โดมทักษิณสัมพันธ์ โดมเอ๋ยโดมทักษิณ เจ้าคือถิ่นแห่งมิตรที่ดีเหลือ มิตรจิตมิตรใจมีเหลือเฟือ ต่างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แด่ทุกคน เจ้าเปรียบดั่งสายธารที่รินไหล คอยชโลมหัวใจยามหมองหม่น เป็นน้ำเย็นให้ดื่มยามร้อนรน เป็นต้นสนแผ่ร่มอยู่ทั่วไป เป็นทหารยืนหยัดและหาญกล้า อุปสรรครุกมามิหวั่นไหว เข้าต่อสู้ฟันฝ่ามลายไป ด้วยเราไซร้โดมทักษิณ มิเคยกลัว ขอบคุณท่านทั้งหลายธรรมศาสตร์ ที่ประกาศให้ฉันนั้นได้รู้ ว่าพวกเรา “โดมทักษิณ” ยังคงอยู่ เพื่อนคู่หูทุกรุ่นไม่ทิ้งกัน กลอนบทนี้ ถึงแม้จะกล่าวเพียงคร่าว ๆ ถึงความเป็น โดมทักษิณ หรือชุมนุมหนึ่งของพี่น้องมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ชาวใต้ แต่ก็แฝงไปด้วยความประทับใจอย่างใหญ่หลวงที่หนูได้รับ หลังการเข้าค่ายโดมทักษิณ ณ เขาคีรีวง ตำบลคีรีวง อำเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช ตั้งแต่วันที่ 1 ถึง 3 พฤษภาคมที่ผ่านมา หนูได้เรียนรู้ว่า ถึงแม้ต่างรุ่นจะมีอาชีพ มีครอบครัวแล้วก็ตาม หลังจากจบมหาวิทยาลัยนี้ไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่ทิ้งกันไปไหน โอ้โห ช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้ พวกเราชาวธรรมศาสตร์มากันเป็นครอบครัวบ้างไม่มากก็น้อย ( แต่ที่แน่ ๆ ครอบครัวหนูครอบครัวหนึ่งละ ที่มางานนี้ ) ได้ไปดูการมัดย้อมผ้าที่ศูนย์มัดย้อม ซึ่งสาธิตการมัดย้อมผ้า และให้พวกเราได้ฝึกทำกัน ต่างก็มั่วกันพอดู ด้วยไม่รู้ว่าจะมัดเป็นอะไร มีลวดลายแตกต่างกันออกไป ของหนูนี่อาจารย์ผู้สอนเป็นผู้มัดและย้อมให้ สวยมาก ( เขาว่ากันนะ ) จากนั้นพวกเราก็ไปเข้าวัดทำบุญ และรับประทานอาหารกลางวันที่วัดคีรีวง ไม่ไกลจากศูนย์มัดย้อม เดินไปก็ถึงแล้ว จากนั้นก็ไปเล่นน้ำตกคีรีวง คีรีวงมีธรรมชาติมาก เป็นภูเขาสูง มีน้ำตก ป่าไม้ เด็ก ๆ ก็สนุกสนานกับการเล่นน้ำ ต่างก็รู้จักเพื่อนใหม่ ๆ กันถ้วนหน้า หนูเองก็ได้รู้จักลุง ๆ ป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ ตลอดจนเพื่อนรุ่นเดียวกัน และพี่ ๆ น้อง ๆ ลูกหลานธรรมศาสตร์มากมายค่ะ และเวลาอาหารเย็นก็มาถึง พวกเราไปรับประทานอาหารเย็นกันบนเขา (ไหมก็ไม่ทราบ ให้พ่อมาอธิบายทีหลังนะ ) แต่รู้ว่าเป็นลานโล่ง ๆ รับประทานอาหารกันเสร็จก็มีรายการแสดงต่าง ๆ อาทิ เกมโยนฟุตบอลลงตะกร้าของเด็ก ๆ ซึ่งจัดกันเอง หนังตะลุงคน