เหนื่อยจิตสุดๆในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา และมันก็ผ่านไปแล้ว

---

หลังจากที่ค่อยๆชุบพลังขึ้นมาใหม่ แต่ก็ยังไม่เท่าเดิม เติมด้วยการทำสิ่งที่ชอบก็ยังไม่เต็มถังเชื้อไฟ แต่ก็ยังดีที่ยังพอมีพลังให้เดินต่อไปได้ การมีงานอดิเรกก็ช่วยบรรเทาความเหนื่อยระหว่างอาทิตย์นะคะแต่บางทีก็ทำให้เหนื่อยกายเหมือนกัน (เต็มที่กับมันมากเกิน ฮา)

ทำไมน่ะหรือ ก็งานอดิเรกที่ว่านั่นมันเป็นอะไรที่เราต้องเรียนรู้และลงมือทำให้ออกมาเป็นผลงานน่ะสิคะงานอดิเรกที่ว่าก็คือ

.

.

.

 “ตัดเสื้อ”

.

.

.

ประสบการณ์ใหม่ที่แม้จะเคยเรียนมาในวัยเด็กแต่ก็เป็นอะไรที่ใหม่และยาก เริ่มเรียนรู้ตั้งแต่สร้างแบบมาตรฐานไปจนการตัดเป็นเสื้อพื้นฐาน 

สำหรับการสร้างแบบ มันเป็นสูตร ไม่ยากเท่าไหร่ แต่การตัดผ้าและเย็บนี่สิคะยากมากสำหรับคนที่ทำงานฝีมือไม่เก่ง 

เย็บเบี้ยว ฝีเข็มไม่สวย เย็บผิดไม่เข้าใจขั้นตอน เย็บอะไรก่อนอะไรหลัง

 ง้ง... งงค่ะ

ครูก็ใจเย็นมากพยายามสอนให้เราเข้าใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องฝึกหัดเองหลายๆครั้งและนี่คือผลงานที่ทำ (ร่วมกับครู)

ในขณะนี้กำลังเรียนหลักสูตรกระโปรง และอยู่ในระหว่างเย็บกระโปรงตัวแรก

เย็บไปแก้ไป ก็ขำตัวเอง และเหนื่อยแทนครูนะคะ

แต่สำหรับนักเรียนคนอื่น เขาเย็บกันเก่งจัง

ถ้านับจำนวนตัวงานที่เป็นชิ้นเป็นอัน คนอื่นเขาเรียนหลักสูตรเดียวกัน

แต่ได้ชิ้นงานหลายชิ้น ของเราสองชิ้นก็เหนื่อยแล้ว

(ก็เสียเวลาไปกับการเลาะที่เย็บผิดไปไง)