กำกับ : มะเดี่ยว ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล
เขียนบท : เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์
นำแสดง : เพ็ญพักตร์ ศิริกุล, เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์, ศิรพันธ์ วัฒนจินดา, สุพจน์ จันทร์เจริญ, วิฑูรย์ ใจพรหม, พุทธชาด พงศ์สุชาติ, วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล, จารุณี บุญเสก
ระดับความชอบ : 8.5/10
พอรู้ว่าคุณมะเดี่ยวทำหนังเรื่องนี้ออกมา
ไม่พลาด และไม่ผิดหวังครับ
หนังแบ่งเป็นเรื่องสั้นๆ สามเรื่องโดยชื่อแต่ละตอนจะปรากฎในตอนท้ายเรื่องก่อนเดินออกจากโรงภาพยนตร์
ตอนแรกชื่อบ้านหลังที่ 2
ตอนเป็นนักเรียน เราใช้ชีวิตในโรงเรียนมากทีเดียว มีความรัก ความสุข ความทรงจำ มากมายในบ้านหลังที่ 2 แห่งนี้
บทสนทนาของเด็กมอสามและมอหกในคืนก่อนจบ บอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาได้ดี
ผมชอบระดับหนึ่งครับ โดยส่วนตัวผมชอบชีวิตมัธยมฯ มากครับ เพื่อนสนิทของผมจนถึงบัดนี้ก็คือเพื่อนตอนมัธยมฯ นี่แหละครับ
เห็นเด็กชายคนนี้ถ่ายรูปอย่างเก่งกาจ "เห็นอะไรในรูป?" เป็นคำถามที่น่าหาคำตอบ
ลูกสาวเคยเอ่ยว่าอยากเข้าชมรมถ่ายภาพ ก็ดีนะ แต่ก็จะไม่มีรูปตากล้อง เพราะใครต่อใครก็จะเรียกให้ไปถ่ายพวกเขาและเธอ
หากให้คะแนนตอนนี้ 7/10
ตอนที่สองชื่อจดหมายก้อม
สามีมีปัญหาที่หลอดเสียงต้องป้อนน้ำทางคอ สื่อสารภรรยาด้วยการเขียนเป็นจดหมายใบเล็กๆ และเที่ยวเสียบไว้ทั่วบ้าน ในหนังสือ สมุดจดงาน หรือแม้กระทั่งที่บังแดดในรถยนต์
ประเด็นของการสูญเสียคนรัก แล้วจะอยู่อย่างไร จมกับความหลัง หรือทำใจแล้วก้าวเดินต่อไป
ตามทฤษฎีคงตอบได้ง่าย แต่ในชีวิตจริงการเคยได้อยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุข ช่วยกันคิดเมื่อเจอปัญหา แบ่งงานกันทำ แล้ววันหนึ่งต้องมาอยู่คนเดียว ไม่ง่ายนะครับ หนังช่วงนี้แสดงภาพเหล่านี้ให้เห็น
แต่สุดท้ายก็ต้องจบลงให้ได้ ลืมให้ได้ เพื่อการดำรงชีวิตต่อไป
ตอนนี้มีเรื่องของการให้กำเนิดซ้อนอยู่ด้วย ดูแล้วชอบประเด็นการปล่อยวางให้ได้เมื่อเสียคนรักมากกว่า
ครอบครัวนี้ทำกิจการโรงแรม ใช้สถานที่คือ
เก๊าไม้ล้านนารีสอร์ท เป็นโรงแรมที่เอาโรงบ่มยาสูบมาดัดแปลงเป็นห้องพัก โดยให้ไม้เลื้อยรอบตัวอาคาร เคยไป และชอบบรรยากาศครับ
ผมให้ตอนนี้ 7.5/10 ค่าที่ให้การบ้านมาคิดต่อ
นำมาสู่ตอนที่สามชื่องานแต่ง
เมื่อเจ้าสาวลูกเพื่อนมาจัดงานที่โรงแรม
เจ้าบ่าวเป็นคนภูเก็ต เป็นเจ้าของโรงงาน
ภาษาถิ่นทางใต้และเหนือจึงมีให้ฟังตลอดตอน
