ทักทายยามบ่ายคร้าา^^

สวัสดีอีกครั้งครับน้องป็อป


เป็นบทความที่ผู้ใหญ่อย่างพี่ก๋าอ่านแล้วก็ต้องตระหนักเอาไว้มาก
ใช่ --- เราหลงลืมแววตาเด็กใสซื่อไปนานแล้ว
เมื่อปล่อยชีวิตคลุกเคล้าโลกที่โหดร้าย


การมีลูกทำให้พี่ก๋าได้คิดอะไรเยอะนะครับ
โดยเฉพาะวิธีเลี้ยงลูก
และการตั้งความหวังกับลูก....

บล็อกนี้ของน้องป๊อปก็ให้แง่คิดดีดีกับพี่ก๋าหลายอย่างเชียวครับ

จริงด้วยค่า

นึกถึงหนังสืออยู่เล่ม "เธอยอมก่อนได้ไหม"
ผู้ใหญ่โกรธกัน สะสมความโกรธไว้ในใจ
เด็กโกรธกัน ต่างงอนง้อกันไว้ในใจ

เธอยอมก่อนได้ไหมล่ะ ... คำขอเกี่ยวก้อยของเด็ก
ที่ผู้ใหญ่บางคน ก็พูดไม่เป็น ..



ไปเที่ยวให้สนุกเถอะจ้า เอารูปสวย ๆ และขี้มูกไม่ยืดกลับมาก็พอ
นั้นก็นับว่าเป็นของฝากที่ดีแล้วล่ะ ขอบคุณนะ

สวัสดียามเช้าครับน้องป๊อป

จะพยายามไม่ลืมเวลาที่ตัวเองยังเด็กนะคะ