"ตกปลาช่อน"

   การตกปลา หาปลาเป็นสิ่งที่คุ้นเคยกับเด็กๆ ทุกคน 

ที่เติบโตมากับทุ่งนา ห้วย หนอง คลอง และบึง

พวกเราอาจคุ้นเคยกับการตกปลาแบบทั่วไป 

ที่ใช้คันเบ็ดไม้รวกยาวๆ ผูกทุ่น ลอยน้ำรอปลากินเหยื่อ

โดยสังเกตุจากทุ่นจะขยับไปมา จนถูกดึงลงใต้น้ำ เมื่อปลากินเหยื่อ 

จากนั้นก็ตวัดเบ็ดขึ้น ถึงจะได้ตัวปลา ตัวเล็ก ตัวใหญ่ก็แล้วแต่ดวง

   การตกปลาจากแหล่งธรรมชาติ มันให้ความรู้สึกทีสุนทรีย์แตกต่าง

กับการที่เอาปลาเลี้ยงมาปล่อยในบ่อแล้วเก็บเงิน

   ที่ผมจะนำมาเล่าในครั้งนี้เป็นการตกปลาอีกแบบ 

ที่สมัยนี้ผมยังเคยไม่เห็นอีกเลย

นับวันคงจะลบเลือนหายไป กลายเป็นอดีต

การตกปลาชนิดนี้เน้นปลาตัวใหญ่ โดยเฉพาะปลาช่อน

คนหาปลาต้องมีความชำนาญในการหารังปลา ซึ่งสังเกตุได้ไม่ยาก

เห็นก็จะทราบได้ทันที หรือถ้าเห็นฝูงลูกปลาครอก(ลูกปลาช่อน)

ว่ายเป็นกลุ่มตัวสีแดงๆ มั่นใจได้เลยว่ามีแม่ปลาอยู่แถวนั้นแน่นอน

โดยธรรมชาติแม่ปลาจะดูแลลูกอยู่ไม่ไกลนัก

   คนหาปลาจะใช้เครื่องมือที่ดูแล้วไม่ธรรมดา แปลกแตกต่างกับทั่วไป

มองอีกมุมก็ดูเป็นการเสี่ยงภัยโหดร้าย กับตัวล่อที่จะให้ปลามากินเหยื่อ 

อุปกรณ์ชุดนี้ประกอบด้วยกัน 2 ชุด

ชุดแรก จะเป็นลูกเป็ดตัวเป็นๆผูกสายรัดกับคันเบ็ด เพื่อเป็นตัวล่อแม่ปลาช่อน

ชุดสอง เป็นคันเบ็ดปกติเกี่ยวด้วยเหยื่อเป็นเขียด

   การล่อปลาก็เอาลูกเป็ดที่ผูกเชือกหย่อนลงน้ำในบริเวณที่คิดว่ามีแม่ปลาช่อนอยู่

ธรรมชาติของเป็ดเมื่อเท้าแตะน้ำ จะตะกุยน้ำพร้อมร้องเสียงก๊าบๆ ดังลั่น

ปลาแม่ลูกอ่อนโดยธรรมชาติจะดุร้าย เมื่อมีสิ่งรบกวนจะเข้ามาไล่กัดทันที

ถึงตรงนี้ความชำนาญของคนหาปลาสำคัญมาก

ถ้ายกเป็ดหนีไม่ทัน ปลาจะกัดขาเป็ดถึงขาดได้

การยกเป็ดหนี อาจทำสัก สองหรือ สามเที่ยว จนมั่นใจ

พอครั้งที่ต่อไปช่วงที่ปลาจะฮุบเบ็ด คนหาปลาจะใช้จังหวะนี้

สลับเบ็ดคันที่ใช้เหยื่อเขียด เข้าไปแทนให้แม่ปลาฮุบแทน

   ผมเองไม่มีความสามารถที่จะตกปลาแบบนี้ได้

เพราะเห็นลูกเป็ดแล้วกลัวว่าถ้าพลาดคงได้เลี้ยงเป็ดขาด้วนเป็นแน่

ได้แต่ยืนดูด้วยความตื่นเต้น และลุ้นระทึกตลอดเวลา 

ทั้งห่วงตัวลูกเป็ด และการฮุบเหยื่อของแม่ปลาช่อน

   วิธีการหาปลาแบบนี้บางทีอาจมองว่าเป็นสิ่งโหดร้าย ทารุณ

แต่มันคือวิถีชีวิตของชาวบ้าน แค่พอได้เป็นอาหารเท่านั้นเอง