: : ริมแม่น้ำเนสส์ .. ที่อินเวอร์เนสส์ : : .. บันทึกการเดินทาง อังกฤษ-สกอตแลนด์ .. .. 23 ตุลาคม - 5 พฤศจิกายน 2553 .. .. ตอนที่ 8 .. .. จากที่ราบต่ำ .. สู่ที่ราบสูง .. สกอตแลนด์ ประกอบไปด้วยภูมิภาคหลักๆ สองส่วนที่นิยามกันตามลักษณะภูมิประเทศ คือ “ที่ราบต่ำ” (เอ.. เขาเรียกกันอย่างนี้ละเปล่าก็ไม่รู้สิ .. ภาษาอังกฤษคือ “The Lowlands”) กับ “ที่ราบสูงและหมู่เกาะ” คือ “The Highlands and Islands” ที่ราบต่ำอยู่ด้านล่าง ส่วนที่ราบสูงและเกาะอยู่ด้านบน .. เอดินเบรอะ เมืองหลวงของสกอตแลนด์นั้นอยู่ในดินแดน “ที่ราบต่ำ” ซึ่งมีพื้นที่เพาะปลูกทำการเกษตรมากกว่า เราจะเห็นทุ่งหญ้าเลี้ยงแกะ แปลงเกษตรมากมายอยู่ทั่วไปในแถบนี้ มีแม่น้ำ ทะเลสาบ และป่าเขาลำเนาไพรอุดมสมบูรณ์ แถมยังมีโบราณสถาน ปราสาทราชวังตามเมืองใหญ่หลายเมือง .. แม้จะเรียกกันว่า “ที่ราบต่ำ” แต่ก็คงเป็นการเปรียบเทียบกันระหว่างพื้นที่ภายในสกอตแลนด์ ระหว่างภาคเหนือที่มีเทือกเขาสลับซับซ้อนมากกว่า กับภาคใต้ที่มีที่ราบมากกว่า แต่โดยรวมๆ แล้วก็ยังเป็นพื้นที่สูงกว่าแผ่นดินอังกฤษส่วนใหญ่อยู่ดี ... ในเวลาอันน้อยนิด เรามีเวลาสำรวจดินแดน “ที่ราบต่ำ” เพียงส่วนเสี้ยวเล็กๆ ของเอดินเบรอะ ยังไม่ทันได้เห็นอะไร ก็รีบจากลามาอย่างรวดเร็วเพื่อขึ้นเหนือมาสู่ดินแดน “ที่ราบสูง” วิธีเดินทางของเรา เลือกเอาแบบสะดวกสบายที่สุดสำหรับการเดินทางตามลำพัง นั่นคือ รถไฟที่ได้ซื้อตั๋วแบบเหมาจ่ายมาจากกรุงเทพฯ เรียบร้อยแล้ว แต่ต้องขอทดไว้ในใจเลยว่า ถ้ามีโอกาส คราวหน้ามาสกอตแลนด์ ควรหาโอกาสขับรถเที่ยวชมภูมิประเทศแบบตามสบายจะดีกว่า เพราะการนั่งรถไฟ สบายก็จริง แต่ทำให้เราผ่านทิวทัศน์ที่สวยงามแบบแว้บเดียวหาย ๆๆๆๆ ถ่ายรูปไม่ทัน อยากจะหยุดรถไฟลงไปถ่ายรูปย่อมเป็นไปไม่ได้ เป็นเรื่องน่าเสียดายมากๆ เราจึงจำต้องเก็บภาพบางภาพไว้ในความทรงจำแบบชีวภาพ ที่บางครั้งก็เริ่มจะเลอะๆ เลือนๆ ไปตามกาลเวลา .. รถไฟพาเราลดเลี้ยวเคียวคดขึ้นมาตามเนินเขา ไหล่เขา ที่ราบสูง ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างเรื่อยไปตามเทือกเขาน้อยใหญ่มากมาย .. จนมาถึง “อินเวอร์เนสส์” ที่คนสกอตถือกันว่าเป็นเป็นเมืองหลวงของดินแดน “ที่ราบสูง” แต่แน่ละ ทุกวันนี้ สกอตแลนด์เป็นส่วนหนึ่งของบริเทนใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นอินเวอร์เนสส์จึงคงเป็นเพียงเมืองใหญ่ เมืองสำคัญเมืองหนึ่งของ The Highlands ในสกอตแลนด์เท่านั้น .. .. พึมพำ .. ฮึมฮัม.. ขอบ่นตัวเองหน่อยว่า เราวางแผนการเดินทางในสกอตแลนด์แบบมั่วมากๆ สมควรประณามอย่างยิ่ง .. ซึ่งก็จะโทษไรไม่ได้นอกจาก 1. ความอ่อนด้อยประสบการณ์ .. เกิดมาจนชราป่านนี้แล้ว เดินทางมาก็ไม่น้อย ยังไม่เคย ไปสกอตแลนด์เลยซักที จะไปตรัสรู้ได้ไง (ฟระ..) 2. ความขี้เกียจศึกษาหาข้อมูล .. อันนี้ก็เข้าตำรา .. ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด ข้อมูลรอบตัวออกจะมีมากมาย ไม่รู้จักศึกษา คิดแต่จะไปตายเอาดาบหน้าก็งี้แหละ .. ข้อผิดพลาดอย่างจังของเรา คือ เราจองที่พักในสกอตแลนด์แบบเมืองละ 1 คืน เช้าก็เดินทางจากเมืองเก่าไปเมืองใหม่ โดยคิดเอาง่ายๆ ว่า ในแต่ละวัน เมื่อเดินทางไปถึงเมืองนึงแล้ว เช่น ออกเช้าถึงสายหรือเที่ยง บ่ายๆ ก็น่าจะมีเวลาเดินเที่ยว ตระเวนชมเมือง และเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ แต่ที่ไหนได้ ชั่วโมงของแสงสว่างในฤดูใบไม้ร่วงทำให้เราเหลือเวลาในแต่ละวันเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทำให้เราทำได้อย่างมากเพียงเดินเที่ยวแถวๆ ใจกลางเมือง หรือที่พัก .. จบเห่กันละซิ .. ที่สำคัญ แต่ละจุดที่น่าสนใจของเมืองในสกอตแลนด์ ไม่สามารถไปได้ง่ายๆ และรวดเร็วด้วยรถไฟและสองขาของเราเท่านั้น แต่จะต้องอาศัยรถสี่ล้อเป็นอย่างน้อย ควบขับไปสำรวจสถานที่ต่างๆ ถ้าไม่ได้ขับรถมาเอง ก็ควรจะมาเช่ารถในเมืองใหญ่ เพื่อขับตระเวนชมเมือง .. ไม่เช่นนั้นก็จะต้องซื้อทัวร์เป็นรถตู้คันเล็กๆ พาไปชมทะเลสาบ ภูเขา อนุสาวรีย์ หรืออุทยานแห่งชาติ .. สรุปว่าเรามาก็อดเห็นหลายๆ ที่ที่หมายมั่นว่าจะมาดู เป็นผลมาจากการทำการบ้านมาน้อยนี่เอง .. .. ฝากไว้ก่อนเถอะน่า .. ฮึ่มมมม .. .. ถึงเสียที .. อินเวอร์เนสส์ .. เราลงจากรถไฟแล้วก็หันรีหันขวาง ลากกระเป๋าไปด้วยใจตุ๋มๆ ต้อมๆ .. เป็นงี้ทุกทีที่ไปเมืองไม่คุ้น หรือจะว่าไปแล้ว เมืองที่ไม่เคยไปมาก่อนในชีวิตเลยอ่านะ .. จะให้เก่งกล้าสามารถตลอดเวลาก็ดูจะโม้มากไป .. บรรยากาศรอบๆ ตัว ก็ดูเป็นเมืองเล็กๆ ไม่ค่อยจะมีผู้คนคึกคักจอแจ ดูต่างกับเอดินเบรอะมาก แต่ก็ทำให้อุ่นใจว่ามาบ้านนอกคงจะทำตัวสบายๆ ได้กว่าไปเมืองใหญ่ .. เราออกมารอเรียกแท็กซี่ที่หน้าสถานีรถไฟ รอเท่าไหร่ๆ ก็ไม่เห็นมีแท็กซี่มา ก็เลยต้องลากกระเป๋าเดินข้ามถนนไปแถวๆ หน้าร้านค้า เพราะเท่าที่รู้ แท็กซี่เมืองฝรั่งมักจะมาจอดรอผู้โดยสารกันอยู่ไม่กี่ที่ คือ หน้าสถานีรถไฟกับซูเปอร์มาร์เก็ตนี่ละ ..ซึ่งก็คิดไม่ผิดจริงๆ เราจับแท็กซี่แล้วก็บอกให้ไปส่งโรงแรมชื่อ The Waterside ถามว่าไกลไหม คนขับบอกว่า โอ๊ย แป๊บเดียว ใกล้ๆ นี่เอง แต่ที่จะต้องอ้อมไปมาเพราะวันเวย์นี่ละ .. เพียงห้านาทีรถก็พาเราไปถึง The Waterside เป็นโรงแรมเล็กๆ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเนสส์ มีถนนสายเล็กๆ คั่น แต่ก็เดินเล่นได้สบายๆ เราเข้าไปที่เคาน์เตอร์รีเซ็ปชั่น เจ้าหน้าที่เป็นหญิงสาว (ฝรั่ง) ที่ดูใจดี เราจองห้องเดี่ยว ราคาเจ็ดสิบปอนด์ เป็นห้องพักในโซนด้านหลัง ไม่มีวิวแม่น้ำให้ชม แต่เป็นสวนกับเนินเขาด้านหลัง ก็ไม่เป็นไร ห้องกว้างขวางสะอาดสะอ้านใช้ได้ เสียแต่สัญญานเน็ตมาไม่ถึงเพราะเป็นตึกโซนด้านหลัง เราก็เลยต้องเดินไปเดินมาเจรจาความสักพัก เธอก็เลยเชื้อเชิญให้เรามาใช้เน็ตใน Lounge ของโรงแรม ซึ่งดูคล้ายๆ เป็นห้องนั่งเล่น มีทางออกไปเป็นห้องอาหารและผับ .. เอาก็เอา ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เพิ่งบ่ายต้นๆ เราไปตระเวนชมเมืองก่อนดีกว่า เราออกจากโรงแรม เดินข้ามถนนเล็กๆ มาที่ทางเดินริมแม่น้ำเนสส์ อากาศเย็นสบายสดชื่นดีจริงๆ ริมแม่น้ำมีต้นเมเปิลใบเหลืองๆ บ้างก็ร่วงโปรยปรายเป็นระยะ มองไปฝั่งตรงข้าม เห็นตึกโบราณๆ หลายตึกอยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นโบสถ์หรือวังเก่า .. เราเดินไปเรื่อยๆ เก็บภาพวิวทิวทัศน์แบบไร้การเร่งรัด .. การได้มาเดินอยู่ในบ้านเมืองที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ในบรรยากาศที่เชื่อใจได้ว่าปลอดภัยนี่ช่างเป็นความรู้สึกที่สบายใจและอิสระเสรีดีจริงๆ .. เราดีใจที่คิดไม่ผิดที่ได้ตัดสินใจมาทริปนี้จนได้ การเดินทางโดยลำพังในต่างแดน บางคน (รวมทั้งเรา) อาจจะคิดแล้วคิดอีก หลายคนอาจจะคิดว่ามันจะไปสนุกอะไร ก็ต้องบอกว่า จุดประสงค์การเดินทางของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน บางคนชอบเที่ยว ก็อยากจะไปเที่ยวแบบขอเก็บให้ครบหมดทุกสถานที่สำคัญ บางคนก็อยากไปเจอความสนุกสนานสำราญใจ บางคนก็ขอไปช็อปปิ้งเป็นหลัก .. ความสุขของเราคือความสงบ เราชอบใจมากที่ได้มาเดินเล่นแบบนี้ ไม่ต้องมีใครมาเรียกมาเร่ง ได้ฟังเสียงนกร้อง ฟังเสียงหมาเห่า ได้ชะโงกไปดูปลาในแม่น้ำ ได้ฟังเสียงวณิพกเล่นดนตรี .. ในใจลึกๆ เรามีความใฝ่ฝันที่จะได้เป็น “นักเดินทาง” คือ เดินทางสำรวจโลกไปแบบไร้กฎเกณฑ์ อยากจะไปไหนก็ไป อยากจะฝังตัวอยู่เมืองไหนนานหน่อยก็อยู่ไปเลย ได้เห็นมุมมองของชีวิตในหลากหลายวัฒนธรรม ไม่ต้องมาไกลถึงเมืองนอกก็ได้ อาจจะเป็นเมืองเล็กๆ ที่น่านหรือแพร่ หรือเมืองริมแม่น้ำโขงละแวกอุบลฯ แต่ความน่าเบื่ออย่างหนึ่งของวัฒนธรรมในบ้านเรา คือ ผู้บริหารบ้านเมืองมักจะตั้งเป้าการพัฒนาเมืองไปในทางเดียวกันหมด เช่น ต้องมีศูนย์โอทอปใหญ่ๆ มีร้านอาหารหรูหรา มีศูนย์ราชการขนาดบิ๊กเบิ้ม มีถนนใหญ่ๆ ฯลฯ เรียกว่าไปเมืองไหนก็เจอรูปแบบการพัฒนาไปในทางเดียวกันหมดอย่างนี้ แล้วจะหาเอกลักษณ์ของบ้านเมืองที่เป็นวัฒนธรรมอันมีเสน่ห์ได้ละหรือ ที่แน่ๆ คือ เกิดมาชาติหนึ่ง ไม่ขาดทุนแล้วที่ได้เรียน ได้ทำงาน ได้ใช้ชีวิตอย่างใจต้องการ แต่ถ้าจะให้ได้กำไร ลองหาโอกาสเรียนรู้ประสบการณ์จากการเดินทาง ลองใช้เวลาเดินตระเวนท่อมๆ ไปแบบไม่รีบเร่ง ไม่ทุกข์ร้อน ไม่ต้องกังวลกับ "เส้นตาย" ใดๆ .. ได้ไปพบเจอวัฒนธรรม ชีวิต ความเป็นอยู่ สิ่งแวดล้อมหรือทัศนียภาพที่แตกต่างไปจากความเป็นอยู่เดิมๆ เพียงก้าวเท้าออกจากบ้าน เราก็ได้มาร์จินขึ้นมาแล้วละ ไม่มากก็น้อย แต่รับรองไม่เข้าเนื้อ .. "อินเวอร์เนสส์" ที่เราได้เห็นในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง เป็นเมืองไม่ใหญ่ไม่เล็กของ “ที่ราบสูง” ถ้าจะเอามาตรฐานคนเมืองหลวงมาวัดก็ต้องว่าเป็นเมืองหลวงที่เล็กเอาการ เดินทั่วเมืองได้ภายในไม่กี่ชั่วยาม แต่ต้องขอยอมรับว่าเป็นเมืองที่น่าหลงรักเป็นนักหนา มองไปทางไหนก็เห็นแต่ภูเขาสูงล้อมรอบมีหิมะแปะยอดเหมือนน้ำแข็งไส มองต่ำๆ หน่อยก็เจอแม่น้ำเนสส์สวยใสไหลเอื่อยๆ สุดแสนจะรื่นรมย์ในหัวใจ .. "อินเวอร์เนสส์" เป็นเมืองในสกอตแลนด์ที่อยู่ในพิกัดสูงที่สุดของทริปนี้ของเรา