โดยส่วนตัวผมชอบตอนนี้ที่สุดครับ
เจ้าสาวเป็นคนเหนือ เจ้าบ่าวยอมมาแต่งงานที่บ้านเกิดของเธอ แขกเหรื่อฝ่ายเจ้าบ่าวจึงมาได้ไม่มาก แม่ผัวก็ไม่พอใจ
เจ้าสาวฉลองสละโสดที่บ้านเพื่อนแล้วก็เจอแฟนเก่าที่เลิกกับแฟนมา เขามาทวงสัญญา แล้วความคุ้นเคย การพูดกันรู้เรื่อง ทำให้เจ้าสาวสับสน
จนมาระเบิดฟอร์มในเช้าวันแต่ง ตามคำที่เจ้าบ่าวพูดบนเวที
ชอบคำพูดของเจ้าบ่าวบนเวทีมากครับ
บทพูดช่วงนี้ทำผมน้ำตาร่วงเลยครับ เยี่ยมจริงๆ
การให้อภัยสำคัญมากในการประคองชีวิตคู่
และการให้อภัยของเจ้าบ่าวก็เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับผู้ชายอกสามศอกทุกคน
คู่แบบนี้ถึงจะอยู่กันยืด
ภาพตัดมาที่ป้าจันเจ้าของโรงแรมที่มอง ยิ้มน้อยๆ ด้วยความชื่นชมที่โต๊ะในงานเลี้ยง
ภาพตัดมาที่เน ตากล้องในงาน ที่เปลี่ยนการ์ดของกล้องก็เห็นภาพบีม น้องมอสามที่คุยกันในคืนจบการศึกษาที่โรงเรียน
ตัดไปถึงการมอบภาพถ่ายให้บีม ผมไม่ชอบฉากนี้เลย เศร้าไป ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้
ตอนที่สามผมให้ 9/10 ครับ
ตอนที่สามมีเพลงประกอบที่ร้องบนเวทีที่ไพเราะและเนื้อหาสื่อเนื้อเรื่องของหนังได้ดี
คงจำเพลง คืนอันเป็นนิรันดร์ ในรักแห่งสยาม ได้นะครับว่าทรงอิทธิพลขนาดไหน
เรื่อง Home ก็มีเพลงเพราะๆ ทำนองนั้นให้ฟังเช่นกัน
ชอบการแสดงของดาราทุกคนเลยครับ ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี ไม่ว่าจะเป็นท่าอมยิ้มของเน การฉีกยิ้มของบีม ความเศร้าของป้าจัน (เพ็ญพักตร์ ศิริกุล) หลานชมพู่จอมเปิ่นที่ไม่ได้ลูกเสียที
นุ่น ศิรพันธ์ เคยประทับใจจากเรื่อง
เปนชู้กับผี เรื่องนี้เธอก็แสดงได้ดี
ชอบเจมส์ ข้าวมันไก่อีกคน
ขอชื่นชมผู้กำกับวัยสามสิบต้นๆ แต่ทำหนังได้ผู้ใหญ่มาก แม้จะขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง โดยเฉพาะในตอนที่ 2 หนังได้เรท น.18 คงเพราะเนื้อหาในตอนที่ 2 นี่แหละครับ
ส่วนตอนที่ 1 คงมาจากประสบการณ์ที่ตนได้ผ่านมาแล้ว เลยทำได้ดี
ตอนที่ 3 เนื่องจากใกล้ตัวผม เลยไม่ค่อยมีที่ติ
เป็นกำลังให้หนังไทยต่อไปนะครับ คุณมะเดี่ยว
แม้จะไม่ได้พีคระดับเดียวกับรักแห่งสยาม แต่แง่งามของความเป็นบ้าน ที่สงบ ร่มเย็น น่าอยู่เสมอ สื่อได้ดีในหนังเรื่องนี้
โดยเฉพาะกับผมที่เสียน้ำตาในวันสำคัญนั้น เลยอินมากครับ
สุขไหนมากกว่าการได้อยู่บ้าน ไม่มีอีกแล้วครับ
ขอให้พบบ้านที่แท้จริงนะครับ
มีความสุขทุกคนครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
น่าจะเป็นหนังครอบครัวที่ดีเรื่องหนึ่งนะค่ะ