|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
++ อ่านหนังสือ เซต ๔ ++
+
ยาย – ประชาคม ลุนาชัย
เป็นคนชอบอ่านเรื่องสั้นของคุณประชาคมมาก รู้สึกถึงอารมณ์ของตัวละครขณะเขียน ไม่ได้ให้อารมณ์ทื่อๆ เหมือนอ่านงานของคนอื่น แต่ถึงแม้จะชอบอ่านงานเรื่องสั้น แต่งานเรื่องยาวของคุณประชาคมนี้ยังไม่ได้อ่านเสียที ดังนั้น จึงเป็นโอกาศอันดีที่จะได้ลองหยิบหนังสือเล่ามนั้นขึ้นมาดู ครั้งแรกที่เห็นก็สะดุดตากับรูปกที่เป็นรูปหญิงชรา นางคือย่ายไฮผู้ต่อสู้เพื่อเขื่อนราษีไสล
เล่มนี้จึงกึ่งชีวะประวัติกรายๆ แต่ก็มีแง่มุมของเรื่องราวเข้ามาปะปนให้ได้ไอและรสของความสนุก อย่างไรก็ดี เนื่องจากคุณประชาคมยามปกตินั้นก็เขียนได้เข้าถึงจิตใจของคนอยู่แล้ว เมื่อมาจับงานชิ้นนี้จึงทำให้คนอ่านอ่านได้อย่างรื่นไหลและฝังตัวลงกับชะตากรรมของตัวละคร เฝ้าเป็นห่วง เฝ้าลุ้นตามเมื่อตัวละครอย่างยายไฮประสบปัญหาได้อย่างดีทีเดียว
เรื่องเล่าชีวิตหลังการถูกเขื่อนบุกลุกเข้ามาแย่งยื้อที่ทำกินไปจากมือแก จากคนเคยอยู่ดีกินดี กลับต้องกลายเป็นคนตกยาก หาผักหาปลาไปแลกข้าวคนอื่น ลูกหลานที่เติบโตขึ้นมาก็ต้องประสบกับความยากลำบาก พาลให้ยายคิดไปว่า หากไม่มีเขื่อนชีวิตลูกหลานจะเดินทางมาในทางสายยากเข็ญอย่างนี้หรือเปล่า
“...คืนหนึ่งยายเดินออกไปยืนเท้าสะเอวอยู่ริมเขื่อน ขึงตามองน้ำที่ขังอยู่เหนือทุ่งนา แกเหมือนกลายร่างเป็นแม่ไก่อีกครั้ง จ้องเหยี่ยวที่บินโฉบต่ำลงมา เหยี่ยวกางปีก แม่ไก่กางปีก จ้องตากันและกัน แกยืนเท้าสะเอว ขื่อนจ้องมองแก แกจ้องมองเขื่อน...” หน้า 170 “อัปรีย์ย้ายไปกินตำแหน่งใหม่ที่อื่นแล้วจัญไรอันร้ายกาจก็ย้ายเข้ามาแทนที่” หน้า 260
ช่อปาริชาต – ประภัสสร เสวิกุล
หมู่นี้ธันวาเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่เขาฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมาปรากฏกายให้เขาเห็นหลายครั้ง แต่ละครั้งเขาก็พยายามติดตามเธอ หากก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวเธอได้ และยิ่งเขาต้องเข้ามาทำงานกับโรงแรม “อีสต์ อีเดน” ที่กำลังจะเปิดใหม่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นกลับยิ่งปรากฏกายให้เขาเห็นบ่อยครั้งยิ่งขึ้น ...เป็นเวลาเดียวกับที่ธันวาเริ่มเข้าใจว่า...เขาเป็นใครในอดีตที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น
เรื่องนี้เป็นเรื่องชาติภพอีกเรื่องหนึ่งซึ่งได้อ่านในระยะเดือนนี้ แต่เล่มนี้เล่มเล็ก ใช้เรื่องราวในอดีตที่เป็นเรื่องของความรักไม่สมหวัง จนหญิงสาวของชายหนุ่มในอดีตกลับมาตามหาชายหนุ่มในปัจจุบัน
คุณประภัสสรใช้การเขียนฉากต่อฉาก หากอ่านไปจะรู้ได้ทันทีว่าเหมือนกับกำลังดูภาพยนตร์เรื่องหนึ่งอยู่ ตัดฉากไปตัดฉากมา ต้องตั้งสตินิดหนึ่งหากจะอ่านให้สนุกและอ่านรวดเดียวจะไม่งง
หากเรื่องยาวกว่านี้จะอิ่มกว่านี้ เพราะค่อนข้างบาง แต่สรุปแล้วชอบอยู่พอประมาณ เพราะเป็นคนชอบงานและความคิดที่สื่อออกมาในงานของคุณประภัสสรเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
“...ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงดำเนินไปในลักษณะที่มันเคยเป็นอยู่ แม้สสารภายนอกจะเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพการเวลา แต่พลังงานสถิตยังคงอยู่ในลักษณะเดิม”
365 วันแห่งรัก – ร่มแก้ว
นางเอกขี้หึง พระเอกเงียบขรึม...ก็ยังอุตส่าห์ไปกันได้ อ่านแล้วหลงรักลัลนารีนะ ถึงจะหึงเสียจนไม่มีเหตุผลก็ตาม แต่เหตุผลเบื้องลึกของใจก็มีมาแต่แม่ของตัวเองนั่นเอง ทำให้เรื่องราวของพ่อแม่ตราในใจเธอ ทำให้เธอเกิดอาการหวงและหึงตุลา...สามีที่เพิ่งแต่งงานกับมาได้ไม่นาน จนวันหนึ่ง หญิงสาวได้มีโอกาสได้พบหมอดูนางหนึ่ง นางได้ให้สมุดบันทึกที่มีหน้าว่างเปล่า แม่เฒ่าบอกว่าเป็นหนังสือพิเศษเอาไว้ใต้หมอน แล้วเธอจะรู้เรื่องในอีก 365 วัน ข้างหน้า ความที่ลัลนารีเป็นคนขี้หึงขึ้นสมอง และขี้หวงลงตับ เธอจึงอดใจไม่ได้ที่จะดูอนาคตว่าพี่ตุลาที่เธอแต่งงานด้วยนั้น ในอนาคตจะเป็นอย่างไร ดังนั้น เมื่อเธอตกลงใจที่จะดูอนาคต เธอจึงได้ประสบพบเห็นเรื่องราวจากความหึงหวงในอนาคตของตนเองในอนาคตนั่นเอง
เรื่องนี้ อ่านแล้วติดหนึ่ง สำนวนการเขียนที่ทันสมัยแต่ไม่ฉวัดเฉวียนจนปวดหัวทำให้หลายคนติดใจใช่เลยกับการเขียนของร่มแล้ว (พอดีได้รู้จักกับนักเขียนเป็นการส่วนตัว จึงบอกได้ว่า นอกจากงานเขียนที่น่ารักแล้ว ตัวจริงยังนิสัยดีมากๆ อีกด้วย อิอิ ขายกันเห็นๆ)
หากใครติดใจงานเขียนของร่มแก้วมาหลายเรื่อง เล่มนี้จะเป็นอีกเล่มที่ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวังแน่นอน
เพลิงสีรุ้ง – อาริตา
ทินรัตน์เข้าใจจอมขวัญผิด อีกทั้งฐิติและความหลงผิดของเขาก็ทำให้เข้าใจว่าน้องชายของตนที่รักและเลี้ยงดูมาแต่เล็กต้องตายไป จากอุบัติเหตุ เขาโทษนางเอกว่าเป็นคนทำให้น้องเขาติดยาจนขนาดขับรถไปประสบอุบัติเหตุตาย ความคิดแค้นดังกล่าว จึงทำให้ทินรัตน์เอาโทษทุกอย่างมาลงที่จอมขวัญซึ่งเป็นแต่เพียงเพื่อนร่วมห้องคอนโดฯ ของขัตติยะเท่านั้น
เรื่องนี้สนุกสนานตรงที่ความเข้มข้นของจิตใจคน จึงดูเหมือนว่า คนเราทำอะไรที่ไร้เหตุผลได้มากมาย การปิดหูปิดตาทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน เรื่องนี้พระเอกออกจะไม่มีเหตุผลนัก แต่พออธิบายได้ว่า เป็นด้วยความรักน้องจนเกินเหตุ จึงทำให้เขาเข้าใจผิดจอมขวัญไปเสียอย่างนั้น
