 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
| 17 มิถุนายน 2548 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
..ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ตกพรำๆ มาหยาก็บ่นงึมงำ..
แง้วๆ วันนี้มาแนวบ่นงึมงำ งึมงำ งึมงำ ได้ไหมคะเนี่ย...
มีเรื่องมาบ่น บ่น บ่น และบ่น ค่ะ บ่นยาวมากๆ ด้วย
ต้องบอกก่อนว่า อาจจะอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ (จะมีซักกี่คนอ่านจบเนี่ย)
เพราะเขียนไปเรื่อยๆ ตามที่อยากจะเขียนอ้ะค่ะ
ขออภัยมิตรรักแควนเพลงชาวบล็อกแก๊งค์ที่หลงเข้ามาอ่านด้วยค่ะ
โบราณว่า .. เอ่อ คนสมัยนี้ก็ว่า.. แหะๆ อะไรก็ตามที่เก็บสะสมไว้ในใจนานๆ มันจะไม่ดีกับสุขภาพกายและจิตเนาะ เนาะ เนาะ
เรื่องแรก
เคยไหมคะ ที่มีกิจอันต้องทำจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนติดๆ กันหลายๆ วันอ้ะ 
แบบว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ห้ามป่วย ห้ามตาย เพราะงานต้องเสร็จ (อันที่จริงก็โทษตัวเองแหละ ที่ไม่เร่งๆ ทำให้เรียบร้อยทีละหน่อยๆ มาตั้งแต่แรกอ้ะ) 
แต่ก็..อ้ะน่ะ ผิดไปแล้วนี่นา 
ที่สุดแล้ว ตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้นอนคืนละไม่ถึงสี่ชั่วโมงดี เพราะต้องเร่งงานส่งให้ทันวันพฤหัสบ่าย 
มันมาเลวร้ายที่สุดเอาเมื่อคืนวันพุธ ข้าพเจ้าไม่ได้นอนเลยทั้งคืน 
อันที่จริง ถ้าเป็นเมื่อก่อนสมัยอายุน้อยกว่านี้ก็ไม่มีปัญหา ทำแบบนี้ออกบ่อยไป 
แต่ตอนนี้สิ คืนวันพุธ ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก ก็นั่งทำไปเรื่อยๆ (สลับกับคุยกับเพื่อนทาง msn แก้ง่วงบ้างเป็นระยะๆ) จนกระทั่งตีห้าครึ่ง ฟ้าสว่างคาตา 
ดีนะ ห้องพักอยู่ด้านทิศตะวันตก ไม่งั้นโดนตะวันแยงตาน้ำตาไหลพรากๆ แน่ๆ
แต่ก็ยังทำงานต่อไปเรื่อยๆ จนถึงบ่ายๆ ก็เอางานออกไปส่งครูที่คณะ ทันเวลาพอดี๊ พอดี
จากนั้นเจอรุ่นน้อง นั่งประชุมวิชาสัมมนากันต่อ เรื่องนำเสนองานในห้องสัมมนา (เนื่องจากข้าพเจ้าเรียนปีสุดท้ายแย้ว) แล้วก็เรื่องเชิญวิทยากรมานำเสนอประเด็นใหม่ๆ ด้วย นั่งคุยไปก็เริ่มรู้ตัวว่าออกอาการเอ๋อๆ พูดเริ่มไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วก็งงๆ ว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง 
เลยรีบสรุปสิ่งที่ต้องทำ แล้วก็เดินออกมาขึ้นรถมหาวิทยาลัย มาลงแถวสยาม เพื่อนั่งรถเมล์ต่อกลับบ้าน..
