ชีวิตตั้งแต่เกิดจนมีถุงพลาสติกผูกพันกับหยวกกล้วย
ใบตอง เชือกกล้วย มายาวนาน พลาสติกทำให้
คิดถึงกล้วยทั้งต้นเป็นอันมาก ถึงกับต้องปลูกกล้วย
ไว้ในบ้าน และยังคงใช้ใบตองและเชือกกล้วย
มาจนบัดนี้ค่ะ

คิดถึงชีวิตช่วงนั้นจังค่ะ

วาดรูปสวยได้น่ารักมากค่ะ

ป.ล.คิดถึงตอนเด็กๆเลยค่ะ ย่ายายนั่งพับถุงกระดาษ

ร้านขนมพวกทอดๆใส่ในถุง ไม่ใช้ถุงพลาสติกร้านค้าก็น่า

จะเอาถุงกระดาษแบบถุงโชคดีสมัยก่อนกลับมาใช้บริการให้ลูกค้า

@ ภาวิดา คนบ้านป่า เราคงได้แต่คิดถึงช่วงเวลานั้น แต่ฝืนความเปลี่ยนแปลงของโลกไม่ได้ครับ

@ โอน่าจอมซ่าส์ ผมไม่คิดถึงการพับถุงกระดาษ ด้วยการถูกบังคับให้นั่งพับถุงกระดาษ แต่จำไม่ลืม เพราะมาขัดขวางกับการเล่นอยู่กับเพื่อน 555

คงต้องนำมาเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปครับ

รอฟังค่ะ

ฝืนไม่เคยได้เลยค่ะ
ได้แต่ตามนี้ไปแกนๆ

ต่ะก่อนไปตลาดกับแม่บ้านอยู่ไกลตลาด มีคนในบ้านหลายคน
ต้องเอาตะกร้าไปสองใบ
ซื้อผักมัดได้ใช้ตอกมัด พริกขี้หนูใส่กรวยใบตอง กลัดด้วยไม้กลัด
หมูห่อใบตองตึงซ้อนชั้นใช้ตอกมัด
ใบที่ใช้ห่อ มีใบตอง ใบตองตึง
ไม่ต้องซื้อแกงในตลาด
ก๋วยเตี๋ยวน้ำจะหิ้วปิ่นโตไปซื้อเท่าจำนวนคน
ก๋วยเตี๋ยวแห้ง ห่อใบตอง ... หอมจริง ๆ ค่ะ

@tuk-tuk@korat ซื้อแกงซื้อก๋วยเตี๋ยวเอาปิ่นโต หรือเอาหม้อหูหิ้วไปใส่เอง ขนมใช้ใบตองห่อกลัดด้วยไม้กลัดใบมะพร้าว เดี๋ยวนี้ใช้ใบตองก็จริงแต่ใช้ลูกแม็กเย็บ บางทีเผลอหลุดใส่ปากเข้าไปด้วย