เลี้ยงลูกตาบอดอย่างไรให้เด็กเกิดความมั่นใจในตัวเอง
และมีสมรรถภาพ

คุณพ่อทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์ หนึ่งในหัวหน้าครอบครัวที่มีลูกตาบอด
ได้เลี้ยงดูฉันซึ่งเป็นเพียงเด็กหญิงตาพิการตัวน้อย ๆ คนหนึ่ง
อย่างปล่อย ๆ
ซึ่งฉันชอบวิธีการเลี้ยงดูของคุณพ่อท่านนี้มาก

กล่าวคือ ท่านไม่เก็บตัวลูกไว้ในบ้านด้วยเห็นว่าเป็นเด็กพิการ
ไม่ควรพาออกนอกบ้านเพราะกลัวผู้อื่นจะเยาะเย้ยถากถาง
แต่ตรงกันข้าม พ่อกลับพาดิฉันออกมาสู่โลกกว้าง
ที่เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายรูปแบบ หลากหลายแง่มุม
และหลากหลายทัศนคติ

สิ่งแรก คุณพ่อพาฉันออกเรียนร่วมกับเด็กปกติมาตั้งแต่แปดขวบ
มาจนถึงสิบแปดขวบ ทำให้ดิฉันได้เผชิญกับโลกที่สดใส
แต่บางแห่งก็ปะปนไปด้วยความทุกข์ ความชั่วร้าย
แม้กระนั้นคุณพ่อท่านนี้ก็ไม่วายพาดิฉันให้เดินไปตามเส้นทางนั้น
อย่างไม่หวั่นไหว

แม้กระทั่งดิฉันสงสัยอะไร ท่านก็จะให้คำอธิบายอย่างกระจ่างแจ้ง
หรือถ้าอยากสัมผัสอะไร ก็จะให้สัมผัสตามที่อยาก
แม้กระทั่งศพของญาติ ๆ พ่อก็ยังพาไปคลำ ๆ
ดูว่าลักษณะของศพนั้นเป็นอย่างไร

ยามเย็น พ่อจะพาดิฉันปั่นจักรยานไปริมทะเลกับน้องสาว
เพื่อไปพูดคุยกับมิสเตอร์เคน เมอร์สกี้ ฝรั่งชาวอเมริกันผู้หนึ่ง
ฉันจึงมีโอกาสได้รู้จักกับชาวต่างประเทศอีกท่านหนึ่ง
วิธีปั่นจักรยานออกนอกพื้นที่ก็ไม่ยากเลย
เพียงแค่คุณพ่อปั่นไป มืออีกข้างก็จับแฮนด์รถของดิฉัน เท่านี้เอง
เราสองคนก็ปั่นไปได้สบายบรื๋อ

ส่วนน้องสาวก็ปั่นเคียงข้าง หรือนำทางไป
ยามฉันเห็นวิวทิวทัศน์ผ่านตาไป ก็รู้สึกว่า มันสวยงามจริง ๆ
และแอบคิดอยู่ลึก ๆ ด้วย ( อย่าบอกใครนะ ) ว่า
น้องสาวช่างดูเท่ห์ อะไรอย่างนี้ อิจฉาอยู่เหมือนกันที่เธอสามารถปั่นได้
อย่างมีอิสระเสรี ไม่ต้องกลัวอะไร
แต่ฉันนี่สิ ต้องคอยระวังกลัวจะไปชนอะไรเข้า
เพราะประสบการณ์ตรงก็โดนมาแล้ว เครียดแทบตาย

คุณแม่ดวงตา ถาวรรัตน์ ก็เป็นอีกท่านหนึ่ง
ที่ทำให้ฉันมีความมั่นใจในตัวเอง
ทุกเย็น ท่านจะพาดิฉันเดินออกกำลังกายแถว ๆ ริมทะเล
หรือริมสระบัวใกล้ ๆ บ้าน อันเป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง
ตลอดทางเมื่อผ่านร้านอาหารที่มีไฟสวย ๆ แปลก ๆ ร้านหนึ่ง
คือ ร้านสมิหลาซีสปอร์ด แม่ก็อธิบายว่าร้านนี้ชื่ออะไร
ลักษณะเป็นอย่างไร แม่จะอธิบายไปเรื่อย ๆ เป็นระยะ ๆ
แล้วท่านก็สอนฉันรีดผ้า หุงข้าว
( หุงข้าวนี่น้องสาวสุดที่รักและสุดที่กัดเป็นคนสอน )
เธอก็สอนได้ดี๊ดี ใจเย็น ไม่เร่งรีบ

การเลี้ยงลูกตาบอดให้เกิดความมั่นใจในตัวเองนั้นไม่ยาก
หากพ่อแม่หรือญาติพี่น้องไม่ปิดกั้นให้ลูกทำในสิ่งที่เขาอยากทำ
และตอบคำถามที่เขาสงสัย
ให้สัมผัสในสิ่งที่เขาอยากสัมผัส แต่ควรชี้แจงเขาอย่างมีเหตุผล
ว่า อะไรควรไม่ควร และพาเขาออกไปนอกสถานที่
ไปคลำสิ่งโน้นสิ่งนี้ ไม่กักขังไว้ในบ้าน
เพียงเท่านี้ ลูกหลานที่มีความพิการทางสายตา
ก็จะไม่เป็นปัญหาต่อสังคม

ขอบคุณค่ะ

Create Date : 23 มีนาคม 2552
Last Update : 23 มีนาคม 2552 13:25:38 น.		28 comments
Counter : 2271 Pageviews.
Share Tweet