|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
: : A trip to PLYMOUTH : :
ทัศนียภาพชนบทอังกฤษที่คุ้นตา
แคว้นเดเวิน ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของอังกฤษเป็นเพื่อนบ้านของแคว้น คอร์นวอลล์ ซึ่งสุดปลายแหลมของเกาะอังกฤษ เมืองสุดท้ายก่อนตกทะเล ชื่อว่า "แลนด์ส เอนด์" (สมชื่อจริงๆ)
ว่ากันว่าเพราะเกาะอังกฤษมีกระแสน้ำอุ่นกัลฟ์ สตรีม ในมหาสมุทรแอตแลนติก ไหลผ่านชายฝั่งตะวันตกบริเวณนี้ จึงทำให้อังกฤษมีภูมิอากาศที่ค่อนข้างจะอบอุ่นกว่าแผ่นดินใหญ่ของยุโรป เช่น ในหน้าหนาว ก็จะหนาวน้อยกว่า หิมะก็จะตกน้อยกว่า ประมาณนั้น...
แต่ก็นั่นแหละ ใครจะเอาแน่กับอากาศอังกฤษ ต่อให้ดูพยากรณ์อากาศทุกเช้า ก็ยังเดาไม่ได้ว่ายามบ่ายฝนจะตกหรือไม่ตกกันแน่ ทางที่ดี ก็คือพกร่ม หรือสวมเสื้อกันฝนออกจากบ้านมันทุกวันเสียเลย...
ทิวทัศน์ทะเลข้างทางรถไฟ จากลอนดอนไปพลีมัธ
ถ้าจะบ่นเรื่องอากาศอังกฤษเดี๋ยวไม่จบ... อยากจะเล่าเรื่องเมืองริมทะเลชื่อว่า "พลีมัธ" ต่างหาก เรารู้จักเมืองพลีมัธนี้ครั้งแรก เมื่อหลายสิบปีก่อนสมัยที่ยังเรียนอยู่แดนไกล คราวที่พรรคพวกเพื่อนนักเรียนในลอนดอนชักชวนกันเฮโลนั่งรถไฟไปเที่ยวและเยี่ยมเยียนผองเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียนหนังสืออยู่ที่เมืองพลีมัธ ในแคว้นเดเวินแห่งนี้เอง...
เราต้องไปขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟแพดดิงตัน (Paddington) เมื่อหลายสิบปีก่อนโน้นใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงจากลอนดอน แพดดิงตัน ไปพลีมัธ แต่ปัจจุบันปี 2006 ที่เราเพิ่งไปมา รถไฟวิ่งแค่ 2 ชั่วโมงนิดๆ เอง (นี่แหละ ผลของการ Privatization จากการรถไฟแห่งชาติอังกฤษ ไปเป็นบริษัทรถไฟสายตะวันตก)
เทนมัธ เมืองเล็กที่รถไฟแล่นผ่าน (แต่ไม่ยอมจอดแวะ...น่าน้อยใจจริงๆ)
ระหว่างนั่งรถไฟไปพลีมัธ นั่งชมวิวทิวทัศน์ไปพลาง ก็นึกน้อยใจว่าทำไมบ้านเราไม่มีรถไฟสวยๆ สะอาดๆ แบบนี้บ้าง แถมยังตรงเวลา รวดเร็ว โดยเฉพาะส้วมในรถไฟเนี่ย ไม่มีกลิ่นโชยออกมาอย่างรถไฟบางประเทศเล้ย.. แล้วทางรถไฟสายตะวันตกนี่จะแล่นเลียบชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก ให้นั่งชมทะเลได้เพลินๆ...
รถไฟผ่านเมืองเทนมัธ (Teignmouth) ดูๆ แล้ว เหล่าเมืองที่ตั้งอยู่ตามชายฝั่งของอังกฤษที่ลงท้ายช่วยคำว่า มัธ..มัธ.. เช่น บอร์นมัธ พอร์ตสมัธ พอจะเดาได้ว่า เป็นเมืองที่มีปากอ่าวที่แม่น้ำไหลออกทะเล แบบเดียวกับเมืองสมุทรปราการ สมุทรสาครของบ้านเรา ถ้าไปอยู่อังกฤษ คงต้องมีชื่อประมาณว่า ปราการมัธ สงครามมัธ สาครมัธ กระมัง
ทางเดินไปสู่ชายทะเลพลีมัธ เพิ่งเห็นว่าแฟชั่นชิงช้าสวรรค์ระบาดมาถึงนี่ด้วย
รถไฟอังกฤษยุคค.ศ 2006 แล่นถึงพลีมัธในเวลาอันรวดเร็ว อากาศเมืองชายทะเลสดชื่น เย็นสบาย หายใจโล่งจมูกกว่าในลอนดอนเยอะเลย ลมทะเลเย็นฉ่ำชื่นใจ เดินเท่าไรก็ไม่เหนื่อย ชายทะเลเมืองพลีมัธเปิดโล่งสู่ทะเลช่องแคบอังกฤษ (English Channel) ที่อีกฝั่งขะโน้นคือฝรั่งเศสนั่นเอง
สัญลักษณ์โดดเด่นของเมืองนี้ คือ หอคอยสมีทันส์ (Smeaton's Tower) ตั้งอยู่ในบริเวณที่เรียกว่า พลีมัธ โฮ (Plymouth Hoe) ดูหน้าตาแล้วก็น่าจะเป็นประภาคารสมัยโบราณ ประวัติเมืองพลีมัธรู้สึกว่าจะมีมายาวนานตั้งแต่สมัย เซอร์ ฟรานซิส เดรค ยังมีชีวิตอยู่ในราว ค.ศ. 1588
อีกมุมมองของ พลีมัธ โฮ แสงแดดสดใสแต่ลมทะเลเย็นชื่นใจ
ที่เมืองพลีมัธนี้ มีมหาวิทยาลัยที่ทำการเรียนการสอนเรื่องการเดินเรือ วิทยาศาสตร์ทางทะเล ปัจจุบันคือ มหาวิยาลัยพลีมัธ (University of Plymouth) พลีมัธมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ คือ จุดเริ่มต้นการเดินทางของเรือ เดอะเมย์ฟลาวเวอร์ ของครอบครัวนักแสวงบุญ (The Pilgrim Fathers) ที่เริ่มต้นออกเรือเดินทางไปค้นหาโลกใหม่ ซึ่งเป็นยุคเริ่มต้นของการล่าอาณานิคม (ใช่หรือเปล่าน้า..ต้องขอไปดูข้อมูลอีกที)
ชายทะเลบ้านเขาไม่ได้มีหาดทรายสวยๆ อย่างชายหาดหัวหิน พัทยา ในบ้านเรา แต่จะมีหินกรวดทรายดำๆ หรือหน้าผาสูงชันเป็นส่วนมาก อย่างนี้นี่เอง ฝรั่งถึงได้ชื่นชมทะเลไทยกันนักหนา... ถึงหาดเขาจะไม่ได้ใจ แต่ความมีระเบียบ สะอาดสะอ้านได้ร้อยเปอร์เซนต์เต็ม
เด็กนักเรียนแก้มใสๆ คงเพราะได้อากาศดี ไม่มีมลภาวะนี่เอง
เราเดินเล่นชมวิวไปตามถนนเลียบทะเลสายนี้ เจอเด็กนักเรียนเดินมาเป็นทิวแถว คงจะมาทัศนศึกษาธรรมชาติวิทยา
แอบถ่ายโมเมนท์ที่เขาขอถ่ายรูปเด็กนักเรียน
เดินจนเหนื่อยและหิว (ก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายสามโมงแล้วละนั่น...) คณะพรรคก็เลยพากันเดินไปหา "ปลาทอดและมันทอด" (หรือ "ฟิชแอนด์ชิปส์" นั่นเอง) ซึ่งเป็นอาหารพื้นถิ่นของเมืองชายทะเลอย่างพลีมัธ คุณผู้ชายซึ่งเป็นเจ้าถิ่นบอกว่าให้เดินไปทางมารีนา คือท่าจอดเรือ น่าจะเจอร้านขายปลาทอด (เขาก็ไม่ได้มาเมืองนี้หลายปีก็เลยชักจะเลือนๆ)
