กว่าจะได้จอง...

ตอนแรกนึกชื่อไร่ไม่ออก ถึงกับถามพี่ทอม tangible ว่า
พี่รู้จักไร่แสงตะวัน อยู่เชียงคานไหมคะ
ปรากฏว่าผิดทั้งชื่อไร่ และจังหวัดจ้ะ
เพราะชื่อของเค้าคือ ไร่แสงอรุณ อยู่เชียงของ
ตอนนั้นพี่ทอมคงแอบอึ้งไป มาถามฉันเรื่องเชียงคาน(จ.เลย)ทำไม
ฉันอยู่เชียงราย แต่ก็ยังพยายามหาคำตอบให้น้องเอ๋น้อยนะ ขอบคุณมากๆพี่

ด้วยความที่เราตั้งใจจะไปชิลล์ เลยเลือกห้องลำบากมาก...
จริงๆแล้วมันอาจเป็นปัญหาสำหรับทุกคนก็ได้นะ
เพราะห้องที่นี่ค่อนข้างหลากหลายแนวเกิ๊น ลองดูตามแผนที่นี้กัน

ที่มา : เว็บไซต์ไร่แสงอรุณ

นอกจากบ้านริมโขง 3 หลังที่อยู่ใกล้ร้านอาหาร
และบ้านบึงบัว 3 หลังที่มีบันไดทอดลงไปในบึงแล้ว
บ้านหลังอื่นๆที่เหลือต้องเดินข้ามทุ่งนา...ไม่พอ...ปีนบันไดขึ้นเขาอีก “ร้อยกว่าขั้น” จ้าาา
เพราะฉะนั้นจะจองอะไร คิดถึงสมรรถนะร่างกายและความเสื่อมข้อเข่าไว้ก่อนเน่อ


แต่ว่าแต่ละห้องจะมีจุดเด่นไม่เหมือนกัน...

ริมโขง –
ติดแม่น้ำโขง ไม่ต้องเดินไกล เพราะอยู่ใกล้ร้านอาหาร
บึงบัว –
เดินนิดหน่อย มีบันไดทอดลงไปบึง บ้านหลังเล็กหน่อย เตียงควีนไซส์
เดือนแจ่ม –
บ้านหลังใหญ่ เห็นวิวกว้างขวางมาก ทั้งแม่น้ำโขง ประเทศลาวอีกด้านนึง แต่เดินไกล กลางคืนเห็นพระจันทร์กลมโตสวยเพลินตา
แสงอรุณ –
เป็นบ้านหลังที่เห็นพระอาทิตย์ขึ้น เดินไกลหน่อยนะ (โปรดดูจากแผนที่)
เพียงออ –
แปลว่าเสมอกับยอดไผ่ บ้านเพียงออจะราคาถูกลงมาหน่อย
แต่ไร้วิว มีแต่วิวไผ่ กับหุบเขา ก็สวยแปลกตา และได้ยินเสียงไผ่สีกันด้วย

แต่ทุกห้อง รับประกันความเงียบสงบ และปลีกวิเวก
เข้าไปอยู่แล้ว เหมือนเราเป็นรจนา ในกระท่อมน้อยหอยสังข์เพียงหลังเดียวในป่าเลยจริงๆ

หลังจากตัดสินใจจากรูปของทางรีสอร์ท และบล็อก Dr.Manta
เราตัดสินใจจองบึงบัว 3 คืนเลย เพราะขี้เกียจตะกายไต่เขาสูงปรี๊ด
แถมยังมีบึงดอกบัวให้ไปนอนอืดอ่านหนังสือสบายๆ
จองเสร็จก็ตีพุงสบายใจ...ลา ลา ลา

บ้านบึงบัว

บ้านบึงบัว

และบ้านบึงบัวจ้า
หลังเล็กกะทัดรัด


เช้าวันถัดมา...ปรากดว่าทางรีสอร์ทโทรฯมาว่ามีคนจองไปก่อนหน้าแล้ว
แว้ก...ก็ตูจองกะรีอสร์ทนะ ไม่ได้ผ่านเอเยนต์ มันไม่น่ามีอะไรซับซ้อนนะเพ่
หัวเสียเจ้าค่ะ หัวเสีย แต่ก็ไม่เป็นไร ตัดสินใจจองเดือนแจ่ม 2 คืนแรกก็แล้วกัน
(เปล่าหรอก จริงๆเพราะไปขู่กรรโชกจนพี่เค้ายอมกรีดเลือดลดค่าห้องให้ 15% )
ดูจากรูปมันใกล้บันไดขึ้นเขาสุดแล้ว
ส่วนคืนสุดท้าย ขอย้ายมานอนห้องบึงบัวนะ เพราะอยากไปนอนกลิ้งๆตรงตีนบันไดน่ะ
แบบว่าแอบฝัน...ก็เป็นอันว่าการจองเรียบร้อยแต่โดยดี


เดินทาง...

