 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
|
| 11 กรกฏาคม 2548 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
...หนึ่งปีผ่านผัน วันนั้นกับรายการ "ถึงลูกถึงคน" ...
ปีที่แล้ว วันที่ 8 เดือน กรกฎาคม 2547 ข้าพเจ้าแอบๆ แว้บๆ หน้าออกรายการถึงลูกถึงคนมา
หากใครยังจำได้ กับคดีมือกลองในตำนาน ที่ลือลั่นสนั่นพันทิป
อันที่จริงเคยออกทีวีหลายหนแล้วเหมือนกันนะ อิอิ แต่ก่อนหน้านั้นไม่ค่อยมีใครจำได้ เพราะออกแบบแว้บๆ บ้าง ออกข่าวบันเทิงบ้าง (เคยไปรับจ๊อบเป็นพิธีกรงานเปิดตัวหนังสือให้พี่นักเขียนที่รักสนิทคนหนึ่งน่ะค่ะ ตอนนั้นออกจอตั้งหลายวินาที ฮ่าๆๆ)
แต่งานถึงลูกถึงคนเนี่ย ออกแบบเต็มๆ สงสัยเพราะชะตาต้องกับช่างกล้องของรายการ พี่ท่านเลยซูมถ่าย และเล่นระยะชัดลึกชัดตื้น หน้าเบลอหลังชัด ซะหลายช็อต
ทั้งๆ ที่วันนั้นไปแบบป้าๆ มากๆ เพราะตอนเช้ามีเรื่องนิดหน่อย คือ โดนเพื่อนไม่สนิทคนหนึ่งสมัยเรียนปริญญาตรี เอาภาพข้าพเจ้าที่มีคนโพสต์ไว้ในห้องกล้อง ไปตัดต่อกับรูปโป๊ แง่งงงงงงงง อยากกระโดดดร็อปคิกสักสิบห้าทีซ้อนๆ ไอ้เพื่อนทรยศ...
แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร นอกจากแจ้งเว็บมาสเตอร์ให้ไปลบรูปนั้นออกจากบอร์ดเด็กหอของรุ่นเท่านั้นเอง อิอิ แต่ไม่เป็นไรหรอก วันพระไม่ได้มีหนเดียว เจอหน้าเมื่อไรนะ น่าดู สำหรับเพื่อนคนนั้น ฮี่ๆๆๆ
ตอนเย็นๆ เห็นเขาว่า น้องมือกลองในตำนานจะไปออกรายการถึงลูกถึงคน แล้วก็นัดเจอกันก่อนที่ห้างแถวบ้าน (ฟอร์จูน รัชดา) ก็เลยไปกับเขาด้วย เพื่อไปเปรียบเทียบความรู้สึก ในฐานะที่เราโดนละเมิดในตอนเช้า
กับเพื่อไปให้กำลังใจน้อง เพราะเรารู้สึกว่า น้องโจ้ เขาไม่ได้ตัดต่อภาพ และไม่ได้ทำอนาจาร อย่างที่หนังสือพิมพ์ลงข่าว ...
