

ส่วนเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเองก็ทำหน้างงๆ เหมือนกัน และสงสัยว่า หันมามองทำไมฟ๊ะ จากนั้นเอกวิทย์ก็วงแก้วกาแฟ และเดินกลับโต๊ะทำงานไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเอกวิทย์คิดว่าเขาไม่ได้พูดอะไรออกไป จากนั้น วรวุทธ จึงได้พูดขึ้นว่า

“เออจริงสิผู้จัดการ คลื่น 900 ของเรา เราเอาไว้ให้บริการ ส่ง SMS อย่างเดียวใช่มะ”

.............402

“ใช่ครับ เรามีสัญญาสัมปทานอยู่อีกประมาณ 10 ปี ครับเจ้านาย”

“เหรอ หากว่าเอามาปรับปรุงให้เป็น CDMA+3 นี้ความเร็วจะเพิ่มขึ้นมะผู้จัดการ”

“ความจริงในทางเทคนิคนี้ ความเร็วน่าจะเพิ่มขึ้นนะครับเจ้านาย แต่จะเท่ากับ 3.9G หรือป่าวนี้คงต้องให้ฝ่ายเทคนิคของเราตรวจสอบดูครับ”

“อืมงั้นเอาตามนี้เลย ลองให้ฝ่ายเทคนิคตรวจสอบดู”

“ครับเจ้านาย แล้วผมจะรีบดำเนินการครับ”

จากนั้น วรวุทธก็หันมาพูด ขอบคุณกับเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ซึ่งเอกวิทย์เองก็งงว่า วรวุทธจะขอบคุณเขาทำไม

“เจ้านายครับงั้นผมขอตัวไปติดต่อช่างเทคนิคก่อนนะครับ”

“อืม รีบๆนะ ได้ข้อมูลยังไงช่วยแจ้งผมด้วย”

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานเลขา เขางงมาก ไม่คิดว่า วรวุทธจะรู้เรื่อง CDMA+3 เพราะเทคนิคการแปลง คลื่น 900 ให้เป็น CDMA+3 ถือเป็นเทคนิคขั้นสูง และเป็นเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดที่ยังคงเป็นความลับอยู่ ทำให้เอกวิทย์รู้สึกว่า วรวุทธ คนนี้ เป็นคนที่ประมาทไม่ได้เหมือนกัน (ก็ดันบอกเขาไปเองนิ)

และเหตุที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยมักคิดออกมาเป็นเสียงบ่น หรือเสียงพูดนั้น ก็เป็นสิ่งที่หมอธีรพลเคยอธิบายไว้ก่อนหน้านั้นว่า จิตใจของเอกวิทย์ กับร่างกายของฟ้าสวย ไม่ได้ถูกออกแบบ หรือสร้างมาให้อยู่ด้วยกันตั้งแต่ต้น ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาในการปรับตัวเข้าหากัน ซึ่งหมอธีรพลเรียกสิ่งนี้ว่า “กระบวนการการกลื่นผสาน” แต่หากมีปัจจัยอื่นๆ มารบกวน อาจจะเกิดความขัดแย้งระหว่างร่างกาย กับจิตใจได้ ซึ่งผลที่ได้ยากที่จะคาดเดา

ตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยง วรวุทธ ก็จะไปกินมื้อเที่ยง ระหว่างที่จะเดินออกจากห้องซึ่งต้องผ่านโต๊ะทำงานเลขานั้น วรวุทธก็ได้พูดขึ้นว่า

“ขอบใจนะคุณเลขา ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะมีความรู้ด้านเทคนิคการสื่อสารด้วย คุณเป็นคนเก่งรอบด้านอย่างที่คนอื่นเขาเล่าให้ผมฟังจริงๆ”

“เอ...เอ๊ะ อะไรหรอค่ะท่าน ปะ..ประธาน” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยงงมาก

“ขอบใจที่ช่วยผมคิดนะ อืม งั้นมื้อเที่ยงนี้ผมเลี้ยงข้าวคุณนะ”

ไม่ทันที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจะทันหายงง วรวุทธประธานกรรมการจีเทกก็จับมือเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย และลากเขาออกจากห้องไป ซึ่งเอกวิทย์เองก็ทำท่าขัดขืนเล็กน้อย

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยถูกวรวุทธลากมือขึ้นรถ แม้ว่าตัวเอกวิทย์เองจะไม่เต็มใจ แต่เขารู้ดีว่าจะต้องอดทน หากยังอยากจะหาความลับของฟ้าสวยต่อไป

............403

ในรถเก๋งคันงาม ราคา 50 ล้านของวรวุทธระหว่างการเดินทาง เพื่อไปยังร้านอาหารหรู เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงถามขึ้นว่า

“เออ..อ.. ท่านประธานค่ะ นี้เรากำลังจะไปไหนกันหรอค่ะ”

“ผมจะเลี้ยงมื้อเที่ยงคุณ”

“ทำไมค่ะ”

“เพื่อขอบคุณที่คุณช่วยเป็นเจ้าสาวกำมะลอในวันนั้นไง”

ในรถนั้น สายตาของวรวุทธได้จ้องมองมาที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเมื่อได้เห็นดังนั้น ก็ต้องพยายามดึงกระโปงลงปิดขาอ่อนของตัวเอง ซึ่งกระโปงของเอกวิทย์ ก็เป็นกระโปงสั้นแบบพนักงานอ๊อฟฟิตทั่วไป

เพราะสถานการณ์แบบนี้ เมื่อครั้งที่ เอกวิทย์ยังเป็นผู้ชายเพลย์บอยนรก เขาก็เคยทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง คือคิดไม่ดีกับเลขา หรือผู้หญิงสวยๆ ในอดีต

“ขอบใจที่ช่วยผมคิดเรื่อง 3.9 G นะ อืม งั้นมื้อเที่ยงนี้ผมเลี้ยงข้าวคุณแล้วกันนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็พูดเบาๆว่า

“ช่วยคิด 3.9 G อะไรของมันฟ๊ะ”

จนมาถือภัตคารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นร้านอาหารที่หรูหราระดับ 5 ดาว ทั้ง 2 คนก็เดินเข้าร้าน และเริ่มสั่งอาหาร

“เออ ผมเอา Print cot กับ Home cutsta นะครับ คุณฟ้าสวยจะเอาอะไรครับ”
“งั้น เอา ล๊อปเตอร์อบซอทแล้วกันค่ะ”

“เอ๊ะ แต่คุณฟ้าสวยกินกุ้งได้หรือครับ จากที่ผมอ่านประวัติของคุณ คุณ.......”

ยังไม่ทันที่วรวุทธจะพูดจบ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็พูดขัดขึ้นมา

“อะไรกันคุณ คุณรู้มะ เมื่อก่อนเนี๊ยะนะ กุ้งเป็นของโปรดเลย กินทุกวันขอบอก”

“เหรอครับคุณฟ้าสวย”

แต่สิ่งที่เอกวิทย์ไม่รู้คือ ฟ้าสวยนั้น มีประวัติโรคประจำตัวหลายโรค ซึ่งหนึ่งในนั่นคือ การแพ้อาหารทะเล โดยเฉพาะสัตว์จำพวกกุ้ง และปลาหมึก จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ได้สั่งอาหารเด็กเสริฟเพิ่มอีกว่า

“เดี๋ยวค่ะ ดิฉันขอเปลี่ยนเมนูอาหารดีกว่านะค่ะ งั้นเอานี้แล้วกัน ข้าวผัดอเมริกัน ใส่กุ้งกับปลาหมึกเยอะๆนะค่ะ”

ระหว่างรอเมนูอาหาร วรวุทธก็เริ่มชวนเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยคุย แต่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยนั้นไม่อยากจะคุยด้วย ได้แต่ตอบสั้นๆ และเอกวิทย์เองนั้นก็มองดูนาฬิกาข้อมือ โดยไม่ตั้งใจหลายครั้ง

