ฮัลโหล แฟนคลับชาวโรสบลายน์เกอลล์ที่น่ารักทุก ๆ ท่านอยู่ไหมคะ

วันนี้หนูโทรศัพท์ เอ๊ย ไม่ใช่ โทรบล็อกมาเมาท์หลายต่อหลายเรื่องเลยค่ะ
ไม่ทราบว่าจะฟังกันไหวไหม

ก่อนอื่นหนูขอเล่าว่า เมื่อเช้านี้ คือ วันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน นี้
หนู พ่อ และน้องรินได้พากันปั่นจักรยานจากบ้าน
ไปรับลมยามเช้ากันที่ สวนสองทะเล ค่ะ
เราได้ถ่ายรูปกันตั้งหลายสิบรูป
ถ่ายตรงหัวพญานาคที่หนูเคยไปลอยกระทงเมื่อปีที่แล้ว
โหย!! ถ่ายตอนหนูไต่ก้อนหินลงไปเอาเท้าแช่น้ำด้วยค่ะ
เอาไว้ดูในภาพแล้วกันนะคะ



ถ่ายที่หน้าป้าย สวน 2 ทะเล คือ ทะเลหลวง และ ทะเลสาบสงขลา



หัวพญานาค ส่วน ท้อง และ หาง อยู่อีกที่หนึ่ง แต่ละจุดห่างกัน ประมาณ 1 กิโลเมตร
ดูรูปใหญ่รูปนี้ กดที่นี่ ค่ะ





จักรยานที่เราพากันขี่ไป



น้องโรส เล่นน้ำ อยู่ริมทะเล



น้องริน ช่วยพี่โรส



เรือประมง กลับจากหาปลา สวนกับเรือเดินสมุทร ปากทางเข้า ทะเลสาบ


ตอนนี้หนูใกล้จะสอบกลางภาคแล้ว เรียนหนัก การบ้านมาก
แต่ก็ทยอยทำไปเรื่อย ๆ แม่บอกว่า
“การทำการบ้านก็เหมือนการกวาดถนน
ถ้าเราทิ้งให้ขยะมันรกเรื้อไม่ยอมทยอยกวาดไป มันก็จะเต็ม”

หนูกลับมาจากโรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย
ในเย็นวันพฤหัสบดี ที่ 26 มิถุนายนที่ผ่านมา
กลับมากับแม่และน้า ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ
เกิดเรื่องยุ่ง ๆ ที่น่าขันขึ้น คือ
หนูโทรศัพท์ไปบอกแม่ขณะที่หนูนั่งรอแม่อยู่ที่ป้อมยาม
ใกล้ ๆ กับห้องปกครองว่า

“แม่ ลูกนั่งรออยู่ที่ป้อมยามในโรงเรียนนะ
ถ้าแม่เข้ามาในโรงเรียนแม่ก็จะเห็นลูกนั่งอยู่”

รับปากกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ หนูก็ปิดโทรศัพท์มือถือเรียบร้อยแล้ว
ก็นั่งรอแม่ รออยู่นาน ห้าโมงตรง แม่ก็ยังไม่มา
หนูเลยตัดสินใจเปิดโทรศัพท์ แล้วโทรศัพท์ไปหาแม่เพื่อถาม
ปรากฏว่า แม่เข้ามาในโรงเรียนแล้ว
แล้วก็ตรงแน่วไปเดินลัดสนามหาหนูอยู่ตั้งสิบห้านาที
หาทั่วบริเวณโรงเรียน

โหย แล้วแม่ก็บอกว่า ทีหลังอย่าปิดมือถือ ในช่วงเวลานัดหมายแบบนี้
เพราะแม่ยังไม่รู้จักพื้นที่ดี นี่แม่เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งที่สอง
อ้อ หนูเลยคิดว่า นี่คือประสบการณ์

แล้วเราก็พากันเดินกางร่มลุยฝนมายยัง รถของน้าที่จอดคอยอยู่
หนูและแม่ก้าวขึ้นรถ แต่พอน้าจะออกรถ หนูก็สังเกตว่า
ถุงกระดาษที่หนูถือมาด้วยเกิดขาดเป็นรูใหญ่
หนูใส่ถุงยาแก้โรคประจำตัว ถุงรองเท้าแตะไว้ในนั้นด้วย
มันก็อาจจะหล่นระหว่างทางที่เดิน แม่เลยลงไปหา
พอน้าก้มลงมองหาอะไรที่พื้นรถตรงที่หนูนั่ง
มีถุงสองถุงตั้งอยู่ น้าถามว่า

“ถุงนี่ไหมคะน้องโรส ลองดูซิคะ”
หนูเลยรับมาล้วงคลำดู ปรากฏว่าใช่ค่ะ
น้าเลยโทรศัพท์ตามแม่ แต่ แม่เอามือถือทิ้งไว้ในรถ

สักครู่ต่อมา แม่ก็กลับมาขึ้นรถ เล่าว่าไปถามยามดูแล้วก็ไม่มี
น้าเลยบอกว่าอยู่ในรถ
เฮ้อ เราทั้งสามต่างหัวเราะขำกันเป็นการใหญ่
หนูเลยขอโทษแม่ที่ทำให้เกิดเรื่องยุ่งเหล่านี้ขึ้นค่ะ

น้องโรส

ป.ล.

เพื่อน (ตาพิการ) ของน้องโรส ที่โรงเรียน ได้ทราบว่า น้องโรส เขียนบล้อค
เขาก็เลยเขียน เล่าเรื่องที่เขาอยากเล่า ฝากมาให้น้องโรสด้วย
ตอนนี้น้องโรส พิมพ์หมดแล้ว แต่ถ้าลงตอนนี้ จะยาวไป
ผมเลยจะเอาไปลง วันหลังครับ
มี ด้วยกัน 2 คน ชื่อ น้องตาล และน้อง ซะ (เป็นมุสลิม) ผมจะลงวันหลังนะครับ

ทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์


เรื่องจริง ของ คณิตย์ ผามณี มหาบัณฑิต ตาบอด

Create Date : 30 มิถุนายน 2551
Last Update : 7 กรกฎาคม 2551 8:53:01 น.		10 comments
Counter : 3181 Pageviews.
Share Tweet