อีกอย่าง เราก็เคยทำบทความเกี่ยวกับ ชีวิตผู้คนบนหมู่บ้านเว็บบอร์ด พันทิป มาก่อน ดังนั้น ไปดูอีกสักหน่อย ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรน่อ
หารู้ไม่ว่านั่นแหละ นำไปสู่อะไรดีๆ ในชีวิตหลายอย่างเลย อิอิ
(ดีหรือเปล่าไม่รู้ หงิหงิ)
อันที่จริง ข้าพเจ้าก็ออกจอตั้งแต่วันแรกที่ไปเยี่ยมน้องมือกลองในตำนานที่กองปราบแล้วนะ (ไม่ได้เห็นตัวเองนะคะ น้องชายกับแม่โทรมาบอกว่าเห็นแว้บๆ ในข่าวอ้ะ หงิหงิ โดนดุด้วย เพราะแม่ไม่ชอบให้ไปยุ่งกับเรื่องที่ดังๆ ทั้งหลาย แม่บอกว่า เอ็งมันหัวรุนแรง คิดอะไรไม่เหมือนใครเขา เดี๋ยวมีเรื่อง) แต่ทำไงได้ล่ะ แง้ว
ตอนที่ไปถึงกองปราบ ใครจะคิดว่า หญิงสาวที่ดูเย็นชาอย่างข้าพเจ้า จะไปยืนร้องไห้น้ำตาหยดแหมะๆ อยู่หน้ากรง ทั้งๆ ที่ก็เห็นอยู่ว่า น้องโจ้ก็ยืนอยู่ตรงหน้าอ้ะ
จริงๆ ก็คือ รู้สึกว่า น้องโจ้ ตัวเล็กนิดเดียว อายุก็น้อยกว่าน้องชายคนเล็กของข้าพเจ้าซะอีก ทำไมเขาต้องมาเจอชะตากรรมที่เลวร้ายขนาดที่ต้องเข้าไปอยู่ในกรงขัง ทั้งๆ ที่ความผิดที่ทำ ก็ดูแล้วไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลย รูปที่เอามาลงก็เซ็นเซอร์แล้ว
นึกถึงคำของซ้อเจ็ดเลย "แพะมือกลองน้องรัก" น้องมันอยู่ในสถานภาพอย่างนั้นจริงๆ นะ คือ อยู่ในช่วงตำรวจกำลังจะทำผลงาน แล้วก็เข้าล็อกการโปรโมตวีซีดีด้วยหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ
อันที่จริงหนังเรื่องที่มีปัญหาเนี่ย ก็เป็นหนังที่ดีทีเดียว น่าจะได้เงิน ถ้าเขาโปรโมตถูกทางตั้งแต่แรก
น้องดาราคนนั้นก็ไม่ได้ผิดหรอก น้องเขาก็ต้องปกป้องตัวเอง ตามเวลา แล้วก็ตามข่าวที่ได้ยินได้ฟังมามั้ง อาจจะรวมถึงข้อมูลที่เขาได้รับมาด้วย
ฮ่าฮ่าฮ่า พูดมากไป ข้าพเจ้าจะโดนจับไปติดคุกอีกคนไหมเนี่ย กลัวๆ
ภาพที่สะเทือนใจที่สุดของเหตุการณ์ที่กองปราบ คงเป็นภาพคุณแม่กับคุณพ่อของน้องโจ้ ที่อยู่อีกฟากของลูกกรง แล้วยืนตะโกนคุยกับลูกชายที่อยู่ด้านในมากกว่า ภาพนั้นแหละ ที่ทำให้ข้าพเจ้าน้ำตาไหล
คิดถึงแม่ คิดถึงน้องชาย เป็นที่สุด
นึกไม่ออกว่า ถ้าเราอยู่ในสภาพนั้น จะทำยังไง
และที่สำคัญ ข้าพเจ้ารู้สึกถูกชะตากับน้องโจ้อยู่ไม่น้อย สงสัยเคยมีกรรมต่อกันมา (คงเหมือนพี่ประสิทธิ์ ทนายความของน้องเขากระมัง ที่รู้สึกถูกชะตากันเหมือนเคยมีกรรมต่อกันมาแต่ปางหลัง) ภายหลังในงานบวชน้องเค้า ข้าพเจ้ายังดั้นด้นไปจากดินแดง ตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อไปถ่ายรูปขบวนแห่น้องเขาอ้ะ อิอิ