...............404

“คุณฟ้าสวยนี้พูดน้อยกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลยนะครับ”

“อ๋อ ขอโทษค่ะ คือดิฉันคุยไม่ค่อยเก่ง”

“’งั้นเหรอครับ”

“แต่ว่า ...ดิฉันอยากจะรู้ค่ะว่า ท่านประธาน ไม่คิดที่จะไปตามหา ตัวคุณสุดาทิพย์เหรอค่ะ ไม่เป็นห่วงเธอเหรอค่ะ”

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ยิงคำถามแบบนั้นออกไป เพราะตัวเขาเองก็เป็นห่วงสุดาทิพย์เช่นกัน ส่วนวรวุทธเมื่อได้ยินคำถามนั้น เขาก็นิ่งไปซักพัก ก่อนจะตอบออกมาว่า

“คงต้องให้เวลาเธอซักพักครับ”

จากนั้นอาหารก็มาถึงโต๊ะ เอกวิทย์นั้นไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของวรวุทธว่านิสัยเป็บอย่างไร แต่เอกวิทย์รู้ว่า ผู้ชาย ก็คือผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอก

และวรวุทธนั้น ก็เป็นคู่แข่งทางธุรกิจ และคู่แข่งทางความรักของเอกวิทย์ ดังนั้นเอกวิทย์จึงจำเป็นจะต้องรู้รายละเอียดทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้เกี่ยวกับวรวุทธ โดยการจ้างนักสืบ แต่เรื่องนิสัยลึกๆนั้นสืบยาก

“คุณฟ้าสวยครับเดียวผมรินไวน์ให้นะครับ”

“อ๋อไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันแพ้แอลกอฮอล์ งั้นเอาน้ำเปล่าดีกว่าค่ะ”

“เอางั้นหรือครับ”

“ค่ะ แต่เอ๊ะ แก้วนี้มีคราบอะไรก็ไม่รู้ ขอเปลี่ยนแก้วด้วยนะค่ะ”

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยระวังตัวอย่างหนัก เพราะเทคนิคหนึ่งคือการเอายาสลบอย่างอ่อนๆ เคลือบไว้ที่แก้วปล่าวๆ ผลที่ได้คือ จะทำให้เหยือสลึมสลือ คล้ายคนเมา

และเมื่อเอกวิทย์ ในร่างฟ้าสวย เริ่มที่จะรับประทานอาหาร แต่ทว่า กลิ่นของอาหารที่เขาสั่งนั้น มันมีกลิ่นที่ผิดปรกติ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงพูดขึ้นว่า

“ทำไม อาหารที่นี้มันมีกลิ่นแบบนี้ มันแปลกๆ จะว่าหอมก็ไม่ใช่ เหม็นก็ไม่เชิง”

“ไหนครับ ....ไม่เห็นจะเหม็นเลยนิครับคุณฟ้าสวย”

“ก็นี้ไง กุ้งทอด กับ ปลาหมึกเนี๊ยะ”

ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เริ่มมีอาการคลื่นไส้ แต่ถึงยังไง กุ้ง กับปลากหมึก ก็เป็นของชอบของเอกวิทย์ โดยที่ เอกวิทย์ไม่รู้ว่าเป็นอาหารที่ฟ้าสวยแพ้

เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกินอาหารไปได้ซักพัก เขาก็รู้สึกถึงความผิดปรกติ มือของเขาเริ่มที่จะไม่มีแรง ตาเริ่มพร่า ใจเต้นเร็ว สิ่งแรกที่เอกวิทย์คิดก็คือ เขาพลาดแล้ว หากไม่รีบทำอะไรซักอย่าง สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไปนั้น มันเป็นสิ่งที่จิตใจของเขาไม่อาจจะยอมรับได้ เขาต้องรีบทำอะไรซักอย่าง

