|
|
ตัวหนังสือในสมุดฉีก
เสาร์ที่ผ่านมา รื้อกล่องเก็บของในตู้ ค้นไปค้นมาเจอสมุดจดข่าวเล่มเล็กๆ
เปิดดูมีตัวหนังสือยุกยิกจดโน่นนี่นั่นอยู่ไม่กี่หน้า
เริ่มต้นเล่ม กระโดดไปกลางเล่ม
มีภาพสเก็ตโต๊ะเก้าอี้ ตีเส้นยุ่งเหยิงดูไม่ออกว่าเป็นอะไรก็หลายหน้า สันนิษฐานว่า คนเขียนคงกำลังง่วง
ต้นๆ บันทึกหน้านึง ลงวันที่ 1พ.ย.2548 เป็นบันทึกไม่กี่บรรทัดบอกว่า ไปเดินเล่นที่สวนสันติไชยปราการ หูข้างซ้ายได้ยินเสียงเพลงไทยเดิมที่คุณยายหน้าตายิ้มแย้ม หูขวามีเสียงดนตรีแนวอัลเทอร์ อีนุงตุงนัง
บรรทัดสุดท้ายเขียนว่า มาที่นี่ติดกันเป็นวีคที่ 3 อาทิตย์แล้ว
นึกไม่ออกเลยว่าช่วงนั้นเราไปแถวนั้นบ่อยๆ ขนาดนั้นเชียวเหรอ ...ไปกับใครยิ่งจำไม่ได้ หรือไปคนเดียว...ไม่น่าจะใช่...5 ปีแล้ว
เปิดไล่เร็วๆ เห็นตัวหนังสือยุกยิกตลอดทั้งหน้า ความว่า
"คนเราต้องเปลี่ยนทัศนคติ
ความฝันก็เหมือนไขมัน
มีมากๆ ก็ลงพุง
ไม่มีเลยก็ไม่อบอุ่น
ถ้าเราฝัน เราคิดที่จะทำอะไร
ถ้าไม่ทำสักที เพราะสิ่งแวดล้อม
น่าจะเป็นข้ออ้างมากกว่า
พระอภัยมณี สุนทรภู่ยังเขียนในคุก
แวะโก๊ะก็เขียนภาพในห้องเล็กๆ
เรามัวแต่อ้างว่า ไม่มีเวลา หรือไม่มีแรงบันดาลใจ"
ข้อความข้างต้นลอกมาจากสมุดจด จำไม่ได้ว่า คัดมาจากไหนอีกที ถ้าไม่ใช่อ่านเจอที่พี่จิก-ประภาส ชลศรานนท์ให้สัมภาษณ์ในที่ไหนสักแห่ง ก็นึกไม่ออก หรือเป็นคนอื่นจำไม่ได้จริงๆ
"ผมเป็นโค้ช ไปเก็บตกสิ่งที่เขามองข้าม ที่เราคิดว่าเป็นประโยชน์"
บรรทัดเกือบสุดท้ายในหน้านั้น เป็นประโยคคำถามว่า อะไรคือแรงผลักดัน?
คำตอบเป็นของใคร ไม่รู้อีกตามเคย
"ผมสนุกกับมัน มีความสุขกับมันที่น่าจะทำเงิน และมีเพื่อนเพิ่มขึ้น"
...เข้าใจว่าหน้าถัดๆไปคงหลุดหายไปไหน เพราะมีช่องโหว่ระหว่างรอต่อของหน้านี้กับถนัดถัดไป
บันทึกช่วยจำ เรื่องราว ทั้งดี และไม่ดีของเมื่อวาน จำเป็นตัวหนังสือ เวลาผ่านไป กลับมาเจอความทรงใจในตัวหนังสือเก่าๆ
มีกี่เรื่องที่จำได้ มีกี่เรื่องที่นึกแทบไม่ออกว่าเคยเกิดขึ้น
ความจำคนเราคงสั้นยาวไม่เท่ากัน
ของฉันน่าจะสั้นน่าดู ความจำสั้น แต่ความฝันยาวจริงหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
| Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2552 19:54:36 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 592 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: UAN IP: 202.60.199.116 วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:12:13:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [