..LiFe iS a jOuRnEy..
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
16 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
: : จากสุวรรณภูมิ ถึงแพดดิงตัน : :


.. บันทึกการเดินทาง อังกฤษ-สกอตแลนด์ ..
.. 23 ตุลาคม - 5 พฤศจิกายน 2553 ..
.. ตอนที่ 1 ..





.. วันศุกร์ที่ 22 ตุลาคม 2553 เราออกจากบ้านประมาณสี่ทุ่ม ถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณห้าทุ่ม ไม่คาดฝันว่าจะมีการปิดซ่อมทางเชื่อมระหว่างที่จอดรถกับสนามบิน ทำให้ต้องลากกระเป๋าลงลิฟท์และข้ามถนนอย่างทุลักทุเลไปเช็คอิน .. สนามบินสุวรรณภูมิเราก็เช่นเคย ไม่ว่าชั้นผู้โดยสารขาเข้าหรือขาออก ผู้คนแน่นหนาคลาคล่ำตลอดกาล แม้เป็นยามดึกดื่นเที่ยงคืน ไม่รู้จะเดินทางไปไหนกันนักหนาซิน่า ช่วงนี้ก็ฤดูกาลท่องเที่ยวเสียเมื่อไหร่ ถ้าเป็นช่วงเด็กปิดเทอม หรือช่วงฤดูใบไม้ผลิที่มีดอกไม้บานในยุโรป สงสัยต้องขี่คอกันเดิน ..

.. เข้าคิวต่อแถวเช็คอินหน้าเคาน์เตอร์สายการบินไทยได้ไม่นานก็ได้บอร์ดดิ้งคาร์ดเรียบร้อย ตรวจตราสัมภาระที่จะหิ้วขึ้นเครื่องเรียบร้อย แล้วคนข้างๆ ผู้แสนดีก็เดินมาส่งที่ด่าน ตม. เกือบเที่ยงคืนนี่ก็ดึกมากแล้ว สงสารคนมาส่งที่ต้องขับรถกลับบ้านไปอีกตั้งไกล ก็เลยร่ำลากันหน้าด่านตรวจขาออก .. ใจหายนิดๆ เหมือนกันเพราะเคยเดินทางด้วยกันมาตลอด เพิ่งมาคราวนี้ละที่เราทำตัวแข็งข้อเป็นกบฏ อาจหาญหนีไปเผชิญชะตากรรมในต่างแดนเพียงลำพัง อุตส่าห์หอบหิ้วกันไปขอวีซ่าจนได้มาพร้อมๆ กันแล้วเชียวนา ไปๆ มาๆ ก็ต้องฉายเดี่ยวจนได้ซิเรา เหตุเพราะเวลาว่างไม่ลงตัวนั่นเอง ไอ้ครั้นเราจะยกเลิกไม่ไปกันทั้งคู่ก็ดูจะกระไร ไหนๆ ตั้งใจว่าจะไปให้ได้แล้วก็ไปคนเดียวละกัน ระมัดระวังตัวหน่อยก็คงไม่มีปัญหาอะไร ..

.. การเดินทางแบบแบกเป้ลุยเดี่ยวนี่ไม่เคยอยู่ในหัวเราเลย เคยเห็นเขาเขียนหนังสือขายยังคิดเย้ยหยันในใจว่า ไปเที่ยวคนเดียวมันจะสนุกอะไร ไปแบบหัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่เข้าท่าเลย .. ว่าแล้วเราก็อิเหนาเป็นเอง .. ปากบอกว่าเข็ดเพราะเหนื่อยโฮกแต่แอบติดใจอยู่ลึกๆ มันช่างสุโขสโมสรสบายใจไร้กังวลอะไรเช่นนี้ .. ฮ่า ..

.. ที่มาของการคิดจะลุยเดี่ยว ต้องเท้าความไปไกลพอควร .. คือเมื่อเร็วๆ นี้เอง เราเริ่มเล่นกล้อง (ตามคนข้างๆ นั่นแหละ) ทำให้ค้นพบความสนุกสนานและเพลินใจของการมองโลกผ่านเลนส์ และนึกอยากเก็บภาพของประเทศอังกฤษที่เราคุ้นเคยมาตั้งแต่เยาว์วัย ตั้งใจว่าจะต้องเดินทางไปถ่ายภาพฤดูใบไม้เปลี่ยนสีให้จงได้ ชวนใครมา ก็ไม่มีใครว่างตรงกัน จะมาก็เสียดายตังค์บ้าง มาได้ไม่กี่วันบ้าง สารพันปัญหา บลาๆๆๆ

