" แท็กซี่ "
การเดินทางมาไหนไปไหนในกทม.สมัยก่อน ก็ไม่ได้ยุ่งยากลำบากชีวิตแต่อย่างใด
จำนวนรถไม่ได้มากมายเช่นปัจจุบัน สะดวกสบาย ไม่มีการจราจรที่ติดขัด
รถยนต์ไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องเสาะหามาโชว์มาใช้
รถสาธารณะมีบริการให้เลือกใช้ แบบไม่ลำบากยุ่งยากแต่อย่างใด
สมัยนั้นเท่าที่จำได้รถยนต์มักจะเป็นยี่ห้อฝรั่งเกือบทั้งหมด
ด้วยรถญี่ปุ่นคุณภาพยังคงด้อยพัฒนาไม่น่าเชื่อถือ
จึงยังไม่มีพ่อค้าคนใดสั่งเข้ามาจำหน่าย
ครั้งหนึ่งครอบครัวของเรา รวมทั้งพี่ป้าน้าตายาย คือยกกันไปทั้งตระกูล
จะไปเยี่ยมญาติที่ถนนตก บ้านของเราอยู่ซอยทองหล่อ
ปกติถ้าไปกันไม่กี่คนก็จะใช้บริการรถเมล์ ต้องนั่งรถหลายต่อ
ครั้งนี้ยกขบวนกันไปมากมาย ไม่สะดวก จำเป็นต้องเรียกใช้บริการแท็กซี่
ทำให้ผมดีใจเป็นพิเศษ เนื่องจากจะได้นั่งเป็นครั้งแรก
คำนวนดูแล้วต้องเรียกแท็กซี่ถึง 3 คัน จึงจะไปกันได้ทั้งหมด
แท็กซี่ยุคนั้นจะเป็นยี่ห้อ " ออสติน A35 van " เป็นสีเทาลักษณะแวนมี 2 ประตู
เรียกมาแล้ว 2 คันทุกคนขึ้นรถกันหมด เหลือคันสุดท้ายยังไปไม่ได้
เพราะเกี่ยงราคา สมัยนั้นยังเป็นแบบการต่อรองราคา ไม่ใช้มิเตอร์
2 คันแรก เหมาไปถนนตกได้ที่ราคา 7 บาท ส่วนคันสุดท้ายขอ 8 บาท
ต่อรองกันอยู่นานกว่าจะตกลงกันได้ที่ 7 บาท
เมื่อนึกถึงทีไรก็ให้ได้อมยิ้มทุกครั้ง เกี่ยงราคากันที่ 1 บาท
ก็สมัยนั้นเหรียญ 1 สตางค์ยังใช้ซื้อของได้ครับ
เวลาไปตลาดกับคุณแม่ สลึงนึง ห้าสิบตังก็ต่อนะคะ