|
Stay gold ทอง..อยู่ทีไหนก็เป็นทอง
..Stay Gold - สุดแต่ใจจะไขว่คว้า..
ถูกตั้งชื่อเป็นภาษาไทยว่า "สุดแต่ใจจะใฝ่หา" แต่ชอบคำ "สุดแต่ใจจะไขว่คว้า" มากกว่าค่ะ ฟังเพราะกว่ากันเยอะเลย ..
นึกถึงละครไทยของเราที่ชื่อนี้นะคะ เวอร์ชั่นต๊ะ บอยสเก๊าท์ ดูแล้วก็ชอบ ส่วนเวอร์ชั่น น้องอเล็กซ์ ยิ่งชอบ เพราะน้องแต้ว น่ารักจัง
Stay gold เป็นเรื่องราวของเพื่อน 6 คน ที่สนิทสนมกลมเกลียวกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม จนโตเป็นหนุ่มสาววัยทำงาน ต่างคนต่างมีความฝัน และพยายามจะก้าวไปคว้าฝันของตัวเอง
แต่ในชีวิตของคนเราจริงๆ ความฝันกับความเป็นจริงนั้นแตกต่าง แม้ไม่เคยคิดจะยอมแพ้แก่โชคชะตา แต่หากมันถึงที่สุดแล้ว บางครั้งคนเราก็ต้องยอมทิ้งความฝันเพื่อจะยอมรับความเป็นจริงของชีวิตและมีความสุขกับมันให้ได้ อาจจะฟังดูเจ็บปวด แต่หากได้พยายามจนสุดใจ ได้ลงมือทำจนสุดกำลัง ทุ่มเทลงไปอย่างเต็มที่แล้วทั้งแรงกายแรงใจ หากแม้ยังไขว่คว้าไม่ได้มา ...ก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจ
และพวกเขาเหล่านี้คือเพื่อนรัก ที่จะรักและช่วยเหลือกันอย่างน่าประทับใจ
เท็ตสึโอะ (แสดงโดย ฮากิวาระ มาซาโตะ) พ่อแม่ตายเพราะอุบัติเหตุ น้องสาวช็อคจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเพราะเด็กหนุ่มคนนึงต้องวุ่นวายอยู่กับการจัดการงานศพ และยังต้องรับภาระดูแลอู่ซ่อมรถ ทำให้ละเลยต่อสภาพจิตใจของน้องสาวไปชั่วขณะ หลงลืมคำสัญญาที่เคยพูดไว้ การที่น้องสาวต้องกลายเป็นโรคกลัวการเข้าสังคม และไม่เคยปริปากพูดอีกเลยนับแต่นั้น เท็ตสึโอะจึงโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง
นอกจากจะต้องรับช่วงต่ออู่ซ่อมรถของพ่อแล้ว ยังต้องดูแลน้องสาวที่ทั้งหวาดกลัวการอยู่คนเดียว และหวาดกลัวการเข้าใกล้คนอื่น เวลาที่เท็ตสึโอะทำงานซ่อมรถ ณ มุมหนึ่งใกล้ๆ กัน จะมีน้องสาวนั่งถือตุ๊กตาเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น น้องสาวที่ไม่สามารถไปโรงเรียนได้ และต้องมีพี่ชายคอยอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา สำหรับเท็ตสึโอะเรื่องการเรียนต่อในมหาวิทยาลัย จึงเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และ ลืมมันไปได้เลย!
