Group Blog
 
<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
4 เมษายน 2553
 
All Blogs
 
ตอนที่ 33 เอกวิทย์สร้างตัวตนปลอม เพื่อบริหารบริษัทเอเอเอส

................190


“เฮ้ย!! นายไปต่อยเขาทำไม หยุดนะ หยุด!!” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเข้าไปห้าม


“ทำไมมิงไม่ดูแลน้องกุ ห๊า!!” สารวัตรฟ้าลั่นพูดตะคอก และกระชากคอเสื้อหมอธีรพล


“ขอโทษครับ” หมอธีรพลยอมรับผิด และไม่ตอบโต้ใดๆ


“เดียวก่อน ฟังน้องอธิบายก่อนพี่ฟ้าลั่น มันไม่ใช่ความผิดของหมอธีรพลซักหน่อยนะ นาย เอ๊ะ พี่อย่าไปทำหมอพลเขาเลยนะ เขาไม่ได้เป็นคนผิด คนผิดคือน้องเอง”


“ยังไง กัน น้องฟ้า”


“ความจริง น้องควรจะรู้ว่า เป็นผู้หญิงมันอันตราย แม้ว่าหมอธีรพล จะเป็นคนไปรับน้องมาจากบ้าน แต่น้องก็ขอกลับเอง ทั้งๆที่หมอเขาจะมาส่ง ตอนนั้นมันตอนเที่ยง แต่น้องเองที่ผิด น้องกลับเถลไถล จนค่ำ รู้ทังรู้ว่าเป็นซอยเปลี่ยวยังเดินเข้าไปอีก เป็นความผิดของน้องเอง”


“งั้นเหรอ แต่ปรกติน้องฟ้าไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนี้น่า น้องไม่รู้หรือว่าซอยนั้น เขาปล้นจี้กันประจำ พี่ก็เคยเตือนตั้งหลายหนแล้ว”


“น้องขอโทษจริงๆนะ พี่ฟ้าลั่น” เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ทำตายอ้อนวอนสุดฤทธิ


“อืม......เออ...งั้นผมขอโทษแล้วกันครับคุณหมอ”


“ไม่เป็นไรครับ คุณฟ้าลั่น”


“น้องฟ้า แล้วเรื่องนี้พี่จะบอกแม่ยังละดีละ บอกไปแม่คงซ๊อคแน่”


“ห้ามบอกแม่นะพี่!!”


“ทำไม”


“น้องไม่อยากเห็นน้ำตาแม่อีกแล้ว แม่ร้องไห้เพราะน้องมาเยอะแล้ว”

..................191


“อืม......ได้ แต่น้องต้องสัญญากับพี่นะ ว่าจะไม่ไปเดินคนเดียวในซอยเปลี่ยวๆแบบนั้นอีก”


“ได้น้องสัญญา”


“แต่พี่จะบอกแม่ยังไงละ นี้ก็พ้นเวลากินข้าวเย็นมามากแล้ว แม่คงเป็นห่วงมาก”


ว่าแล้ว แม่ของฟ้าสวย ก็โทรมาจริงๆ แต่โทรเข้าเครื่องสารวัตรฟ้าลั่น


“ฮัลโหล แม่”


“ฟ้าลั่นเฮ้ย น้องยังไม่กลับบ้าน โทรไปก็ไม่ติด ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับน้องหรือป่าว”


“อ๋อ น้องอยู่กับผมที่โรงพักนะแม่”


“หา!! เกิดเรื่องอะไรขึ้น ไหนขอแม่คุยกับน้องหน่อยสิ” ว่าแล้วสารวัตรฟ้าลั่น ก็ยื่นโทรศัพท์ให้เอกวิทยในร่างฟ้าสวย


“ค่ะแม่”


“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมติดต่อไม่ได้ ทำไมไม่รับโทรศัทพ์”


“อ๋อ พอดีแบตโทรศัทพ์มันหมดนะค่ะแม่”


“แล้วไปอยู่ทำไมที่โรงพัก ทำไมไม่กลับบ้าน”


“คือพอดีมันมีเรื่องนะค่ะแม่”


“เรื่อง ? เรื่องอะไร”


