|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
สวัสดีปีใหม่ : คืนข้ามปี

-00:01 น.-
เสียงเจื้อยแจ้วของผู้ประกาศข่าวสาวในทีวีกับท่าทีที่สดใสนั้น มันช่างขัดกันกับภาพข่าวอาชญากรรมน่าหดหู่ ที่เธอกำลังรายงานอยู่ในตอนนี้เสียเหลือเกิน ผมล่ะเบื่อหน่ายกับความขัดใจเบื้องหน้านี้เสียจริง
แต่จะให้ผมทำอย่างไรได้ล่ะ? ในเมื่อเปิดทีวีไปช่องไหนๆ ก็เจอแต่รายการรายงานข่าวแบบนี้ ที่กี่ช่องๆก็รายงานข่าวเดียวกัน เหมือนกันและแทบจะพร้อมกัน ราวกับว่านัดกันมาก็ไม่ปาน เหมือนกับว่าถ้าช่องไหนไม่รายงานข่าวเหล่านี้ ช่องนั้นจะไม่ใช่ช่องข่าวฟรีทีวีเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง
แล้วคนเหงาๆที่นอนหลับยากอย่างผมจะทำอะไรได้? นอกเสียจากต้องจำใจดูข่าวน่าหดหู่เหล่านั้น เพียงเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่มีอยู่ในเวลานี้ เวลาแห่งราตรีที่เงียบงันและโดดเดี่ยวเดียวดาย...
-02:36 น.-
ผมกดรีโมตทีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆเพื่อสังเกตความเป็นไป หลังจากที่เผลอไผลไปสนใจอย่างอื่นอยู่ชั่วขณะ ช่อง 3 ก็แล้ว ช่อง 5 ก็แล้ว ช่อง 7 ก็แล้ว ช่อง 9 ก็แล้ว... ผมก็ยังไม่เจอกับรายการทีวีที่อยากดูเสียที
ในตอนนี้มีแต่รายการทีวีแสนน่าเบื่อ ไม่ว่าจะเป็นรายการเพลงวัยรุ่น รายการเพลงลูกทุ่ง ซีรี่ย์ดังจากเกาหลี เทปบันทึกภาพการแข่งขันฟุตบอล หรือแม้กระทั่งรายการขายของส่งตรงถึงบ้านก็ยังมี รายการเหล่านี้ผมไม่ได้นึกอยากดูในตอนนี้เลย
ผมจึงได้แต่กดรีโมตทีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ และไปเรื่อยๆ... จนความง่วงเริ่มคืบคลานเข้ามาหา ผมจึงลุกขึ้นไปปิดทีวีตรงหน้า แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนเตียงใหญ่ ก่อนที่จะหลับตาลงปล่อยให้ความมืดมิดสีดำค่อยๆเข้าครอบงำ...
-07:30 น.-
กริ๊ง...กริ๊ง... กริ๊ง...กริ๊ง...
เสียงนาฬิกาปลุกในมือถือดังกังวานลั่นห้องปลุกผมตื่นจากความฝัน ความฝันที่ตื่นเต้น สวยงาม สนุกสนานและน่าหลงใหล มันทำให้ผมไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย ไม่อยากตื่นขึ้นมาเจอกับความจริงตรงหน้า ความจริงที่โหดร้าย ซ้ำซาก จำเจและน่าเบื่อ ผมค่อยๆเอื้อมมือไปปิดเสียงดังของมัน พลางเหลือบมองดูเวลาบนหน้าจอสีเทานั่น
...เจ็ดโมงครึ่ง ช่างตรงเวลาดีแท้ ทำไมคนเราถึงไม่เที่ยงตรงแบบนาฬิกากันบ้างนะ?...
ผมคิด พลางหลับตาลงพร้อมบอกกับตัวเองว่าขอเวลานอนต่ออีกสัก 5 นาที
-09:29 น.-
...เก้าโมงยี่สิบเก้านาทีแล้วหรือนี่...
ผมมองดูเวลาบนเครื่องตอกบัตรเบื้องหน้า ก่อนที่จะก้มลงดูเวลาในหน้าปัดนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง เวลาในนี้กับเวลาบนนั้นทำไมมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ทั้งๆที่ผมตั้งเวลาในนาฬิกาตรงตามเวลาเคารพธงชาติในทีวีแล้วนะเนี่ย แต่ทำไมมันถึงยังไม่ตรงกันก็ไม่รู้ หรืออาจเป็นเพราะว่าเวลาของที่ทำงานทุกที่ มักจะเดินหน้าเร็วกว่าเวลาจริงในปัจจุบันเสมอ
...มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆเลย...
