 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
| 28 มิถุนายน 2548 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
...เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล...
...มามะ มาฟังมาหยาคุยๆๆ วันนี้กะจะคุยให้ยาวๆๆ พอๆ กะหลายวันก่อนเลย ฮ่าๆๆ...
ด้วยความขี้หลงขี้ลืม ตามประสาสาวโสดวัยสามสิบอัพ 
วันก่อนตั้งใจจะเขียนถึง "บรมครูจอมกวีศรีสยาม" เนื่องในวันเกิดครบรอบสองร้อยกว่าปี ของท่านสุนทรภู่ ก็ไม่ได้เขียน แง้วๆ
เมื่อวานวันเกิดอดีตเพื่อนรัก ก็ว่าจะเขียนบล็อกให้ ก็ไม่ได้เขียนอีก 
(เป็นเพื่อนรักเราต้องอดทน (ไปทำไม) กับความขี้หลงขี้ลืมของเราอ้ะนะ)
เอาเป็นว่า วันนี้มาเขียนถึงอะไรหลายๆ เรื่องที่เคยอยากเขียนดีไหมหนอ
(น่าจะดีนะ ถ้ามาหยาเขียนๆ ไปแล้วจะไม่ลืมว่ากำลังจะเขียนอะไรบ้าง)
เรื่องแรก เรื่องท่านสุนทรภู่...
เชื่อไหม สมัยเรียนมัธยมต้น (กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว) เคยชนะเลิศประกวดแต่งกลอนเนื่องในวันสุนทรภู่ของที่โรงเรียนด้วย แต่ไม่ได้รับรางวัล ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน รู้แต่ว่า เพิ่งรู้ว่าตัวเองชนะเลิศ ก็หลังจากนั้นไปแล้วสามสี่เดือน (ก็เขาเอาไปตีพิมพ์ในวารสารของโรงเรียนอ้ะ) ครูที่สอนภาษาไทยก็ไม่บอกสักนิด สงสัยครูจะลืม ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร เก็บความภูมิใจว่าชนะเลิศก็พอแย้ว อิอิ
ชอบกลอนของสุนทรภู่ค่ะ (ทั้งๆ ที่ความจริงลักษณะคำประพันธ์ที่ข้าพเจ้าชอบมากที่สุดคือ โคลงสี่สุภาพ)
ที่ชอบเพราะท่านใช้คำง่ายๆ เอามาเรียงร้อยกันแล้ว สัมผัสแพรวพราวมากๆ
บทประพันธ์ทุกบทของท่านสุนทร สอนให้รู้ว่า ..
ความงดงามทั้งปวง ไม่ได้เกิดจากความซับซ้อนหรือวิลิศมาหราใดๆ
แต่เกิดจากความเรียบง่าย ออกมาจากใจ และต้องการจะสื่อบางอย่างไปสู่ใจของอีกคนในแต่ละช่วงเวลา
(แม้ว่าบางทีท่านจะสื่อถึงหลายๆ คนในหลายช่วงเวลาไปหน่อยก็ตาม ฮา)
ความเรียบง่าย จริงใจ ไม่ซับซ้อนแบบนี้แหละ ที่ทำให้คนเราคบกันได้ยืนยาว รักกันได้นานที่สุด หวังดีต่อกันได้นานที่สุด
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะฝ่ายเดียวกัน หรือฝ่ายตรงกันข้ามก็ตาม
ถ้าถามว่าชอบคำกลอนตอนไหนของสุนทรภู่มากที่สุด จะบอกว่าชอบบทนี้
@ ถึงวังวัดเทียนถวายบ้านใหม่ข้าม
ก็รีบตามเรือที่นั่งมากลางหน
ทุ่งละลิ่วทิวเมฆเป็นหมอกมน
สะพรั่งต้นตาลโตนดอนาถครัน
เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น
ระวังตนตีนมือระมัดมั่น
เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน
ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล
เห็นเทพีมีหนามลงราน้ำ
เปรียบเหมือนคำคนพูดไม่อ่อนหวาน
เห็นกิ่งกีดมีดพร้าเข้าราราน
ถึงหนามกรานก็ไม่เหน็บเหมือนเจ็บทรวงฯ
(สุนทรภู่ : นิราศพระบาท)
ไม่มีเหตุผลว่าทำไมถึงชอบ เป็นบทหนึ่งที่ท่องได้ตั้งแต่ตอนเรียนเรื่องนิราศพระบาท สมัยมัธยมปลาย (กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว อีกแล้ว)
คงไม่ต้องถอดคำประพันธ์เนาะ เพราะภาษาของท่านสุนทรคือภาษาง่ายๆ อย่างที่บอกอ้ะค่ะ
ใครจะนำคำกลอนนี้ไปใช้เป็นคติเตือนใจ ก็ไม่ว่ากันค่ะ ....