ว่าที่จริงแล้ว จะขึ้นเหนือไปอีกก็ย่อมได้ เพราะยังมีเมืองสวยๆ อีกมากมายให้ไปเยือน .. แต่ด้วยระยะทางและเวลาที่มีอยู่ เราตัดสินใจมาสูงสุดแค่นี้ แล้วจะลงใต้ไปสเตอร์ลิง ต่อด้วยฟอร์ตวิลเลียม เพราะเราจะต้องไปต่อที่เลคดิสทริคอีกสามคืน จะเปลี่ยนแปลงอะไรคงลำบากเพราะจองที่พักมาทางอินเตอร์เน็ตตั้งแต่เมืองไทยแล้ว ถ้าจะให้ดี ควรจะพักเมืองละสองคืน เพื่อให้มีเวลาตะลอนๆ ได้อย่างทั่วถึง .. .. อื้อฮือ .. เขียนมาซะยาว .. รูปก็เยอะ .. .. อย่ากระนั้นเลย เข้าสู่โหมด "เล่าเรื่องด้วยภาพ" ดีกว่า .. โรงแรม The Waterside ที่อินเวอร์เนสส์ ตัวโรงแรมอยู่ริมน้ำก็จริง แต่ห้องพักไม่ได้เห็นวิวแม่น้ำไปด้วยหรอก หรืออาจจะเป็นบางห้อง ตามอัตราค่าพักที่แต่ละคนจ่าย โรงแรมดูไม่เก่าไม่ใหม่ ไม่น่ากลัว ดูอบอุ่นน่าพักดี ที่อยู่ตามนี้เลย .. 19 Ness Bank, Inverness IV2 4SF Tel: 01463 233065, Fax: 01463 241075 URL : //www.thewatersideinverness.co.uk/ ถนนเลียบแม่น้ำเนสส์หน้าโรงแรม The Waterside .. น่าเดินเล่นมาก เราเดินไป ถ่ายรูปไป ก็มีผู้คนเดินสวนมาเป็นระยะๆ ประปราย เมืองอินเวอร์เนสส์นี่คนน้อยดีแฮะ เราว่าความหนาแน่นประชากรประมาณเดียวกับเมืองน่าน หรือ ฮอด ผู้คนก็ไม่ได้มีแต่คนแก่อย่างบ้านนอกฝรั่งส่วนมาก คนวัยทำงานก็มีไม่น้อย .. สรุปว่าน่าอยู่มากๆ .. บนถนนสายนี้มีโรงแรมอีกหลายแห่ง ร้านอาหารก็มีหลายร้าน .. สงสัยจะแพง .. ฮ่า .. ร้านพวกนี้ไม่ได้แอ้มตังค์เราอยู่แล้ว ชีพจรลงเท้ามาอย่างนี้ เราซัดแต่แซนด์วิช ผักกับแฮมไก่ ซื้อที่ M&S เป็นหลัก เดินย้อนขึ้นไปหน่อยก็จะเป็นใจกลางเมืองที่ไม่ได้ใหญ่โตมากเท่าไหร่ มีร้านค้า มีตึกเก่าๆ ใหม่ๆ ปะปนกันไป ไปไหนมาไหน อาศัยสองขานี่ละสะดวกที่ซู้ด.. บริเวณโถงล็อบบี้โรงแรม เล็กๆ แต่สะอาดสะอ้าน พนักงานก็ดูเป็นมิตรดี (ไม่ใช่แขกแฮะ..) เป็นสองสาววัยกลางคน เธอบอกว่าเน็ตในห้องนอนเราอาจจะใช้ไม่ได้ แต่ใช้ได้แน่ๆ ใน Lounge เชิญให้เรามานั่งใช้ในนี้ได้ตามสบาย ห้องที่เราจองมาเป็นห้องเดี่ยว ราคาคืนละ 70 ปอนด์ ราวๆ สามพันห้าร้อยบาทไทย นี่ถือว่าปานกลางแล้วละ ถ้าเป็นโรงแรมชั้นดีลักส์ก็ร้อยปอนด์อัพ .. ไม่ไหวๆ เราอยากไปพักหอพักเยาวชน แต่คนข้างๆ ไม่อนุญาต เลยหยวนๆ .. ห้องเราอยู่โซนด้านหลัง ไกลหน่อยแต่เงียบสงบ ไม่เปลี่ยวน่ากลัว เตียงใหญ่ขนาด 5 ฟุต สะอาดมาก ห้องก็กว้างขวางดี มีทีวีจอแบน (อันเล็กๆ) ที่ชงกาแฟพร้อม ห้องน้ำก็ดูดี เห็นแล้วไม่อยากนึกถึงโรงแรมในลอนดอนเล้ย .. วิวนอกหน้าต่างเป็นที่จอดรถ (อ้าว) แต่ก็มีสวนเล็กๆ อยู่ใกล้ๆ เก็บข้าวของ ล้างหน้าตาแล้ว คว้ากล้องกับกระเป๋าไปเดินถ่ายรูป เปิดประตูออกมา ลมเย็นเฉียบจากแม่น้ำโชยมาปะทะหน้า ชื่นใจจัง .. อุณหภูมิประมาณสิบกว่าองศา .. ชิลล์สบายมาก .. เดินข้ามถนนไปริมแม่น้ำ ..