ยังไม่ถึงร้านปลา ก็เลยแวะถ่ายรูปมารีนาไปพลางๆ
ในที่สุดก็เจอร้านขายปลาและมันทอด (Fish and Chips Parlour) ซึ่งมีปลาทอดมากมายหลายชนิดให้เลือกตามใจ เราเลือกปลาที่ราคาปานกลาง คือ ปลาเพลซ (Plaice) เพราะปลาที่ราคาถูกกว่าอย่างปลาค้อด (Cod) อาจจะเหม็นคาว และยังมีปลาแฮดด็อก กับปลาตาเดียว (ชื่อฝรั่งว่าอะไรน้า... ติดอยู่ตรงริมฝีปาก)
ชิปส์ที่เสิร์ฟพร้อมปลาทอด ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมหน้าตาเหมือนเฟรนช์ ฟรายส์ของคนอเมริกัน เพราะที่นี่เขาเรียกมันฝรั่งทอดแบบแท่งๆ อย่างนี้ว่าชิปส์ ส่วนโปเตโต้ชิปส์ที่เราเคยเห็นในอเมริกาเป็นแผ่นบางๆ อย่างเลย์ส คนอังกฤษเขาเรียกว่า "คริสปส์" นะคะ (มาใหม่ๆ เราก็เรียกไม่ถูก น้องที่นี่เลยสอนให้เรียกว่า "คริสสิบสี่" แบบยิงฟันพูด ไม่งั้นฝรั่งฟังไม่ออก)
ภูมิใจนำเสนอร้านปลาทอด อร่อยมั่กๆ ตามสูตรต้องทานกับน้ำส้มเปรี้ยวๆ ที่เรียกว่าวินิการ์ แต่เราก็ขอซอสมะเขือเทศมาแจมด้วย คนขายก็ใจดีให้
อิ่มจนพุงกางเดินต่อไม่ไหวแล้ว เลยโทรเรียกมินิแค็บให้มารับไปส่งสถานีรถไฟเพื่อเดินทางกลับเรดดิ้ง (ใช่แล้ว เราไปพลีมัธแบบไปเช้าเย็นกลับจ้ะเพื่อประหยัดค่าที่พักอันแสนแพง) ระหว่างรอเราก็เลยถ่ายรูปบ้านเมืองพลีมัธเล่น
ถนนหนทางเขากว้างขวางสะอาดดี ชอบตรงที่ทางเท้ากว้างและสะอาด ไม่รกรุงรัง
ร้านเล็กร้านน้อยข้างทางในพลีมัธ เห็นเป็นตึกแถวอย่างนี้เถอะ ของแพงจดไม่ลงเหมือนกัน
แล้วประสบการณ์หนึ่งวันในพลีมัธของเราก็จบลงอย่างรวดเร็ว ไว้คราวหน้าเมื่อมีสะตุ้งสตังค์มากกว่านี้เถอะน่า จะไปนอนบีแอนด์บี (เบด แอนด์ เบรคฟัสต์ - ที่พักแบบราคาสมน้ำสมเนื้อ มีอาหารเช้าให้ด้วย) สักคืน ได้มีเวลาเจาะลึกสำรวจบ้านเมือง เที่ยวชมทะเลและทุ่งหญ้ามัวร์แลนด์ที่มีชื่อเสียงของแคว้นเดเวินให้คุ้มค่าตั๋วเครื่องบินมากกว่านี้หน่อย...
| Create Date : 29 กันยายน 2550 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 7:21:47 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 3729 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kampanon  วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:12:59:01 น. |
|
|
|
| โดย: 125.24.47.137 (หลั่มหมั่นเหม่ง ) วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:17:29:10 น. |
|
|
|
| โดย: อ้อม IP: 1.46.72.224 วันที่: 11 ธันวาคม 2560 เวลา:17:23:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [