" แฟ๊บชิงโชค "
ขอเขียนชื่อผงซักฟอกซึ่งสมัยนั้นสะกดแบบนี้ ก่อนที่จะมีการแก้ไขในภายหลัง
ซึ่งที่ถูกต้องตามหลักควรเขียนว่า " แฟ้บ " สะกดด้วยไม้โท
การแข่งขันในธุรกิจผงซักผ้าสมัยนั้นดุเดือดเลือดพล่านไม่น้อย
ด้วยมีคู่แค่งที่สมน้ำสมเนื้อยี่ห้อ " บรีส " ซึ่งเป็นที่นิยมไม่ต่างกัน
ประมาณว่าซักได้ขาว อีกยี่ห้อก็จะบอกว่ายี่ห้อฉันซักได้ขาวกว่า
นี่ก็ 40-50 ปีมาแล้ว ซักขาวกว่ายิ่งขึ้น ทุกครั้งที่ปรับปรุงใหม่
ไม่ทราบว่าช่วงแรกๆมันคงไม่ขาวจริงกระมัง
ยุคนั้นการโฆษณาไม่ได้ถูกควบคุมเข้มงวดมากนัก
โดยเฉพาะการขายสินค้าพร้อมมีการชิงโชค
ซึ่งสามารถเรียกยอดขายกันถล่มทลาย
ไม่ทราบว่ามีการแจกกันจริงหรือไม่
ผู้ที่ได้รางวัลเป็นผู้ใช้จริงหรือเป็นพวกเดียวกัน
เอามาอุปโลกสวมชื่อก็ไม่เคยมีใครพิสูจน์กันจริงจังสักที
ผู้บริโภคเห็นแล้วก็ต้องขอร่วมวงเล่นด้วยทุกครั้ง
ครั้งหนึ่ง" แฟ๊บ "เล่นเกมส์ชิงรางวัลเป็นรถเก๋ง " ว็อคฮอล วีว่า " 4 รางวัลใหญ่
รางวัลอื่นๆก็เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้า ราคาลดหลั่นกันลงมา
เรียกว่าผงซักฟอกแฟ๊บ ทั้งซอง ทั้งแบบกล่องบรรจุวางขายแทบไม่ทัน
พ่อค้าเอามาวางปั๊บ ก็มีลูกค้ามารอซื้อกันยกลังไปเลย
ไม่ได้เอาไปซักผ้า แต่ไปแกะเพื่อเอาฉลากชิงรางวัล
ซึ่งพิมพ์บนกระดาษแข็งสี่เหลี่ยมขนาดสแตมป์ บรรจุไว้ภายใน
พิมพ์เป็นรูปรถหรือเครื่องใช้ไฟฟ้า บนพื้นสี แดง, เขียว, น้ำเงิน, และเหลือง
ถ้ารวบรวมครบ 4 สี จะได้รางวัลตามภาพที่พิมพ์ไว้ทันที
คนแก่ คนหนุ่ม-สาว เด็กเล็กเด็กน้อยนั่งแกะ นั่งฉีกซองหาสีชิ้นที่ขาดไป
แต่ไม่เคยได้ข่าวว่าใครมี " สีน้ำเงิน " ซึ่งเป็น 1 สี ที่ขาดไป
ทุกบ้าน ทุกครัวเรือนมีกระป๋อง กาละมัง ถัง อะไรก็ได้ที่ใส่ผงซักฟอกได้
บางคนรวมแล้วมีหลายกาละมัง ใช้ซักผ้า 2 ปีก็ไม่หมด
ประกาศขายกันถูกๆ หมดเงินหมดทองเป็นหนี้เป็นสินกันมากมาย
ความหวังในโชคลาภ อยู่คู่กับคนไทยมาช้านาน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [