โลกใบนี้ เป็นโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล ซึ่งมีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี แต่ถ้าหากเรามองในแง่ดี ก็จะดี

ตั้งแต่หนูจำความได้ หนูก็อยู่ในครอบครัวถาวรรัตน์ อันเป็นความโชคดีอย่างเหลือล้นที่ได้เกิดมาเป็นสมาชิกของครอบครัวนี้ เพราะ เมื่อพ่อและแม่เห็นว่าหนูตาพิการหรือทุพพลภาพ ก็ไม่คิดที่จะทอดทิ้งหรือเก็บตัวให้หนูอยู่แต่ในบ้าน แต่กลับเลี้ยงดูหนูอย่างน่าประทับใจยิ่ง จนทำให้หนูเติบโตขึ้นมาจนถึงปัจจุบัน

ถึงแม้ตาของหนูจะพิการ ไม่สามารถมองเห็นอยู่ 1 ข้าง แต่อีก 1 ข้างก็ยังพอมองเห็นเลือนราง พอให้เข้าใจความหมายของคำว่า “โลก” และได้เรียนรู้สิ่งที่เรียกว่า “ปัญหา”

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ จริงไหมคะ หนูก็เคยคิดน้อยใจที่ตาพิการ ต้องเป็นภาระของพ่อแม่ เพื่อน น้องสาว แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ในนาทีนั้นเองว่า ไม่ควรคิดแบบนั้น ความคิดเชิงลบควรจะแล่นออกไป แล้วความคิดเชิงบวกควรจะวิ่งเข้ามาแทน ความคิดเชิงบวก คือ เราควรแสดงศักยะภาพ ความสามารถที่มีอยู่ออกมา แต่มิใช่เป็นการอวดตัว แต่เราจะต้องทำให้ใคร ๆ รู้ว่า เราทำได้เฉกเช่นคนปรกติ

พ่อและแม่ของหนูให้ความรักความอบอุ่นแก่หนูอย่างน่าประทับใจ และหนูก็รักพ่อและแม่มากด้วย รักทุก ๆ คนในครอบครัว เพราะทุกคนทำให้หนูมีความสุข น้องสาวเป็นเด็กใส ๆ น่ารัก พยาบาลพี่สาวอย่างหนูได้ดีในคราวที่หนูกำลังผ่าตัดไส้ติ่งและถุงน้ำในรังไข่เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา หากหนูทำร้ายน้องแรง ๆ แล้วจิตใจของหนูสงบลง หนูก็จะมานั่งทบทวนถึงสิ่งที่หนูได้ทำลงไป และอยากจะกลับไปขอโทษน้อง ด้วยความสำนึกผิดอย่างแท้จริง แต่น้องดั๊นลืมซะงั้น

พ่อและแม่ได้พาหนูและน้องออกไปท่องเที่ยวตามที่ต่าง ๆ ที่สวย ๆ หนูชอบชมวิวทิวทัศน์ระหว่างที่พ่อขับรถ หนูเป็นคนประทับใจอะไรง่าย ๆ ชอบนั่งเรือ ชอบทะเล รักเด็ก ๆ ชอบทำให้เด็ก ๆ ครื้นเครงสนุกสนาน

นิสัยอีกประการหนึ่งของหนูที่ยังไม่เคยบอกใคร คือ เป็นคนขี้สงสาร เห็นใครที่รู้สึกว่า เขาลำบากเหมือนหนูแล้วอดที่จะอยากยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือมิได้ ตัวอย่างเช่น ดูในสกูฟชีวิตที่นำเสนอทางโทรทัศน์ ังเพลงเรียงความเรื่องแม่จากการขับร้องของเด็กกำพร้าในสถานสงเคราะห์ที่กรุงเทพ และคิดอยากจะช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้นเหลือเกิน เพราะ ถึงแม้เราจะตาพิการ แต่จิตใจของเราก็ไม่พิการไปด้วย

ด้วยเหตุนี้ หนูจึงเกิดแรงบันดาลใจเขียนนิทานเรื่องหนึ่ง ซึ่งเป็นแนวจริงผสมจินตนาการ คือ เรื่อง “ชีวิตของจีโน่” ซึ่งทุก ๆ ท่านก็จะได้อ่านเองในภายหน้านะคะ

สิ่งที่ประทับใจอีกอย่าง คือ แม่เป็นที่ปรึกษา พ่อด้วย เวลาหนูมีเรื่องทุกข์ใจ ไม่สบายใจ ก็สามารถระบายได้หมด แม้กระทั่งในเรื่องีเพศสัมพันธ์หรือ มีอะไรไม่ชอบมาพากล พ่อและแม่ก็พร้อม
ฟังได้เสมอ แล้วแม่ก็จะสอนหนูว่า หนูควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร แต่แม่ก็ชมว่าหนูเป็นคนคิดเป็น มีความคิดเชิงบวก ซึ่งก็เป็นกำลังใจแก่หนูอยู่ไม่น้อย

อีกอย่างหนึ่ง คือ สาเหตุที่หนูกล้าแสดงออก เช่น ร้องเพลงตามโรงแรม ร้านอาหาร กล้าพูดในที่ชุมชน ก็เกิดจากแม่อีกนั่นแหละค่ะที่ส่งเสริมให้หนูทำในสิ่งที่หนูชอบ ถนัด ไม่เคยปิดหรือสร้างกรอบให้หนูเลย หนูก็ขอขอบพระคุณและสัญญาว่า จะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวังค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอฝากบทความนี้ให้ทุก ๆ ท่านลองอ่านดูนะคะ แล้วก็จะได้รู้การมองโลกของเด็กที่มีความพิการทางสายตาอายุ 16 ปีอย่างหนูว่าเป็นอย่างไรค่ะ จบข่าว
( โรส เจ้าเดิม รายงาน )

Create Date : 15 กันยายน 2550
Last Update : 15 กันยายน 2550 13:15:06 น.		15 comments
Counter : 1779 Pageviews.
Share Tweet