ตอนที่ 111 รู้ตัวผู้มีอิทธิพลตัวจริง

.............635

"ก็ยัยฟ้าสวยอะเซ่ กุว่ายัยฟ้าสวยนี้เก่งอะ เพราะหลังจากที่เจ้าหน้าที่นัฐพร ได้มอบหลักฐานให้เก็บรักษาไว้ เจ้าหน้าที่นัฐพรย้ำนักย้ำหนาว่าเป็นของสำคัญ แถมยังอธิบายให้ฟังอีกว่า สำคัญยั้งไง แต่ยัยฟ้าสวยนี้สิ ฮ่าๆๆ" ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ขำออกมาชัยโรจน์จึงพูดขึ้นว่า


"อะไรของมิงวะไอ้วิทย์"


"ก็ยัยฟ้าสวยนะสิ หลักฐานเกี่ยวกับการคอร์รัปชั่น การค้ายา แผ่น CD บันทึกเหตุการณ์สังหารเจ้าหน้าที่นัฐพร หลักฐานการค้ามนุษย์ ค้าแรงงาน ของไอ้คนชั่วนั้น ยัยฟ้าสวยไปเก็บเอาไว้ที่ไหนมิงรู้มะไอ้ชัย"


"ที่ไหนวะไอ้วิทย์"


"มันอยู่ในห้องเก็บของที่ใต้บันได ในนั้นมีทั้ง ไม้กวาดเก่าๆ ที่ถูพื้น เสื้อผ้าเก่าๆ ของเก่าๆทั้งหลายอยู่ในนั้น และในนั้น เป็นดงแมงสาปอีกต่างหาก แถมเป็นแมงสาปเป็นสิ่งที่ฟ้ยัยาสวยกลัวมากๆ"


"เฮ้ย!! อะไรวะ หลักฐานสำคัญแบบนั้น ควรจะเก็บไว้ในตู้เซป หรือที่ๆมันปลอดภัยสิ" ชัยโรจน์ค้อน


"ก็นั้นนะสิ แค่นั้น ยังไม่พอ ของสำคัญมากๆ อีก 2 ชิ้น ที่พวกเราหากันแทบตาย นั้นคือ สมุดบัญชีธนาคาร กับรหัส ยังเก็บไว้ในที่ที่แสบกว่านั้นอีก"


"ยังไงวะ"


"สมุดบัญชีธนาคารสาขาเกาะเคย์แมน มูลค่า หนึ่งหมื่นสามพันล้านบาท ที่จริงแล้วมันไม่ใช่เป็นแบบ สมุดธนาคารทั่วๆไป แต่เป็นแค่กระดาษขนาด A4 ใบเดียว ดูแล้วเหมือนไม่มีค่าอะไรเลย มิงรู้มะว่ายัยฟ้าสวยเอาไปเก็บไว้ที่ไหน"


"ที่ไหนวะ"


"ยัยฟ้าสวยเอากระดาษแผ่นนั้น ไปแช่ไว้ในตู้เย็น แล้วแม่ของยัยฟ้าสวยก็ไม่รู้ว่ามันคือกระดาษอะไร เลยเอาไปห่อปลาเค็มซะงั้น"


"เฮ้ย!! เงินหนึ่งหมื่นสามพันล้านเอาไปห่อปลาเค็มเนี๊ยะนะ"


"ยังไม่พอแค่นั้น บัญชีธนาคารนี้ ก็จะต้องมีรหัสใช่มะ PIN1 กับ PIN2 ใช่มะ"


"เออ ใช่ PIN1 คงเดาไม่ยาก แต่ PIN2 นี้สิ แล้วฟ้าสวยเก็บไว้ที่ไหนวะไอ้วิทย์"

.............636


"ไอ้ชัย มิงยังจำตอนที่เราตามหาความลับของฟ้าสวยตอนแรกๆได้มะ"


"จำได้ ทำไมเหรอ"


"หลักฐานเดียว ที่เรารู้ตอนนั้นเกี่ยวกับความลับของยัยฟ้าสวยก็คือ XEA0023 ที่ยัยฟ้าสวยเขียนไว้เต็มห้องนอนเลย ทั้งในสมุด หัวเตียง รูปถ่าย ฝาผนังห้อง กรอบประตู ฯลฯ"


"ไอ้วิทย์ อย่าบอกนะ ว่า XEA0023 ก็คือ....."