ผมบอกกับตัวเองอย่างนั้น พลางรีบร้อนหยิบบัตรพนักงานใส่เข้าไปในเครื่องตอกบัตรอย่างร้อนรน
-13:13 น.-
งานบริการ
คำคำนี้เป็นคำจำกัดความของงานที่ผมทำอยู่ มันแตกต่างกับงานอื่นๆตรงไหนน่ะหรอ?
ก็แค่ต้องเข้างานเป็นเวลา ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามมาสาย ทำงานเป็นกะ กะละ 8 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ พักกินข้าวเที่ยงก็ต้องเป็นหลังบ่ายโมงเท่านั้น แถมยังห้ามพักพร้อมกัน ต้องผลัดกันพักทีละคน เวลาเลิกงานก็ไม่แน่นอนเหมือนตอนเข้างาน อีกทั้งยังไม่ได้หยุดในวันหยุดแบบชาวบ้านชาวช่องเขาอีกต่างหาก นี่แหละคือความแตกต่างของงานที่ผมทำอยู่ ความแตกต่างของคำว่า งานบริการ
กระเพราหมูไข่ดาวสุกได้แล้วจ้า
เสียงป้าแม่ค้าดังขึ้นเรียกผมให้หลุดออกจากโลกความคิด ผมหันมามองหน้าป้า พลางยื่นมือไปรับจานข้าวตรงหน้า ก่อนที่จะรีบกินข้าวอย่างรวดเร็ว...
-18:38 น.-
สวัสดีวันปีใหม่พา ให้บรรดาเราท่านรื่นรมย์ ฤกษ์ยามดีเปรมปรีดิ์ชื่นชม ต่างสุขสมนิยมยินดี...
เพลงพรปีใหม่ กำลังดังแว่วอยู่ในหัวผม มันดังเป็นจังหวะตามท่วงทำนองเพลงของมัน ผมฮัมเพลงตามเสียงร้องขับขานนั้น ที่ผมร้องเพลงนี้ตามได้ ไม่ใช่เพราะว่าผมชอบเพลงนี้เป็นพิเศษหรอก แต่แค่ได้ยินเพลงนี้มาแล้วทั้งวันต่างหาก
เพลงปีใหม่ ของเทศกาลปีใหม่ ต้อนรับปีใหม่ ในวันปีใหม่ เพื่ออะไรใหม่ๆ แต่สำหรับผมคงไม่มีสิ่งใหม่ๆเกิดขึ้นแน่นอน ผมรู้ดี...
-20:46 น.-
...ทำไมช่วงวันหยุดพิเศษอย่างนี้ต้องหาของกินยากด้วยนะ?...
ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารตามสั่งป้าเจ้าประจำ ร้านก๋วยเตี๋ยวลุงเจ้าอร่อย หรือว่าร้านข้าวแกงแสนถูก ต่างก็พากันหยุดปีใหม่กันหมด
...ทำไมไม่คิดทำมาหากินในช่วงวันหยุดยาวแบบนี้กันบ้างนะ ผมว่าน่าจะขายดีกว่าช่วงปกติด้วยซ้ำ...
แต่ก็คงได้แต่คิดนั่นแหละ ในเมื่อมันเป็นวันหยุดสิ้นปี ใครๆเขาก็อยากหยุดพักผ่อนกัน ไม่ก็อยากหยุดไปเลี้ยงฉลองกับครอบครัว คงมีแต่พวกที่ขยัน ไม่ก็พวกเหงาๆอย่างผมเนี่ยแหละที่ยังต้องหาของกินกินเองอย่างนี้ ผมคิด พลางเหลียวซ้ายแลขวามองหาร้านข้าวข้างทางต่อไป...
-22:35 น.-
ละครน้ำเน่าหลังข่าวจบแล้ว ผมลุกขึ้นไปปิดทีวีเบื้องหน้า เพื่อเปิดวิทยุฟังเพลงแทน
...อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืน ที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ อยากมีคนพิเศษ จับมือกันข้ามผ่าน... คืนสำคัญอีกคืน ที่ความเหงาคืบคลาน...หัวใจ...
เสียงเพลงเหงาๆของนักร้องเสียงหวานกำลังดังขับขานอยู่ในขณะนี้ เนื้อหาในเพลงนั้นช่างเข้ากันดีกับบรรยากาศในวันนี้เสียจริง
...ฟังแล้วน้ำตาผมพาลจะไหล มันช่างโดนใจคนเหงาๆแบบผมเหลือเกิน...
ผมคิด พลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่ม ก่อนปล่อยใจให้อินไปกับเสียงเพลง
-23:46 น.-
...ผมเกลียดเทศกาลพิเศษ เกลียดวันหยุดพิเศษ เกลียดวันปีใหม่ เกลียดวันคริสต์มาส เกลียดวันลอยกระทง เกลียดวันวาเลนไทน์ เกลียดวันฮาโลวีน ฯลฯ ผมเกลียดทุกวันที่เป็นวันพิเศษ...