ภาพนั้นเป็นภาพเดียวที่ลบไม่ค่อยออกจากสมองนะ
ในความคิดของข้าพเจ้า ถ้าคุณโจ้ไม่ได้อยู่ในครอบครัวที่พ่อกับแม่เข้าใจและยอมรับชะตากรรมลูกได้ขนาดนั้น เขาจะเป็นยังไงต่อไป
นั่นแหละ ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึง "คุณ" ของพ่อ ของแม่ ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่านทั้งสองคน จะอยู่ข้างๆ ลูกเสมอ อยู่ข้างๆ ไม่ได้ ก็ยังขอให้ลูกได้เห็นหน้าก็แล้วกัน แล้วจะไม่ให้ข้าพเจ้าน้ำตาไหลได้อย่างไรกันละหืมมมม
อ้าว ว่าจะพูดแต่เฉพาะเรื่องไปออกรายการถึงลูกถึงคน ทำไมพูดเรื่องอื่นไปเรื่อยล่ะเนี่ยเรา
ฮาๆ สงสัยเป็นนิสัยถาวรอ้ะค่ะ เดินเข้าซอยไป หยุดคุยทักทายตามบ้านต่างๆ ไป น่าตีจริงๆ 
ตัดฉับมาที่ฟอร์จูนทาวเวอร์ตอนเย็นๆ ก็ไปเจอพี่ๆ น้องๆ ในกลุ่มเฉลิมไทยก่อน แล้วก็พากันไปที่ อ.ส.ม.ท. รอตั้งแต่สองทุ่มกว่าๆ จนยันห้าทุ่ม ที่ออกรายการ
แงๆ ฝนก็ตกหนัก หนาวก็หนาว ใครจะไปรู้ว่าในห้องอัดเขาเปิดแอร์กระหน่ำขนาดนั้นหละ
ผ้าคลุมไหล่ผืนเดียวที่ถือไป ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย หงิหงิ
ข้าพเจ้าไม่ได้ขึ้นบนเวทีกับเขาหรอกค่ะ ฮ่าๆ แต่ได้ไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ ตอนที่เขาออกอากาศ ก็ฟังไปเรื่อยๆ หนาว ก็หนาว ง่วงก็ง่วง
จนห้านาทีสุดท้าย เง้ยยยยยยยยย ไมโครโฟนมาอยู่ในมือได้ยังไง ก็ก่อนหน้านี้ยังบอกบทน้อง KoPoK อยู่เลยอ้ะ ว่าจะต้องพูดอะไรบ้าง
พอไมค์มาถึงมือปุ๊บ คุณสรยุทธ พยักหน้าทันที แง้วๆ ไม่ทันแล้ววุ้ย ด้นกลอนสดเลยละกัน 
พอเพื่อนโหลดคลิปใส่ CD มาให้ แล้วมาเปิดดูที่บ้านทีหลัง ถึงเพิ่งรู้ว่า หน้าตูข้าพเจ้าโผล่จอเยอะ ประหนึ่งว่าสนิทสนมกับช่างกล้องเป็นอันดีเลย 
สาบานด้วยความสัตย์ ข้าพเจ้าไม่รู้จักใครในทีมงานวันนั้นเลยจริงจริ๊ง แง้วๆ โดนเพื่อนๆ ห้องกล้องแซวกันใหญ่ ว่าสมแล้วที่เป็นสาวห้องกล้อง รู้มุมกล้องชะมัด 
แง้วๆ จริงๆ ที่เห็นมองกล้อง คือมองมอนิเตอร์ด้านหลังเวที กับด้านหลังห้องส่งอ้ะค่ะ มันจะมีมอนิเตอร์ใหญ่ๆ อยู่ด้วย ข้าพเจ้าจะอ่าน sms อ้ะ แง้วๆ