ฮ่า .. เจอตู้ไปรษณีย์ละ .. เตรียมเขียนป๊าดสะโก๊ดส่งผองเพื่อนตามอัธยาศัย ริมแม่น้ำมีต้นไม้และใบไม้เปลี่ยนสีสะพรั่งสวยงามละลานตา น้องหมาแล็บดำ เดินเล่นริมแม่น้ำอย่างเพลิดเพลินใจ มองไปฝั่งตรงข้ามก็มีต้นไม้ใบไม้สวยงามสบายตา ทุกสิ่งรอบตัวมีแต่บรรยากาศสดใส สะอาดสะอ้าน ชื่นใจจริงๆ โฮ้ย .. สุโขอะไรเช่นนี้หนอ ชีวิต .. ตึกโบราณยังคงได้รับการอนุรักษ์ในสภาพดีมาก มองไปไกลๆ เห็นยอดเขามีหิมะปกคลุมขาวโพลน .. ฮืออออ .. อดไป .. ระหว่างทางเดินเข้าเมือง มองไปบนเนินเขามีปราสาทเก่าด้วย .. ไม่ได้ตะกายขึ้นไปดูเช่นกัน .. เหอๆ .. จากอินเวอร์เนสส์ ถ้าขับรถไปเที่ยวเมืองอื่นๆ ในสกอตแลนด์ เขาว่าใช้เวลาไม่นานก็เที่ยวได้ทั่ว แต่ปัญหาของเราคือ มันไม่คุ้มที่จะเช่ารถขับไปคนเดียว ..เฮ้อ .. เป็นบทเรียนเลยละนี่ ป้ายบอกทางเยอะแยะไปหมด สมเป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษจริงๆ นะนี่ ตัวเมืองอินเวอร์เนสส์ไม่ใหญ่มาก ซักสองชั่วโมงก็น่าจะเดินได้ทั่วเมือง (ไม่รวมเที่ยวทะเลสาบ ภูเขา ซึ่งต้องตะลอนออกนอกเมืองไปอีกไกลปู๊นนนน ..) มีแผงขายพวกจี้ สร้อยรูปแบบของสกอตทิช เคลท์ เราชอบรูปลายแบบนี้เหมือนกัน ดูมันเป็นอนันต์ (Infinity) ดี แต่ไม่ได้ซื้อที่นี่ ไปซื้อที่ ฟอร์ต วิลเลียม ตึกเก่าในใจกลางเมืองอินเวอร์เนสส์ ตึกใหม่สีลูกกวาดก็มี แต่ไม่ค่อยมีตึกรกๆ ระฟ้าเท่าไหร่ .. เดินชมเมืองไปเจอโบสถ์สวยสงบริมฝั่งแม่น้ำเนสส์ (Ness Bank) ประตูโบสถ์ก็สวยดี ดูเป็นแบบพื้นเมืองๆ เดินเหนื่อยแฮ่กใกล้มืดแล้วเราก็กลับมาโรงแรม กินแซนด์วิชแล้วต้องหอบคอมมาใช้เน็ตในเลานจ์ของโรงแรม เพราะสัญญาณไวไฟไปไม่ถึงห้องเรา .. แน่ละ ห้องเราอยู่หลบไปตั้งด้านหลัง ห้องเลานจ์นี้บรรยากาศคล้ายๆ ห้องนั่งเล่นบ้านเรา นั่งสบายๆ ดี ไม่มีแขกเลย โลกนี้เป็นของตรู .. 555 ... เราเลือกนั่งโต๊ะที่ติดกับเราท์เตอร์มันซะเลย เน็ตเร็วปรื๊ดๆ ยังกะจรวด .. เลยโต๊ะเราเข้าไปข้างในก็เป็นผับเล็กๆ ดูไม่น่าสยองเท่าไหร่ เราเลยสั่งพันช์มากินซะแก้วนึง พ่อหนุ่มที่ดูแลบาร์เปิดเพลงอินดี้เพราะถูกใจ ของ The Thrills ฟังแล้วต้องลุกขึ้นไปถามว่าเพลงไร ตะแกก็ดีใจหาย จดใส่กระดาษมาให้ แถมใจดีบอกว่า หาซื้อยากหน่อยนะ ฉันก็โหลดเอาจากเน็ตนี่ละ เรากลับมาหาที่ลอนดอนเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เลยไปหาโหลดเอามั่ง ได้มาสองอัลบั้ม เซอร์ดี .. ขอเอามาแปะในนี้ด้วยสักเพลง You Can't Fool Old Friends with Limousine อัลบั้มชื่อ Let's Bottle Bohemia .. อินดี้แบบอังกฤษก็งี้ละ .. Music Playlist at MixPod.com .. คนร้องหน้าตาเป็นงี้ละ .. v v Picture by courtesy of bbc.co.uk/essex . . . All pictures are taken by Devonshire At Inverness, Scotland 26 October 2010 .. ตอนต่อไป .."สเตอร์ลิง .. ที่ไม่ใช่เงินปอนด์" ..   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554 31 comments Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2554 10:18:50 น. Counter : 2629 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ วันนี้ขอแวะมาชมภาพสวยๆก่อนนะค่ะ ^^ แล้วจะขอมาอ่านเรื่องตอนตื่นนอนค่ะ ฮ่าๆๆ   โดย: Nepster 16 กุมภาพันธ์ 2554 1:05:47 น.