จบเรื่องท่านสุนทรภู่ แค่นี้ล่ะเด้อ แบบว่า ไม่อยากเขียนอะไรยาวๆ กว่านี้อ้ะ ฮี่ๆๆๆ
แว้บมาเรื่องที่สอง เมื่อวานเป็นวันเกิดของอดีตเพื่อนรักคนหนึ่ง
เพื่อนจริงๆ ในทุกความหมายเน้อ ไม่ใช่แฟนแน่ๆ ขอยืนยันจ้า
ใช้คำว่า อดีต เพราะปัจจุบันไม่ได้รักกันแล้ว เอ๊ย ไม่ใช่ ปัจจุบัน เขามีชีวิตที่ดีของเขาแล้ว มีทางไปที่ดีเป็นของตัวเอง
อันทีจริง เพื่อนคนนี้เป็นคนดีมากๆ หากว่าเขารักใครแล้ว เขาจะดูแลเอาใจใส่เพื่อนคนนั้นอย่างดีที่สุด แม้ว่าตัวเขาจะต้องเจ็บปวดหรือเดือดร้อนก็ตาม เชื่อมั่นได้เลย ใครได้เขาไปเป็นแฟนเนี่ย โชคดีสุดๆ เหมือนซื้อหวยแล้วถูกรางวัลที่หนึ่งเลยทีเดียวเชียว (พูดจริงๆ นะ ไม่ได้โม้)
เวลาผ่านไป เนื่องในโอกาสวันเกิดเขา ข้าพเจ้าก็ขอให้มีความสุขมากๆ ขอให้ความรักครั้งนี้ยั่งยืนนาน แต่งงานเมื่อไร ไม่แจกการ์ดมีงอน (เพราะข้าพเจ้ากำลังหาโอกาสใส่เกาะอกไปงานแต่งใครสักคนอยู่ ฮ่าๆๆ)
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ น้านนท์ที่รัก
พูดถึงเรื่องเพื่อนแล้ว อดคิดถึงรายการ "ถึงลูกถึงคน" วันนั้นไม่ได้ "รับน้องโคราช ตอน เพื่อนแป้ง -- เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด"
ที่คิดถึง เพราะกำลังคิดว่า ถ้าวันหนึ่งมีคนไปออกสื่อ หรืออยู่ต่อหน้ามวลชน แล้วพูดถึงแต่ข้อเสียหายของเรา หรือพยายามจะโยนความผิดมาให้เรา (เหมือนเพื่อนแป้งกับเพื่อนปาล์มวันนั้น) ให้เราได้ยินเต็มสองหู เราจะรู้สึกยังไงหนอ
ข้าพเจ้าคงไม่เหมือนเพื่อนปาล์มที่ทำใจสงบ แล้วแสดงออกทางสีหน้านิดๆ แค่นั้นแน่ๆ เลย 
ค่าที่เป็นคนใจร้อน และโมโหร้ายมาแต่ไหนแต่ไร ฮี่ๆๆ
อ้ะน่ะ ขออย่าให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นกับเราเลย แค่ทุกวันนี้ก็ต้องสวดมนต์แผ่เมตตาให้ตัวเองใจสงบ และพร้อมจะให้อภัยตัวเอง และคนรอบข้างก่อนนอนแย้ว ไปทำไม่ดีต่อหน้าคนเยอะๆ ต่อไปจะมีชีวิตอยู่ลำบากน่อ (อันนี้ท่องไว้ สอนตัวเอง ฮ่าๆ)
มีใครสะดุดใจไหม ทำไมมาหยาใช้คำว่า "ให้อภัยตัวเอง" เพราะจริงๆ ที่คิดไว้น่ะ เวลามีปัญหากับใคร บางทีมันจะโทษว่าคนอื่นผิดทั้งหมด มันก็คงไม่ได้ บางที ถ้าเหตุการณ์ตอนนั้น เรานิ่งเสีย เราหยุดเสีย มันก็คงไม่ลุกลาม และแม้ฝ่ายตรงข้ามจะผิดจริง มวลชนก็คงเห็นและตัดสินได้ด้วยตัวเอง และแม้ในตอนนั้นคนส่วนมากจะเข้าใจว่าคนอื่นผิด แต่เราดันเอาตัวเข้าไปประจัญเต็มที่เพื่อปกป้องตัวเอง ที่สุดแล้ว คนอื่นก็ไม่วายมองว่าเราก็คงผิดมากๆ ไปด้วย ถึงได้ไปร้อนตัวแก้ตัวอย่างนั้น