และทั้งๆ ที่เขาเข้าใจผิด จอมขวัญกลับแอบหลงรักเขาอีก แม้เขากระทำย่ำยีต่อเธออย่างหยาบหยาม แต่เธอก็เผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขากระทำดังนั้น เก็บกินแต่น้ำตาย ฝืนกลืนรนขมของคำพูดทินรัตน์
เรื่องจบลงด้วยการให้อภัย การเห็นถูกในตอนท้าย เขาต้องการจะไถ่โทษที่เขาทำผิดต่อเธอ โดยความจริงแล้ว เขาก็ชอบเธอมาตั้งนาน แต่ติดที่ความคิดหนาเหนียวในใจที่ว่า จอมขวัญเป็นผู้หญิงหากินที่มาเกาะน้องชาย กระทั่งทำให้น้องชายต้องจบชีวิตลง
หากใครชอบพระเอกโหด เลว (ดี ในตอนท้าย) เรื่องนี้ก็น่าจะสร้างความมัน (ส์) ในอารมณ์ได้ดีทีเดียว อ่านไปลุ้นไปว่า นางเอกจะรับมือกลับพระเอกอย่างไร ถือเป็นเรื่องที่อ่านแล้วกัดกินอารมณ์สะใจ (555+) ได้ดีเรื่องหนึ่งทีเดียว
“นี่หรือผู้ชายที่หล่อนหลงรัก... นี่นะหรือ... ก่อนสติกจะดับวูบ จอมขวัญเห็นดวงหน้าของเขา หล่อนพิมพ์ภาพนั้นเอาไว้...ริมฝีปากเผยออกนิดๆ หล่อนจะไม่ขอลืม...ไม่ลืมเลยว่าผู้ชายคนนี้เคยร้ายกาจกับหล่อนเพียงใด มันจบลงไปแล้ว มันจบ...จบสิ้นกับเท่านี้”
เวียงกุมกาม – ทมยันตี
ได้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่มาหน กลับมาเลยหยิบเล่มนี้มาอ่าน เพราะว่าพลาดการไปเยือน “เวียงกุมกาม” อ่านแล้วได้รู้ประวัติศาสตร์ล้านนาช่วงต้นได้อย่างดี และเมืองกุมกามที่ถูกกระแสน้ำพัด สร้างความวิปโยคให้เกิดแต่คนสมัยนั้น
หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็นส่วนส่วนคือ ส่วนแรกเป็นตำนาน นำมาเล่าใหม่ ภาษายากเพราะเป็นคำเหนือเกือบหมด แต่อ่านไปสักพักจะเริ่มเข้าใจ (เพราะเรามีพื้นภาษาอีสานเลยพอคลำทางถูก เกี่ยวไหมนี่)
ส่วนที่สองเป็นภาค “ปรัตยุบันกาล” นางเอกของเรื่อง รอมแพงได้เดินทางมาทำสารคดีที่เชียงใหม่ เมืองที่ถูกภัยธรรมชาติคร่าชีวิตผู้คน จนทำให้เธอต้องมาพบเรื่องราวในอดีต หรืออีกดวงวิญญาณหนึ่งที่ตามติดเธอมาตั้งแต่เด็ก
“ลองย้อนไปดูอดีต ด้วยสายตาปัจจุบัน บางที...จะเหมือนฟิล์ม ภาพที่เราถ่ายไว้มันเงาจากอดีตทั้งนั้น บางทีมันก็รางเลือน บางทีมันก็...หายไป บางทีเวลาเราดูภาพ เราจะพบความสุข ความทุข์ ความดีใจ เสียใจ แต่...มันก็หมดไปแล้ว ดูแล้วก็เก็บหรือบางทีก็ทิ้ง ไปดูแล้วเก็บทิ้งเสีย วางเสีย มันจะได้หมด ไม่มาทำให้ทุกข์อีก เราจะได้เหลือแต่ปัจจุบัน”
ถนนไปดวงดาว – กฤษณา อโศกสิน