.. อย่ากระนั้นเลย เมื่อมาหลายคนไม่ได้ มาคนเดียวก็จะเป็นไรไป ประเทศนี้ก็เป็นถิ่นที่เรารู้จักมักคุ้นมาเกือบเท่าอายุเราก็ว่าได้ และก็น่าแปลกที่ตั้งแต่ต้นจนจบทริป เราไม่ได้รู้สึกเหงา กลัว หรือหวาดหวั่นเลย รู้สึกเพียงแต่เสียดายและ Wish you were here อยู่เสมอๆ โดยเฉพาะเวลาเจอ Object สำหรับถ่ายรูปที่ดูเด็ดๆ ใช่แล้ว ทริปนี้ของเราคือ Photo Trip เตรียมเสบียงมาเต็มที่ เมโมรีการ์ด 4GB สี่อัน แบตเตอรี่สองก้อน เอ็กซเทอนัล ฮาร์ดดิสค์ 500 GB หนึ่งแท่ง เน็ตบุ๊คสำหรับโอนย้ายข้อมูลพร้อม ฮ่า ..



.. ทางเดินจาก ตม. ไปประตูทางออกขึ้นเครื่อง ..


.. ห้าทุ่มกว่าเกือบเที่ยงคืน คิวที่ด่านตม. ก็ยาวเหยียดแออัดทุกช่อง เพราะมีไฟลท์ไปจีน ญี่ปุ่น และยุโรปออกไล่เลี่ยกันหลายไฟลท์ เราเจอคนไทยกลุ่มใหญ่จะเดินทางไปจีน แต่งองค์ทรงเครื่องกันเต็มที่ ทั้งแจ็คเก็ทหนัง รองเท้าบู๊ท อื้อฮือ .. เราไปคราวนี้ก็เตรียมเครื่องกันหนาวไปเต็มสตีมเหมือนกัน แบกหนักแทบตาย (ไม่น่าจะต่ำกว่าเจ็ดแปดกิโล) ..

.. สัมภาระของเราที่เช็คอินลงใต้ท้องเครื่องบินมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบ ส่วนที่หิ้วขึ้นเคบิน มีเป้สะพายหลังหนึ่งใบ กับกระเป๋าแบบลากหนึ่งใบ เพิ่งซื้อใหม่เอี่ยมแบบสี่ล้อจะได้ลากถูลู่ถูกังง่ายๆ หน่อย ในเป้ก็มีกล้องคู่ชีพพร้อมเลนส์คิท เลนส์มาโครใส่ถุงหนัง เน็ตบุ๊คไวโอ้ แล้วก็โทรศัพท์มือถือสองเครื่อง เครื่องเดิมเปิด International Roaming มาแล้ว อีกเครื่องเดี๋ยวจะมาซื้อซิมที่ลอนดอนใส่ เพราะจะประหยัดกว่ามาก ..

.. สตุ้งสตังค์ทั้งหมด เราไม่แยกไว้ที่ไหนหรอก เดี๋ยวลืม เอาใส่ 'เป๋าตังค์ใบเดิม ใส่ในกระเป๋าแบบสะพายแล่งเฉียงบ่า แปะไว้หน้าพุงเรานั้นแหละ ไม่เอาใส่เป้เด็ดขาด เราแลกเงินปอนด์มามากพอสมควรเพราะจะไว้ใช้จ่ายค่าโรงแรม ค่าแท็กซี่ ค่าใช้จ่ายของกินจิปาถะ เครดิตการ์ดจะใช้เฉพาะที่จำเป็นจริงๆ ..

.. ตอนจองตั๋ว เพื่อนบอกว่าไฟลท์ว่าง แต่ปรากฎว่าวันเดินทางจริง อู้ฮู .. ผู้คนทยอยกันเรียงแถวเข้ามาในห้องรอขึ้นเครื่องแน่นขนัด ทั้งหัวดำหัวแดงหัวทอง เยอะไปหมด นั่งคุยกับคุณพี่วัยกลางคนคนนึง บอกว่าจะไปเยี่ยมลูกสาวที่ลอนดอน นั่งเครื่องมาจากสุราษฎร์ตั้งแต่เช้า แล้วก็มีครอบครัวคนไทยหลายครอบครัวเดินทางไปในไฟลท์นี้ ..



.. ในเครื่องที่เต็มเอี้ยด แน่นเกือบทุกที่นั่ง .. อาหารเช้าก่อนเครื่องลง หน้าตาสุดแสนจะจืดชืดดีแท้ ..