ก้าวขึ้นรถมหาวิทยาลัยปุ๊บ ฝนตกหนัก ก็ยังไม่ค่อยรู้สึกอะไร เออ ฝนตกเหรอ อืมมมม เดี๋ยวรถก็ถึงสยาม แล้วพอดีรถมันก็ติดๆ มากๆ ด้วย ก็นั่งเอ๋อๆ ไปเรื่อยๆ ไม่ได้ง่วงด้วยนะ นั่งตาสว่างหูตั้งมาเรื่อยๆ
มาถึงสยาม ก้าวลงจากรถ เอ่อ ฝนตก หนักด้วย อ้าว ก็เปียกสิ ไม่ได้เอาร่มไป อืมมม ไม่เป็นไร เดินลุยฝน ข้ามฟากมารอรถเมล์ โชคดีไปรถเมล์มาเร็ว...
ก้าวขึ้นรถสาย 73ก ที่ร้ากกกกกกกกกกก เอ๊ะ วันนี้รถมันแปลกๆ มีกลิ่นแปลกๆ 
เงยหน้าขึ้นมองรอบตัว เฮ่ยยยยยยยยยยยยย ตกอยู่ในวงล้อมของแขกร่วมสิบคน แขกจริงๆ เจ้าค่ะ แขกโพกผ้าด้วย โอ้โห ท่านผู้ชม ประสาทรับกลิ่นถูกปลุกค่ะ เหม็นมากกกกกกกกกก
แล้วรถมันก็แน่นๆ ไม่ได้นั่งมาตลอดทาง โหนแบบเอาแขนปิดจมูกไว้ด้วยอ้ะ จาเป็นลม หน้ามืด รถก็โยนๆ มาตลอดทาง
ดีนะ แขกทั้งหลายพากันลงรถไปที่ป้ายประตูน้ำ 
ไม่งั้นได้มีข่าวพาดหัวหน้าหนึ่ง ฆาตกรรมปริศนา สาวเป็นลมดับในรถไม่ทราบสาเหตุ บรึ๋ยยยยยยย 
กลับมาถึงบ้าน กินข้าวเสร็จ นั่งพักแป๊บนึง เปิดกระทู้พันทิปอีกพัก เลยตัดสินใจ ลุยงานชิ้นที่สองให้เสร็จ เพราะต้องส่งบทความให้ครู เพื่อตีพิมพ์ก่อนจบการศึกษา เลยนั่งงมๆๆ เขียนๆๆ จนได้เจ็ดแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ก็ลุกไปอาบน้ำอาบท่า กลับมานั่งพิมพ์ๆๆ ต่อ แป๊บเดียว เฮ่ย ห้าทุ่มแล้วนี่หว่า เปิดๆ ทีวีดูรายการถึงลูกถึงคน เรื่อง รับน้องวิตถาร (มันส์มากขอบอก ใครไม่ได้ดูเมื่อคืน ต้องเสียดาย มหกรรมโกหกออกทีวีทางโทรศัพท์ ของเพื่อนแป้ง ณ เทคโนโคราช อิอิ..) จำได้ว่าก็ดูๆ รู้เรื่อง มันส์ดี แล้วก็พิมพ์ข้อความตอบกระทู้ที่ห้องเฉลิมไทยไปด้วย เล่นกันจนกระทู้เกือบพังแน่ะ 
รายการจบเกือบตีหนึ่ง (น่าจะเป็นถึงลูกถึงคนที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยดูมาเลยนะเนี่ย แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันแป๊บเดียวเองหว่า) ก็ปิดทีวี มานั่งสำรวจกระทู้ต่อ ด้วยความมันส์ในอารมณ์ อยากรู้ว่าใครๆ คิดไงกับเรื่องนี้บ้าง คิดเหมือนเราไหม อะไรทำนองนี้ อยู่สักพัก น่าจะราวๆ ตีหนึ่งกว่าๆ มั้ง
แล้ว.........
แล้ว.........
แล้ว ........
หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้อ้ะค่ะ ไม่รู้ตัวเลย คือมันหลับป๊อกไปเลยตอนไหนก็ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีตอนเช้า หกโมง นาฬิกาปลุกที่มือถือดัง งงมาก อยู่บนเตียงแล้ว พัดลม หันไปทางหน้าโน้ตบุ๊ค ซึ่งเข้าใจว่า มันจะดับไปเองหลังจากไม่ได้ใช้เครื่องสักพัก แต่ตรงปลั๊กไฟยังไม่ได้ถอดออก แล้วพอกดเปิดเครื่อง ก็เห็นว่าโปรแกรมยังทำงานค้างอยู่ หงิหงิ
คือกล่าวโดยสรุป ไม่รู้ตัวอ้ะ ว่าไปอยู่บนเตียงตั้งกะตอนไหน ทำไปด้วยสัญชาตญาณล้วนๆ เลย
แง้ ดีนะ ไม่มีชายหนุ่มอยู่ใกล้ๆ ไม่งั้นตื่นมาตอนเช้า คงนั่งร้องไห้ ในขณะที่ฝ่ายชายนั่งกะดิกเท้าอ่านหนังสือพิมพ์ แน่ๆ เลย (เอ่อ ติดมาจากฉากในหนังไทย แหะๆ)
แต่ก็นั่นแหละ.. ด้วยความที่ยังอยากส่งงานให้เสร็จในวันนี้ ก็เลยหยุดความคิดไว้ก่อน แล้วก็ทำงานจนเสร็จ บ่ายโมงออกไปส่งงานครู.. คุยกับครูแป๊บนึง ก็กลับมาบ้าน
กลับมาถึงบ้านต่อเน็ต อ่านกระทู้ ออน msn คุยกะเพื่อน เลยถามเพื่อนว่า เมื่อคืนดูถึงลูกถึงคนอ๊ะเปล่า มันส์มาก
เพื่อนตอบกลับมา อ้าว ก็เมื่อคืนดูอยู่ด้วยกัน รายการจบยังคุยกันอยู่เลยอ้ะ ...
เอ่อ เหรอ เมื่อคืนฉันคุยกะเธอด้วยเหรอ แง้ ไม่รู้เรื่องเลยอ้ะ จำไม่ได้จริงๆ
-_-" พอดีกว่า เลิกคิดดีกว่า ตกลงเมื่อคืนข้าพเจ้าไปนอนที่เตียงได้ไงหว่า ใครรู้บอกที...
เรื่องที่สอง
มีใครมียาหรืออะไรก็ได้ ที่กินแล้วขยันๆ เขียนงานให้เสร็จบ้างไหมคะ ขอหน่อยดิ๊
ตอนนี้ขี้เกียจมากๆ เลยอ้ะ เวลาเหลืออีกปีเดียวเนี่ย เราจะทำมันเสร็จไหมนะ
เรื่องถ่ายรูปเหรอ แงๆ บอกแล้วไง ช่วงที่ผ่านมาอาจจะเป็นช่วงเดียวที่ได้เที่ยวถ่ายรูปเต็มที่
แต่ต่อไปสิ จะได้ออกไปเหมือนเดิมอีกไหมเนี่ย
แหะๆ แต่ไม่น่าจะมีอะไรห้ามเราจากการถ่ายรูปได้นะ ไม่ได้ออกไปไหน ก็จะถ่ายมาโครข้าวของเครื่องใช้ในบ้านนี่แหละไปเรื่อยๆ อิอิ น่าจะดีเนาะ
แต่ ลืมไป วันอาทิตย์นี้มีนัดกับน้าๆ ห้องหมี ไปถ่ายรูปที่วัดพระแก้วนี่นา 
อ้ะน่ะ ขอทำอะไรที่ไม่ต้องอยู่หน้าคอมฯ บ้างสักวันเดียวก็ยังดีเนอะ อิอิ
จบเรื่องที่สอง (สั้นไปไหมเนี่ย) 
เรื่องที่สาม