ซึ่งมีคนเป็นคนพากย์และคนเล่นเป็นตัวละครต่าง ๆ มีมุขตลกสอดแทรกด้วย ทำให้บรรยากาศสนุกสนานมากยิ่งขึ้น มีมโนราห์ เพลงจากวงบินหลาอันเป็นวงดนตรีของชาวชุมนุมโดมทักษิณ นอกจากนี้ยังมีรายการอีกรายการหนึ่งซึ่งทำให้ครอบครัวหนูมีงานเข้า นั่นคือ รายการ “แสงเทียนแห่งรัก” ซึ่งเป็นรายการของน้ามาตร ( คุณน้าสมมาส เกราะแก้ว ) เป็นพิธีกร ท่านได้สัมภาษณ์ครอบครัวเรา ว่า พ่อและแม่มีวิธีการเลี้ยงลูกที่มีความพิการด้านการมองเห็นอย่างไร มีผู้ใจบุญคนหนึ่ง ( คุณน้าธีรยุทธ์ แซ่ล่อย ) มอบทุนการศึกษาแก่หนู เป็นจำนวนเงิน 10,000 บาท ขอขอบพระคุณไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ จากนั้นก็มีการจุดเทียนเป็นดวงหลายดวง และหนูก็ร้องเพลง “วิมานดิน” และ “สาวทอผ้าไหม” เป็นการจบรายการค่ะ จากนั้นก็มีการล่ำลากัน คืนนั้นหนูจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ เช้าวันต่อมา อันเป็นวันที่เราชาวโดมทักษิณจะต้องจากกันแล้ว เราก็ไปฉลองโดยการ ปีนเขาคีรีวง โอ๊ย ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก เขาสูงมาก เดินขึ้นเดินลงกันเหนื่อยพอสมควรเลยละค่ะ น้องสาวหนูก็เลยลงไปแช่น้ำตกเป็นการแถมท้ายกับเด็กคนอื่น ๆ ในขณะพักการปีนเขา จากนั้นจึงเดินลงเขามารับประทานอาหารกลางวัน ที่ริมลำธาร แล้วก็เดินทางกลับ หนูขอแถมท้ายว่า ถึงหนูจะมีเป้าหมายว่าจะเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยราชพัฏสงขลา มิใช่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่หนูก็พร้อมที่จะทำตัวเป็นลูกหลานที่ดี ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ค่ะ สวัสดีค่ะ อ่าน ความในใจของพี่หยวด ผู้จัดกิจกรรมนี้ อ่าน กิจกรรมนี้ ในทรรศนะของพ่อ อ่าน กิจกรรมนี้ ในทรรศนะของแม่ ที่บ้าน ต้นปอ กอจาก เตรียมพร้อม ที่จะลงไปเดินป่า ดำ กับ แดง สบายดีนะ ใครเป็นใคร ดูเอาเองนะครับ a href="//img210.imageshack.us/my.php?image=downfromthehill.jpg" target="_blank"> เดินป่ากัน น้องโรสก็ไปด้วย ปลาที่วังปลา เยอะมาก   Create Date : 08 พฤษภาคม 2553     Last Update : 8 พฤษภาคม 2553 12:15:40 น. Counter : 1513 Pageviews.   10 comment Share Tweet