"มิงเดาไม่ผิดหรอกไอ้ชัย นั่นแหละรหัสบัญชี PIN2 ที่พวกเรากับไอ้พวกคนชั่วพวกนั้น หากันแทบตาย ฮ่าๆๆ ฟ้าสวยเนี๊ยะ แสบใช่ไหมละไอ้ชัย"


"เฮ้ย!! ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นไปได้วะ คุณฟ้าสวยเนี๊ยะ ต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆเลย"


"ผิดแล้วละไอ้ชัย ยัยฟ้าสวยเนี๊ยะ ฉลาดมากเลย เหตุที่กุรู้ เพราะกุเข้าถึงความทรงจำทั้งหมด ของยัยฟ้าสวยกุเลยเข้าใจ ประมาณว่า เป็นความตั้งใจของยัยฟ้าสวยเลยละ ความทรงจำของฟ้าสวยบอกกุว่า สมมุติว่ามีเพชรอยู่เม็ดหนึ่ง ราคา 10ล้าน จากนั้น ก็เอาเพชรเม็ดนั้นไปโยนทิ้ง ไว้ข้างถนน แบบไม่ต้องมีใครสนใจ ให้เพชรเม็ดนั้น ปนๆกับพวกเศษกรวดเศษทราย มิงคิดว่า หากมีคนมาพบเพชรเม็ดนั้น เขาจะคิดไหมละว่า ราคามันจะถึง 10 ล้าน"


"เออ จริงแหะ"


"ในความทรงจำของยัยฟ้าสวย บอกกุว่า กับอีกเหตุการณ์สมมุติหนึ่ง สมมุติ มีคนเอาก้อนหินธรรมดาที่เก็บจากข้างถนน ไปฝากไว้ในตู้เซป ในธนาคารกลางสหรัฐอเมริกา ที่มีระบบรักษาความปลอดภัยชนิดที่ว่า สุดยอดของโลก แล้ววันดีคืนดี มีโจรระดับเทพ สามารถเข้าไปขโมยออกมาได้ด้วยความยากลำบาก โจรคนนั้น จะคิดไหมละว่า ก้อนหินก้อนนั้น เป็นแค่ก้อนหินธรรมดา"


"เออ มันก็จริงอีก คุณฟ้าสวยเนี๊ยะไม่ธรรมดาจริงๆ" ชัยโรจน์กล่าวชื่นชม


"นั่นสิ แล้วใครมันจะคิดว่า ของสำคัญขนาดนั้น ยัยฟ้าสวยจะเอาไปซ่อนในตู้เย็น จนแม่ของฟ้าสวยเอาไปห่อปลาเค็ม แถมรหัสลับ ที่เราหากันแทบตาย ก็จดไว้ซะเต็มห้อง มันเป็นความตั้งใจของยัยฟ้าสวยเลยละ แม้ว่ามันจะเสี่ยง แต่ยัยฟ้าสวยก็ประเมิญแล้ว ว่ามันต้องได้ผล ฮ่าๆ ยัยฟ้าสวยหลอกพวกเรา กับไอ้พวกคนชั่วพวกนั่นซะเปื่อยเลย ฮ่าๆๆ แค๊กๆๆ"





ว่าแล้ว เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ไอออกมาเพราะร่างกายอ่อนแอมาก จากนั้นชัยโรจน์จึงพูดว่า


"พอแหะๆ ไอ้วิทย์ ดูท่าทาง ร่างกายของคุณฟ้าสวยยังไม่แข็งแรง เอางี้ไอ้วิทย์ มิงพูดตรงประเด่นมาเลยดีว่า ว่า ไอ้คนเลวคนนั้น มันเป็นใคร แล้วเดียวกุจะไปเอาหลักฐานที่บ้านของคุณฟ้าสวยมาจัดการมันเอง"


..............637


เมื่อชัยโรจน์พูดประโยคนี้ขึ้นมา สีหน้า และอารมณ์ของเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็เปลี่ยนแปลงไป อย่างเห็นได้ชัด นั้นคือ มีสีหน้าแห่งความโกรธแค้น และสีหน้าแห่งความหวาดกลัวจนตัวสั่นอย่างถึงที่สุด และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครื่อว่า