“คือ พอดีว่า ตอนจะกลับบ้าน เรา เรา เออ ..... อ๋อ เราบังเอิญไปช่วยผู้หญิงคนหนึ่งนะค่ะ”

...............192


“หา!! ช่วยผู้หญิงคนหนึ่ง”


“เออ......คือว่าเธอกำลังจะถูกข่มขืน พวกเราเลยไปช่วยเธอไว้นะค่ะ เธอน่าสงสารมากเลย หนูเลยอยากอยู่เป็นเพื่อนเธอ จนกว่าญาติของเธอจะมานะค่ะแม่”


“งั้นเหรอ คนสมัยนี้มันเป็นยังไงกันนะ น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นจริงๆ แล้วจับคนร้ายได้ไหมลูก”


“จับได้หมดเลยค่ะ พี่ฟ้าลั่นเก่งมาก หมอธีรพลก็ด้วย เก่งทั้ง 2 คนเลย”


“ได้ แม่อนุญาต อยู่เป็นเพื่อนเขานะ จนกว่าญาติเขาจะมาแล้วกัน มีพี่ กับคุณหมออยู่ด้วย แม่คงไม่เป็นห่วงแล้ว”


“ค่ะแม่”


คืนนั้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยไม่กล้ากลับบ้าน เนื่องจากเสื้อผ้า และเนื้อตัวสกปกมอมแมม หมอธีรพล เลยไป หาร้านซักอบรีดให้กลางดึก ส่วนเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยนั้น ใส่เสื้อของตำรวจหญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกน้องของสารววัตรฟ้าลั่นนั้นเอง และเมื่อ หมอธีรพลกลับมา ปรากกฎว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยได้หลับอยู่บนโซฟา ภายในห้องสารวัตรฟ้าลั่น


ภายในห้องทำงานของสารวัตรฟ้าลั่นนั้น เป็นห้อง ติดกระจกใสโดยรอบ มีตำรวจนั่งดูทีวีอยู่ 3 คนด้านนนอก ซึ่งมีเสียงวอ. ดังเป็นระยะๆ และบนโซฟาสีดำนั้น มีพัดลม พัดเบาๆ โดยมีเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ใส่ชุดตำรวจหญิง นอนห่มผ้าอยู่บนโซฟา เขานอนหลับด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนสารวัตรฟ้าลั่นนั่น เขาได้รับแจ้งเหตุรถชนให้ไปดู


หมอธีรพล เฝ้ามอง และพูดกับเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยว่า


“คุณฟ้าสวยครับ คุณเป็นคนแบบไหนกันแน่นะ ถ้าผมสามารถทำให้คุณวิทย์กลับร่างเดิมได้แล้ว คุณจะฟื้นขึ้นมาไหมนะ”


ว่าแล้วตอนนั้นเอง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็นอนละเมอออกมาว่า

..................193


“แม่ครับ ผมขอโทษที่ผมเข้าใจแม่ผิด ผมผิดไปแล้ว”


“ไม่นะ!! น้องดา อย่าไป อย่าไปแต่งงานกับมันนะ พี่สัญญา ต่อไปพี่จะเป็นคนดี”


“ไม่นะ อย่าๆๆ ไอ้พวกบ้า เอามือสกปรกของพวกแกออกไป ไม่ๆๆ ช่วยด้วยๆๆ ถ้าทำอะไรฉัน ฉันจะฆ่าพวกแก!! ไม่นะ!!!”


หมอธีรพล ต้องพยายามปลุกเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย เพราะ หมอธีรพลรู้ว่า เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยกำลังนอนฝันร้าย แต่หมอธีรพล ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนัก และเมื่อเวลาผ่านไป จนแล้วจนรอด อาการละเมอ ก็หายไป จากนั้นเนื่องด้วยอากาศในคืนนี้ค่อนข้างหนาว หมอธีรพลจึงห่มผ้าให้ และนั่งเฝ้าทั้งคืน


เช้าวันรุ่งขึ้น เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยตื่นขึ้นมา ก็พบว่า หมอธีรพลยังไม่หลับ เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จึงถามว่า


“อ้าว ไอ้พล ตื่นเช้าจังเลยนะ”