โรสรับรางวัล อ่านเบรลล์ชนะเลิศ สวัสดีเจ้า ชาวบล็อกสุดที่เลอฟ วันนี้หนูจะมาเมาท์ทูเมาท์ตามเคย เชิญรับฟัง ( และรับชม ) ได้เลยเจ้า เรื่องที่หนูจะมาเมาท์วันนี้ก็คือ จำได้รึเปล่าว่าตอนที่หนูไปแข่งอ่านอักษรเบรลล์ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ที่หนูได้เขียนเล่าไปย่อ ๆ แล้วน่ะ หนูได้รับรางวัลชนะเลิศประเภทอ่านออกเสียง และได้รับรางวัลรองชนะเลิศประเภทอ่านจับใจความ ค่ะ ไปรับรางวัลกับคุณพ่อที่เขตการศึกษา 2 อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา รางวัลก็คือ ใบเกียรติบัตร 2 ใบ ค่ะ ว้าว! ดีใจแล้วก็คาดไม่ถึงเลย หนูจะไปประกวดแข่งขันต่อที่กรุงเทพมหานครในเดือนมีนาคมนี้ ประมาณต้น ๆ เดือน อย่าลืมส่งโทรคอมมากรี๊งเป็นกำลังใจด้วยเด๊เจ้า แหม ได้ฟังที่คุณพ่ออ่านแล้วว่า ชาวบล็อกคอมเมนท์มาอย่างนั้นอย่างนี้ ก็เลยโทรคอมมาบอกว่า อันที่จริงหนูก็เป็นคนพิการทางสายตาธรรมดา ๆ ที่รู้สึกโชคดีที่มีครอบครัวดี ๆ คอยรองรับ เปรียบได้กับคนที่ง่วงเหงา หาวนอน หรือคนที่โศกเศร้า เสียใจ ที่มีผ้าปูที่นอนนุ่ม ผ้าห่มนิ่ม ๆ มาปูมาห่มให้หลับไป มีกระดาษเช็ดหน้าให้ซับน้ำตา ตอนเช้าตื่นขึ้นมาก็ยิ้มได้อย่างสดใส หรือว่าตอนที่ระบายความเศร้าหมองแล้วก็สดใสเปล่งปลั่งเหมือนเดิมค่ะ เอ่อ ! เวอร์ไปรึเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ หมายความอย่างกระจ่างแจ้งก็คือ คนที่ง่วงเหงาหาวนอน เศร้าโศกเสียใจ ก็คือ คนพิการ ส่วนผ้าปูที่นอนผ้าห่ม กระดาษเช็ดหน้า ก็คือครอบครัวที่อบอุ่นและพร้อมที่จะกอด มอบความอบอุ่นแก่เราทุกคราค่ะ แต่กระนั้น ทุก ๆ ท่านคงไม่คิดสิคะว่า หนูก็เคยแอบน้อยใจอยู่ลึก ๆ เหมือนกัน ( บ้าง วูบหนึ่ง ไม่เสมอไป ) ว่า เวลาที่หนูเห็นเพื่อน ๆ ในห้องเรียน นั่งสอบกันอย่างเงียบกริบ หนูมองไปรอบ ๆ ห้อง เห็นเพื่อนนั่งก้มหน้าก้มตาเขียนคำตอบลงในกระดาษคำตอบกันอย่างคล่องแคล่ว บรรยากาศในห้องเงียบกริบ หนูก็หันมามองตัวเองด้วยความสงสัยว่า “ทำไมนะ เราจึงไม่สามารถตอบคำถามได้ทันทีเหมือนเพื่อน ๆ เขาบ้าง ทำไมเราต้องเกิดมาพิการด้วย” ตอนนั้นบอกตรง ๆ ว่า เป็นวูบหนึ่งที่หนูรู้สึกหมดกำลังใจ น้อยใจ เห็นเพื่อนเขาได้เรียนหนังสือกันอย่างสะดวกสบาย ไม่ต้องมาลำบากแบบหนู เรานี่ยังต้องให้พ่อช่วยหาข้อมูลให้ สงสารพ่อไม่น้อยเหมือนกันที่ต้องมาลำบากเพราะเรา บางทีส่งรายงานพ่อไปก็มีความเศร้าโศกอยู่ในน้ำเสียง รู้สึกเกรงใจพ่อมาก เพราะ เอ่อ! พ่อแก่แล้ว ฮิ ๆ แต่.....ในความโศก ความเศร้า ความเหงาความหงอยทั้งหลายทั้งแหล่ ยังมี.....