อัดรายการเสร็จ นั่งแท็กซี่กลับมาพร้อมกับน้องอีกสามสี่คน ฝนก็ตกหนัก เปิดมือถือปุ๊บ โอ้โห ท่านผู้ชมกระหน่ำโทรเข้ามือถือกันใหญ่ เริ่มจากน้องห้องกล้องที่รัก ชื่อน้องเดียร์ โทรมาแบบ ป้าๆๆ ได้ยินเสียงป้าพูดในรายการถึงลูกถึงคนเหรอ เดียร์ไม่ได้ดูนะ ได้แต่ฟังทางวิทยุ (เพิ่งรู้ว่ามันออกวิทยุด้วยเหรอ) ป้าพูดได้ใจความดีนะ แง้วๆ อ้าวเหรอๆๆ แล้วก็วางไป บอกน้องว่าอยู่บนแท็กซี่ น้องก็กิ๊วก๊าว แล้วก็วางสายไป
ยังไม่ทันไฟหน้าจอดับ มีสายเข้าอีกแล้ว คราวนี้ เจ้าอ้อน้องร้ากกกกกกกกกกกก โทรมาบอกว่าให้โทรกลับบ้านด่วน แม่ดูทีวีอยู่ กำลังตกใจ ว่าไปออกทีวีได้ยังไง ไม่กลัวใครเห็นหน้าเหรอ แล้วแน่ใจได้ยังไง ว่าน้องมือกลองไม่ได้ทำผิดจริงๆ ก็อธิบายๆ ให้น้องฟัง แล้วโทรกลับไปรายงานแม่ จริงๆ แม่ไม่ว่าอะไรหรอก อย่างที่บอก แม่แกชินกะการที่ลูกสาวทำอะไรแปลกๆ อยู่แย้ว 
กล่าวโดยสรุป กว่าจะถึงบ้าน (จากแยก อ.ส.ม.ท. ถึงหลังแฟลตดินแดง) เวลาไม่เท่าไร แต่ข้าพเจ้ารับโทรศัพท์ไปหลายสายเลย หูชา หงิหงิ ดีนะ ตอนนั้นไม่มีแฟน ไม่งั้นคงสายไหม้แน่ๆ ฮ่าๆๆ
กลับมาถึงบ้านเปิดคอมฯ เอิ๊กกกกกกกกกกก ที่ห้องกล้องมีคนตั้งกระทู้ "เห็นป้าแอนไปทำอะไรที่รายการถึงลูกถึงคนน่ะ" แง้วๆ พี่ WS=SOJ นั่นเอง เกือบโดนข้อหาโปรโมตพวกเดียวกันแล้วไหมล่ะ
ที่ห้องเฉลิมไทย ก็มีคนกิ๊วก๊าวถึงกันหลายคน ว่าพี่คนใส่แว่นเสื้อสีขาวที่พูดคนสุดท้ายเนี่ย ใครกัน ฮ่าๆๆ
ก็ผ่านคืนนั้นมาได้ด้วยดี แต่เรื่องยังไม่จบอ้ะ
คือในตลาดย่านดินแดงที่ข้าพเจ้าอยู่เนี่ย เขาฮือฮากันมากๆ ตั้งกะเจ๊ กะอาม่าร้านขายหนังสือที่ข้าพเจ้าสั่งหนังสือไว้แล้วต้องไปรับทุกอาทิตย์ เริ่มทัก... (หลังจากนั้นสามวัน) หนูๆ วันก่อนหนูไปออกถึงลูกถึงคนใช่ไหม เจ๊ดูอยู่นะ แม่ก็ดู เนี่ยทุกคนชอบกันใหญ่เลย เรื่องเป็นไงมาไง บลา บลา บลา (คุยกันยาวไม่พอ เจ๊แกบอกร้านอื่นๆ ด้วย พี่ๆ ร้านอื่นๆ ในละแวกนั้น ก็มาแบบรุม ๆ มอง) เง้ยยยยยยยยย เขินนะนั่น หลังจากนั้นเลยไม่ค่อยกล้าไปเดินตลาดเท่าไร ต้องรอให้เจ๊ๆ เขาลืมหน้าไปก่อน อิอิ ไม่อยากดังอ้ะ
นั่นก็ไม่เท่าไร ก่อนหน้านั้นวันหนึ่ง ไปสระผมที่ร้านใต้ถุนคอนโดฯ ตึกข้าง ๆ น้องๆ ในร้านทัก พี่แอน วันก่อนพี่แอนไปถึงลูกถึงคนใช่ไหม โหย พี่ดูในทีวีแล้วดูดี๊ดี กว่าตัวจริงอีกอ้ะ เนี่ยปลุกกันมาดูทุกคนเลยนะ แล้วก็เช่นเคย เรื่องเป็นไงมาไงล่ะ... บลาบลาบลา งานนี้มีเมาธ์ถึงดาราแถมมาให้ฟังด้วย เพราะพี่ๆ ในร้านสระผม เขายืนยันว่ามีข้อมูลวงใน ฮ่าๆๆๆ
นั่นคือสองกลุ่มที่กล้าทักจริงๆ จังๆ แต่คนอื่นๆ เขาไม่ทักอ้ะ เขามองๆ แล้วสะกิดกันดู แง้ หนูทำผิดอะไรเนี่ย....