คิดๆ แล้วก็คิดถึงคำของพี่ชายคนหนึ่ง ที่เคยพูดให้ฟังเอาไว้ว่า "ในที่สุดวันหนึ่ง ความเป็นจริงกว่าจะปรากฏ" เพราะ "ความจริงไม่ย้อท้อต่อการพิสูจน์ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแสนนานเพียงใด"
ฝากเพื่อนๆ ที่ผ่านทางเข้ามาในบล็อกนี้ ให้ลองไปพิจารณาดูด้วยนะคะ เผื่อมีอะไรร้อนๆ ร้ายๆ ในใจ จะได้รู้สึกสบายใจขึ้น
มาเรื่องต่อไป เรื่องเมื่อวาน ที่เขียนถามพี่ "หมอน" ไปว่า พี่หมอนบล็อก msn น้องมาหยาหรือเปล่า
วันนั้นตัดสินใจถามพี่เขาตรงๆ แล้ว ปรากฏว่า พี่เขาไม่ได้บล็อกหรอกค่ะ แต่...
พี่เขาลบเลยอ้ะค่ะ ด้วยสาเหตุที่ว่า การพยายามจะลืมมันยาก ดังนั้นไม่เห็นกันเลยแม้แต่ชื่อน่าจะดีกว่า
ขอบคุณค่ะพี่ที่บอกความจริงกับหนูมา
เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด หนูขอโทษ หนูไม่ดีเอง
อย่างเดียวที่อยากจะบอกพี่ ถ้าพี่บังเอิญผ่านมาทางนี้ก็คือ
ความรู้สึกของหนูแต่ละช่วงเวลา หนูไม่เคยหลอกลวงตัวเอง และไม่เคยหลอกลวงพี่
เพียงแต่บางทีหนูมีเหตุผลส่วนตัว ที่ไม่อาจจะบอกหรือเล่าให้ใครฟังได้
ถ้าเกิดมาชาติหน้าแล้วเราได้เจอกันอีก หนูจะดีกับพี่ให้ถึงที่สุด ชาตินี้เราคงไม่มีวาสนาต่อกันแล้ว เพราะตอนนี้พี่ได้ตัดทุกๆ อย่างขาดไปจากหนูแล้วจริงๆ
ไม่ว่าพี่จะเชื่อหนูหรือไม่ก็ตาม ขอบอกอีกครั้งนะคะ "หนูรักพี่" ค่ะ ไม่ว่าเราจะเป็นแฟนกันหรือไม่ก็ตาม แต่หนูก็รักพี่แล้วก็ยังรักเท่าเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปค่ะ
เฮ่อออออออออออออ ไม่คิดเลยว่า การได้ฟังความจริงบางอย่างจากปากคนที่เรารักมากๆ มันจะทำให้เจ็บปวดได้มากขนาดนี้
แต่มาคิดๆ ดูแล้ว บางทีคนที่พูดกับเราคนนั้น คงต้องใช้ความพยายามและเวลาอีกมาก ที่จะลบความเจ็บปวดในใจ ที่เราเป็นคนก่อให้กับเขาก็เป็นได้
เจ็บจริงหนอ เจ็บในอกจัง
เรื่องต่อไป พูดถึงอะไรดีล่ะ อืมมมมม เรื่องภาพที่โพสต์วันนี้ดีกว่าเนาะ
หลายๆ คนคงสังเกตได้ว่า ลักษณะและขนาด รวมถึงสัดส่วนของภาพ แปลกๆ ตาไป สงสัยจังว่าใช้กล้องตัวไหนถ่ายเนี่ย
อิอิ จำเลยรับสารภาพค่ะ ...