มือนุ่ม ๆ มาลูบผม แล้วกระซิบเบา ๆ ว่า “โรส เธอลืมไปแล้วเหรอว่า “โรส เธอจะมาหมองเศร้าอยู่ทำม้าย ในเมื่อ เธอบอกใครต่อใครในบล็อกเองนี่นาว่า เธอตาพิการ แต่ใจยังสู้ ฮึ เศร้าอยู่อย่างนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา” ทุก ๆ ท่านรู้ไหมคะว่า มือนุ่ม ๆ ที่มาลูบผมนั้นคืออะไร คำตอบ คือ กำลังใจที่แฝงอยู่นั่นเอง ค่ะ หากทุกท่านทดท้อ ไม่ว่าจะตาปกติหรือพิการด้านใดด้านหนึ่งที่กำลังอ่านบล็อกอยู่ในขณะนี้ ลองทำแบบนี้ดูบ้างสิคะ ครั้งแรกท่านอาจทดท้อ ในท่ามกลางทดท้อแท้หลายที่ประดังเข้ามา ท่านสามารถลบออกได้ด้วยแปรงลบกำลังใจนั่นเองค่ะ มันอาจเป็นแปรงลบธรรมดา ๆ ที่หลายคนมองข้าม แต่ไม่มีใครรู้ว่า มันคือแปรงลบชนิดพิเศษ มีน้ำหมึกกำลังใจอยู่เพียบค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ อย่าลืม ส่งกำลังใจไปเชียร์หนูที่กรุงเทพ ด้วยนะ หนูขอสู้ตาย แล้วจะมาเมาท์ใหม่เน้อ ขอบคุณค่ะ   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2553     Last Update : 6 พฤษภาคม 2553 22:10:14 น. Counter : 1192 Pageviews.   24 comment Share Tweet

โรส กับวันคนพิการสากล สงขลา ความประทับใจเมื่อได้ไปร่วมงานวันคนพิการสากล ในวันที่ 3 ธันวาคมที่ผ่านมา พ่อ แม่ และหนู ได้ขับรถออกจากบ้าน เพื่อไปร่วมงาน วันคนพิการสากล ณ ศาลาเทศบาลนครหาดใหญ่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เราสามคนพ่อแม่ลูกไปกันแบบสบาย ๆ ไม่รีบร้อน เรื่อย ๆ เมื่อเข้าไปในหอประชุม หนูและแม่ก็ลงทะเบียนที่โต๊ะด้านหน้าหอประชุม เมื่อเข้าไปแล้วหนูก็ได้พบกับผู้พิการมากมาย ผู้พิการแขนขา ผู้พิการทางการได้ยิน ผู้พิการทางสติปัญญา ส่วนผู้พิการทางการมองเห็น ว้าว เดินมาเป็นขบวน สีฟ้าเห็นเด่นชัดผ่านหน้าไป ไม่ใช่ใครที่ไหน นักเรียนโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่นี่เอง หนูรู้สึกดีใจมากที่ได้พบเจอกับพี่ ๆ น้อง ๆ และเด็ก ๆ ที่กรูกันเข้ามาจับมือทักทาย และที่ทำให้หนูรู้สึกประทับใจมาก ๆ คือ เสียงเรียกของน้องพร้อมรอยยิ้มของพวกเขาที่หนูสัมผัสได้ จากนั้นก็เป็นพิธีเปิดงาน ต่อมาก็มีการแสดงจากโรงเรียนต่าง ๆ อาทิ โรงเรียนโสตศึกษา โรงเรียนสงขลาพัฒนาปัญญา ส่วนการแสดงชุดสุดท้ายก็ไม่ใช่ที่ไหน โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่นั่นเอง มาในชุดการแสดงที่เป็นการร้องเพลงในโฆษณาของไทยประกันชีวิต ซึ่งมีการร้องเพลงหมู่เป็นภาษาอังกฤษ โดยการแสดงทั้งสองชุดนี้มีนักบรรเลงอิเลคโทนเพียงท่านเดียวค่ะ เป็นนักเรียนชั้นประถมโรงเรียนเทศบาลสอง บ้านหาดใหญ่นั่นเอง เมื่อถึงเวลาสิบเอ็ดโมงกว่า ๆ ก็มีการเสวนาของผู้พิการ โดยประกอบด้วยผู้พิการแขน ขาและพิการสายตาค่ะ ฟังแล้วก็สนุก มีสาระดี ๆ ทั้งนั้น อาทิ อยากให้สังคมเปิดโอกาสแก่คนพิการทุกประเภท คิดว่าคนพิการสามารถทำอะไรเหมือนคนปรกติได้ แค่โอกาสจากสังคมก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องการคำว่า “สงสารจัง อย่าทำดีกว่า” หนูแอบกระซิบกับคุณพ่อซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ว่า “พ่อ เขาพูดตรงใจลูกเลย” เมื่อการเสวนาจบลง พวกเราชาวพิการและคนปรกติ ก็รับประทานอาหารเที่ยงกันอย่างเอร็ดอร่อย ตอนบ่าย มีการประกวดร้องเพลง หนูสมัครด้วยค่ะ แน่นอน งานไหนร้องเพลง คนชื่อโรสไม่มีวันพลาดค่ะ หนูได้รับคัดเลือกให้ประกวดคนแรก ตื่นเต้นมาก เพราะไม่เคยได้รับประกวดคนแรกเลย เตรียมตัว เตรียมใจเตรียมบุคลิกแทบไม่ทัน ปรับตัวไม่ทันว่างั้นเหอะ หนูมาในเพลงที่หนูช้อบชอบ ชอบศิลปินนะ ทายซิ ว่าเป็นเพลงอะไร ก .สาวทอผ้าไหม ข. ลึกซึ้งไม่ถึงแฟน ค. แฟนเก็บ ง. นักร้องงานเลี้ยง คำตอบ คือ แอ่นแอนแอ๊น ก. สาวทอผ้าไหม ศิลปินก็ไม่ใช่ใคร นักร้องเสียงนุ่ม มณี มุกดา ขวัญใจหนูเองค่ะ ผลปรากฏว่า หนูได้ที่ 3 ค่ะ ที่ 3 ได้รับรางวัลเป็นเงินห้าร้อยบาท พร้อมขนมบิสกิตกล่องใหญ่ ดีที่ได้รับเสียงเชียร์ทั้งตอนขึ้นเวทีและตอนประกาศผล แถมตอนเริ่มร้องและตอนลงจากเวทีอีก พวกเพื่อนพ้องน้องพี่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลนี่เองแหละค่ะ ที่ส่งเสียงเชียร์จนทำให้หนูได้ที่ 3 พี่มณี มุกดาคนสวยเสียงนุ่มคงไม่ว่ากันนะ ช่วยไม่ได้ อยากเสียงนุ่มเอง เลยเอาเพลงนี้มาร้องซะเลย แต่ตอนที่หนูร้องน่ะร้องสด ไม่ได้มีคาราโอเกะหรอก เพราะนักดนตรีจากฐานทัพเรือสงขลาเล่นไม่เป็น เลยเล่นคลอกับการร้องของหนู ซึ่งก็มั่วไปตามระเบียบ ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ก็เล่นโดนประกวดคนแรกนี่นา ถ้ามีคาราโอเกะสักหน่อย ได้ประกวดคนที่สองคนที่สามสักนิด คงได้ไพเราะมากกว่านี้   Create Date : 20 มกราคม 2553     Last Update : 6 พฤษภาคม 2553 22:13:39 น. Counter : 1485 Pageviews.   3 comment Share Tweet

