อยากไปสุดชีวิต มีเวลาอีกกี่วันเนี่ย อุอุ
ผอมแห้งแรงน้อยแบบเราจะเบียดเค้าไหวม่ะเนี่ย ... ไปทีไรจาเป็นลม เหอๆ ป้าจริงๆ เลยเรา ...

//ถ้าเทียบกับบล็อกอื่นๆ ของมาหยา วันนี้อัพสั้นไปนิ๊ดนุง ค่ะ อุอุ...

อ่า..นะ

คนอ่านเยอะจริง (ดูจากงานหนังสือ)


แต่ถ้าไปเฉลี่ยกับคนที่มีอาชีพหลักเป็นเกษตรกร

คนที่อยู่ตามที่ที่เรียกว่าบ้านนอกจริงๆ


เอาไปเฉลี่ยแล้วพี่ก็ว่าเป็นไปได้นะ


(เพราะเคยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นมาก่อน)


เพื่อนประถม มัธยมต้น มัธยมปลายพี่เอง

ยังไม่ค่อยอ่านหนังสือกันเลย

อ่านอย่างเดียวแหละ หนังสือเรียน

จะมีบ้างก็การ์ตูน
(คิดเป็นตัวหนังสือซักกี่บรรทัดกัน)



แต่ก็ยังอยากให้มีหนังสืออ่านง่าย สนุก ได้ความรู้ออกมาเยอะๆ นะ


ทัศนคติของคนไทยที่มีต่อหนังสือ จะได้ไม่รู้สึกว่าเป็นสิ่งน่าเบื่อน่ะ

รูปสวย คม ชัด ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ
เคยพาพ่อไปงานหนังสือ มังคุดจะเป็นลม คนเยอะ เบียดกันจนจะเป็นผัวเมียกันได้เลย สุดท้ายตัดใจกลับบ้าน แก่แล้ว สู้ไม่ไหว

ถ้าได้ไปก็ต้องขอไปวันธรรมดาดีกว่าค่ะ เพราะว่าเบียดกับคนอื่นไม่ชอบเหมือนกันเพราะมันเหมือนเร่งๆ และเข้าไม่ถึง เห็นภาพบรรยากาศแล้วนึกถึงคร้งสุดท้ายที่งานหนังสือเลยค่ะ หอมหวล หอมกลิ่นกระดาษหนังสือ

Great.....
Feel good and glad that Thai love to read.

P.S. Just come to say hi, from Phnom Penh, again, khrab.

อืมมมม คงเป็นค่าเฉลี่ย ที่จริงๆแล้วก็ไม่รู้จะเฉลี่ยไปทำไมนะ ของแบบนี้

เอาเป็นว่า เราคนนึงก็เป็นคนที่มีความสุขกับการอ่านมากๆ
ถ้าเกิดไม่ได้ชอบอ่านหนังสือ ยังคิดไม่ออกเลยว่าตัวเองจะเป็นคนแบบไหนกันเนี่ย...

ไปไม่ชวน อิอิ

เห็นด้วยเป็นไปไม่ได้เฉพาะเราอ่านสัปดาห์ละเล่ม เป็นไปไม่ได้

กลัวคนอ่ะ เลยมะกล้าไป หาอ่านความรู้ในnet เนี่ย ก้อมะหวัดมะหวายและนา

เมื่อเย็นว่าจะแวะไปดู เห็นรถติดยาวถึงห้าแยก คลองเตย
เลยต้องเปลี่ยนใจกระทันหันเหมือนกันค่ะ

ไปมาเมื่อวันเสาร์คนเยอะมั่กๆๆๆ

คงจะเป็นค่าเฉลี่ยน่ะครับ
ถ้าค่าเฉลี่ยนั้นเพิ่มขึ้นก็น่าจะดี

งานหนังสือปีละ 2 ครั้ง คนแน่นตรึมทุกครั้ง

คนที่อ่านก็อ่นกันจริงๆนะคะ

ไม่เชื่อเหมือนกันอ่ะครับ
เพราะว่าปีนี้ผมอ่านหนังสือไปแย้ว 1 เล่ม

ทีมสำรวจลืมนับเราอ่ะ