เรื่องนี้เป็นหนังเรื่องแรกที่ทำให้ผมร้องไห้

จำได้ว่าดูครั้งแรกเมื่อ 4 ปีที่แล้ว
ตอนจบนี่น้ำตาไหลไม่หยุดเลยครับ จมูกแดง ตาแดงก่ำเหมือนเด็กๆเวลางอแงเลย

ไม่ใช่เพราะเศร้า ไม่ใช่เพราะซึ้ง
แต่มันอิ่ม

อิ่มกับความรักที่หญิงสาวมีให้ต่อชายหนุ่มแม้ว่าเขาจะจากไปแล้ว
อิ่มกับความกตัญญูของลูกต่อพ่อแม่ ของลูกศิษย์ต่ออาจารย์ และต่อบ้านเกิด

เชื่อไหมว่า ผมซื้อดีวีดีเรื่องนี้มาดูเกือบสิบรอบ แต่ส่วนใหญ่จะดูเฉพาะ 5 นาทีท้ายเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม 5 นาทีก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมต้องเสียน้ำตา

ตั้งแต่หนังเรื่องนี้เป็นต้นมา ผมรู้สึกว่าต่อมน้ำตาผมมันตื้นผิดปกติ ดูเรื่องอะไรก็ร้องไห้หมดล่ะครับ

หนังในดวงในอีกเรื่องครับ

เป็นหนังที่แบบผู้ชายดูแล้วร้องไห้ ตื้นตันในความรักของ หญิงบ้านนอกกับครูผู้มีอุดมการณ์ จริงๆแล้วหนังเรื่องนี้เป็นหนังอาร์ตนะครับ ส่วนผสมทุกอย่างลงตัวไปทั้งหมด ที่มีเสน่ห์ที่สุดคือ การให้ลูกชายคนหนึ่ง “เข้าใจทั้งพ่อและแม่ของตัวเอง” หนังเรื่องนี้เล่าผ่านสายตาของลูกชาย

คนที่คุ้นกับประวัติศาสตร์จีน จะบอกว่าเป็นหนังโปรเมืองจีนก็คงไม่ผิด แต่สำหรับคอหนังอย่างผม บอกว่ามันเป็นหนังรักที่สุดยอดโรแมนติก เริ่มต้นกับ จาง อวี้ โหมว เรื่องนี้แล้ว จะต้องตามดูอีกหลายผลงานของเขาอย่างแน่นอน

ไม่น่าเชื่อนะครับ ว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายได้คนหนึ่งขนาดนั้น รักอย่างถวายชีวิต คือ เธอจะอยู่ไป ฉันก็จะตามไปด้วย เป็นข้าทาสของเธอ เป็นทุกๆอย่างที่เธอต้องการ (แหวะ – นี่ไม่ใช่เรื่องน้ำเน่านะ ดูหนังเรื่องนี้แล้วคงเข้าใจ) แต่ก็โชคดีของเธอ ผู้หญิงชนบท เธอโชคดีที่รักไม่ผิด คือ รักคนที่มีอุดมการณ์ ผู้หญิงนั้นมีหัวใจไว้เพื่อรักผู้ชายดีๆสักคน ส่วนผู้ชายนั้น เมียและลูกคือ ความรับชอบ ส่วนอุดมการณ์คือความรัก ดูหนังเรื่องนี้แล้วคิดทำนองนั้นครับ --มันโลกแห่งความฝันไปหน่อยนะ แต่ผมก็เชื่อนะว่า มีคู่รักแบบนี้ มีคนแบบนี้ในโลก

หนังนำเสนอประเพณี ของจีนหลายๆอย่าง รวมไปถึงการเลือกคู่ด้วย กฎ ข้อห้ามอะไร แต่ทั้งหลายทั้งปวง ละลายและผ่อนปรนได้ด้วยความรัก

ผมประทับใจทุกๆอย่างของหนังเรื่องนี้ .. ฉากที่ทำให้ผมร้องไห้ คือ ฉากที่แม่ตาบอดของนางเอก .. หลังจากที่นางเอกทำ “ชามประวัติศาสตร์” ของเธอตกแตก แม่ของเธอนั้น แม้ว่าจะตาบอด แต่หูไม่หนวก .. และใจสว่าง เธอเรียกช่างซ่อมจานมาซ่อม -- ค่าซ่อมมันแพงนะป้า .... ไม่เป็นไร เท่าไรฉันก็ยอม โห..

อีกฉากที่ทำได้สวยมากๆ คือ ตอนที่คุณครูไปอยู่ในเมือง นางเอกก็ไปปัดกวาดห้องเรียน .. เอากระดาษมาตัดเป็นรูปต่างๆแล้วก็ปะตามฝาผนัง.. โห ความรัก

เป็นหนังเรื่องหนึ่ง ที่เพื่อให้ลึกซึ้งกับความรัก You must ครับ

หนูชอบเรื่องนี้ เพราะชอบนางเอก
ชอบเรื่องนี้เพราะเธอวิ่งทั้งเรื่อง
เป็นหนู คงหอบแดดตายไปแล้ว

แค่ "ที่ติดผม" หล่นหาย...
มันทำให้ ชีวิตนางเอกเรา หล่นวูบ ไปด้วย
ดูแล้วเศร้า แต่ ซึ้ง

ซึ้งจนอยากดูอีก

อิอิ

ชอบจังอะไรที่ทำให้ซึ้ง เสียน้ำตา อยากดูมากๆเลยครับ