.. เกือบตีหนึ่งกว่าจะเรียกขึ้นเครื่อง เรานั่งริมทางเดินอย่างที่จองไว้ ข้างๆ เราเป็นสตรีชาวอังกฤษวัยกลางคน นั่งคุยกันไปถูกคอกันดี เธอให้นามบัตรมาด้วย บอกว่าบ้านอยู่แคว้นเดเวิน เมืองเอ็กซีเตอร์ ทำร้านขายของพวกเฟอร์นิเจอร์จากตะวันออกไกล นี่เธอก็มาสั่งของที่เวียดนาม แต่มาทรานสิทที่กรุงเทพฯ เธอเป็นชาวไอริชแต่ไปตั้งรกรากอยู่เดเวินตามสามี เราบอกว่าคนข้างๆ เราเคยเรียนที่พลีมัธ ก็คงจะไปเยือนพลีมัธในไม่ช้านี้ เธอก็บอกว่าถ้าไปก็ให้แวะเอ็กซีเตอร์จะได้แวะไปเยี่ยมร้านเธอด้วย ..

.. หลับๆ ตื่นๆ มาในเครื่อง น่าแปลกที่ได้หลับไปสักสี่ห้าชั่วโมงแน่ะ ก็เลยทำให้ไม่ค่อยปวดเมื่อยอ่อนเพลียเท่าไหร่ เครื่องถึงฮีทโธรว์ประมาณเจ็ดโมงเช้า ฝนตกพรำๆ ท้องฟ้าสีทึมๆ ตามเคย ทางเดินจากเกทไป ตม. ไกลมากกกกกกกก .. (ไม่แพ้ทางเดินของสุวรรณภูมิเราเล้ย) เราไปเข้าคิวที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองประมาณครึ่งชั่วโมง ต้องสแกนนิ้วเหมือนตอนขอวีซ่า ตม. ก็ถามตามระเบียบว่ามาทำไร เราก็บอกว่าเรามาถ่ายรูป เพราะเราเคยมาเรียนที่นี่ก็เลยอยากกลับมาถ่ายรูปดีๆ เก็บไว้ ตม. ยิ้ม ไม่ว่าไร ประทับตราโป้งๆ แล้วอวยพรขอให้เราเดินทางโดยสวัสดิภาพ แล้วก็ปล่อยให้เราหลุดออกมาในเวลาไม่นาน ..



.. รอรถไฟเข้าเมืองที่ฮีทโธรว์ หน้าตาคล้ายๆ รถไฟใต้ดินเมืองลอนดอนนั้นแหละแต่ใหม่กว่าหน่อย ..


.. ดูนาฬิกาแล้วกะว่าเมืองไทยก็คงเข้าบ่ายๆ วันเสาร์แล้ว ลองกดโทรศัพท์เบอร์เดิมกลับบ้าน กดไม่เป็นแฮะ .. เบ๊อะจริงเรา เดี๋ยวคงต้องหาซิมอังกฤษใส่โทรศัพท์อีกอัน ไปถามที่ร้านขายหนังสือ คนขายบอกว่าซิมให้ไปหยอดตู้ซื้อเอาเอง หันไปหันมาเจอตู้ขายซิม อารามโง่เห็นบอกว่าสิบปอนด์พลัสหนึ่งปอนด์ นึกว่าได้โทร.มูลค่าสิบเอ็ดปอนด์ หยอดตังค์เข้าไปได้ซิมมา ใส่ไม่เป็นอีก ก็เลยพกใส่กระเป๋ามาก่อน ..

.. รายการฉลาดน้อยของเรารายการต่อไป คือวิธีการเข้าเมืองลอนดอน เราซื้อตั๋วรถไฟ BritRail Pass แบบชั้นหนึ่งมาจากเมืองไทยแล้ว หารู้ไม่ว่ามันสามารถใช้บริการรถไฟด่วน Heathrow Express จากสนามบินฮีทโธรว์เข้าไปที่สถานีแพดดิงตันได้ฟรี ก็เลยไปซื้อตั๋วจากยัยคนขายตั๋วอีก แถมแทนที่จะซื้อตั๋วเที่ยวเดียว ดันโง่ซื้อตั๋วไป-กลับ 32 ปอนด์เข้าไปอีก (เพิ่งมารู้เอาตอนไปเจอสาวไต้หวันที่เลคดิสทริคนี่เองแหละเรา .. เฮ้อ..ปลง) ..