เรื่องนี้ซีเรียสนะ แต่มั่นใจได้ว่า ต้นเรื่องเธอคงไม่ได้เข้ามาอ่านแน่นอน เพราะเธอไม่ใช่สมาชิกชาวบล็อกแก๊งค์
เราอยากบอกเธอจังเลยว่า ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก หรือครั้งที่สอง หรือครั้งที่สามนะ ที่ได้ยินเธอว่าร้ายเราลับหลัง ให้ใครๆ ฟัง ว่าเราร้ายยังไง ว่าเราแม้กระทั่งว่า เราชอบถอดล็อกอินไปว่าคนอื่น (ว่างมากเลยนะนั่น อยากดึงมาดูที่คอมฯ จังวุ้ย ว่าทั้งโน้ตบุ๊คและพีซีเนี่ย ล็อกอินถาวร ชื่อ "แอน" กับ "มรกตนาคสวาท" ไว้คราวละนานแค่ไหน)
ยัง ยังไม่พอ ยังใส่ความกันต่อ ว่าเรายังชอบมองแฟนชาวบ้าน จะแย่งเอามาเป็นของตัวเอง และตามตื๊อผู้ชายหลายๆ คนทางเน็ต (เอ่อ จะเอามาทำไม ที่มารุมๆ รักอยู่เนี่ย ก็ต้องบอกปฏิเสธไปตั้งหลายคนแล้วนะเฟร้ย -- อันนี้ไม่ได้อวดนะคะ แต่อยากจะบอกความเป็นจริงให้ จะได้ไม่ต้องมานั่งระแวงๆ กันทีหลัง สำหรับคนที่มีแฟนแล้ว) อีกอย่าง วันๆ ออนไลน์ msn คุยกะคนแค่ไม่กี่คน เห็นมีในลิสต์เยอะๆ น่ะ ถามหน่อยซิ มีใครเคยได้คุยกะข้าพเจ้าเยอะๆ บ้าง หืมมมม 
นั่นยังไม่พอ เจ้าหล่อนยังพล่ามต่อ บอกสมาชิกหน้าใหม่ ที่เผลอแอดไปคุยกับหล่อนต่ออีกว่า เราน่ะ เป็นพวกกระแตหลอ สตรอบอแหล Fake และ คบไม่ได้ (เอ้า มีอะไรเลวร้ายอีก โยนมาให้หมด) ทำเอาหลายๆ คนตกใจ เฮ่ย นังมรกตนาคสวาทคนชื่อน่าเกลียดคนนี้ มันร้ายขนาดนี้เหรอ อย่าไปยุ่งกับมันดีกว่า (ดีๆ ตัดสินคนอื่นจากที่ฟังเขามา ก็ตามสบายนะ ไม่ได้ง้อเท่าไรหรอก) บลา บลา บลา และ บลา บลา บลา
เฮ่อออออออออออออออออออออออออ
คือรู้แล้วนะ ว่าไม่ชอบหน้าเรา ระแวงเราหลายๆ เรื่อง แต่เราไม่เคยทำอะไรเธอเลยนะ เราบอกว่าเราไม่อยากยุ่ง ก็คือ ไม่ยุ่ง ไม่ว่าเรื่องของใครทั้งนั้น ยิ่งเรื่องแฟนเนี่ย ต่อให้ผู้ชายคนนั้นเคยเป็นแฟนเรามาก่อน ถ้าตอนนี้มันเป็นแฟนของเธอ เราก็ไม่คิดจะยื้อกลับมาหรอก เพราะอะไรที่เราก้าวออกมาแล้วเนี่ย เราไม่คิดจะหันหลังไปมองหรอก เจ็บครั้งเดียวแล้วมันต้องจำ ครั้งแรกอาจเรียกว่าเพราะไม่รู้ แต่ครั้งที่สอง ถ้าทำเหมือนเดิม เขาเรียก โง่ รู้ไหม
แล้วเราก็เกลียดการเป็น "คนโง่" หรือ "ตัวตลก" มากที่สุด