"ไอ้ชัย มิงยังจำตอนที่กุเล่าเรื่องภาพติดตาที่กุบอกว่ามันน่ากลัว จนกุเก็บเอาไปฝันได้มะ"


"เออ ใช่ จำได้"


"ชายที่ใส่ชุดสูทธสีดำ มันเป็นเรื่องที่นึกขึ้นมาที่ไร จะทำให้ร่างกายของยัยฟ้าสวยขนลุกขึ้นมาด้วยความหวาดกลัวทุกครั้ง ไอ้ชัย มิงจำเรื่องที่เราไปงานกทช. เป็ดตัว 3.9 G วันนั้นได้มะ"


"จำได้ วันนั้นมิงขึ้นไปเป็นพิธีกรหญิง น่ารักมากเลย วะไอ้วิทย์"


"ไม่ใช่เรื่องนั้น ตอนนั้น กุเห็นใครบางคน แล้วเกิดขุนลุกขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว อย่างน่าประหลาดใจ และตอนนั้น กุคิดว่าไอ้คนชั่วนั่น มันคงจะจำฟ้าสวยไม่ได้ เพราะมันคงคิดว่า สายลับ ดีเอสไอรหัส แพนด้าได้ตายไปแล้ว"


"......ชัยโรจน์ฟังอย่างตั้งใจ...."


"คนๆนี้ เบื้องหน้าเป็นคนดี พวกเราเองก็แทบจะมองมันไม่ออกเลย คนๆนี้เลวร้ายมาก ตอนนั้น ตอนที่ เจ้าหน้าที่นัฐพรตาย คนชั่วคนนั้น มันยังไม่รู้ว่า ข้อมูล และบัญชีกับรหัส ธนาคารของจริง อยู่กับยัยฟ้าสวย ตอนนั้นมันตามล่า สายลับรหัสแพนด้า แต่สุดท้ายสายลับรหัสแพนด้าก็โดนพวกมันจับได้"


"......ชัยโรจน์ฟังอย่างตั้งใจ...."


"ยัยฟ้าสวย ในนาม สายลับรหัสแพนด้า ก็ได้ให้หลักฐานของปลอมไป ยัยฟ้าสวยเนี๊ยะนะ คิดเป็นเด็กๆ ให้หลักฐานมันไปแล้ว คิดว่าพวกมันจะปล่อย โง่วะ"


"เกิดอะไรขึ้นกับคุณฟ้าสวยวะไอ้วิทย์" ชัยโรจน์ถามด้วยน้ำเสียงดุดัน


"ไอ้บ้านั้น มัน..."


"......"


.............638


ชัยโรจน์เมื่อได้ยินดังนั้น ก็อดกลั้น ไม่ให้แสดงสีหน้า ของความอาฆาตรออกมา ให้เป็นที่ประจักษ์ แม้ว่า ชัยโรจน์อาจจะพอเดาเรื่องราวได้บ้างแล้วก็ตามตั้งแต่ที่ เอกวิทย์บอกว่าลูกในท้องของฟ้าสวยไม่ใช่ลูกของเจ้าหน้าที่นัฐพร จากนั้นเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็พูดต่อว่า



"ตอนนั้นเจ้าหน้าที่ DSI บุกเข้ามา พวกมันจึงหนีออกมาได้แบบหวุดหวิด กะสิกๆๆ พอถึงเวลาเจียนตัว พวกมันก็ทำแผนฆ่าฟ้าสวยแบบอำพรางว่าเป็นอุบัติเหตุ นี้ยังถือว่าโชคดีที่ ฟ้าสวยไม่ถูกไอ้พวกลูกน้องของมันข่มขืนต่อ ไม่อย่างนั้นแล้ว กะสิกๆๆๆ กุที่ตอนนี้อยู่ในร่างฟ้าสวย ที่เข้าถึงความรู้สึกของยัยฟ้าสวย ก็ไม่รู้จะทนกับความรู้สึกที่เลวร้ายแบบนั้นได้อย่างไร กะสิกๆๆ"



ว่าแล้วเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยก็ร้องไห้โห ออกมาแบบหยุดไม่อยู่ ส่วนชัยโรจน์นั้นแค้นมาก และถามเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยว่า



"ไอ้วิทย์ มิงบอกกุมาเดียวนี้ ว่าไอ้คนเลวนั่นมันเป็นใคร กุจะไปฆ่ามัน!!"




เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยรู้อยู่แล้วว่าหากบอกความจริงไป ชัยโรจน์จะต้องมีอาการแบบนี้อย่างแน่นอน เพราะเอกวิทย์ รู้จักนิสัยของชัยโรจน์ดี กว่าที่เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยจะกล่อมชัยโรจน์ ถึงเหตุผลต่างๆ ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมื่อนกัน


"ไอ้ชัย ทีนี้มิงเข้าใจเหตุผลเแล้วใช่มะ"



"อืม กุจะอดทนเพื่อคุณฟ้าสวย แต่มิงยังไม่บอกกุเลยว่าคนเลวคนนั้นมันเป็นใคร" ชัยโรจน์เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง



"คนเลวคนนั้นมันก็คือ...."



"คือ....."



"สส.สิทธิคม"


...........639


"ไอ้นี้นี้เอง กุอยู่นึกแล้ว กุเดาออกตั้งแต่แรกแล้ว ที่มิงบอกว่า เจอมันแล้วขุนลุกด้วยความหวาดหลัวไปทั้งร่าง แต่ตอนนั้น มิงบอกกุว่า ไม่รู้ว่าทำไมต้องขนลุก ตอนนั้น กุยังแอบหยอกมิงเลยว่า สงสัยมิงจะแอบชอบมัน ไอ้นี้นี้เอง ไอ้สส.สิทธิคม มิงเจอกุแน่" ชัยโรจน์หูออกควัน



"พอๆเลยไอ้ชัย มิงเลิกเกรียนแตกซักที กระซิกๆๆ ก็อย่างที่กุบอก หลักฐานที่ฟ้าสวยเก็บไว้ แน่นหนามาก มิงจงเข้าไปเอาหลักฐานพวกนั้นในบ้านฟ้าสวย ขอช่วยให้นุ่นเข้าไปเอาให้ก็ได้ กระซิกๆๆ เพราะตอนนี้เดียวมิงเจอแม่ฟ้าสวยเดียวจะทะเลาะกันอีก กระซิกๆๆ "



"ได้ๆ แต่มิงพูดเกริ่นๆกับนุ่นไว้ก่อนนะว่าจะเอาหลักฐานให้กุ"



"ได้ สิ หลักฐานนั่น กระซิกๆๆ มันแน่นหนามาก มันไม่รอดแน่ ประหารสถานเดียว นอกจากมันจะรับสารภาพ ก็ต้องติดคุกตลอดชีวิต แต่ไอ้นี้นะ กระซิกๆๆ กุว่ามันไม่สารภาพแน่ๆ"



"อืม"



"เออ ไอ้ชัย เอกสาร และหลักฐานทุกชิ้น ทำสำเนาเอาไว้ด้วยนะ กันพลาด กระซิกๆๆ และเอาหลักฐานบางส่วน ส่งให้นักข่าวด้วย ให้นักข่าว บีบไอ้คนชั่วนั้นอีกแรง เพราะไอ้นั้นมันมีอิทธิพลมาก กระซิกๆๆ"



"ได้ไอ้วิทย์ กุจะทำเต็มที่เลย แต่ไอ้วิทย์ แล้วมิงก็รู้แล้วว่า มิงอาจจะกลับร่างเดิมไม่ได้ แล้วมิงคิดจะทำยังไงต่อไปวะ"



"ก็คงต้องอยู่ต่อไป จนกว่าจะไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่"



"อะไรของมิงวะไอ้วิทย์ เอ๊ะ ถึงโรงพยาบาลแล้วเหรอเนี๊ยะ ทำไมเร็วจัง"


"หาว่าไงนะไอ้ชัย ตะกี้ตอนที่มิงคุยกับกุ มิงไม่ดูทางเลยหรือไง"


"ไม่ได้ดูอะ กุดูแค่หางตา เพราะกุขับรถฝีมือ"


"เออ ดีมาก ไอ้ฝีมือ งั้นรีบแบกกุขึ้นไปที่ห้องพักฟื้นด่วยเลย กระซิกๆๆ แม่ของฟ้าสวยจะมาแล้ว เหลืออีกครึ่งชม.


"ได้ๆ"



........................โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 21 สิงหาคม 2555		0 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2555 7:04:29 น.
Counter : 887 Pageviews.
Share Tweet