|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฉาก...

[เปิดฉาก]
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
เสียงหัวใจฉันเต้นถี่รัวไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก มันเต้นเร็ว แรงและดัง จนแทบจะทะลุออกมา ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะรุมบ้าก็ไม่ปาน
ฉันพยายามรวบรวมสมาธิเท่าที่มีเพื่อคลายอาการตื่นเต้นนี้ ด้วยการกุมมือแนบอกเบาๆ ก่อนที่จะพูดกับตัวเองว่า...
ฉันต้องทำได้
สิ้นเสียงตัวเองนั้น เสียงหัวใจฉันก็เริ่มกลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง มันเต้นช้าๆ อย่างแผ่วเบา และผ่อนคลาย ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะบัลลาดก็ไม่ปาน
ฉันกวาดสายตามองดูรอบกาย ใจหวังเพียงว่าอาจมีใครสักคนยืนคอยให้กำลังใจฉันอยู่ตรงนั้น แต่มันกลับว่างเปล่า...เงียบงัน... มีเพียงแค่เงาของฉันเท่านั้นที่ยืนลำพังเดียวดาย
เสียงดนตรีข้างนอกเริ่มบรรเลงเป็นทำนอง บ่งบอกเป็นนัยว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว ฉันสูดหายใจลึก เรียกสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่เบื้องหน้าจะค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ ตามมาด้วยเสียงปรบมือกึกก้องดังทั่วทุกทิศ ฉันก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆ พลางคิดในใจว่า... ...ฉันเนี่ยแหละ นางพญา บนเวที...
[คั่นฉาก]
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
เสียงหัวใจฉันเต้นถี่รัวไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก มันเต้นเร็ว แรงและดัง จนแทบจะทะลุออกมา ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะมัมโบ้ก็ไม่ปาน
ฉันพยายามรวบรวมสติเท่าที่มีเพื่อลดอาการหัวใจเต้นเร็วนี้ ด้วยการกำหมัดแน่นๆ ก่อนที่จะพูดให้กำลังใจตัวเองว่า...
ฉันต้องทำได้
สิ้นเสียงตัวเองนั้น เสียงหัวใจฉันก็เริ่มกลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง มันเต้นช้าๆ อย่างแผ่วเบา และผ่อนคลาย ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะวอลทซ์ก็ไม่ปาน
ฉันเหม่อมองไปยังเวทีเบื้องหน้า เวทีขนาดสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ถูกโอบล้อมด้วยผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่ ข้างหน้าเวทีนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายนั่งเรียงรายกันเต็มไปหมด ทุกคนต่างใจจดใจจ่อรอชมความบันเทิงตรงหน้า รอฟังเสียงขับขานแห่งสรวงสวรรค์ เสียงแห่งความฝันที่จะพาทุกคนจมดิ่งออกจากโลกแห่งความจริง...
ฉันยืนมองความอลังการตรงหน้าด้วยหัวใจเต้นรัว มันช่างมีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลและดึงดูดใจเสียจริง หรืออาจเป็นเพราะนี่คือครั้งแรกที่ฉันได้มายืนมองจากตรงนี้ ณ จุดจุดนี้ ณ ที่ตรงนี้ ในโรงละครแห่งนี้...
เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มดังขึ้นเป็นทำนองเพลง บ่งบอกเป็นนัยว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว ฉันสูดหายใจลึก เรียกสติให้ตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะจ้องมองไปยังบนเวทีเบื้องหน้า มองดูผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมการปรากฏกายของสาวงามในชุดราตรีสีแดงเพลิง
[ปิดฉาก]
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะดังอยู่ในอก ภาพผู้คนมากมายตรงหน้ากับเสียงปรบมือกึกก้องนั้น มันช่างทำให้ฉันประหม่าเสียเหลือเกิน
ฉันกลัว... กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเพราะว่านี่คือครั้งแรก ฉันกลัว... กลัวว่าทุกคนจะไม่ชอบใจในเสียงร้องของฉัน ฉันกลัว... กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเท่าที่ทุกคนคาดหวังไว้ ฉันกลัว... กลัวว่าจะถูกเปรียบเทียบกับคนเก่า ฉันกลัวจริงๆ
เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มเข้าทำนองเพลงที่คุ้นเคย ฉันสูดหายใจอีกครั้ง หวังเพียงเรียกสมาธิที่เหลืออยู่ ก่อนที่จะเริ่มขับขานถ้อยคำหวานซึ้งเป็นบทเพลง...
ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นเย็น จะเป็นเวลาที่ใจหาย ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร ฉันเหมือน... ใจจะขาด ยังกังวลห่วงใครบางคน ที่ไม่อาจพบและเจอ คิดถึงเธอทุกที... ที่อยู่คนเดียว
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะดังอยู่ในอก มันดังอยู่อย่างนั้นเหมือนเป็นการตอกย้ำถึงความผิดหวังในใจ
ฉันเจ็บใจ... เจ็บใจที่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ใช่ฉัน ฉันเจ็บใจ... เจ็บใจที่ว่านี่คือครั้งที่ 2 แล้วที่เป็นแบบนี้ ฉันเจ็บใจ... เจ็บใจที่ที่ของฉันโดนคนอื่นแย่งไป ฉันเจ็บใจ... เจ็บใจที่ทุกคนต่างลืมฉันไปหมดแล้ว ฉันเจ็บใจจริงๆ...
เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มเข้าทำนองเพลงที่คุ้นหู เสียงร้องหวานๆของเธอดังก้องกังวานไปทั่วโรงละครแห่งนี้ ฉันสูดหายใจอีกครั้ง หวังเพียงเรียกพลังที่เหลืออยู่กลับคืนมา ก่อนที่จะเพ่งมองไปยังโคมไฟระย้ากลางเวทีเบื้องหน้า และบอกกับตัวเองว่า...
...ที่นี่คือที่ของฉัน...
...ไม่เคยได้รู้ว่าเธอเป็นไง ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน เธอมีใครมาแทนที่ฉัน และเขาดีหรือเปล่า... มีฉันไหมเวลาที่ฝัน หรือว่าลืมทุกเรื่องราว คิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คน...
โครม!!! .............................................................................................. .............................................................................................. .............................................................................................. .............................................................................................. .............................................................................................. .............................................................................................. .............................................................................................. ..............................................................................................
ตึก...ตัก...ตึก...ตัก...ตึก...
เสียงหัวใจฉันเริ่มเต้นช้าลงๆ มันเต้นช้าๆ อย่างอ่อนแรงและอ่อนโรย ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะสโลว์ บูลส์ก็ไม่ปาน
เลือดสีแดงฉานค่อยๆไหลรินออกจากร่างฉันอย่างเชื่องช้า มันไหลอย่างช้าๆและเนิ่นนาน ก่อนที่ความมืดมิดสีดำจะมาเยือน...
ปล. ขอบคุณโครงการดีๆของพี่ๆสามสาวอีกครั้งนะครับ  พี่แจง nikanda พี่อ้อน BeCoffee พี่ปอย นางสาวดุ่บดั่บ
ปล.2 ครั้งนี้ขอเขียนในอารมณ์ของ 'Envy' หรือ 'ความอิจฉา' หนึ่งในปาบ 7 ประการ (Seven Deadly Sins) นั่นเอง
ปล.3 หัวข้อต่อไปก็จะนำเอาอารมณ์หลักของบาป 7 ประการข้อที่เหลือมาเขียนต่อครับผม
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 11:57:54 น. |
|
25 comments
|
Counter : 1242 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:31:43 น. |
|
|
|
โดย: Artagold วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:52:19 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:11:20 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:16:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:54:41 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:47:46 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:34:29 น. |
|
|
|
โดย: settembre วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:06:32 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:47:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:04:48 น. |
|
|
|
โดย: ตัวp_box วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:25:48 น. |
|
|
|
โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:40:45 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:36:10 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:19:50 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:14:15 น. |
|
|
|
โดย: พี่ฟี่ (Paulo) IP: 58.147.4.152 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:30:22 น. |
|
|
|
โดย: d_regen วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:01:54 น. |
|
|
|
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:33:05 น. |
|
|
|
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:35:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]

|
คนเรามีโชคไม่เท่ากัน แม้กระทั่งในความฝัน
-------------------------
การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
|
|
|
|
|
|
|
|