.. รูปซ้าย .. ป้ายชื่อสถานีติดในท่อรถไฟ ให้รู้ว่ามาไม่ผิดที่ ..
.. รูปขวา .. สถานีแพดดิงตัน ใจกลางกรุงลอนดอน ..



.. รถไฟจากฮีทโธรว์ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงสถานีรถไฟแพดดิงตัน ซึ่งอยู่กลางกรุงลอนดอนค่อนไปทางตะวันตก เราเดินตุปัดตุเป๋ลากกระเป๋าสองใบ เป้หนึ่งใบ ไปเรียกแท็กซี่ด้านนอกสถานี อากาศเย็นๆ ของลอนดอนกระทบหน้าฉ่ำชื่นใจดีจัง เราบอกคนขับว่าจะไป “โฮเท็ล คาเว็นดิช โกเวอร์ สตรีท” คนขับฟังไม่ออกหง่ะ .. โฮะๆๆ .. เสียศูนย์เลยเรา พยายามออกเสียงใหม่ให้สำเนียงศิวิไลซ์ คนขับก็ฟังออกแต่ชื่อโรงแรม ฟังชื่อถนนไม่ออก เราเลยต้องเอากระดาษใบจองโรงแรมที่พรินท์มาจากบ้านให้คนขับแท็กซี่ดูชื่อที่อยู่โรงแรม คนขับดูแล้วก็ถึงบางอ้อ ร้องอ๋อ “กาวเวอร์ สตรีท” น่ะนายจ๋า .. แฮ่ะๆๆ .. เอาอะไรกับผู้มาเยือนอย่างอิฉันนักละจ้า คุงพี่..



.. บทต่อไป .. เยือนถิ่นใหม่ 'บลูมส์บรี' ..




Create Date : 16 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 12 ธันวาคม 2553 1:39:06 น. 16 comments
Counter : 1586 Pageviews.

 
รอติดตามภาคต่อๆๆไปนะคะ
เล่าสนุก พลอยนึกถึงภาพที่สถานี Paddington ไปด้วยละคะ มีรูปที่นี่อีกไหมคะ


โดย: A IP: 119.46.151.21 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:42:24 น.  

 
^
^
มีค่ะคุณพลอย ไว้เดี๋ยวเอามาลงในบล็อกอื่นอีกนะคะ .. แต่ไม่มีรูปปั้นโลหะที่เป็นตัวหมีแพดดิงตันนะคะ เผอิญหอบของพะรุงพะรังเลยหาไม่เจอค่ะ :P


โดย: เจ้าของบล็อกเองค่ะ :D IP: 202.129.57.21 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:01:23 น.  

 
มาติดตามตอนต่อไปค่ะ น่าสนุกจังนะค่ะ


โดย: kidthung maanoy วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:28:52 น.  

 
อฑฺฒา เจว ทฬิทฺทา จ สพฺเพ มจฺจุ ปรายนา

ทั้งคนมีคนจน ล้วนมีแต่ความตายเป็นเบื้องหน้า

ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข ด้วยความไม่ประมาท ตลอดไป..นะคะ




โดย: พรหมญาณี วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:17:02 น.  

 
อ๊าย ผ่านมาเฉียดก่อนแป๊บนะคะ นี่ก็ตื่นมาอ่านอะไรเช้า ๆ แล้วแว่บมาเปลี่ยนเพลงค่ะ เดี๋ยวมาใหม่เจ้า :))


โดย: prunelle la belle femme วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:37:29 น.  

 
เอ๋ บ๋อมเข้า่มาทันบล็อกแรกของทริปรึป่าวค่ะพี่แดง (อิอิ)

รู้สึกประทับใจตั้งแต่มันเป็นการเดินทางไปคนเดียวครั้งแรกแล้วค่ะพี่แดง แต่ว่า ๆ Wish you were here ก็คงจะดีกว่าอ่ะเนอะ

บ๋อมว่าทริปนี้คงนำมาเขียนเป็นหนังสือได้เป็นเล่มเลยใช่มั๊ยค่ะพี่แดง ทั้งภาพทั้งคำ (ความประทับใจที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง)

ปัญหาอุปสรรคก็คงเป็นความประทับใจด้วยเช่นกันใช่มั๊ยค่ะพี่แดง (ไม่เคยไปเมืองนอก คงคุยเรื่องสนามบินและสถานที่ต่าง ๆ ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แค่เห็นจากภาพก็สวยมาก ๆ และอยากออกทริปแบบนี้มั่งจังเลยค่ะพี่แดง)

ทำงานเหนื่อยมากมั๊ยเนี่ย (ยิ้ม ๆ)


โดย: minporee วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:04:41 น.  