..............405

“ ขอโทษนะค่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยรีบลุกขึ้นไปห้องน้ำทันที เพราะมีอาการคลื่นไส้ อยากจะอาเจียร

ในห้องน้ำ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยทำทุกอย่าง เพื่อลดสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นพิษของยาสลบ ทั้งล้างหน้า ดืมน้ำ แต่ดูเหมือนว่าอาการจะไม่ดีขึ้น เอกวิทย์คลื่นไส้ และอาเจียรหนัก ถือขั้นนี้ หากเอกวิทย์ไม่รีบตัดสินใจ เขาอาจจะสลบในห้องน้ำก็ได้ และเขาคิดว่าอาจจะถูกวรวุทธพาตัวไปขึ้นเตียง โดยอ้างกับคนอื่นว่าเธอเมา และนี้เป็นความคิดของเอกวิทย์เพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะเป็นผลมาจากประสบการณ์ของตัวเองที่ทำเรื่องแบบนี้ไว้มาก จึงคิดว่าคนอื่นเขาจะเป็นแบบตัวเอง

และแน่นอน อัตราการเต้นของหัวใจ และความดันเลือด ในระดับฉุกเฉิน ได้ถูกนาฬิกาที่หมอธีรพลให้ไว้ ส่งสัญญาณอันตรายฉุกเฉินที่ บ่งบอกว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังมีอันตรายอาจจะถึงแก่ชีวิต ไปถึงเครื่องรับของหมอธีรพล

และเมื่อหมอธีรพลได้เห็นสัญญาณนั้น ทำให้รู้ได้ทันทีว่า กำลังเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย หมอธีรพล จึงได้รีบออกจากโรงพยาบาล และขับรถออกตามหาสัญญาณ ที่อยู่ของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ด้วยระบบ GPS

“เอ๊ะ นี้มันสัญญาณในระดับอันตราย ชีพจร ความดันเลือด ระดับอ๊อกซิเจน นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณวิทย์เนี๊ยะ”

ในเวลาเดียวกัน ที่บริษัทเอเอเอสสำนักงานใหญ่ ชัยโรจน์ ในฐานะประธานกรรมการคนใหม่ ได้นัดประชุมบอร์ดผู้บริหาร กรรมการผู้ถือหุ้น ช่างเทคนิค ในวาระว่าด้วยการได้มาซึ่งสัญญาญ .93G ความถี่ที่ 2300 ที่เพิ่งได้ใบอนุญาตมาจาก กทช. ซึ่งเป็นการประชุมนัดสำคัญ ซึ่งชัยโรจน์ได้พูดต่อที่ประชุมว่า

“ทุกๆท่านคงทราบดีแล้วว่า เราได้ใบอนุญาต 3.9G ความถี่ที่ 2300 จาก กทช. มาแล้ว ซึ่งสัญญาณนี้เรามีสิทธิ์ ใช้ได้ 5 ปี ดังนั้นเราคงจะรอช้าไม่ได้ ต้องรีบทำการตลาด และผมขอให้ฝ่ายเทคนิคดำเนินการปรับปรุงโครงข่ายให้สามารถรองรับคลื่นใหม่นี้ได้”

และแล้วเสียงโทรศัพย์มือถือก็ดังคือ

“ฮัลโหล”

“...ไอ้ชัย ช่วยด้วย ย...ย”

“เฮ้ย!!”

“ไอ้ชัย..ย รีบมา จะไม่ไหว..แล้ว...ว”

“เฮ้ย ไอ้วิทย์ มิงเป็นไร เฮ้ย!!”

