ฮัลโหล ขอพูดกับชาวบล็อกที่น่ารักทุก ๆ ท่านหน่อยค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่ไหมคะ หลังจากที่ห่างหายกันไปนานแสนนาน วันนี้ หนูจะมาเล่าเรื่องสนุก ๆ ที่ได้พบประสบมาอีกตามเคยค่ะ เชิญรับฟังได้เด๊เจ้าเมื่อวันอังคาร ที่ 27 ตุลาคมที่ผ่านมา คุณพ่อได้ไปประชุมที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย เพื่อรับผลสอบของหนูด้วย ปรากฏว่า หนูได้เกรดเฉลี่ยในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เทอม 1 ได้เกรด 2.53 ดีใจมาก ๆ ๆ ๆ เลยแสดงว่า ม. 5 แผนไทย-สังคม ดีกว่าตอนม. 4 แผนฝรั่งเศส เยอะ ก็อย่างที่บอก หนูย้ายมาแผนนี้เพราะหนูเครียด เรียนไม่ไหว ภาษาฝรั่งเศสมันท่องแวบโน่น แวบนี่ ชาวบล็อกท่านไหนที่เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาแล้วก็คงจะเข้าใจดีนะ แต่หนูนี่สมองไม่เดิน ก็เลยย้ายแผน อีกอย่าง หนูต้องยกคะแนนส่วนหนึ่งให้คุณพ่อผู้เสียสละด้วย เพราะท่านช่วยเหลือหนูในด้านการเรียนมาก ถ้าไม่มีพ่อ ก็เหมือนถ่อหักตอนนี้ หนูได้กลับมาอยู่ที่บ้าน ไปเช้าเย็นกลับ ไม่ต้องอยู่ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่ ไม่ใช่จะบอกว่าโรงเรียนนั้นไม่ดี แต่อยู่ที่บ้านมันได้เดินเรียน ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีอิสรเสรี เหมือนบินได้เลยจบแล้ว เรื่องเกรดเรื่องต่อมา คือ เมื่อวันที่ 15-22 ตุลาคมที่ผ่านมา หนูได้ไปอบรมทักษะการใช้ชีวิตของผู้พิการทางสายตา พร้อมกับนักเรียนพิการทางสายตาจากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่ อกนอกสถานที่ก็คือ ไปเที่ยวแหลมสมิหลา ว้าว คิดถึงบ้าน เคยแอบคิดลึก ๆ เหมือนกันนะคะว่า เอ แอบหนีกลับบ้านดีไหมหนอ แต่ก็ห้ามใจไว้ทัน เพราะที่นั่นมันอยู่ใกล้บ้านมากจากแหลมสมิหลาก็ไปขึ้นเขาตังกวน ขึ้นบันได 200 กว่าขั้น ไปจนถึงยอดเขา โอ๊ย หนูงี้เข่าแทบทรุด แต่ก็ไม่เป็นไร ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่มีลิงมาสวัสดีทักทายจนย่อยยับเนี่ยขาลงโชคดีหน่อย ลงลิฟต์ อัดกันหน่อยแต่ก็ดีกว่าลงบันไดละนะถัดจากเขาตังกวนก็ไปกรมหลวงชุมพร ไปดูปืนใหญ่ พญานาคพ่นน้ำ ว้าว สนุกมาก ๆ เลย อ้อ ลืมเล่าแหลมสมิหลา ไปจับสัมผัสนางเงือก ถ่ายรูปกับนางเงือกด้วย เสียดายที่ตอนนั่งเรือข้ามฟากนี่พวกเราลงจากรถไม่ได้ เพราะเรือนี้เป็นเรือขนาดใหญ่บรรทุกรถยนต์ รถจักรยานยนตร์ เด็ก ๆ ก็อยากลงไปสำรวจ แต่ทีแรกครูกะจะให้พวกเราลงไปสัมผัสบรรยากาศภายในเรือ แต่ก็ไม่ได้เพราะมีรถจอดอยู่มากมาย อาจเดินชนรถได้ หนูคิดอยู่ในใจว่าตัวเรานี่ยังโชคดี เพราะพอมองเห็นอยู่บ้าง แต่น้อง ๆ ที่มองไม่เห็นเลยนี่สิ ยากแล้วตอนเย็นวันนั้น พวกเราก็ไปเดินห้างสรรถสินค้า Big C ค่ะ ตากแอร์เย็นเฉียบ เดินจับคู่พี่นักศึกษาหรือครูอาจารย์เพื่อฝึกขึ้นบันไดเลื่อน หรือเดินพักผ่อนหย่อนใจหลังจากทรหดกันมาทั้งวันวันต่อมา ก็ถูกฝึกข้ามถนนโดยใช้ไม้เท้าขาว โชคดีมีการให้เด็กตาบอดจับคุ่พี่นักศึกษาอีก ให้พี่พาน้องข้ามถนน ว้าว สนุกมาก ๆ ทั้งสนุกทั้งหวดเสียวไปในตัว กลัวรถจะชนเพราะแถวนั้นเป็นหน้าปากซอยสวนธรรมสากล รถวิ่งไปมาสองข้างถนน มีเกาะกลางถนนด้วย จากนั้น ก็นั่งรถไปสวนสาธารณะเพื่อฝึกขึ้นลงรถ ก็สนุกดี ได้เที่ยวไปในตัวด้วยจากนั้นเราก็เดินไปหน้าปากซอยสวนธรรมสากลในบ่ายวันนั้น หลังกลับมาจากสวนสาธารณะแล้ว อาจารย์ตั้งโจทย์ว่า ให้เดินจากปากซอยกลับมาโรงเยนให้ได้ ทางก็ไกลไม่ใช่เล่นนะ แค่เดินไปยังเหนื่อยหอบ แล้วเดินกลับจะเป็นอย่างไรนะ แต่พระเจ้าช่วย เทวดาเห็นใจจริง ๆ ฝนพร่างพรมลงมาห่าใหญ่ ทำให้พวกเราติดอยู่หน้าปากซอยไม่ต้องเดินกลับ แค่นั่งรถอาจารย์กลับ เย่ พระพิรุณเห็นใจพวกเราแล้ววันต่อมาก็ไปเดินห้างสรรพสินค้าไดอาน่า เพื่อซื้อของติดไม้ติดมือกลับบ้านค่ะเมื่อถึงวันที่พวกเราตาบอดตาดีจะต้องจากกัน ก็มีการกล่าวความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ หลังการอบรมวว่าเป็นอย่างไร โดยเฉพาะพี่นักศึกษา แล้วก็มอบปริญญาบัตรด้วย แหม พูดซะหรู เกียรติบัตรค่ะอ้อ มีการถ่ายรูปหมู่ รูปหมูก็มีนะ แต่ไม่รู้ว่ารูปไหน ฮิ ๆ จากนั้น อาจารย์จากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลก็กล่าวขอบคุณทุก ๆ ท่านที่สละเวลามาร่วมการอบรมครั้งนี้ แล้วทางโรงเรียนก็มอบเงินค่าเดินทางกลับจำนวน 100 บาทติดไม้ติดมือกลับไปด้วยค่ะ จบบริบูรณ์เด๊เจ้า สวักลี ฮ่าๆ
ภาคภาษาอังกฤษ English Version
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
วันอังคารแว้วว อีกแป๊ปเดียวก็จะได้หยุดแล้วเนอะ ^^