ขอเริ่มความประทับใจจากการเดินทางด้วยรถทัวร์ก่อนเป็นลำดับแรก
เราจองรถ “สมบัติทัวร์” ตามที่พี่ที่รีสอร์ทแนะนำไว้
ก่อนออกเดินทางก็โทรฯไปคอนเฟิร์มกับทางไร่ว่า
พรุ่งนี้มารับหนูที่ตลาดเชียงของด้วยนะค้า
พี่ปฏิพัทธ์ (ผจก.ไร่) บอกว่า อ๋อดีแล้วที่โทรฯมา ลืมไปแล้วนะเนี่ย
ป้าดดดดดดดดดด...ต้อนรับกันด้วยมุขตลกตั้งกะยังไม่เห็นหน้า
ชอบตรงนี้....

พอขึ้นรถทัวร์ สิ่งที่ผุดในหัวคือ
ลายได้อีก สดได้อีก ขอบระบายได้อีกจ้าาาา
สีรถสดแสบตาสุดๆ เห็นแล้วอยากลุกขึ้นเต้นระบำฮูล่าฮูปสักสามรอบ
ยิ่งเห็นกล่องขนมกินเล่นที่เขาแจกระหว่างเดินทางนะ
นึกถึงบรรยากาศงานแต่งงานขึ้นมาเลย
ประมาณตัวหนังสือโฟมที่แปะไว้บนผนังเวทีแบบนั้นน่ะ
ประทับใจจนแทบอยากจะเก็บกล่องกลับมาด้วย (เพื่อ!)
แม้การนอนในรถทัวร์จะไม่ค่อยสะดวกสบาย
แถมยังเปิดแอร์หนาวจัดยังกะอลาสก้า (ปวดกระดูกเลยง่ะ)
แต่พวกเราก็หลับกันได้ และข้าวต้มกลางดึกอร่อยมาก
(เจ้าบูบอกว่าอร่อยกว่าอาหารที่บขส.หลายสิบเท่า)

เดี๋ยวนี้รถทัวร์เค้าพัฒนาไปมากเลยน้า...
มีประกาศบอกชื่อเสียงเรียงนามคนขับและพนักงานเสิร์ฟพร้อมสรรพ
เราก็รอๆอยู่ เดี๋ยวเค้าจะสาธิตวิธีหนีแบบฉุกเฉินหรือเปล่า ฮิๆ

ขนมนมเนยบนรถก็มีแจกเพียบ
ด้วยความที่รถมีแค่ 24 ที่
พนักงานเสิร์ฟเลยมีคนเดียว แกเดินไม่รู้กี่รอบอ่ะนะ
พอล้อหมุนปุ๊บ เจ๊พนักงานเสริ์ฟก็เริ่มเดินสาย

รอบแรก - ผ้าเย็น
รอบสอง - น้ำเปล่า
รอบสาม - ชาลิปตันกระป๋อง
รอบสี่ - กล่องขนมงานแต่ง
รอบห้า - นม
รอบหก - พอเหอะ หมดแย้ว!

เรียกว่ากินกันจนจุกเจ้าค่ะ กว่าจะหมดรอบ
แต่ที่ตลกกว่านั้นคือเค้าเปิด VCD หนัง Step up2 ให้ดู
แต่ดันเปิดแผ่น 2 ก่อน แล้วค่อยเปิดแผ่น 1 ตามมา
จะบ้าตาย...

ไร่แสงอรุณ...

รถมารอรับเราแล้ว...
ข้อสังเกตคือ
ถ้านั่งรถทัวร์ไป ทางไร่คิดค่ารับแค่ 250 บาท/คน เวลาเดินทางไปไร่ 30 นาที
แต่ถ้านั่งเครื่องฯไป ทางไร่คิดค่ารับ 500/คน เวลาเดินทางไปไร่ 2 ชม.