เพราะอะไรน่ะเหรอ เราเป็นมาจนเบื่อแล้วไง
ที่เอามาเขียนเนี่ย ก็รู้หรอกนะ ว่าเธอคงไม่ได้เข้ามาอ่านหรอก เราแค่จะบอกนะ ว่าเรารู้แล้ว ว่าลับหลังเราเธอนินทาคนที่เคยรู้จักคนนี้ว่าอย่างไรบ้าง และพูดให้ใครฟังบ้าง เพราะหลายๆ คนในจำนวนคนที่เธอเอาไปเล่าน่ะ เขามีโอกาสได้มาคบมาคุยกับเรา แม้เค้าจะหมั่นไส้เรา เกลียดเราในตอนแรก แต่หลังๆ พอจูนกันติด เราก็ไม่มีปัญหาอะไรกันแล้ว เพราะเราไม่ได้มีปัญหาอะไร แล้วก็ไม่ชอบพูดถึงใครลับหลังด้วย
แล้วที่สุด ทุกรายก็หลุดปากออกมาเหมือนๆ กัน
"ป้าแอนเนี่ย ไม่เห็นเหมือนที่เค้าว่ากันเลยเนาะ" ขึ้นต้นเหมือนกันเป๊ะ ทุกคน แล้วก็จบลงด้วยการเล่าว่า เนี่ย "คนนี้" เขาเคยว่าเราว่าอย่างไรบ้าง
เราไม่ได้อยากจะเชื่อคนเหล่านี้มากหรอกนะ ถ้าคนสี่ห้าคนที่เจอกับเราหลังๆ เนี่ย จะไม่ได้เล่าคล้ายๆ กัน เรื่องเดียวกัน และยกเคสเรื่องเดิมๆ ที่เธอเอาไปครอบในความคิดคนอื่นน่ะ มันน่าเบื่อ รู้ไหม จนหลังๆ เราแทบจะไม่คุยกับใครแล้วนะ กลัวจะได้ฟังเรื่องเดิมๆ อ้ะ
เราไม่ใช่คนดีเด่อะไรหรอกนะ เราก็ร้ายจริงอย่างเธอว่านั่นแหละ แต่ร้ายของเราคือ โมโหร้าย แล้วก็ใจร้อนมากๆ แค่นั้น แต่ให้ไปฉกชิงวิ่งราวแฟนจากใครเนี่ย เราไม่ทำนะ อยากบอกให้รู้ เพราะเรามีคนที่เราเลือกที่จะรับเขาเข้ามาในกำแพงของเราแล้ว และแน่นอน ไม่ใช่ผู้ชายของเธอแน่ๆ ไม่ต้องห่วงนะ เธอก็คงมองเห็นมันอยู่แล้วหละ เพราะหลังๆ เราก็ไม่ค่อยได้เดินคนเดียวสักเท่าไร ยิ่งถ้าวันไหนเราต้องไปสังสรรค์ในกลุ่มคนที่เธอรู้จักด้วยน่ะ เราก็ไม่เคยไปคนเดียวนะ ต้องหนีบเอาใครสักคนไปด้วยเสมอ เพราะอยากให้เธอสบายใจนะ ว่าเราไม่มองแฟนเธอแน่ๆ
เอาเป็นว่า ตอนนี้เราก็คงทำอะไรไม่ได้ แล้วก็คงจะมีคนที่หก เจ็ด แปด เก้า หรือสิบ ที่มาเล่าเรื่องเดิมๆ ให้เราฟังอีกเรื่อยๆ
ไม่เป็นไรนะ เราคงจะทำได้แค่แผ่เมตตาให้เธอนะ มีความสุขมากๆ สมหวังในทุกๆ สิ่ง แล้วก็ได้แต่งงานเร็วๆ เธอจะได้ไม่มีเวลามาทุกข์ด้วยการที่ต้องเล่าเรื่องของเราให้ใครๆ ฟังต่อไปอีกน่ะ เราเหนื่อยแล้วหละ เราไม่ไปตอบโต้อะไรเธอหรอก เข้าใจนะ...