โรส ฝึกนอกสถานที่ ฮัลโหล ขอพูดกับชาวบล็อกที่น่ารักทุก ๆ ท่านหน่อยค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่ไหมคะ หลังจากที่ห่างหายกันไปนานแสนนาน วันนี้ หนูจะมาเล่าเรื่องสนุก ๆ ที่ได้พบประสบมาอีกตามเคยค่ะ เชิญรับฟังได้เด๊เจ้า เมื่อวันอังคาร ที่ 27 ตุลาคมที่ผ่านมา คุณพ่อได้ไปประชุมที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย เพื่อรับผลสอบของหนูด้วย ปรากฏว่า หนูได้เกรดเฉลี่ยในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เทอม 1 ได้เกรด 2.53 ดีใจมาก ๆ ๆ ๆ เลย แสดงว่า ม. 5 แผนไทย-สังคม ดีกว่าตอนม. 4 แผนฝรั่งเศส เยอะ ก็อย่างที่บอก หนูย้ายมาแผนนี้เพราะหนูเครียด เรียนไม่ไหว ภาษาฝรั่งเศสมันท่องแวบโน่น แวบนี่ ชาวบล็อกท่านไหนที่เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาแล้วก็คงจะเข้าใจดีนะ แต่หนูนี่สมองไม่เดิน ก็เลยย้ายแผน อีกอย่าง หนูต้องยกคะแนนส่วนหนึ่งให้คุณพ่อผู้เสียสละด้วย เพราะท่านช่วยเหลือหนูในด้านการเรียนมาก ถ้าไม่มีพ่อ ก็เหมือนถ่อหัก ตอนนี้ หนูได้กลับมาอยู่ที่บ้าน ไปเช้าเย็นกลับ ไม่ต้องอยู่ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่ ไม่ใช่จะบอกว่าโรงเรียนนั้นไม่ดี แต่อยู่ที่บ้านมันได้เดินเรียน ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีอิสรเสรี เหมือนบินได้เลย จบแล้ว เรื่องเกรด เรื่องต่อมา คือ เมื่อวันที่ 15-22 ตุลาคมที่ผ่านมา หนูได้ไปอบรมทักษะการใช้ชีวิต ของผู้พิการทางสายตา พร้อมกับนักเรียนพิการทางสายตา จากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่ อกนอกสถานที่ก็คือ ไปเที่ยวแหลมสมิหลา ว้าว คิดถึงบ้าน เคยแอบคิดลึก ๆ เหมือนกันนะคะว่า เอ แอบหนีกลับบ้านดีไหมหนอ แต่ก็ห้ามใจไว้ทัน เพราะที่นั่นมันอยู่ใกล้บ้านมาก จากแหลมสมิหลาก็ไปขึ้นเขาตังกวน ขึ้นบันได 200 กว่าขั้น ไปจนถึงยอดเขา โอ๊ย หนูงี้เข่าแทบทรุด แต่ก็ไม่เป็นไร ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่มีลิงมาสวัสดีทักทายจนย่อยยับเนี่ย ขาลงโชคดีหน่อย ลงลิฟต์ อัดกันหน่อยแต่ก็ดีกว่าลงบันไดละนะ ถัดจากเขาตังกวนก็ไปกรมหลวงชุมพร ไปดูปืนใหญ่ พญานาคพ่นน้ำ ว้าว สนุกมาก ๆ เลย อ้อ ลืมเล่าแหลมสมิหลา ไปจับสัมผัสนางเงือก ถ่ายรูปกับนางเงือกด้วย เสียดายที่ตอนนั่งเรือข้ามฟากนี่พวกเราลงจากรถไม่ได้ เพราะเรือนี้เป็นเรือขนาดใหญ่บรรทุกรถยนต์ รถจักรยานยนตร์ เด็ก ๆ ก็อยากลงไปสำรวจ แต่ทีแรกครูกะจะให้พวกเราลงไปสัมผัสบรรยากาศภายในเรือ แต่ก็ไม่ได้เพราะมีรถจอดอยู่มากมาย อาจเดินชนรถได้ หนูคิดอยู่ในใจว่าตัวเรานี่ยังโชคดี เพราะพอมองเห็นอยู่บ้าง แต่น้อง ๆ ที่มองไม่เห็นเลยนี่สิ ยาก แล้วตอนเย็นวันนั้น พวกเราก็ไปเดินห้างสรรถสินค้า Big C ค่ะ ตากแอร์เย็นเฉียบ เดินจับคู่พี่นักศึกษาหรือครูอาจารย์เพื่อฝึกขึ้นบันไดเลื่อน หรือเดินพักผ่อนหย่อนใจหลังจากทรหดกันมาทั้งวัน วันต่อมา ก็ถูกฝึกข้ามถนนโดยใช้ไม้เท้าขาว โชคดีมีการให้เด็กตาบอดจับคุ่พี่นักศึกษาอีก ให้พี่พาน้องข้ามถนน ว้าว สนุกมาก ๆ ทั้งสนุกทั้งหวดเสียวไปในตัว กลัวรถจะชน เพราะแถวนั้นเป็นหน้าปากซอยสวนธรรมสากล รถวิ่งไปมาสองข้างถนน มีเกาะกลางถนนด้วย จากนั้น ก็นั่งรถไปสวนสาธารณะเพื่อฝึกขึ้นลงรถ ก็สนุกดี ได้เที่ยวไปในตัวด้วย จากนั้นเราก็เดินไปหน้าปากซอยสวนธรรมสากลในบ่ายวันนั้น หลังกลับมาจากสวนสาธารณะแล้ว อาจารย์ตั้งโจทย์ว่า ให้เดินจากปากซอย กลับมาโรงเยนให้ได้ ทางก็ไกลไม่ใช่เล่นนะ แค่เดินไปยังเหนื่อยหอบ แล้วเดินกลับจะเป็นอย่างไรนะ แต่พระเจ้าช่วย เทวดาเห็นใจจริง ๆ ฝนพร่างพรมลงมาห่าใหญ่ ทำให้พวกเราติดอยู่หน้าปากซอย ไม่ต้องเดินกลับ แค่นั่งรถอาจารย์กลับ เย่ พระพิรุณเห็นใจพวกเราแล้ว วันต่อมาก็ไปเดินห้างสรรพสินค้าไดอาน่า เพื่อซื้อของติดไม้ติดมือกลับบ้านค่ะ เมื่อถึงวันที่พวกเราตาบอดตาดีจะต้องจากกัน ก็มีการกล่าวความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ หลังการอบรมวว่าเป็นอย่างไร โดยเฉพาะพี่นักศึกษา แล้วก็มอบปริญญาบัตรด้วย แหม พูดซะหรู เกียรติบัตรค่ะ อ้อ มีการถ่ายรูปหมู่ รูปหมูก็มีนะ แต่ไม่รู้ว่ารูปไหน ฮิ ๆ จากนั้น อาจารย์จากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากล ก็กล่าวขอบคุณทุก ๆ ท่านที่สละเวลามาร่วมการอบรมครั้งนี้ แล้วทางโรงเรียนก็มอบเงินค่าเดินทางกลับจำนวน 100 บาทติดไม้ติดมือกลับไปด้วยค่ะ จบบริบูรณ์เด๊เจ้า สวักลี ฮ่าๆ   Create Date : 12 มกราคม 2553     Last Update : 12 มกราคม 2553 15:42:29 น. Counter : 1007 Pageviews.   10 comment Share Tweet

หัวใจใกล้กัน ครอบครัวน้องโรส สวัสดีครับ พ่อๆ เพื่อนๆ พี่ๆ ของน้องโรส ทุกคนครับ ห่างหายกันไปนานเลย สำหรับ การเขียนบล้อคของน้องโรส ไม่ใช่น้องโรสไม่ได้เขียน แต่ผมไม่ค่อยได้เอาเรื่องที่เขาเขียน มา update ให้ได้อ่านกันน่ะครับ อันนี้ ผมบกพร่องเอง ครับ จากนี้ไป ก็จะได้เอาเรื่องที่เขาได้เขียนๆไว้ นำมาลงกันเป็น ครั้งๆไป เหมือนก่อนหน้านี้ สำหรับท่านที่คิดถึงน้องโรส