"กำลังใช้ชีวิต" ... I Just Living...
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
23 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
ฉาก...
















[เปิดฉาก]




“ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...”

เสียงหัวใจฉันเต้นถี่รัวไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก
มันเต้นเร็ว แรงและดัง จนแทบจะทะลุออกมา
ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะรุมบ้าก็ไม่ปาน



ฉันพยายามรวบรวมสมาธิเท่าที่มีเพื่อคลายอาการตื่นเต้นนี้
ด้วยการกุมมือแนบอกเบาๆ ก่อนที่จะพูดกับตัวเองว่า...

“ฉันต้องทำได้”

สิ้นเสียงตัวเองนั้น เสียงหัวใจฉันก็เริ่มกลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง
มันเต้นช้าๆ อย่างแผ่วเบา และผ่อนคลาย
ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะบัลลาดก็ไม่ปาน



ฉันกวาดสายตามองดูรอบกาย
ใจหวังเพียงว่าอาจมีใครสักคนยืนคอยให้กำลังใจฉันอยู่ตรงนั้น
แต่มันกลับว่างเปล่า...เงียบงัน...
มีเพียงแค่เงาของฉันเท่านั้นที่ยืนลำพังเดียวดาย



เสียงดนตรีข้างนอกเริ่มบรรเลงเป็นทำนอง
บ่งบอกเป็นนัยว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว
ฉันสูดหายใจลึก เรียกสมาธิอีกครั้ง
ก่อนที่ผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่เบื้องหน้าจะค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ
ตามมาด้วยเสียงปรบมือกึกก้องดังทั่วทุกทิศ
ฉันก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆ พลางคิดในใจว่า...
...ฉันเนี่ยแหละ ‘นางพญา’ บนเวที...










[คั่นฉาก]




“ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...”

เสียงหัวใจฉันเต้นถี่รัวไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก
มันเต้นเร็ว แรงและดัง จนแทบจะทะลุออกมา
ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะมัมโบ้ก็ไม่ปาน



ฉันพยายามรวบรวมสติเท่าที่มีเพื่อลดอาการหัวใจเต้นเร็วนี้
ด้วยการกำหมัดแน่นๆ ก่อนที่จะพูดให้กำลังใจตัวเองว่า...

“ฉันต้องทำได้”

สิ้นเสียงตัวเองนั้น เสียงหัวใจฉันก็เริ่มกลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง
มันเต้นช้าๆ อย่างแผ่วเบา และผ่อนคลาย
ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะวอลทซ์ก็ไม่ปาน



ฉันเหม่อมองไปยังเวทีเบื้องหน้า
เวทีขนาดสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ถูกโอบล้อมด้วยผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่
ข้างหน้าเวทีนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายนั่งเรียงรายกันเต็มไปหมด
ทุกคนต่างใจจดใจจ่อรอชมความบันเทิงตรงหน้า
รอฟังเสียงขับขานแห่งสรวงสวรรค์
เสียงแห่งความฝันที่จะพาทุกคนจมดิ่งออกจากโลกแห่งความจริง...




ฉันยืนมองความอลังการตรงหน้าด้วยหัวใจเต้นรัว
มันช่างมีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลและดึงดูดใจเสียจริง
หรืออาจเป็นเพราะนี่คือครั้งแรกที่ฉันได้มายืนมองจากตรงนี้
ณ จุดจุดนี้ ณ ที่ตรงนี้ ในโรงละครแห่งนี้...




เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มดังขึ้นเป็นทำนองเพลง
บ่งบอกเป็นนัยว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว
ฉันสูดหายใจลึก เรียกสติให้ตัวเองอีกครั้ง
ก่อนที่จะจ้องมองไปยังบนเวทีเบื้องหน้า
มองดูผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ
พร้อมการปรากฏกายของสาวงามในชุดราตรีสีแดงเพลิง…










[ปิดฉาก]




“ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...”

เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะดังอยู่ในอก
ภาพผู้คนมากมายตรงหน้ากับเสียงปรบมือกึกก้องนั้น
มันช่างทำให้ฉันประหม่าเสียเหลือเกิน



ฉันกลัว...
กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเพราะว่านี่คือครั้งแรก
ฉันกลัว...
กลัวว่าทุกคนจะไม่ชอบใจในเสียงร้องของฉัน
ฉันกลัว...
กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีเท่าที่ทุกคนคาดหวังไว้
ฉันกลัว...
กลัวว่าจะถูกเปรียบเทียบกับคนเก่า
ฉันกลัวจริงๆ…



เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มเข้าทำนองเพลงที่คุ้นเคย
ฉันสูดหายใจอีกครั้ง หวังเพียงเรียกสมาธิที่เหลืออยู่
ก่อนที่จะเริ่มขับขานถ้อยคำหวานซึ้งเป็นบทเพลง...



“ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นเย็น
จะเป็นเวลาที่ใจหาย
ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร
ฉันเหมือน... ใจจะขาด
ยังกังวลห่วงใครบางคน
ที่ไม่อาจพบและเจอ
คิดถึงเธอทุกที... ที่อยู่คนเดียว”











“ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...”

เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะดังอยู่ในอก
มันดังอยู่อย่างนั้นเหมือนเป็นการตอกย้ำถึงความผิดหวังในใจ



ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ใช่ฉัน
ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่ว่านี่คือครั้งที่ 2 แล้วที่เป็นแบบนี้
ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่ที่ของฉันโดนคนอื่นแย่งไป
ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่ทุกคนต่างลืมฉันไปหมดแล้ว
ฉันเจ็บใจจริงๆ...




เสียงดนตรีบรรเลงเริ่มเข้าทำนองเพลงที่คุ้นหู
เสียงร้องหวานๆของเธอดังก้องกังวานไปทั่วโรงละครแห่งนี้
ฉันสูดหายใจอีกครั้ง หวังเพียงเรียกพลังที่เหลืออยู่กลับคืนมา
ก่อนที่จะเพ่งมองไปยังโคมไฟระย้ากลางเวทีเบื้องหน้า
และบอกกับตัวเองว่า...

...ที่นี่คือที่ของฉัน...






“...ไม่เคยได้รู้ว่าเธอเป็นไง
ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน
เธอมีใครมาแทนที่ฉัน
และเขาดีหรือเปล่า...
มีฉันไหมเวลาที่ฝัน
หรือว่าลืมทุกเรื่องราว
คิดถึงฉันหรือเปล่า
เมื่ออยู่คน...”



“โครม!!!”
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................
..............................................................................................

“ตึก...ตัก...ตึก...ตัก...ตึก...”

เสียงหัวใจฉันเริ่มเต้นช้าลงๆ
มันเต้นช้าๆ อย่างอ่อนแรงและอ่อนโรย
ราวกับว่าหัวใจฉันนั้นกำลังเต้นรำอยู่ในท่วงทำนองของจังหวะสโลว์ บูลส์ก็ไม่ปาน


เลือดสีแดงฉานค่อยๆไหลรินออกจากร่างฉันอย่างเชื่องช้า
มันไหลอย่างช้าๆและเนิ่นนาน
ก่อนที่ความมืดมิดสีดำจะมาเยือน...

















ปล. ขอบคุณโครงการดีๆของพี่ๆสามสาวอีกครั้งนะครับ
พี่แจง nikanda
พี่อ้อน BeCoffee
พี่ปอย นางสาวดุ่บดั่บ

ปล.2 ครั้งนี้ขอเขียนในอารมณ์ของ 'Envy' หรือ 'ความอิจฉา' หนึ่งในปาบ 7 ประการ (Seven Deadly Sins) นั่นเอง

ปล.3 หัวข้อต่อไปก็จะนำเอาอารมณ์หลักของบาป 7 ประการข้อที่เหลือมาเขียนต่อครับผม


Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 11:57:54 น. 25 comments
Counter : 1242 Pageviews.

 
คิดถึงพี่ไอซ์คร๊า


โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:31:43 น.  

 
ไอซ์ครับ มันหลายฉาก พี่ซัมเมอร์ติดไว้สองสามฉาก เดี๋ยวมาอ่านใหม่ (ติดอีกแล้ว หุหุ)


โดย: Summer Flower วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:19:02 น.  

 
ต้าย สยองขวัญจังค่ะ
แหมตอนแรกก็เดาไปว่าเรื่องอะไร
อือ ความอิจฉา ถ้าไม่คุมให้ดี ก็ทำให้ทั้งเราและเขาเจ็บได้ แต่ที่เจ็บก่อนและเจ็บมากคือเรานี่เอง


โดย: Artagold วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:52:19 น.  

 
จบแบบสยองเลยคุณไอซ์คุง

อ่านสนุดีค่ะ เดาไม่ออกอิอิ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:05:00 น.  

 

ตกใจกับคำว่า "โครม" นี้ล่ะค่ะ

กำลังเพลิน คิดอยู่ว่าจะจบอย่างไรหนอ

ยังไม่จบใช่ไหมเนี้ย เพราะมีต่อหน้า 18
อิอิ (แซว ๆ)

ท้ายสุดแล้วก็อยู่ที่ใจเรานี้เองเนอะ...