ภาพชุดนี้ ไม่ได้ใช้กล้องของตัวเองถ่าย แต่เป็นการแอบๆ ใช้ DSLR (Canon EOS 300D) ของคนแถวๆ นี้ ร่วมกับเลนส์ 100 macro ที่ใฝ่ฝัน ถ่ายไว้นานแล้ว ตั้งแต่เดือนมีนาคม ที่ผ่านมา ที่สวนสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ หลังสวนจตุจักร ข้างๆ สวนรถไฟ อ้ะค่ะ
ถ้าเห็นภาพคมชัด และหลังเบลอกระจายผิดปรกติ ก็คงหายสงสัยกันแล้วนะคะ
ภาพเนียนใสแบบนี้ เจ้าแสนโก้ กับเจ้าแสนสาม ทำมิได้แน่นอน
เฮ่อออออออออออออ ว่าแล้ว กิเลสที่อยากได้กล้อง DSLR ก็พุ่งพรวดๆ
ชาตินี้จะมีวาสนาได้ครอบครองเป็นเจ้าของกับเขาสักตัวไหมหนอ
ค่าที่เกิดมาไม่ร่ำไม่รวย แถมยังไม่ค่อยมีแรงพยายามจะทำอะไรๆ ให้งอกเงยขึ้นมาสักเท่าไรเลยเนี่ย เรา เฮ่อออออออ 
ปัญหาของข้าพเจ้าในการใช้ DSLR โดยเฉพาะกล้องที่ช่อง VF (view finder) หรือช่องมองภาพ มันเล็กๆ ก็คือ ข้าพเจ้าสายตาสั้นและเอียง (ปานกลางถึงค่อนข้างมาก) เมื่อต้องอาศัยการเล็งนานๆ ด้วยช่องมองภาพ ในกล้องของผู้อื่น ที่ยังไม่ได้ set diaoptic adjustment ให้ตรงกับสายตาข้าพเจ้า ทำให้พอเล็งภาพเสร็จ กดชัตเตอร์เสร็จ แล้วถอนสายตาออกมาจากช่องมองภาพ ข้าพเจ้ามีอาการ ตาข้างที่เล็งนั้น โฟกัสสิ่งของต่างๆ รอบๆ ตัวไม่ได้เลย ต้องหลับตาก่อนเป็นครู่ เพื่อให้การมองเป็นปรกติ มิฉะนั้นอาจมีอาการปวดหัว วิงเวียน และล้มลงไปกองกับพื้นได้ (อ่า ไม่ได้สิ เดี๋ยวกล้องพัง)
นี่แหละ เป็นตัวลดกิเลสเป็นอย่างดีเลย เพราะกล้องที่มีช่องมองภาพใหญ่ๆ ตอนนี้ ก็มีแต่ D7-D ของมินอลต้าเท่านั้นมั้ง ฮี่ๆๆ แต่อ้ะน่ะ เรามิมีเงินเกือบๆ หกหมื่น บวกกับเลนส์อีกก็เกือบๆ แสน หรือแสนกว่าๆ สำหรับมาซื้อกล้องดีๆ ใช้หรอก
กล้องที่พอซื้อได้อย่าง 300D ก็ช่องมองภาพกระตึ๋งนึง ฮ่าๆๆๆ
กิเลสลดฮวบๆๆ ทีเดียว
แต่อย่าให้ใครเอากล้องพวกนี้มาให้ลองเล่นนะ ข้าพเจ้าก็ไม่ปล่อยมือเหมือนกัน
แถมกิเลสที่เกือบๆ จะคุมได้ ก็พุ่ง พรวดๆ ทีเดียวเชียว
โอ้ แม้สเตอร์ มายพรี้เชียส มายพรี้เชียส (วิญญาณ กอลลั่ม เข้าสิงแม่มดได้ด้วยแฮะ ฮ่าๆๆ)
เฮ่อออออ เขียนมาถึงตอนนี้แล้ว ใจสั่น มือไม้สั่นจังเลยแฮะ
สงสัยเป็นเพราะอุตริหัดกินกาแฟอีกครั้ง ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองแพ้คาเฟอีน
แต่แปลกแฮะ เวลาผ่านไป จากที่เคยหลับคาหูถ้วยกาแฟ วันนี้ไม่หลับละ เหลือแต่อาการใจสั่นมือสั่นแทน
ก็นั่นแหละเนาะ คนเราจะแพ้อะไรสักอย่างไปตลอดเวลาได้อย่างไร
บางทีมันต้องใช้ความพยายามกันสักหน่อย เผื่อจะมีโอกาสชนะมันบ้างเนาะ
สักเล็กน้อยก็ยังดี
โดยเฉพาะ ชนะใจตัวเอง...
คุณผู้อ่านกำลังคิดเหมือนมาหยาไหมคะเนี่ย
สำหรับหน้านี้ และสำหรับทุกๆ ท่านที่ผ่านมาอ่าน ทั้งที่ลงชื่อไว้และไม่ได้ลงชื่อ
"ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ"
|
|
โดย: มรกตนาคสวาท  วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:15:43:13 น. |
|
|
|
| โดย: รู้สึกแปลก วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:03:44 น. |
|
|
|
| โดย: อยากจะโปร IP: 61.90.48.135 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:04:56 น. |
|
|
|
| โดย: แพนด้าฯ IP: 203.170.164.20 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:09:23 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:09:45 น. |
|
|
|
| โดย: นกซิลล่า IP: 202.44.32.9 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:22:52 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:26:15 น. |
|
|
|
| โดย: หนี่หนีหนี้ วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:31:49 น. |
|
|
|
| โดย: ตะเกียงลาน วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:32:20 น. |
|
|
|
| โดย: me2you วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:16:51:03 น. |
|
|
|
| โดย: merf1970 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:17:14:07 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:17:19:59 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:17:23:29 น. |
|
|
|
| โดย: me2you วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:17:29:18 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:18:03:42 น. |
|
|
|
| โดย: Ultra_Mania วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:18:27:13 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:19:09:10 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:19:44:57 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:19:49:44 น. |
|
|
|
| โดย: Dong (kirdchuchuen ) วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:20:33:12 น. |
|
|
|
| โดย: tenz วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:21:49:49 น. |
|
|
|
| โดย: แครอทเค้ก วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:21:53:55 น. |
|
|
|
| โดย: รู้สึกแปลก วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:22:02:32 น. |
|
|
|
| โดย: แง้วศักดิ์ IP: 61.91.160.39 วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:22:40:48 น. |
|
|
|
| โดย: Angel Tanya วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:23:13:02 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:23:13:57 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:23:18:44 น. |
|
|
|
| โดย: journey (thai_friends ) วันที่: 28 มิถุนายน 2548 เวลา:23:45:34 น. |
|
|
|
| โดย: APEC IP: 210.213.41.162 วันที่: 29 มิถุนายน 2548 เวลา:0:52:29 น. |
|
|
|
| โดย: กุมภีน วันที่: 29 มิถุนายน 2548 เวลา:9:22:45 น. |
|
|
|
| โดย: ป้ามด วันที่: 29 มิถุนายน 2548 เวลา:9:57:55 น. |
|
|
|
| โดย: merf1970 วันที่: 29 มิถุนายน 2548 เวลา:11:54:57 น. |
|
|
|
| โดย: พี่หมอนเอง IP: 61.91.120.69 วันที่: 30 มิถุนายน 2548 เวลา:0:23:00 น. |
|
|
|
| โดย: ขลุ่ยไม้ไผ่ IP: 203.113.61.231 วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:0:54:16 น. |
|
|
|
| โดย: สกาย IP: 125.26.14.200 วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:10:26:22 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
I Only Have Eyes For You
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ใครจะทนอ่านจนจบได้บ้างไหมเนี่ย