และครอบครัวผม ผมมีข่าวจะแจ้งให้ทราบครับ เมื่อ วันที่ 12 ธันวาคม 2552 ทางทีมงาน ของสถานีโทรทัศน์ TPBS ช่อง ITV เดิมนั่นแหละครับ โดยรายการ หัวใจใกล้กัน ได้มาถ่ายทำ เรื่องราวของครอบครัวผม ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับ การเลี้ยงดูเด็กพิการ และการดูแลผู้ป่วยที่เป็นโรค ครรภ์เป็นพิษ ซึ่งก็คือที่แม่น้องโรสเป็น นั่นแหละครับ วันนั้นถ่ายทำกันทั้งวัน แล้วทางรายการบอกว่า จะมีการออกอากาศ ในวันที่ 11 มกราคม 2553 ซึ่งก็คือ ในวันจันทร์ ที่จะถึงนี้ โดยสรุป ก็คือ จะมีการออกอากาศ รายการ หัวใจใกล้กัน ครอบครัว ถาวรรัตน์ ทางช่อง tpbs ในวันจันทร์ ที่ 11 มกราคม 2553 เวลา 17.45 – 18.00 น ครับ ท่านที่คิดถึงน้องโรส และครอบครัว ผม ก็คงจะได้เห็น ภาพเคลื่อนใหว กันครับ นอกจากที่จะเป็นภาพครอบครัว และกิจกรรมต่างๆ ที่เราได้ทำกันแล้ว คงได้เห็นครับ ว่าน้องโรส รู้สึก นึกคิดอย่างไร ในความเป็นคนตาพิการของเขา และมุมมอง ต่อเพื่อน น้อง พ่อ แม่ ญาติ คนใกล้ชิด รวมทั้ง โรงเรียน และ สิ่งแวดล้อมใกล้ตัว พบกันนะครับ วันจันทร์นี้   Create Date : 07 มกราคม 2553     Last Update : 7 มกราคม 2553 20:59:31 น. Counter : 1157 Pageviews.   15 comment Share Tweet

• Rose's view
• guest book
• กองทุน คุณอาระริ่น อุทกพันธุ์
• บทความ ในหนังสือ ชีวจิต
• บทความในหนังสือ ชีวิตจริง
• ประวัติ ของนุ่นนิจ ถาวรรัตน์
• เรื่องคนตาบอด จาก หนังสือ a day
• เรื่องราว คนตาบอดจากสื่อต่างๆ
• นิยาย เรื่องสั้น โดย โรส
• ครอบครัว ถววรรัตน์
• บทความ ในวารสาร ตรี - จักร

• ผมขาว
• RBZ
• yyswim
• ลุงแอ๊ด
• fifty-four
• พลทหารไรอัน
• addsiripun
• นายกุหลาบ
• แป๋วภูเก็ต
• Insignia_Museum
• ร่มไม้เย็น
• โสดในซอย
• discipula
• เจ๋อ๊ะ
• เมฆชรา
• wbj
• BabyGreace
• Webmaster - BlogGang

• นักเรียนไทยตาบอด ในอังกฤษ
• รูปครอบครัวน้องโรส
• รูปน้องโรสไปแข่งเบรลล์
• บ้านน้องโรสที่เชียรใหญ่
• บล้อค แม่ของน้องโรส คุณ ผมขาว
• บทความชีวจิต บันทึกหัวใจแกร่ง
• โรงเรียน หาดใหญ่วิทยาลัย
• บล้อคของ พ่อน้องโรส, ทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์
• รายการครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวถาวรรัตน์ ทีวีไทย
• happy daddy's day ทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์
• BlogGang.com