พอละ สบายใจแล้ว ฮี่ๆๆ เก็บกดมานานนะ สำหรับเรื่องนี้
เพราะอาทิตย์ที่แล้ว กลับจากทัวร์สุขใจมาแบบว่ากำลังมันส์ๆ ก็ต้องมาได้ยิน ได้อ่านสิ่งที่เพื่อนอีกคนมาเล่าเรื่องที่เธอคนนี้เอาเราไปว่ากับคนอื่นเนี่ย (ได้ยินเป็นรอบที่สี่ที่ห้า อย่างที่บอกน่ะ) แหะๆ คราวนี้หลายๆ คนคงรู้แล้วนะคะ ว่าที่ไม่อัพบล็อกอาทิตย์ก่อนเนี่ย เพราะอาทิตย์ คือ มันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรบันเทิงๆ เลยอ้ะค่ะ
แต่วันนี้แบบว่างานเสร็จไปเยอะแล้ว ใจว่างๆ แล้ว แล้วก็รอจนไม่โกรธ ไม่หงุดหงิดแล้ว ถึงได้เขียนนะ
ดังนั้นก็เลยเขียนไปเรื่อยๆ ให้อ่านไม่รู้เรื่องแบบนี้หละ เฮ่อออออออออ
มาหยาก็บ่นงึมงำ (รับรองได้ว่า คนที่เข้ามาอ่านบล็อกวันนี้ งงงง กันแน่ๆ เลย อิอิ) คนอ่านคงไม่คิดแน่ๆ ว่าเวลาแม่มดบ่นๆ เนี่ย เป็นยังไง เห็นแล้วเน้อ ฮี่ๆๆ
จริงๆ ยังมีอีกหลายเรื่อง แต่ตอนนี้เรายังมองว่า มันเป็นเรื่องจิ๊บๆ อยู่นะ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคนที่แอด msn เรามาเพื่อคุยล้วงความลับบางอย่าง หรือหยั่งท่าที
เรื่องคนที่ชอบโกหก และพูดจาดูถูกคนอื่นให้ได้ยินบ่อยๆ
หรือเรื่องคนที่เข้ามาตีสนิทกับเราและคนของเราแบบแปลกๆ อันนั้นเอาไว้ก่อนละกัน
ไว้ให้ข้ามเขตเราเข้ามาอีกหน่อยค่อยโวยวายและกลับมาบ่นอีกทีก็แล้วกันนะ
ว้ายๆ ใช้เวลากับการเขียนมาครึ่งชั่วโมงแล้ว พอๆๆ บทความที่ต้องส่งครูยังแก้ไม่เสร็จเลย แงๆ เราไปทำงานต่อดีกว่าเนาะ
หงิหงิ
เดี๋ยวจะพาลเขียนอะไรที่อ่านไม่รู้เรื่องออกมาอีก
ขี่ไม้กวาดบินหายแว้บบบบบบบบบบบบบบบบบบ แล้วค่ะท่านผู้ชม อิอิ
หมายเหตุ ภาพทั้งหมดในชุดนี้ ถ่ายตอนที่กลับจากเที่ยว แล้วรถวิ่งๆ บนทางด่วนอุตราภิมุขในขณะที่ฝนกำลังตกอยู่นะคะ ได้ภาพออกแนวงึมงำๆ แบบนี้หละค่ะ ดูแอ๊บนอร์มอล เอ๊ยแอ๊บสแตร็คดีออกเนอะ อิอิ
แต่ดูรูปแล้ว ทำให้คิดถึงวันฟ้าใสๆ อย่างวันที่ไปเที่ยวจังเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เรา
ไปดีกว่า อิอิ เดี๋ยวหาว่านี่เป็นบล็อกพิมพ์ไปบ่นไป.. ซะงั้น
| Create Date : 17 มิถุนายน 2548 |
| Last Update : 17 มิถุนายน 2548 20:00:24 น. |
|
46 comments
|
| Counter : 1368 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: รักดี  วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:19:37:27 น. |
|
|
|
| โดย: ด่างไรเดอร์ วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:19:40:03 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:19:41:27 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:19:42:47 น. |
|
|
|
| โดย: Aisha วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:19:55:20 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:20:07:33 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:21:13:44 น. |
|
|
|
| โดย: zaesun วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:21:14:24 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:21:31:09 น. |
|
|
|