เนื่องจากผมไม่มี คนพิเศษ ให้ร่วมฉลองในวันพิเศษ ผมจึงเกลียดวันพิเศษเหล่านี้ เพราะมันช่างตอกย้ำความจริงอันชอกช้ำว่า... ผมมันก็แค่ผู้ชายเหงาๆคนหนึ่งที่ไม่มีใครเหลียวแล เป็นได้แค่เศษเสี้ยวของสิ่งมีชีวิตที่ไร้ค่า ไร้ราคาและไร้ตัวตนเท่านั้นเอง...
-23:59 น.-
Happy New Year 2010 ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไป...
ข้อความนี้ผมพิมพ์มันเสร็จตั้งนานแล้ว แต่มันก็ยังคงคาอยู่ในเมนูฉบับร่างในมือถือผม ไม่ใช่เพราะว่าผมรอให้ถึงปีใหม่ก่อนหรอกนะถึงจะส่ง แต่เป็นเพราะผมไม่รู้ว่าจะส่งให้ใครต่างหาก ทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ทั้งพ่อแม่ ทั้งพี่น้อง หรือคนรู้จัก ผมก็ไม่มีใครให้คิดถึงเป็นพิเศษแม้สักคนเดียว อาจเป็นเพราะผมมัวแต่อยู่กับตัวเองมากจนเกินไป ถึงได้โดดเดี่ยวและเดียวดายอยู่อย่างนี้
ตื๊ดๆ ตี๊ดๆ
เสียงนาฬิกาเตือนบอกเวลาว่าได้เวลานับถอยหลังสู่ปีใหม่แล้ว ผมกดปิดเสียงเตือนนั่น ก่อนที่จะเริ่มนับถอยหลังต้อนรับปีใหม่อย่างช้าๆ
...9
8
7
6
5
4
3
2
1............ ............ .......... ......... ........ ....... ...... .....
-00:00 น.-
...สวัสดีปีใหม่
ผมเอ่ยออกไปต้อนรับปีใหม่กับตัวเองเบาๆ ด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอเบ้า กับความเหงาเงียบงันที่คุ้นเคย...
ปล. ขอบคุณโครงการดีๆของพี่ๆสามสาวอีกครั้งนะครับ พี่แจง nikanda พี่อ้อน BeCoffee พี่ปอย นางสาวดุ่บดั่บ
Create Date : 04 มกราคม 2553 |
Last Update : 9 มกราคม 2553 0:26:04 น. |
|
42 comments
|
Counter : 1462 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: settembre วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:3:12:26 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:5:40:17 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:8:11:49 น. |
|
|
|
โดย: I_sabai วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:9:16:22 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:9:46:53 น. |
|
|
|
โดย: ต๊ายตาย..นี่มัน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:10:34:01 น. |
|
|
|
โดย: ยังไงก็น้อง วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:11:47:50 น. |
|
|
|
โดย: ตั้งใจมาหา IP: 58.10.74.173 วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:15:30:17 น. |
|
|
|
โดย: coji วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:15:51:42 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:19:31:58 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:20:19:17 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:20:34:16 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:20:50:16 น. |
|
|
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:21:18:55 น. |
|
|
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:22:00:16 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:8:15:59 น. |
|
|
|
โดย: Paulo วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:9:16:16 น. |
|
|
|
โดย: ตัวp_box วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:9:47:33 น. |
|
|
|
โดย: ตัวp_box วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:9:51:10 น. |
|
|
|
โดย: coji วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:10:44:54 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:11:55:46 น. |
|
|
|
โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:12:13:40 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:12:39:57 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:16:00:10 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:18:37:50 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 5 มกราคม 2553 เวลา:21:31:57 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าชายกลางสายหมอก (PTNCenter ) วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:1:43:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:7:51:42 น. |
|
|
|
โดย: บุยบุย วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:21:14:25 น. |
|
|
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 6 มกราคม 2553 เวลา:22:38:54 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:8:10:44 น. |
|
|
|
โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:18:19:41 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 7 มกราคม 2553 เวลา:23:58:58 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 8 มกราคม 2553 เวลา:20:47:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]

|
คนเรามีโชคไม่เท่ากัน แม้กระทั่งในความฝัน
-------------------------
การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
|
|
|
|
|
|
|
|
วันนี้มาแบบเหง๊าเหงา เคยโสดแบบสุขๆมาแล้ว ถ้าสักวันนึงพี่ต้องโสดอีกครั้งคิดว่าพี่ต้องสุขๆเหมือนเดิมแน่ๆ แต่ตอนนี้ก็สุขๆดิบๆไปกับชีวิตคู่ไปก่อน