..................406

“โดนยาสลบ ไอ้วุทธ ....มันวาง....ง”

“เฮ้ย!! แล้วตอนนี้มิงอยู่ไหน”

“โรงแร..ม อัม ..รินทร์ ชั้น .. สกายบุฟแฟ่ ในห้อง น้ำ รีบๆมา..นะ”

และแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็วางสายไป

“เออ เกิดเรื่องอะไรหรือครับท่านประธาน” กรรมการคนหนึ่งถาม

“อ๋อ พอดีมีเรื่องด่วนนะครับ เพื่อมผมเขามีเรื่องด่วยนะครับ ทุกท่านประชุมกันไปก่อนนะครับ เดียวผมกลับมา”

ชัยโรจน์ นั้นเป็นห่วงเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยมาก ชัยโรจน์จึงพูดในที่ประชุมว่า

“ผมต้องขออภัยทุกๆท่านในที่นี้เป็นอย่างสูงครับ ผมรู้ว่าการประชุมในวันนี้ค่อนข้างสำคัญ ทุกๆท่านมีภาระกิจที่รัดตัว แต่ผมต้องขอโทษทุกๆท่านอีกครั้ง เพราะผมมีธุระที่เร่งด่วนมากครับ มันเป็นเรื่องสำคัญ ทุกท่านประชุมกันไปก่อนนะครับ”

พอพูดจบชัยโรจน์ก็รีบลุกจากห้องประชุม และขับรถยนต์ประจำตำแหน่งมุ่งหน้าไปโรงแรมอัมรินทร์ทันที

ชัยโรจน์ไปถึงโรงแรมภายในเวลา 15 นาที และวิ่งขึ้นลิฟท์ไปที่สกายบุฟแฟ่ทันที ในขณะที่วรวุทธนั้น ก็เริ่มผิดสังเกตุ ที่ฟ้าสวยเข้าห้องน้ำนานผิดปรกติ

ชัยโรจน์รีบวิ่งเข้ามา และมาเจอกับวรวุทธที่นั่งอยู่ในสกายบุปแฟ่พอดี จากนั้น วรวุทธ จึงได้พูดขึ้นว่า

“อ้าวนึกว่าใคร ประธานคนใหม่ของบริษัทเอเอเอสนี้เอง” วรวุทธทักทายชัยโรจน์

“ยินดีที่ได้เจอครับ ประธานจีเทก”

“ผมได้ข่าวว่าประธานคนใหม่ของเอเอเอสนี้ เก่งกว่าประธานคนเก่าที่หายตัวไปอย่างลึกลับซะอีก ผมได้เจอตัวจริงอีกครั้ง แบบนี้ ผมอดปลื้มไม่ได้”

“ผมก็เช่นกัน”

“แต่วันนี้ทำไมประธานบริษัทเอเอเอสที่มีธุรกิจรัดตัว ถึงได้มาที่นี้ได้ละครับมันน่าแปลกจริงๆ ”

“อ๋อ ผมมาหาแฟนผมนะครับ พอดีเธอโทรให้มารับ คือ... ผมว่าผู้ชายทุกคนคงจะไม่ยอมปล่อยไอ้คนที่มันมาทำร้ายแฟนตัวเอง ได้มายืนชูคอเป็นอันขาดคุณว่ามะ ”

“อ๋อ ผมเองก็เช่นกันครับคุณชัยโรจน์”

“งั้นผมของตัว อ๋อ แต่ผมอยากจะบอกว่า การทำธุรกิจ ไม่เหมือนการเล่นขายของนะครับ”

ยังไม่ทันที่ ชัยโรจน์จะเดินไปที่ห้องน้ำของโรงแรม ก็ปรากฎว่า หมอธีรพล ที่ขึ้นทางบันไดหนีไฟ แล้วก็อุ้ม เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ที่มีสภาพหมดสติ เนื้อตัวเปียกปอน ออกมาจากห้องน้ำ และ อุ้มเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย “ผ่ากลาง” วงสนทนาของทั้งวรวุทธ และชัยโรจน์ จนวรวุทธต้องร้องขึ้นว่า

“เฮ้ย!! นั่นมันคุณฟ้าสวยนี้”

..........................โปรติดตามตอนต่อไป

Create Date : 02 กันยายน 2553

Last Update : 2 กันยายน 2553 18:19:36 น.

0 comments

Counter : 566 Pageviews.