กำกับ/เขียนบท/นำแสดง : วรรณแวว-แวววรรณ หงษ์วิวัฒน์
ระดับความชอบ : 9/10
อ่านเจอหนังเรื่องนี้จาก a day ตั้งใจรอที่จะชมหนังเรื่องนี้เลยครับ
Documentary เป็นแนวหนังที่ผมดูน้อยมาก แต่ก็สนุกทุกครั้งที่ได้ชม
แถมเรื่องนี้หอมกลิ่นความฝัน ชอบกลิ่นนี้จัง
ฝาแฝดสาววัยเบญจเพส เรียนจบจากลอนดอน เดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยรถไฟเพื่อทำหนังสารคดีเรื่องนี้
เรื่องราวไม่แปลกใหม่ ภาพซ้ำๆ แต่ชอบจังเลย
ปกติเดินทางด้วยรถไฟอยู่แล้ว การเดินไปที่ตู้สุดท้าย มองรางรถไฟที่เราวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ เป็นภาพที่สวยงาม สร้างจินตนาการได้เป็นอย่างดี
น้องๆ ก็คงเหมือนนักเดินทางอย่างเรา เลยเอาภาพนี้มาฝาก ขอบคุณครับ
การเดินทางของสองสาวบางครั้งก็ต้องเจอกับเรื่องน่าตื่นเต้น เพราะต้องไปนอนร่วมกับคนอื่นในตู้รถไฟ คงเป็นแบบรถไฟชั้นหนึ่งบ้านเรา
ตอนเจอผู้ชายแล้วมีกรณีในกลางคืน ยังไม่ค่อยเข้าใจเหตุการณ์ แม้ไม่มีเรื่องร้ายแต่ก็ยังรู้สึกว่าอันตรายอยู่ดี
คืนต่อมามีคุณป้าเป็นผู้ร่วมห้อง สาวน้อยพูดว่า "หวังว่าป้าคงไม่นอนกรนนะ" แล้วก็มีเสียงป้ากรนเคล้าภาพรถไฟวิ่งกลางคืน แค่นี้ก็หัวเราะกันทั้งโรงภาพยนตร์
บทพูดหลายตอนน่ารักมาก เช่น
"มึงคิดว่าที่ทำมันส่งเสริมหนังของเราอย่างไรวะ?"
หรือการพูดเรื่องการถ่ายหนัก หากใครเป็นนักเดินทางคงทราบ การได้ถ่ายหนักเป็นเรื่องสำคัญมากเรื่องหนึ่ง
ชอบมากที่สุดคือตอนโทรศัพท์กลับบ้าน พวกเธอบอกที่บ้านไว้ว่าจะทำหนังเรื่องนี้ ต้องชื่นชมครอบครัวนะครับ ที่ไม่ปิดกั้นความฝัน
คุณยายถามว่า "แล้วได้อะไรบ้างจากการทำแบบนี้?" น้ำเสียงไม่ได้ดุด่านะครับ แต่ทีเล่นทีจริง ติดตลกด้วยซ้ำ
คุณยายคงเห็นผลแล้ว เมื่อได้ชมหนังเรื่องนี้
"อยากทานแกงฝีมือคุณยายจัง"
"อยากทานแมงดา" "หน้านี้ไม่มีหรอกแมงดา"
"อยากกลับบ้านแล้ว"
อย่างน้อยการเดินทางของพวกเธอก็ทำให้รักบ้านมากขึ้น จากที่เคยอบอุ่นก็จะทำให้ตระหนักว่าบ้านเราน่าอยู่ที่สุด
ขอชื่นชมจากใจคนเป็นพ่อครับ ครอบครัวท่านแน่มาก
หากวันหนึ่งลูกสาวมาขอเดินทางกลับด้วยรถไฟ จะทำหนังซักเรื่อง ผมจะนึกถึงหนังเรื่องนี้
แม้จะไม่สมบูรณ์แบบในเรื่องความเป็นภาพยนตร์ แต่ในแง่ความฝันกับบทบันทึกเล็กๆ ของคนเล็กๆ ในสังคม ถือว่าสอบผ่าน
แนะนำให้ไปชมกัน ที่ House RCA
มีความสุขทุกคนครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
ลองพาลูกๆไปชมนะคะ :)