ของกินเล่นยามว่างในสมัยเด็กๆ
เกือบทุกอย่างทำไมถึงทำได้อร่อยถึงพริกถึงขิงจริงๆ
เมื่อถึงช่วงเวลาบ่ายคล้อย อาแปะก็จะหาบเต้าฮวยมาถึงตามเวลา
ชนิดว่าเอาไว้ใช้ตั้งเวลานาฬิกาได้เลย
วันไหนหิวอยากทาน ก็มายืนรอนั่งรอกันไม่ผิดหวังแน่ๆ
เต้าฮวยความอร่อยอยู่ที่น้ำขิงที่เข้มข้น รสเผ็ดที่ไม่มากไป
ใส่น้ำตาลทรายแดงที่พอดี กินขณะที่กำลังร้อนๆ
ตัวเนื้อเต้าหู้ที่แน่นหนุบไม่เละ กับปาท่องโก๋กรอบตัวกระจิ๊ดริด
ผมเองชอบดูตอนที่อาแปะใช้ช้อนแบนๆปาดตักเนื้อเต้าหู้ในถังใส่ถ้วย
ดูแล้วช่างน่ากินซะนี่กะไร เรียกว่าชดกันถึงน้ำขิงก้นถ้วย
สมัยนี้แม่ค้าบางเจ้าทำหน้าตาเต้าฮวยดูแล้วก็น่ารับประทานมาก
ซื้อกลับมาบ้าน กินได้ 2-3 คำ ก็ต้องเททิ้งอย่างเสียดาย
คิดว่าเอาน้ำล้างถ้วยมาใส่ซะอีก น้ำขิงจืดสนิททนกินต่อไม่ไหว
ไม่รู้จะประหยัดอะไรกันนักหนา กะแค่ต้นทุนขิงไม่กี่บาท
ทำของกินขาย จะไม่ลองชิมเองดูบ้างรึไร สักแต่ว่าจะขายของอย่างเดียว
ล่าสุดที่ได้ชิมเต้าฮวยรสชาติดั้งเดิมก็แถวโรงพยาบาลกลาง
หรือคลองถม วรจักรประมาณนั้น เป็นรถเข็น
มีโอกาสก็หาทางเดินไปกินทุกครั้ง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ปล..ความอร่อยที่คิดถึงอีกอย่างคือข้าวเเช่ค่ะตอนนี้ก็ยังคงตามหาร้านอร่อยอยู่