| โดย: panumas05 วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:21:46:09 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:22:00:43 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:22:25:37 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:22:27:20 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:03:18 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:12:06 น. |
|
|
|
| โดย: Darth Phoenix. IP: 61.91.85.206 วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:13:53 น. |
|
|
|
| โดย: xkibo (slamp_dr ) วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:22:21 น. |
|
|
|
| โดย: PADAPA--DOO วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:38:39 น. |
|
|
|
| โดย: tenz วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:23:51:30 น. |
|
|
|
| โดย: ต.ก.ล. IP: 210.246.69.172 วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:0:10:58 น. |
|
|
|
| โดย: Aloha007 วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:0:41:01 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:0:45:24 น. |
|
|
|
| โดย: Angel Tanya วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:3:39:52 น. |
|
|
|
| โดย: มัชฌิมา วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:12:38:12 น. |
|
|
|
| โดย: หนี่หนีหนี้ วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:12:53:56 น. |
|
|
|
| โดย: APEC IP: 210.213.44.164 วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:14:13:21 น. |
|
|
|
| โดย: Bluejade วันที่: 18 มิถุนายน 2548 เวลา:20:22:40 น. |
|
|
|
| โดย: prncess วันที่: 19 มิถุนายน 2548 เวลา:9:13:52 น. |
|
|
|
| โดย: หนี่หนีหนี้ วันที่: 20 มิถุนายน 2548 เวลา:18:46:37 น. |
|
|
|
| โดย: MDA วันที่: 20 มิถุนายน 2548 เวลา:19:54:30 น. |
|
|
|
| โดย: รู้สึกแปลก วันที่: 20 มิถุนายน 2548 เวลา:20:23:15 น. |
|
|
|
| โดย: ในเมือง รักเสรี IP: 202.57.155.170 วันที่: 21 มิถุนายน 2548 เวลา:11:56:47 น. |
|
|
|
| โดย: ในเมือง รักเสรี IP: 202.57.155.170 วันที่: 21 มิถุนายน 2548 เวลา:13:31:19 น. |
|
|
|
| โดย: สเลเต วันที่: 21 มิถุนายน 2548 เวลา:20:17:43 น. |
|
|
|
| โดย: กุมภีน วันที่: 22 มิถุนายน 2548 เวลา:10:08:27 น. |
|
|
|
| โดย: nagoyalover วันที่: 22 มิถุนายน 2548 เวลา:22:18:36 น. |
|
|
|
| โดย: หนี่หนีหนี้ วันที่: 23 มิถุนายน 2548 เวลา:20:18:25 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
เพลงพวกนี้ไปโดนชีวิตใครต่อใครบ้างก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะชีวิตตัวเองบ้าง คนรู้จักบ้าง ฟังแล้วเกิดคิดตามอารมณ์เพลงบ้าง....บางทีมันก็แก้เบื่อได้เหมือนกัน ค่ะ ...อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
เขียนได้ยาวจริงๆเลยค่ะ
การเขียนก็เป็นการระบายที่ดีนะคะ
เขียนแล้วสบายใจ
เขียนไปเถอะค่ะ
รักดีเอาดอกไม้ที่บ้านมาให้เป็นกำลังใจนะคะ