“ครับ ผมเพิ่งตื่นตะกี้อะครับ” แต่ความจริงแล้วหมอธีรพลไม่ได้นอนเลยทั้งคืน


“เหรอ แล้วนี้ พี่ฟ้าลั่นไปไหนแล้วละเนี๊ยะ”


“อ๋อ พอดีเมื่อคืนมีเหตุรถชนนะครับ สารวัตรฟ้าลั่นจึงต้องไปดูที่เกิดเหตุ”


“เหรอ แล้วนี้ได้เสื้อผ้าที่ส่งไปซักมาแล้วยัง”


“ได้แล้วครับ นี้ครับ” ว่าแล้วหมอธีรพลก็ยื่นเสื้อที่ซักอบรีดแล้วให้


“ดีๆ งั้นเดี่ยวอาบน้ำก่อน เออ แล้วเดียวไปส่งด้วยนะไอ้หมอพล จะได้ช่วยไปอธิบายกับแม่ของฟ้าสวยเขาด้วย กุกลัวเขาไม่เชื่อ เฮ้อ....ไม่น่าเชื่อเลยว่า ผู้มีอิทธิพล ระดับประเทศแบบกุ แถมยังมีองค์กรลับที่สั่งเป็นสั่งตายคนได้ ต้องมาวิ่งหนีไอ้พวกบ้ากาม 5 ตัวนั้น แย่จริงๆเล้ย...”


“นั่นสิครับคุณวิทย์”

..........................194


หมอธีรพลรู้ดีว่า เอกวิทย์ หวาดกลัวกับเหตุการณ์เมื่อคืนมาก แต่ก็พยายาม พูดกลบเกลื่อนความกลัวของตัวเอง ซึ่งมันทำให้ หมอธีรพล รู้สึกปวดใจกับเรื่องนี้มาก


ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็อาบน้ำที่โรงพัก และกลับบ้าน ซึ่งก็ถูกแม่ของฟ้าสวย ถามว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง ก็มีหมอธีรพลช่วยโกหกด้วย ทำให้ดูแล้วมีความน่าเชื่อถือมากขึ้น


.....................


หลายวันผ่านไป เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยนั้น เริ่มที่จะปรับตัวให้เข้ากับร่างกายของฟ้าสวยได้มากขึ้น ตามกฎ ข้อแรก และ เริ่มที่จะปรับตัวให้เข้ากับสังคม และสถานะทางสังคมของฟ้าสวยได้มากขึ้น ตามกฎข้อที่ 2 ที่หมอธีรพลได้เคยบอกไว้ แต่กฎข้อที่ 3 เอกวิทย์ ยังไม่ค่อยเข้าใจมากนัก


แต่สิ่งที่ เอกวิทย์ เป็นห่วงตลอดเวลาคือ บริษัทเอเอเอส จะมีใครบริหารต่อไปหรือไม่ เขาไม่อยากให้บริษัทที่พ่อเขาสร้างมาต้องพังทลาย


คนแรกที่ เอกวิทย์ นึกถึงคือ ชัยโรจน์ เพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน และชัยโรจน์เองนั้นก็เป็นหุ้นส่วนหนึ่งของบริษัทเอเอเอส คนหนึ่งเช่นกัน



แต่จะทำอย่างไร จะบอกความจริงกับชัยโรจน์ ก็กลัวว่าชัยโรจน์จะไม่เชื่อ หรือหากเชื่อ ก็คงต้องอธิบายกันนาน กว่าชัยโรจน์จะเชื่อ อีกทั้งเอกวิทย์นั้น กลัวว่าชัยโรจน์จะสมน้ำหน้าเขา เพราะชัยโรจน์เคยแช่ง เอกวิทย์ เอาไว้ ว่าให้สลับร่างกายกลายเป็นผู้หญิง อีกทั้งยังมีเรื่องการ จับ egg ที่ฟิตเน็ตอีก


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย จึงคิดว่า จะโทรหาชัยโรจน์ โดยการใช้อุปกรณ์ และโปรแกรมดัดเสียงที่มีให้โหลดอยู่มากมายในอินเตอร์เน็ต ผ่านทางโทรศัพท์เครื่องโบราณของฟ้าสวย


เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจึงซื้ออุปกรณ์ดัดเสียงจากอินเตอร์เน็ต พร้อมกับได้ดาวโหลดโปแกรมดัดเสียงมาด้วย และปรับโทนเสียงให้คล้ายกับเอกวิทย์คนก่อนให้มากที่สุด


และที่สำคัญ เอกวิทย์ได้ทำการเปลี่ยนซิมโทรศัพท์ เพราะเบอร์ของฟ้าสวยนั้น ชัยโรจน์รู้จักแล้ว ซึ่งเอกวิทย์เป็นคนที่รอบคอบสุดๆ

..............195


ในห้องนอนของฟ้าสวย เอกวิทย์ ได้โทรหา ชัยโรจน์ ในตอนค่ำ โดยใช้อุปกรณ์ และโปรแกรมดัดเสียงติดตั้งผ่านเครื่องคอมพิวเตอร์ โดยปรับโทนเสียงให้ใกล้เคียงกับเสียง เอกวิทย์คนก่อนเอาไว้แล้ว


“ฮัลโหลใครครับ” ชัยโรจน์ถามผ่านทางโทรศัพท์มือถือ เนื่องจากเบอร์ที่โทรมาไม่คุ้นเคย


“ฮัลโหล ไอ้ชัย นี้กุเอง”


“ใครนะ เสียงนี้ ไอ้วิทย์ ใช่มิงหรือป่าววะ”


“เออ ใช่กุเอง”


“ไอ้บ้าเฮ้ย!! มิงหายไปไหนมาวะ เล่นหายไปเป็นเดือนๆ มิงรู้ไหมกุนี้แทบตาย แล้วทำไมมิงไม่ยอมเปิดโทรศัพท์มือถือ ห๊า!!” ชัยโรจน์พูดขึ้นเสียงด้วยความโกรธ


“เออ กุขอโทษ มิงพูดเบาๆได้ไหมวะไอ้ชัย หูกุแทบแตก แต่ว่า ที่กุหายไป เพราะกุมีเหตุจำเป็นจริงๆ”


“เรื่องจำเป็นอะไรของมิงวะ มิงรู้มะว่าพาร์เนอร์ต่างชาติ เขาถามว่าประธานไปไหน ทำไมไม่มาเซ็นสัญญาเอง มิงรู้มะว่ากุต้องโกหกเขาว่า มิงอะไม่สบายอาการหนักนอนอยู่ห้องไอซียูนู้น”


“เออ ขอบใจวะที่ช่วยให้เรื่องใหญ่ๆแบบนั้นผ่านไปได้ แต่ที่จริงกุก็นอนอยู่ไอซียูจริงๆนั้นแหละ”


“มิงว่าไงนะ”


“อ๋อปล่าวหรอก แต่เอาเป็นว่ากุจำเป็นจริงๆแล้วกัน”


“แล้วเรื่องจำเป็นอะไรของมิงวะไอ้วิทย์ เล่นหายไปเป็นเดือนๆ มิงเป็นประธานบริษัทนะโว้ย”


“เออน่า เดียวกุเล่าให้ฟัง ให้กุทำใจให้ได้ก่อน”


“อะไรของมิงวะ แต่ก็ช่างเหอ แล้วตอนนี้มิงอยู่ไหน”

...............196


“กุอยู่ในที่ปลอดภัย”


“มิงหมายความว่าไงวะไอ้วิทย์”


“ก็กุดันไม่มีเรื่องกับพวกมาเฟียรัฐเซียอะดิ”


“จริงดิ!! มิงไปมีเรื่องอะไรกับไอ้พวกนั้นวะ”


“เออ น่า มิงอย่ารู้เลยไอ้ชัย”


“อ๋อ ไม่ต้องบอกก็รู้ มิงไปนอนกับเมียหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียรัฐเซียมาอะดิ”


“โธ่ไอ้บ้าชัย!! มิงมองกุในแง่ดีหน่อยสิฟ๊ะ”


“มิงมีแง่ดีกับเขาด้วยเหรอวะไอ้วิทย์ มิงอะอย่างอื่นดีหมด เสียอย่างเดียวก็เรื่องเพลย์บอยดะนี้แหละ”