อากาศวันที่ไปหนาวเข้ากระดูก
ทางไร่เลยชงกาแฟสดร้อนๆไว้เป็น welcome drink
ประทับใจพี่ผจก.ตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า จนกระทั่งเห็นแล้วก็ชอบแกมากๆ
เราเป็นเจ้าของไร่ จะรักพี่คนนี้จนตายเลย
เพราะทุกมื้อที่เราไปเดินเข้าไปแถวร้านอาหาร
แกจะเดินออกมายืนรอพร้อมรอยยิ้มเสมอ
ทักทาย ถามไถ่ว่ากินข้าวไหม หรืออยากทำอะไร
เรากินข้าวเช้าวันแรกอะไร วันถัดมาก็จะถามว่ากินเหมือนเมื่อวานไหม
ทุกครั้งที่ขึ้นหรือลงจะออกนอกไร่ แกจะมาส่งที่รถเสมอ
เหมือนแกเป็นบัตเลอร์ส่วนตัวก็ว่าได้
แต่เรื่องของเรื่องคือ...ทั้งไร่ มีแกอยู่คนเดียว
เป็นมันทู้กกกกอย่าง...แขกถึงจะไม่เยอะ แต่ก็ประมาณ 5-6 คู่ล่ะ
ไม่น้อยนะ...ประทับใจสุดๆกับความเอาใจใส่
ความสุดยอดของไร่แสงอรุณ คือการที่มันตั้งขึ้นโด่เด่ท่ามกลางไร่ข้าวโพด นาข้าว
เพราะฉะนั้นเวลาลมหนาวพัดมานี่ไม่ต้องพูดถึง รับกันไปเต็มๆ...
เอ๋น้อยอาจหาญเอาเสื้อกันหนาวไปตัวเดียว เพราะไม่คิดว่าจะหนาวทน หนาวนาน
เพราะฉะนั้นรูปที่ถ่ายออกมา เสื้อซ้ำกันทุกวันจนแทบแยกไม่ออก
เวนกำ...

ไร่ผัก และสตรอเบอรี่มากมายที่ปลูกในไร่
เจ้ากลมๆพองๆขาวๆนั่นคือต้นหอมยักษ์
ผัดกับเห็ดหอมหร่อยมากกก

ความสุดยอดต่อมาคือการเดินขึ้นบันไดร้อยกว่าขั้นไปบ้านเดือนแจ่ม
เอ๋น้อยพักกลางทางสองรอบจ้ะ...เหนื่อยแฮ่ก แลบลิ้นหอบ
ขนาดน้องหมาที่วิ่งตามพี่ๆที่หิ้วกระเป๋าขึ้นมายังแลบลิ้นยาวเชียว
มันขึ้นทุกวันยังเหนื่อย...เราเพิ่งขึ้นครั้งแรกจะไม่เหนื่อยได้ไง
แต่พอถึงบ้านแล้วโอ้โห...วิวสวยขาดใจอ่ะ
สงบมากกกกกกกก อากาศเย็นสุดๆ

ที่สำคัญ...ห้องน้ำ outdoor จ้า!!!
หนาวจนเข้ากระดูก แต่ต้องกระดุ๊กกระดิ๊กไปอาบน้ำแบบเอาท์ดอร์
เป็นประสบการณ์ที่จะไม่มีวันลืมเลยจริงๆ

ต้องเดินผ่านทางพวกนี้ทู้กวัน วันละ 3 รอบจ้า ไป-กลับด้วย

บ้านเดือนแจ่ม

บ้านเดือนแจ่ม

วิวจากตรงระเบียงค่ะ
แหม...แต่ถ่ายต้นไม้เขียวๆแล้วมันเหมือนกันไปหมด
สู้เห็นด้วยตาไม่ได้เนาะ


อาหารออร์แกนิก...
.... สลัดกินแล้วชื่นใจ เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