โดย: aenew วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:11:20 น.  

 
อ่านมาทุกฉาก ยังไม่จบเหรอคะ
รู้สีกได้เลยค่ะเมื่อจับไมค์ครั้งแรก
อาการประมาณนั้นเทียว
ปิดลำโพงทุกห้อง
เขาบอกให้มองเสา แต่เรายังสั่น
.....
ชอบค่ะได้ความรู้สึกจริงจริง
จะรอตอนต่อไปค่ะ

แอมอร


โดย: peeamp วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:16:19 น.  

 
โห เท่ห์จังค่ะ
คอนเซปต์เขียนบาป 7 ประการน่ะค่ะ
ไว้จะคอยตามอ่านนะคะ

ตอนแรกนึกว่าจะเขียนถึงพี่คิ้มซะอีก
5555


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:57:13 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับไอซ์คุง

พี่ก๋าอ่านจนจบ
คิดเหมือนน้องปอยเลยครับ 555
คิดว่าไอซ์คุงเขียนถึงพี่คิ้มซะอีกครับ

ตอนจบมีแอบหักมุมด้วยนะครับ










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:54:41 น.  

 

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


แวะมาทักทายกันในวันดีดีวันนี้อีกวันจ้า
นึกแล้วว่าต้องเป็นโครงการนี้แน่นอน ภาพโรงละครสวยดีนะ



โดย: หอมกร วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:47:46 น.  

 
จขบ.ชอบงานเขียนที่ออกแนวโหดหรือเปล่าเนี่ย




มาตอบนะ

ไม่ได้กินจ้า เข้าไปเซอร์เวย์+ถ่ายรูปเฉยๆ จ้า


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:40:11 น.  

 
แบบนี้ต้องอ่านต่อล่ะค่ะ เพราะว่าเรื่องราว
อ่านไปแล้วมีลุ้นตามล่ะว่ามันจะเป็นยังไง

เขียนไปแล้วทำให้ใจเราเต้นไม่ถูกจังหวะ
เพราะว่ามันลุ้นตลอดเลยค่ะไอซ์คุง
................

พี่เองช่วงนี้มุกพลาดหน่อยค่ะเลยไม่ค่อยลื่นไหล
กับการเขียนเรื่องราว ว่าจะแจมกับน้องๆ ตลอด
โครงการแต่ว่าเมื่อวานบล็อกเข้าไม่ได้ก็เลยถือโอกาส
เนียนๆ เลยว่าข้ามโครงการวันนี้ไปก่อนน๊า
เอาว่าเดี๋ยวรอบหน้า "สายน้ำ"
จะลองดูค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:34:29 น.  

 
สรุปว่ายังไม่จบใช่ไหม แล้วตัวเอกของเรื่องจะตายไหม แฮ่ะๆๆ


โดย: settembre วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:06:32 น.  

 
ตามมาอ่านจนจบแล้วจ๊ะ สรุปว่าจะเศร้าอีกแล้วอะ


ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ใช่ฉัน
ฉันเจ็บใจ...
เจ็บใจที่ว่านี่คือครั้งที่ 2 แล้วที่เป็นแบบนี้

ประโยคนี้โดนมั่กๆ



โดย: Summer Flower วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:12:45 น.  

 
หักมุมใช่ไหม..ตั้งแต่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของฉัน
น้องไอซ์หลอกพี่..นึกว่าเธอคนนั้นคือคนขึ้นแสดงเสียอีก
แต่ไม่เข้าใจนิดนึง..ตรงโครมนั่น..โดนอะไรเหรอ?

เห็นฉากน้องไอซ์วันนี้..นึกถึงสามสิ่ง
อาจจะไม่เกี่ยวข้องกันเลย..แต่นึกถึง

มูแลง รูจ(ขออภัย เขียนไม่ถูก)
นิโคล แคดแมน,หนังไทยเรื่องฉากสุดท้าย

แต่ที่ขาดไม่ได้..นึกหน้าแพท สุธาสินี
และเพลงนี้...ได้อารมณ์หลอนมากๆ


โดย: nikanda วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:47:09 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับไอซ์คุง










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:04:48 น.  

 
หวัดดียามสายค่ะคุณไอซ์..
คุณไอซ์เขียนเรื่องแนวนี้ได้ดีนะคะ หลอนดีจ้า..


เพิ่งเข้ามาเลยยังไม่ได้อ่านแนวอื่น..

คุรไอซ์สบายดีนะคณ อ้าว...อยู่จังหวัดเดียวกะน้องก๋าเหรอเนี๋ย อิอิ..