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด หนึ่งอาทิตย์ก่อนครบรอบหนึ่งปี (ปลายเดือนมิถุนายน) ป้าเล็ก ป้าขายอาหารตามสั่ง หน้าคอนโดฯ ที่ข้าพเจ้าใช้บริการเกือบทุกวัน ทักทายตอนข้าพเจ้าไปสั่งข้าว และนั่งรอป้าแกทำ
เอ่อ หนูๆ ป้าว่าจะถามหนูหลายหนแล้ว เนี่ย หนูเคยไปออกรายการถึงลูกถึงคนใช่ไหม ป้าก็เถียงกับลูกสาว ลูกสาวเขาว่าใช่แน่ๆ ป้าบอกไม่แน่ใจ เพราะวันนั้นมันดึกแล้ว ป้าก็ง่วงๆ น่ะ
แง้วๆ พอบอกว่าใช่เท่านั้นแหละ ป้าแกก็ต่อทันที ใช่เรื่องที่มีคนโพสต์รูปโป๊ดาราใช่ไหม (โหย ปีหนึ่งผ่านไปแล้วนะคะป้า จำแม่นจริงๆ) แกบอก ที่จำได้เพราะตั้งใจจะถามตั้งแต่วันนั้นแล้ว แล้วไม่กล้าถามอ้ะ แง้ว หน้าหนูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะป้า
อิอิ นั่นแหละค่ะ ประสบการณ์หนึ่งปีเต็มกับการไปออกรายการถึงลูกถึงคนของข้าพเจ้า (แบบเฉียดๆ เองนะ อิอิ)
ถ้าออกเต็มๆ สงสัยจะมีคนขอลายเซ็น ฮี่ๆๆๆ
แต่เพี้ยงๆ ขออย่าให้มีวันที่ต้องไปออกรายการแบบนั้นเลย
เท่าที่เห็น มีแต่คนมีเรื่องทุกข์ใจ เก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ที่เหลืออีกห้าเปอร์เซ็นต์เป็นเรื่อง ที่ต้องชี้แจง หรือเรื่องดีๆ ซึ่งมีน้อยจังวุ้ย
แล้วบรรยากาศการถูกซักถูกถามจากคุณสรยุทธ ก็ยิ่งน่าจะทำให้กดดันมากๆ ด้วย สู้ข้าพเจ้าอยู่เงียบๆ คนเดียวแบบนี้น่ะดีแล้ว อย่าได้มีเรื่องทุกข์ร้อนอันใดจนต้องไปออกรายการนั้นอีกเล้ย เนอะ บรึ๋ยๆ น่ากลัวอ้ะ
อิอิ เรื่องที่อยากเล่าเกี่ยวกับถึงลูกถึงคนวันนั้น มีแค่นี้อ้ะค่ะ
ฮี่ๆๆ ใครที่หวังว่าข้าพเจ้าจะเล่าเรื่องรายละเอียดคดี คงผิดหวังแน่ๆ เลย แต่ แง้วๆ ข้าพเจ้ารู้แค่จากมุมมองข้าพเจ้าแค่นี้เองนี่นา เนอะ จะให้เล่ากระไรได้ล่ะ
เอาเป็นมุมฮาๆ มันส์ๆ แค่นี้ก็พอแย้ว เนอะ
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ สำหรับผู้ที่ผ่านมาเยือนบล็อกหน้านี้ทุกๆ คน
| Create Date : 11 กรกฎาคม 2548 |
| Last Update : 11 กรกฎาคม 2548 16:51:31 น. |
|
48 comments
|
| Counter : 2013 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Aloha007  วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:37:23 น. |
|
|
|
| โดย: me2you วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:39:23 น. |
|
|
|
| โดย: เชอเบทส้ม วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:14:46 น. |
|
|
|
| โดย: JewNid วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:29:24 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:08:51 น. |
|
|
|
| โดย: ด่างไรเดอร์ วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:18:32:20 น. |
|
|
|
| โดย: * ค น พ เ น จ ร * IP: 61.90.33.212 วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:01:05 น. |
|
|
|
| โดย: prncess วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:06:41 น. |
|
|
|
| โดย: man u girl วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:44:40 น. |
|
|
|
| โดย: nang วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:48:59 น. |
|
|
|
| โดย: Ultra_Mania วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:21:12:35 น. |
|
|
|
| โดย: hello IP: 202.57.175.43 วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:21:17:16 น. |
|
|
|
| โดย: Angel Tanya วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:23:50:32 น. |
|
|
|