ทางไร่ปลูกผักเองทุกอย่าง ขนาดข้าวเค้าก็ยังปลูกเอง
มีไร่สตรอเบอรี่ ลิ้นจี่ มะนาว ฯลฯ สารพัดนึก
เวลาจะทำกับข้าวที เค้าก็จะไปตัดผักหญ้า เด็ดใบกะเพราะอะไรมาทำ
เพราะฉะนั้นผักรับประกันความสดกรอบ
เรากินข้าวที่ไร่ทุกมื้อ ... แน่ล่ะ ก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย
แต่อร่อยทุกมื้อ เกือบทุกอย่าง เรากะเจ้าบูกินเกือบหมดเมนูแล้วก็ว่าได้
ชอบน้ำซุปร้อนๆมาทีละชามโต ซดตอนหนาวๆแล้วอร่อยล้ำ
แกงส้มผักรวมต้องสั่งนะ...สุดยอดจริงๆ
เผ็ดร้อน ผักสดๆเพียบบบบ
อาหารจะเน้นไปที่ผักมากกว่าเนื้อสัตว์ ทำให้เราได้พักกระเพาะไปในตัว

เราชอบอาหารเช้าที่ไร่
กินอเมริกันมันทู้กกกวัน เพราะอยากกินแมว
555 ก็ขนมปังเค้าปิ้งแบบแปะหน้าแมวไว้ด้วย เจ้าบูยังชอบเลย
ที่สำคัญคือสลัดผักอร่อยมาก เราเคยได้ยินคนพูดว่ากินสลัดแล้วสดชื่น
แต่ไม่เคยรู้สึกสดชื่นตอนกินสักที
แต่สลัดที่นี่กินแล้วสดชื่นตรงนั้นเลย สุดยอดมาก
เอ๋น้อยจ้วงจนเกลี้ยง แทบจะลุกลามไปเบียดเบียนเจ้าบูก็ว่าได้

อาหารเช้า เจ้าแมว กะสลัดอึ๋มๆ

บรรยากาศตอนกินอาหารเช้าแบบนี้หายากน้า
เค้าจะจัดที่นั่งไว้ให้ตรงจุดสูงสุดริมแม่น้ำโขง
มีไร่สตรอเบอรี่สีแดงแช้ดแล้ดห่างออกไปแค่ 1 ก้าว
ถัดจากแม่น้ำโคงไปก็คือประเทศลาว
เห็นรถจากลาวขับผ่านไปมาน่าเอ็นดู (ทำไม?)

เช้าวันนึงเราสองคนเจอคู่รักลุงป้าจากตาฮิติ
บังเอิญหันไปสบตากัน แกเลยเปิดปากทักทายคงเพราะเหงา
ไม่มีใครเมาท์ด้วย
แกบอกว่าเกษียณแล้ว (คงจะเออร์ลี่นะ ไม่แก่มาก)
ตั้งใจมาเที่ยวเมืองไทยปีนึง พรุ่งนี้แกจะไปภูชี้ฟ้า
แล้วก็จะไปปาย ฯลฯ ขณะที่เอ๋น้อยยังไม่เคยไปทั้งสองที่ๆว่า
อายลุงป้าไหมเนี่ย

ป้าเป็นคนช่างพูดช่างคุยและน่ารักมาก
แกซักประวัติเจ้าบูใหญ่ ส่วนหนึ่งคงเพราะเมาท์ฝอยกันได้สนุกปาก
ป้าบอกว่ามันมหัศจรรย์มากเลยน้า
เรานั่งอยู่ตรงนี้ ขณะที่ตรงหน้าคือประเทศลาวที่เคยเรียนแต่ในหนังสือ
วันนี้เราได้มาเห็นด้วยสองตาแล้ว มันเจ๋งนะว่าไหม
...หนูก็ว่าเจ๋งเหมือนกันค่ะ...สุดยอดเลย
ว่าแล้วแกก็ถามว่าใครเป็นคนเลือกมาพักที่นี่ พอตอบว่าเอ๋น้อย
แกก็บอกว่า ผู้หญิงมักเลือกแต่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ ฮิๆ เหมือนป้าไง
ร๊ากกกกป้าตรงนี้....
เราคุยกันต่อเรื่องไปรษณีย์ไทย ที่ส่งไปตาฮิติไม่ค่อยถึงสักเท่าไหร่
ที่ผ่านมาส่งไปเป็นสิบใบ ได้รับแค่ใบเดียว...อายอ่ะ (คุยกับลุงป้ามีแต่เรื่องน่าอายตลอด)
ป้าเลยบอกต้องส่งโปสการ์ดไปให้ญาติที่ออสเตรเลียก่อน
แล้วค่อยส่งต่อไปตาฮิติ .. แกบอกทีหลังไปเที่ยวบ้านแกบ้างนะ

แต่อีกไม่นานป้าก็จะข้ามฝั่งไปหลวงพระบางแล้ว
เจ้าบูบอกว่ารู้สึกเหมือนลุงจะเป็นพวกนักธนาคารแล้วเกษียณเร็ว
แกคงไม่หนอน ถึงมาเที่ยวกันสองคนเป็นปีๆแบบนี้ได้


แฮปปี้สุดๆ...