ชีวิตคู่และการเป็นแฟนของชีวินและวาปี คงจะเรียกได้ว่า โอ้เอ้กันไปมาจนทำให้ต่างฝ่ายต่างต้องแตกแยกกันไป ด้วยจิตใจไม่มั่นคงของฝ่ายชาย และจิตใจที่หวาดหวั่นความไม่พร้อมของฝ่ายหญิง จึงทำให้การคบหากันมานานต้องยุติลงเมื่อชีวินไปเจอแม่ม่ายสาวที่มีลูกติด และวาปีเสียใจจนหันไปแต่งงานกับเพื่อนผู้เจ้าชู้ของชีวินแทน
นิลัม...แม่ม้ายคนนี้ทำให้ชีวินพบด้านใหม่ของชีวิต ความเป็นคนชั้นกลางค่อนข้างต่ำ ทำให้เขาคิดที่จะตะเกียดตะกายทำให้ตัวสบาย ฝ่ายนิลันนั้น เนื่องจากขาดความชุ่มชื่นจากผู้ชายมานาน จึงทำให้เธอหลงชอบชีวินผู้มีรูปโฉมเป็นทรัพย์และคารมเป็นเลิศได้ไม่ยาก
อย่างไรก็ดี ชีวิตของชีวินไม่ได้สบายไปตามที่เขาคิด เนื่องจากเมื่อเสียวาปีไป เขาจึงเกิดความเสียดายอย่างสุดใจ อยากที่จะได้วาปีคืนมา เขาคิดว่าตัวเองไม่พร้อมด้านการเงิน ดังนั้น ในเมื่อเขาผันตัวมาหาแม่ม้ายรวยเงินประดุจกาฝากของเธอแล้ว เหตุใดเขาจึงไม่ใช้ตัวเองเพื่อหาเงินมาให้ได้มากๆ และนำไปชดเชยในสิ่งที่วาปีต้องการและไม่เคยได้จากเขา ดังนั้น...หนทางของผู้ชายขายตัวให้แก่หญิงแก่ผู้หงอยเหงาจึงเกิดขึ้น
งานของคุณกฤษณามักตีแผ่ด้านมืดของจิตใจคน อ่านแล้วเหมือนอ่านชีวิต ไม่ได้อ่านความเพ้อฝันซึ่งบางทีอ่านในนิยายมากก็เลี่ยน การหันกลับมาอ่านงานพิเคราะห์ชีวิต จึงไม่เสียดายเวลาเลยที่ได้อ่าน
Create Date : 31 มีนาคม 2551 |
Last Update : 31 มีนาคม 2551 14:16:14 น. |
|
19 comments
|
Counter : 565 Pageviews. |
|
|
|
โดย: แม่ไก่ วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:12:19:17 น. |
|
|
|
โดย: Boyne Byron วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:14:12:55 น. |
|
|
|
โดย: Jevanni วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:16:45:06 น. |
|
|
|
โดย: หมูย้อมสี วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:18:55:44 น. |
|
|
|
โดย: อั๊งอังอา วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:10:33:05 น. |
|
|
|
โดย: Boyne Byron วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:10:48:32 น. |
|
|
|
โดย: coffee princess (Shuhan^_^ ) วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:16:38:30 น. |
|
|
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:18:28:07 น. |
|
|
|
โดย: สาวใหม วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:0:17:49 น. |
|
|
|
โดย: อั๊งอังอา วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:11:37:38 น. |
|
|
|
โดย: xinru (Twin dolphin ) วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:9:58:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|