I like your story, your photos and so on...one day soon i will go there too may be this summer. Thank you for all informations na ka.   โดย: Maeboon 16 กุมภาพันธ์ 2554 2:44:10 น.

อ้า ไม่ได้เจิมเลย ตอนใหม่มาแล้ว เดี๋ยวแวะมาอ่านแบบเต็ม ๆ ค่ะ ทักทายก่อนนอน   โดย: prunelle la belle femme 16 กุมภาพันธ์ 2554 3:59:16 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง บ้านเมืองเค้าเงียบสงบ และดูน่าเดินเที่ยวมากเลยนะครับ ผมชอบเมืองเล็กเล็กแบบนี้จังครับ มันดูเป็นชีวิตชีวิามากกว่าเมืองใหญ่ที่เจริญมากมาก และเต็มไปด้วยความพลุ้งพล่าน... ปล.ผมใช้ไอโฟนมาดามมาถ่ายรูปเล่นซะเยอะเลยครับ ชอบโปรแกรมกล้องโลโม่ด้วยครับ สนุกมากจริงๆ ไฟล์ภาพ 5 ล้านก็ชัดดีครับ แต่ถ้าใช้กล้องแบบที่ถ่ายตัวเองได้ ความละเอียดเหลือแค่ระดับ vga เท่านั้นครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 กุมภาพันธ์ 2554 5:23:53 น.

