จากกระแสเรื่องชุดนักศึกษา ที่เริ่มต้นจากโปสเตอร์หวือหวาของนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์คนหนึ่ง ซึ่งใช้ชื่อเรียกแทนตัวเองว่า “อั้ม เนโกะ” ต่อต้านการใส่เครื่องแบบ จนทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางกันในสังคม

ล่าสุดบนโลกโซเชียลมีเดีย มีกระแสฮือฮาเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อมีผู้โพสต์รูปของหญิงสาว 2 คน สวมชุดนักศึกษาเต็มเครื่องแบบ พร้อมคำบรรยายใต้ภาพว่า “อาจารย์กุ้ง-อาจารย์เมย์” (ซ้าย-ขวา) อาจารย์สาขาประชาสัมพันธ์ คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  โดยมีผู้เข้ามาแสดงความคิดเห็นหลากหลายทั้ง นักศึกษาและอาจารย์

ล่าสุด ข่าวไทยรัฐออนไลน์ ได้ตรวจสอบจนทราบว่าหญิงสาวที่ปรากฎในภาพ คือ นางสาวประไพพิศ มุทิตาเจริญ หรืออาจารย์เมย์ และนางสาวญาณิศา บุญประสิทธิ์ หรืออาจารย์กุ้ง โดยทั้งคู่เป็นศิษย์ ที่ได้มีโอกาสกลับมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

อาจารย์เมย์  จบปริญญาตรี ศิลปศาสตร์บัณฑิต รุ่น 2533 เปิดใจกับทีมข่าวไทยรัฐออนไลน์ ถึงที่มาของภาพถ่ายดังกล่าวที่เข้ากับกระแสสังคมในขณะนี้อยู่พอดีว่า เป็นภาพที่ถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อต้นปี 2556 ที่ผ่านมาแล้ว ในช่วงวันไหว้ครู ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมที่คณะวารสารฯ จัดขึ้น

“ในช่วงนั้น เราได้พูดคุยกันในคณะว่าจะหากิจกรรมอะไรดี เพื่อมาสร้างสีสันในวันครู ซึ่งได้มีการเสนอเรื่องของการให้อาจารย์ใส่ชุดนักศึกษา เนื่องจากว่าพวกเราที่เป็นอาจารย์ หลายคนก็เป็นศิษย์เก่าที่นี่ เวลาที่เรามองเห็นนักศึกษาใส่ชุดเครื่องแบบ รู้สึกว่าน่ารัก อาจารย์ในคณะประมาณ 4-5 คน จึงได้ตกลงกันว่าจะนัดกันใส่ชุดนักศึกษาเพื่อมาร่วมกิจกรรมพร้อมกับเด็กๆ ในวันไหว้ครู  เป็นเหมือนการลดช่องว่างระหว่างกัน และเป็นการสื่อสารรูปแบบหนึ่งที่จับต้องได้ ไม่ทำให้เด็กๆ คิดว่าเราเป็นอาจ๊ารย์-อาจารย์  โดยได้นำรูปลงแฟนเพจของคณะช่วงนั้นด้วย”

หลังจากนั้นหลายเดือนผ่านไป  เมื่อมีกระแสเรื่องของชุดนักศึกษาของ “อั้ม เนโกะ” เกิดขึ้น ทำให้นึกถึงรูปที่ถ่ายไว้ในช่วงวันไหว้ครู จึงนำมาโพสต์บนเฟซบุ๊กส่วนตัว เมื่อช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา ก่อนที่จะมีนักศึกษานำไปแชร์ส่งต่อกัน  ซึ่งอาจารย์เมย์ยืนยันว่าสิ่งที่ทำมีเจตนาเป็นแง่บวก เป็นการโพสต์รูปแบบขำๆ ไม่ได้ตั้งเป็นแคมเปญรณรงค์การเมือง อย่างที่มีบางเพจบนโลกโซเชียลมีเดียนำรูปดังกล่าวไปตีความในมุมลบ

“หลังจากที่ได้ทราบข่าวเรื่อง อั้ม เนโกะ สำหรับตัวเองนะมองว่าเป็นการแสดงออกความเห็นส่วนตัว  ที่ทุกคนสามารถเห็นต่างกันได้ ไม่ใช่ เรื่องผิด-ถูก เพราะบางครั้งการจะใส่หรือไม่ใส่ชุดนักศึกษา หากจะต้องถึงขั้นบังคับกัน อาจารย์ก็ไม่เห็นด้วย คงต้องขึ้นกับความเหมาะสมด้วย เช่น บางวิชาที่เป็นกิจกรรม หากใส่ชุดนักศึกษาไปอาจจะไม่เอื้อต่อการเรียนการสอน" 

“แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง ในฐานะที่ตัวเองเคยเป็นทั้งศิษย์เก่า และปัจจุบัน ก็เป็นทั้งรุ่นพี่และอาจารย์  สิ่งที่รู้สึกได้และอยากบอกกับรุ่นน้องคือ ชุดนักศึกษาเป็นชุดที่ไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้ใส่ และคงจะไม่สามารถใส่ไปได้ทั้งชีวิต  ช่วงเวลา 4 ปี ในรั้วมหาวิทยาลัย มันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมากๆ  เพราะเมื่อพ้นจากสภาพการเป็นนักศึกษา เราก็จะไม่มีโอกาสได้ใส่เครื่องแบบนี้แล้ว"

“...ตอนสมัยตัวอาจารย์เอง  จำได้เลยว่าใส่ชุดนักศึกษามาเรียนทุกครั้ง เพราะรู้สึกว่าไม่ต้องคิดมากว่าเอ๊..วันนี้จะใส่ชุดอะไรไปเรียนดี  แต่ อาจจะด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป บางครั้งอาจจะทำให้บางคนรู้สึกว่าถูกบังคับ ก็เข้าใจนะคะ แต่ในแง่ของกาลเทศะ ครั้งหนึ่งเมื่อเรามาอยู่ในวัฒนธรรมบางอย่าง ก็ควรที่จะลองมีส่วนร่วมกับสิ่งดีๆ ที่เค้าทำกัน... อาทิตย์ละ 1-2 วัน ลองใส่บ้าง ก็น่าจะได้ความรู้สึกของการเป็นนักศึกษาเต็มที่ แต่ถ้าไปมองเรื่องสิทธิเสรีภาพ บางเรื่องมันก็คงไปไกล อาจจะทำให้เราทุกข์กับชีวิตเกินไป...”

“ที่อยากฝากไว้ให้รุ่นน้องคือ ไม่อยากให้มองกลับไปแล้วรู้สึกเสียดายที่ไม่เคยได้ใส่ชุดนักศึกษาเลย เพราะเรามีเวลาแค่สั้นๆ เท่านั้น และคงจะไม่สามารถเรียกเวลานั้นกลับมาอีกได้...ส่วนที่เหลือก็แล้วแต่บุคคลจะ คิดอย่างไร  แต่การทำให้ถูกตาม “กาละ” และ “เทศะ” น่าจะดีต่อตัวเราเองและสังคมที่เราเป็นส่วนหนึ่งด้วยค่ะ” อาจารย์เมย์กล่าวทิ้งท้าย