| โดย: ตะเกียงลาน วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:11:32 น. |
|
|
|
| โดย: ตะเกียงลาน วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:14:48 น. |
|
|
|
| โดย: ขุนศรี IP: 61.90.45.142 วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:2:34:46 น. |
|
|
|
| โดย: กุมภีน วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:6:36:07 น. |
|
|
|
| โดย: หมู IP: 203.113.67.71 วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:03:47 น. |
|
|
|
| โดย: MDA วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:36:43 น. |
|
|
|
| โดย: ป้ามด วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:45:48 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าแจ๋วแหวว วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:53:15 น. |
|
|
|
| โดย: NonMai IP: 61.91.139.10 วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:55:20 น. |
|
|
|
| โดย: i-am-oui IP: 203.146.83.76 วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:16:23 น. |
|
|
|
| โดย: LTG IP: 210.213.43.12 วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:39:40 น. |
|
|
|
| โดย: zaesun วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:18:26 น. |
|
|
|
| โดย: โสมรัศมี วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:7:46:21 น. |
|
|
|
| โดย: จขบ. ไม่ได้ล็อกอินจ้า IP: 203.148.136.67 วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:10:09:05 น. |
|
|
|
| โดย: กุมภีน วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:11:09:51 น. |
|
|
|
| โดย: อยู่ไกลบ้าน วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:17:56 น. |
|
|
|
| โดย: viee วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:30:01 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 13 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:12:02 น. |
|
|
|
| โดย: ไข่เจียวหมูสยอง IP: 203.146.94.81 วันที่: 15 กรกฎาคม 2548 เวลา:3:20:19 น. |
|
|
|
| โดย: juicyberry วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:20:03:40 น. |
|
|
|
| โดย: WATERBOY R IP: 61.91.91.249 วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:3:10:27 น. |
|
|
|
| โดย: 25 สิงหาคม 2548 IP: วันที่: 12:17:19 เวลา:58.11.96.15 น. |
|
|
|
| โดย: anan IP: 202.183.158.159 วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:23:31:02 น. |
|
|
|
| โดย: Free Bird IP: 203.130.150.113 วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:23:55:43 น. |
|
|
|
| โดย: ศศ IP: 203.150.134.14 วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:23:57:51 น. |
|
|
|
| โดย: มู๋ภา มี 4 มือ .... IP: 203.150.102.69 วันที่: 25 เมษายน 2550 เวลา:0:01:30 น. |
|
|
|
| โดย: มังกรพิษลึก IP: 80.242.237.78 วันที่: 25 เมษายน 2550 เวลา:7:14:54 น. |
|
|
|
| โดย: แม่มดพันปี วันที่: 26 เมษายน 2550 เวลา:1:27:41 น. |
|
|
|
| โดย: โนริ สาหร่าย IP: 202.69.139.194 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:20:34 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
มาวันนี้ก็ได้เปิดเผยตัวแล้ว จากวันนั้นจนถึงวันนี้ 1 ปีผ่านไป แต่ยังจำภาพแห่งความผูกพันระหว่างสมาชิกได้ไม่ลืมเลือน....