Very nice pic la pdang also love the story Fall time in Britain is very charming.   โดย: Sevendaffodils (on the train) IP: 166.137.10.19 16 กุมภาพันธ์ 2554 5:42:33 น.

Your story and photos are memorable. These entice every single one to follow your steps ^^ Also reminds the old days in Berkshire and Bournemouth, though different scenic places. Thanks for sharing.   โดย: SkylineKip 16 กุมภาพันธ์ 2554 7:58:27 น.

ตามมาเที่ยวค่ะ...นักร้องหน้าตาดีจัง..หล่อมากกกกกก   โดย: auau_py 16 กุมภาพันธ์ 2554 9:41:43 น.

จริงๆแล้วไม่ว่ารัฐบาลชุดไหนต่างก็มีข้อเสีย มีการโกงกินกันแทบทุกพรรค เพียงแต่ว่าเราน่าจะรักษา "ระบบ" "ระบอบ" ให้มันมีความศักดิ์สิทธิ์นะคัรบพี่แดง ตอนนี้ดูแล้ววังเวงมาก เพระาเละไปหมดทั้งระบอบและระบบครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 กุมภาพันธ์ 2554 20:44:25 น.

ถ้าพี่แดงขึ้นขุนช่างเคี่ยนแล้วไม่เจออะไร ลงมาตรงข้ามกับสนามกีฬาเจ็ดร้อยปี ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันมากกับดอยสุเทพ ลองแวะไปดูทุ่งทิวลิปก็ได้นะครับ ผมเองไม่เคยไป แต่พี่เบิร์ทถ่ายภาพมาก็สวยเหมือนกันครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 กุมภาพันธ์ 2554 20:48:57 น.

555 หัวเราะตัวเองค่ะ แอบสะดุ้งตกใจอินโทรเพลงเพราะเมื่อกี้ฟังข่าวทีวีบ้านเราซึ่งต้องเปิดดังเป็นพิเศษค้างไว้ แล้วไม่ได้ลดระดับเสียง ชอบภาพเทือกเขาหิมะไกล ๆ เหนือสะพานเป็นพิเศษ สวยยยยย วันนี้โทรไปเอดินเบรอะมาด้วยแหละค่ะ ตั้งแต่เปลี่ยนทีมใหม่มาได้ครึ่งปีทำได้ให้โทรไปสหราชอาณาจักรทุกสัปดาห์ ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างแต่ก็เอาตัวรอดถูไถไปได้กับสำเนียงค่ะ ฮ่า ๆๆ หนูก็พอทราบ ๆ ราคาค่าที่พักอะไรบ้าง คนงกแบบหนูเห็นราคาแล้วต้องบ่น แต่ว่าถ้ามีโอกาสในอนาคตต้องหาเวลาไปเยือนสกอตแลนด์แน่นอนค่ะ หอพักเยาวชนนี้ปลอมตัวไปไม่ได้แน่ ๆ ยังไงเขาต้องดูบัตร หุหุหุ   โดย: prunelle la belle femme 17 กุมภาพันธ์ 2554 3:33:36 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 กุมภาพันธ์ 2554 6:02:26 น.

คุณแดงคะ พรุ่งนี้หากจะเข้าไปช่วงไหน โทรหาหนิงที่ 083 761 3751 นะคะ เพราะจะได้เข้าไปพบกันค่ะ ปกติวันศุกร์ หนิงไม่ได้เข้าร้านค่ะ แต่หากคุณแดงมา ยินดีมากค่ะ แล้วพบกันนะคะ ป.ล.ของที่ต้องการน่าจะมีนะคะ   โดย: หนิงค่ะ (Heart&Home ) 17 กุมภาพันธ์ 2554 23:33:18 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง ไม่รู้พี่แดงจะได้เห็นซากุระหรอืเปล่านะครับ บนขุนช่างเคี่ยน รอลุ้นด้วยคนครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 กุมภาพันธ์ 2554 5:52:51 น.

น มิยฺยมานํ ธมฺมนฺเวติ กิญจิ ทรัพย์สักนิดก็ติดตามคนตายไปไม่ได้ ขอเชิญปฏิบัติบูชาร่วมกันกับปอป้า..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 18 กุมภาพันธ์ 2554 12:32:42 น.

พี่แดงคะ...แม้เพลงจะเพราะ แต่หนูกลัวขนหน้าอกของนักร้องวง The thrills มากเลยอ่ะค่ะ บรืออออ....   โดย: คิมยาม (bajee ) 18 กุมภาพันธ์ 2554 23:27:17 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 19 กุมภาพันธ์ 2554 6:26:36 น.

ไม่เป็นไรค่ะ คุณแดง โอกาสหน้ายังมี เราคงได้พบกันค่ะ เชียงใหม่พร้อมต้อนรับเสมอ   โดย: หนิงค่ะ (Heart&Home ) 19 กุมภาพันธ์ 2554 23:40:11 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 20 กุมภาพันธ์ 2554 5:53:49 น.

ความดีอันใดที่ตั้งใจจะทำ จงรีบกระทำเสีย เพราะช่วงชีวิตของคนเรานั้น สั้นนักหนา มีความสุขในวันพักผ่อนอันแสนสบาย..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 20 กุมภาพันธ์ 2554 12:29:56 น.