มาไร่แสงอรุณทริปนี้ นอกจากจะได้กินอาหารดีๆ
ชาร์ตพลังเต็มที่
เรายังได้เดินออกกำลังกายขึ้นเขาไปบ้านเดือนแจ่มวันละ 3 รอบ
คิดๆแล้วก็ขึ้นๆลงๆประมาณพันกว่าขั้นน่ะค่ะ
ถึงกับปวดน่องเลยทีเดียว
แล้วคิดดูสิว่าคนพักเพียงออ คงต้องมีพละกำลังไม่ต่างจากเฮอร์คิวลิส
ถ้าใครคิดจะหาทริปเงียบๆ ไม่หวือหวา แบบว่ามาพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติจริงๆ
ไร่แสงอรุณนี่ สุดยอด

คืนนึงเรายืนดูทะเลดาวกันท่ามกลางความมืดมิด ไม่มีแสงเลยสักแอะ
มันสวยมาก ฟ้ากระจ่างดาวเป็นแบบนี้นี่เอง

พยายามถ่ายรูปกระต่ายหมายจันทร์
รูปแรกเจ้าบูเก่งมาก
รูปสองแบบว่าลองใช้แฟลช
พระจันทร์เหลือจุดจิ๊ดเดียว

ประทับใจสุดๆกับอุณหภูมิต่ำกว่าสิบองศาที่เชียงราย
กระดูกกระเดี้ยวปวดแปลบไปหมด
ตอนเช้านี่แทบไม่อยากลุกจากที่นอน
ซาบซึ้งกับการอาบแดดก็วันนี้เอง

เป็นรีสอร์ทที่ดีและในความคิดเราว่ามันค่อนข้างเลิศนะ
แต่บริการเหมือนกิจการครอบครัว บ้านๆน่ะ น่ารักมาก
ก่อนหน้านี้เราอ่านในกระทู้ เห็นมีคนไม่ชอบที่นี่
เพราะบอกว่าไม่ต้อนรับแขกนอกรีสอร์ทให้ไปกินข้าว

ไปถึงเห็นแล้วเข้าใจเลย เพราะโต๊ะกินข้าวปกติมีแค่ 10 โต๊ะ
ถ้าแขกพักเต็มแล้วมากินข้าวพร้อมกัน มันคงวุ่นวายพิลึก
ถ้าเดี๊ยนเป็นแขกแล้วไม่มีโต๊ะให้นั่ง ก็คงเคืองหน่อยๆเหมือนกัน
อีกอย่างแม่ครัวมีคนเดียว ทำทุกอย่าง
ตั้งแต่อาหารคาว ยันหวาน และน้ำปั่น
ผจก.เองก็ต้องมาชงกาแฟและทำเบเกอรี่ด้วย ปู้ดดดดด
แต่แกน่ารักนะ เห็นวันแรกเอ๋น้อยๆไปเกาะๆเคาน์เตอร์ถามว่าไม่มีขนมหวานเหรอ
วันถัดมาแกทำเค้กแช่ทิ้งไว้ในตู้ด้วย
ฮิๆ รักที่นี่ก็ตรงนี้แหละ

Thanks :
พี่จิบ มาเรีย ณ ไกลบ้าน สำหรับของแต่งบล็อกน่าร๊ากเช่นเคย
Dr.manta ที่ให้ไปเสาะหาข้อมูลเจ้าค่ะ
//www.raisaengarun.com คลิกหาข้อมุลเพิ่มเติมได้เลย เว็บเค้าน่ารักน้า

Create Date : 23 มกราคม 2552
Last Update : 3 กันยายน 2556 16:25:20 น.		47 comments
Counter : 9569 Pageviews.
Share Tweet