 
สวัสดีเจ้าปี้มารูน ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าบล็อกก่อน ๆ ยังวางแผนการเดินทางอะไรนั่นนี่สารพัด มาถึงวันนี้ ไปแล้วกลับมาแล้ว ผ่านพ้นไปด้วยดี อ่านแล้วนึกสนุกไปด้วยเลยค่ะ เป็นเรื่องเป็นราวเห็นภาพเลย ฮ่า ๆๆ ฝันดีดีค่ะ



โดย: prunelle la belle femme วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:1:17:47 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง

อยากเห็นเรื่องราวในบล็อก
กลายเป็นหนังสือจังเลยครับพี่







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:18:32 น.  

 

สนุกสนาน ได้รายละเอียดดีมากๆ เลยค่ะพี่แดง
ว่าแล้วต้องรีบชุดทริปตอนปิดเทอมของตัวเอง
มาเขียนเก็บไว้บ้างก่อนจะลืมเสียหมด
รออ่านตอนต่อไปค่า


โดย: cruduslife วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:01:43 น.  

 
ขอบคุณพี่แดงเช่นกันครับ
ไม่มีคนอ่าน
ผมเขียนไป
ก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไรครับพี่





นางพญาเสือโคร่งเดายากมากเลยครับ
ว่าจะบานเดือนไหน
ปีที่แล้วผมขึ้นไปช้า
ดอกร่วงเกือบหมดเลยครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:53:43 น.  

 
อ่ะ กลับบ้านเราไม่ทันไรปี้มารูนเริ่มติดใจเอาใหญ่ละ แต่ว่าสามปีนี่แป๊บ ๆ นะคะ อิอิอิ ได้เวลาเริ่มอบรมแย้วค่ะ


โดย: prunelle la belle femme วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:22:46 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่แดง...

อ่านแล้วพี่แดงว่าอารมณ์เบลอๆ พุ่ว่าพู่เบลอกว่าค่ะ
เพราะอ่านเจอที่พี่แดงบอกว่าอัพบล็อกปฐมบทแห่งการเดินทาง
พู่ก็คลิกมาอ่านแล้ว แต่ว่าดันอ่านยังไม่จบ ต้องรีสตาร์ท
เครื่องก่อน พอเข้าได้แล้วก็คิดว่าพู่อ่านหมดแล้วและก็
เม้นท์ไปแล้วด้วย เฮ้อ ดูสิคนเราค่ะ ..ทำอะไรแบบไร้สติ
ก็เบลอได้ประมาณนี้เลยค่ะ


อ่านเรื่องเล่าของพี่แดงแล้วบอกได้คำเดียวว่า
อยากเดินทาง
คนเดียวบ้างเหมือนกันค่ะ .. พู่ว่าคนเรามักจะพบตัวเองได้
ยามที่ต้องทำอะไรคนเดียว แบบอารมณ์หัวเดียวกระเทียมลีบ
นี่ล่ะค่ะพี่แดง ... แต่ว่าไม่รู้เมื่อไหร่นะค่ะที่จะได้
เดินทางแบบพี่แดงบ้างค่ะ


โดย: JewNid IP: 124.157.189.183 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:52:08 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:27:43 น.  

 
เที่ยวคนเดียวคราวนี้ พี่แดงคงได้ประสบการณ์หลายอย่างมากโขอยู่ แม้ว่าจะไปเมืองที่อย่างน้อยก็มีความผูกพัน มีความรู้จัก


ถ้าเป็นรัชชี่เรื่องตั๋วรถก็คงมึน ๆ เหมือนกันค่ะ ก่อนไปคงศึกษาข้อมูลเพียบ


แต่สรุปรัชชี่ก็มิอาจหาญไปเที่ยวคนเดียวเหมือนกันค่ะ


โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:31:25 น.  

 
555 แวะมาขำเม้นท์ปี้มารูน แนวมากค่ะ ยังอุตส่าห์หาซื้อแผ่นจนได้:-D


โดย: prunelle IP: 89.202.194.97 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:38:46 น.  

 
Very good start and very clear picture of what you were doing a long the way, I wish I will have ability to write as good as what you have been doing but it only a dream. Look forward to read the next version Na krab.


โดย: Uncle joe IP: 115.87.239.30 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:41:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Devonshire
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




Friends' blogs
[Add Devonshire's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.