มีหลายคนบอกว่าผมเลี้ยงลูกแปลกมาก ไม่เร่งรัด ไม่คาดหวัง ไม่กดดันอะไรเลย แม้แต่การหาโรงเรียน ยังไม่ไ่ด้วางแผนเหมือนพ่อแม่หลายๆคน บางคนต้องจองโรงเรียนให้ตั้งแต่ลูกยังอยู่ในท้อง ที่เชียงใหม่มีโรงเรียนดังที่เ่ป็นแบบนี้แล้วนะครับพี่แดง ค่าเทอม 3 แสนครับ ผมก็แอบงงว่าลูกจะได้รับอะไรจากโรงเรียนแบบนี้น้อ   โดย: กะว่าก๋า 20 กุมภาพันธ์ 2554 17:58:46 น.

สวัสดีเจ้าปี้มารูน กลับมาจากเหนือแล้วสิคะ "แอหนัง" นี่หมายถึงในอิเหนาแน่ ๆ เลย อิอิอิ หนูอยู่บ้านป่าเมืองดอยได้ไร้ปัญหาค่ะ สันโดษกับครอบครัวหรือคนเดียว ก็ได้ แต่คงเป็นฤาษีไม่ได้แน่ ๆ เพราะยังสรวลเสเฮฮากับชีวิตอยู่เยอะ ใช่ค่ะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเด็กก็หมุนไปตามโลก หลาน ๆ หนูวัยประถมมันไม่เล่น ขายละอ้อง กันแล้ว 555 คำนี้เป็นภาษาเหนือแปลว่า เล่นขายของค่ะ พูดแล้วก็คิดถึงตอนเป็นเด็กมาก ๆ เลย แค่สิบกว่ายี่สิบปีมันยังเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้ คิดเล่น ๆ ดูตอนนี้นี่คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าอีกยี่สิบปีข้างหน้ามันยังจะเหลืออะไรให้เปลี่ยนได้อีก   โดย: prunelle la belle femme 21 กุมภาพันธ์ 2554 0:59:48 น.

อปฺปกญฺจิทํ ชีวตมาหุธีรา ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก ดำรงชีวิตอย่างมีความสุข ด้วยความไม่ประมาท..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 22 กุมภาพันธ์ 2554 16:10:57 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง >   โดย: กะว่าก๋า 23 กุมภาพันธ์ 2554 6:20:54 น.

โกโธ สตฺถมลํ โลเก ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก มีความสุขกับชีวิตที่ปราศจากสนิมในใจ ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 23 กุมภาพันธ์ 2554 13:20:10 น.

รอไปเที่ยวต่อนะคะ   โดย: weegirl IP: 124.120.165.204 23 กุมภาพันธ์ 2554 20:17:01 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 24 กุมภาพันธ์ 2554 6:17:19 น.

สุทฺธิ อสุทฺธิ ปจฺจตฺตํ ความบริสุทธิ์และความไม่บริสุทธิ์ มีเฉพาะตัว มีความสุขกับความบริสุทธิ์ใจในการทำทุกสิ่ง ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 24 กุมภาพันธ์ 2554 15:07:47 น.

สวัสดีเจ้าปี้มารูน วันศุกร์แล้วค่ะ สวรรค์ของหนูกำลังจะมาถึง มันจะเริ่มตั้งแต่วันศุกร์ตอนบ่ายหลังเลิกงาน แล้วก็จะจบลงเมื่อวันจันทร์มาถึง 555 ในชีวิตต้องมีสุขและทุกข์คละเคล้ากันไปให้เป็นแรงกระตุ้น ให้ชีวิตมีรสชาติ ถ้าสุขอย่างเดียว สบายอย่างเดียวตลอด หรือทุกข์อย่างเดียวตลอดหนูคงไปบวชเป็นแน่แท้   โดย: prunelle la belle femme 25 กุมภาพันธ์ 2554 4:46:55 น.

สวัสดีเจ้าปี้มารูน วันศุกร์แล้วค่ะ สวรรค์ของหนูกำลังจะมาถึง มันจะเริ่มตั้งแต่วันศุกร์ตอนบ่ายหลังเลิกงาน แล้วก็จะจบลงเมื่อวันจันทร์มาถึง 555 ในชีวิตต้องมีสุขและทุกข์คละเคล้ากันไปให้เป็นแรงกระตุ้น ให้ชีวิตมีรสชาติ ถ้าสุขอย่างเดียว สบายอย่างเดียวตลอด หรือทุกข์อย่างเดียวตลอดหนูคงไปบวชเป็นแน่แท้   โดย: prunelle la belle femme 25 กุมภาพันธ์ 2554 4:46:55 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 25 กุมภาพันธ์ 2554 6:32:19 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง   โดย: กะว่าก๋า 26 กุมภาพันธ์ 2554 6:27:49 น.