ทุกเรื่องราวของเราที่เป็นอดีต มันก็ยังอยู่ในความทรงจำนะ แต่อยู่ที่ว่าเรื่องที่ให้จำนั้นมันมีคุณค่ากะเราแค่ไหน บางเรื่องก็ผ่านมาแล้วกว่า 20 ปีก็จำแล้วจำเล่า เจออะไรนิดๆหน่อยๆก็จำได้ แต่บางเรื่องเพิ่งผ่านมาแม้บๆ ยังนึกอยู่ได้ตั้งนาน เคยเป็นป๊ะ

ทุกเรื่องราวของเราที่เป็นอดีต มันก็ยังอยู่ในความทรงจำนะ แต่อยู่ที่ว่าเรื่องที่ให้จำนั้นมันมีคุณค่ากะเราแค่ไหน บางเรื่องก็ผ่านมาแล้วกว่า 20 ปีก็จำแล้วจำเล่า เจออะไรนิดๆหน่อยๆก็จำได้ แต่บางเรื่องเพิ่งผ่านมาแม้บๆ ยังนึกอยู่ได้ตั้งนาน เคยเป็นป๊ะ

ทำไมคนบางคนชอบเก็บรูปไว้ในกล่องรองเท้า ?
บางทีเราก็ต้องลืมๆอะไรไปซะบ้าง ในสมองจะ
ได้มีที่ว่างสำหรับเรื่องดีๆอีกมากมาย

ความทรงจำบางอย่างอยากลืม แต่กลับจำ ทำไมไม่รู้ ? ตั้งคำถามชวนหาคำตอบ สำหรับฉันคงเป็นเพราะ ทุกความทรงจำ คือ "ความสะเทือนใจ" ที่มันไม่แยกแยะหลอกว่า...อยากจำ อยากลืม

ฉันจะทบทวนเรื่องราวของเธอตลอดไป
เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ...จะได้ไม่ลืมเธอ