“เออ แล้วแต่มิงจะคิดก็แล้วกันไอ้บ้าชัย”


“เออ ไอ้วิทย์ มิงกลับมาทำงานเถอะ ส่วนเรื่องมาเฟียรัฐเซียเดียวกุจัดการให้เอง บริษัทเราก็ไม่ใช่กระจอกๆ พวกมาเฟียมันคงไม่กล้าหรอก ถ้ามันแรงมา เราก็แรงกลับ เรารู้จักคนใหญ่คนโตตั้งเยอะ ทำไมมิงไม่ขอให้เขาช่วยจัดการวะ แล้วแถม องค์กรลับของมิงเอง ก็ไม่มีใครกล้ามามีเรื่องด้วย ให้องค์กรลับของมิงจัดการซิวะไอ้วิทย์”


“เออ เอาน่าไอ้ชัย เรื่องราวมันซับซ้อนกว่าที่มิงคิดเยอะเลย ถึงเวลากุจะเล่าให้มิงฟังเอง”


“เออๆ แล้วแต่มิงแล้วก็กัน ก็มิงเป็นประธานนิ”


“เออ ไอ้ชัย มิงช่วยสร้างชื่อปลอม และโอนอำนาจการทำนิติกรรม ให้กุสักชื่อดิ”


“มิงจะสร้างชื่อปลอมไปทำไมวะ”

.................197


“กุต้องทำธุรกรรมทางการเงิน แต่ไม่อยากใช้ชื่อประธานเอกวิทย์ เพราะเหตุผลบางอย่าง”


“แล้วจะให้กุทำยังไงวะ”


“มิงก็แค่ทำเรื่อง โอนอำนาจการทำนิติกรรม ของนายเอกวิทย์ มาเป็น Miss.Lee สัญชาติสิงคโปร์นะ สรุปคือ Miss.Lee ก็คือกุนั้น แหละ แต่เปลี่ยนสัญชาติแค่นั้นเอง”


“แปลกวุ้ย Miss.Lee นี้มันชื่อผู้หญิงนิ และมิงจะไปธุรกรรมได้ไงวะ”


“เออ เอาน่า ทำตามที่กุสั่งแล้วกัน”


“แต่ถ้าจะให้กุทำแบบนั้น มันก็ต้องมีแบบฟอร์ม แล้วก็ต้องลงลายเซ็นของมิง กับตราประทับของมิงด้วยนะไอ้วิทย์”


“เออ เดียวแบบฟอร์ม พร้อมลายเซ็นเดียวกุส่งเป็นจดหมายลงทะเบียนไปให้ ส่วนตราประทับ อยู่ในตู้เซฟของประธานบริษัทในห้องทำงาน รหัสตู้เซปคือ 4258dkii นะ”


“อืม ได้ๆ”


“ยังไงก็จัดการให้กุด้วยนะไอ้ชัย”


“ได้ๆ ถ้ากุจะโทรหามิง กุโทรเบอร์นี้เลยใช่มะ” ชัยโรจน์ถาม


“เออ โทรเบอร์นี้เลย เบอร์ใหม่กุเอง”


ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวย ก็ได้โทรหา เพื่อนที่สิงคโปร์ ให้สร้างตัวตนของ Miss.Lee ให้ แล้วให้ส่งเอกสารมาให้ จากนั้นเอกวิทย์จึงเซ็นชื่อสำเนาถูกต้อง และส่งเป็นจดหมายลงทะเบียนให้ชัยโรจน์


เวลาผ่านไป 2 วัน ตัวตนของ Miss.Lee ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น จากความช่วยเหลือของชัยโรจน์ และเพื่อนของเอกวิทย์ที่ประเทศสิงคโปร์


ซึ่ง Miss.Lee นั้นสามารถทำธุรกรรม และนิติกรรม ทุกอย่าง แทน เอกวิทย์ประธานบริษัทเอเอเอสได้ทั้งหมด รวมทั้งการใช้บัตรเครดิตด้วย



......................โปรดติดตามต่อต่อไป



Create Date : 04 เมษายน 2553
Last Update : 4 เมษายน 2553 20:22:10 น. 1 comments
Counter : 544 Pageviews.

 


โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:21:01:29 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ruddy01
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ruddy01's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.