โดย: ตัวp_box วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:25:48 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณไอซ์ อ่านแล้วนึกถึงความรู้สึกตอนที่ต้องเสนองาน

ต่อหน้าคนเยอะ ๆ เลยค่ะ ความรู้สึกตื่นเต้นมากมาย

แต่ตอนท้ายหักมุมนะค่ะเนี๊ยะ...

อากาศเริ่มหนาวแล้ว ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ


โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:40:45 น.  

 
โห โหดจริงไอซ์คุง
อ่านแล้วลุ้นนะ
เพราะว่ามีสองคนเขียนสลับกันใช่ไหม
แรกๆ แยกไม่ค่อยออก
แต่มันก็ตึกตักๆ ดีใจพลอยเต้นแรงไปด้วย
เห็นภาพเสื้อแดงเลือดแดงแอบหยองล่ะ


โดย: BeCoffee วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:36:10 น.  

 
สวัสดียามสายนะครับ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:19:50 น.  

 

ไอซ์คุงสวัสดีตอนเย็นค่ะ





โดย: aenew วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:14:15 น.  

 
ที่ทำงานมีเรื่องวุ่น ๆ พี่แวะมาอ่านช้าตามเคย

แต่ไม่พลาด ๆ จดไว้แล้วในขะ-หมองว่ามีจังหวะเมื่อไหร่จะตามมาอ่านของไอซ์คุง

คราวนี้ ..หลังจากพี่อ่านมาหลายครั้ง
เลยมีแอบเตรียมใจกะตอนจบเล็กน้อยว่า
ไอซ์คุงต้องทำร้ายจิตใจกันอีกแหงม ๆ 555

แล้วก็ไม่ผิดหวัง จริง ๆ
คราวหน้าจะรออ่าน สายน้ำของไอซ์คุงนะจ๊ะ ว่าจะไปทางไหนน๊อ




โดย: พี่ฟี่ (Paulo) IP: 58.147.4.152 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:30:22 น.  

 
หวัดดีตอนเย็นๆ จ้า ชอบฉากบ้านนี้อลังการดีจ๊ะ


โดย: Summer Flower วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:43:16 น.  

 
มาทักทายไอซ์

ตอนนี้ไม่ค่อยว่างอ่ะ เพราะไปเป็นเบ๊ชาวบ้านอยู่เฮ้อๆๆ


โดย: d_regen วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:01:54 น.  

 
ดีค่ะคุณไอซ์คุง ตอนนี้ฉัตรกะลังอ่าน "โต๊ะโตะจัง" เด็กหญิงข้างหน้าต่าง อยู่ค่ะ อานไปไม่ถึงหกสิบหน้าเลยแต่ก็ให้รู้สึกหลงรักหนูน้อยคนนี้เสียมากมาย อิอิ

คุณไอซ์คีงเคยอ่านหรือยังคะ อยากให้อ่านอ่า มาอ่านไปพร้อมๆ กันไหมคะ อิอิ

ปอลิง ไดหน้านี้ฉัตรยังไม่ได้อ่านเลยนะคะ ช่วงนี้ยุ่งๆ ค่ะ เด๋วจะแว๊บเข้ามาอ่านคราวหน้านะคะ มิมิ
"ต๊ะโตะจัง โต๊ะโตะจังๆๆๆๆๆๆ"


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:33:05 น.  

 
คุณไอซ์คีง

*ผิดคร่า "คุณไอซ์คุง" น๊า

อิอิ


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:35:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปีศาจความฝัน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]




คนเรามีโชคไม่เท่ากัน
แม้กระทั่งในความฝัน


-------------------------


การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ




สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด






Blog Updates


Inside Out : ก็แค่ปล่อยใจไปตามอารมณ์..


Fantastic Four : สี่พลังกายสิทธิ์ฉบับรีบูท!!


Mission: Impossible - Rogue Nation : ยอดทีมสายลับกับภารกิจเป็นไปไม่ได้!!


พี่ชาย My Hero : โลกความจริงมันโหดร้าย Sad but true!!


PORTRAIT ระหว่างเรา


Ant-Man : ยอดมนุษย์ตัวจิ๋ว!!


Terminator Genisys : คนเหล็กรุ่นเก่าแต่เก๋า!!


It Follows : มันตามมาหลอน!!


Survivor : เกมไล่ล่านักฆ่ามือระเบิด!!


Insidious: Chapter 3 : ย้อนตำนานวิญญาณตามติด!!




New Comments
Friends' blogs
[Add ปีศาจความฝัน's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.