กำกับ : Akira Kurosawa
เขียนบท : Akira Kurosawa, Shinobu Hashimoto, Hideo Oguni
นำแสดง : Takashi Shimura, Nobuo Kaneko, Shin'ichi Himori
ความยาว : 143 นาที
ระดับความชอบ : 9.5/10

ดูหนังของ Akira Kurosawa มาแล้วหลายเรื่อง ที่เขายกย่องกันคือ Rashomon, Seven Samurai และเรื่องนี้

เริ่มจับจังหวะหนัง Kurosawa ได้แล้ว หนังความยาวมากเรื่องนี้จึงดูแบบสบายๆ แม้จะเดินเรื่องช้ากว่าหนังในปัจจุบัน

เนื้อเรื่องเป็นอีกส่วนหนึ่งที่น่าสนใจ สะท้อนสังคมราชการของญี่ปุ่นในอดีตได้เป็นอย่างดี จะว่าไปแล้วระบบราชการก็ไม่แตกต่างกับบ้านเราเท่าไหร่

จุดเปลี่ยนมาจากความตาย เมื่อพระเอกรู้ว่าตัวเองจะตายในไม่ช้า ทำไงล่ะทีนี้
คนที่เขาอยากบอกมากที่สุดคือลูกชาย แต่ก็ไม่พร้อมจะรับฟังเสียที จนพ่อตายแล้วลูกก็ยังไม่รู้เลยว่าพ่อรู้ไหมว่าพ่อรู้เรื่องโรคร้ายนี้หรือเปล่า เป็นตัวอย่างชองลูกที่สอบตกทุกประการ

กว่าพระเอกจะรู้ว่าควรทำอะไรในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ก็ใช้เวลานาน จนสุดท้ายการช่วยผู้อื่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุดและเขาก็เลือกทางนี้ ซึ่งเป็นทางที่ถูกต้องเลยทีเดียว

หนังสะท้อนอีกหลายเรื่อง เช่น
ตอนหน้าโลงศพเพื่อนข้าราชการก็บอกว่าจะทำตามอุดมการณ์ของพระเอก แต่สุดท้ายก็เฉื่อยแฉะเหมือนเดิม คงต้องเจอจุดเปลี่ยนก่อนล่ะนะ
การมาคารวะของชาวบ้านที่พระเอกไปสร้างสนามเด็กเล่นให้ ซึ้งจริงๆ
ความพยายามของพระเอกในการเดินเรื่อง ตื้อ กัดไม่ปล่อย เพื่อชาวบ้านตาดำๆ

คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองได้ก็หลุดพ้นครับ
พูดง่ายทำยาก แต่รับรองว่าดีแน่นอน
ภาพนั่งชิงช้าอมยิ้มของพระเอกบอกได้ชัดเจน

มีความสุขทุกคนครับ

ปล. Ikiru แปลว่า To Live ครับ