ทาเคชิ (แสดงโดย ทาคุยะ คิมูระ) และ มาโมรุ เพราะคบคิดกันทำอะไรบางอย่าง จนเกิดเหตุให้ทั้งสองคนถูกพวกนักเลงรุมทำร้ายในคืนที่เพื่อนๆ นัดมาฉลองคริสต์มาสกัน มาโมรุบาดเจ็บสาหัสและกลายเป็นเจ้าชายนิทรา ส่วนทาเคชิก็หายหน้าไปไม่มาให้เพื่อนๆ พบเห็นอีกเลยนับแต่นั้น เพราะมาโมรุมีกันอยู่แค่สองคนกับพี่สาว การต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลแบบไม่มีกำหนด จึงกลายเป็นภาระหนักอึ้งที่ผู้หญิงคนนึงต้องแบกรับไว้ แต่ทาเคชิก็ไม่ได้ทอดทิ้งไปไหน แม้จะไม่กล้าสู้หน้าใคร แต่ก็ยังแอบมาเยี่ยมมาโมรุที่โรงพยาบาลตอนดึกๆ ลำพังคนเดียวเสมอ และทุกครั้งก็จะจากไปพร้อมกับเงินที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียง นอกจากพี่สาวของมาโมรุแล้ว ในกลุ่มเพื่อนไม่มีใครรู้ความจริงเรื่องนี้
คาโอรุ (แสดงโดย สุซุกิ อันจู ) สาวสวยจิตใจดี ที่เพื่อนชายทุกคนแอบชอบ แต่เป็นที่รู้กันว่าคนที่คาโอรุมีใจให้เกินกว่าความเป็นเพื่อนคือทาเคชิ เมื่อทาเคชิหายไปประกอบกับคาโอรุก็ใฝ่ฝันจะมีชีวิตที่ดี มีบ้านหลังใหญ่ มีฐานะทางการเงินที่มั่นคงให้อยู่อย่างสุขสบาย คาโอรุจึงไม่ลังเลที่จะรอคอย แต่เลือกที่จะมองหาผู้ชายดีๆ และตัดสินใจที่จะแต่งงาน
เรียวโกะ
: (แสดงโดย ฟุคัตสึ เอริ หรือ ฟูกะจัง นางเอกเรื่อง Change เรื่องนี้หน้าตาบ๊องแบ๊วน่ารักมากเลย ) ครอบครัวของเรียวโกะมีฐานะร่ำรวย จึงมีเส้นสายฝากฝังลูกสาวให้ได้ทำงานในบริษัทสินเชื่อที่ใหญ่โตมีชื่อเสียง แต่สาวร่าเริงสดใสอย่างเรียวโกะกลับใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักแสดง และไม่ย่อท้อที่จะวิ่งไล่ตามความฝันของตัวเอง
เคย์สุเกะ (แสดงโดยทาเคดะ ชินจิ) ผู้ชายที่ฝันจะเป็นหมอให้ได้เหมือนพ่อ แต่สอบแล้วตก สอบแล้วก็ตก ติดต่อกันมา 4 ปีซ้อน ก็ยังไม่ยอมละความพยายาม และสถานที่ๆ เคย์สุเกะชอบแวะเวียนไปอย่างที่สุด ก็คือ อู่ซ่อมรถของเท็ตสึโอะ ด้วยเหตุผลเดียวกับที่เรียวโกะก็ชอบใช้คือ มันเป็นทางผ่าน
สาเหตุหนึ่งที่ยิ่งนานวันก็ยิ่งชอบซีรีย์ญี่ปุ่นอย่างมากมาย ก็เพราะได้ดูละครแล้วย้อนมาดูตัวอยู่หลายต่อหลายครั้ง หลายเรื่องที่ให้กำลังใจฮึดสู้ หลายเรื่องที่ทำให้เห็นมุมมองบางอย่างที่ช่วยปรับให้หูตา-ทัศนคติกว้างขึ้น และอีกหลายเรื่องก็เตือนให้สำนึกได้ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาใช้ชีวิตอย่างสิ้นเปลืองมาอย่างไร อะไรที่ยังขาด อะไรที่ควรเติม และอะไรที่หลงลืมให้ความสำคัญไป และสุดท้ายอะไรที่ควรใส่ใจให้มากกว่านี้ วัตถุประสงค์ของการดูละครก็เพื่อความบันเทิง บางครั้งก็เอาหูไปกระทบคำพูดคนอื่นว่า ละครเรื่องนั้น เรื่องนี้เหรอ ดูกันได้ไง ปัญญาอ่อน! ( อ้าว! กำลังติดอยู่ซะด้วย 555 ) บางทีก็ว่ามันเน่าบ้างล่ะ ไร้สาระบ้างล่ะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่ใช่ไม่เห็นด้วย แต่เป็นคนชอบดูละคร ก็ดูได้สิ ดูแบบไม่ต้องคิดอะไร อันไหนที่มันแสดงออกมาเกินจริตผิดปกติมนุษย์มนา ก็ทำใจซะว่ามันเป็นละคร มันก็มีสาระดีๆ บ้างแหละน่า ถ้ามองในแง่ดี อย่างละครไทยบ้านเรา การที่ตัวอิจฉาโรคจิตผู้มีเส้นเสียงโคตะระแข็งแรงเนื่องจากสามารถกรี๊ดวีนแตกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ได้ตลอดเรื่อง แต่ดันเกิดเส้นสติบอบบางจนเกิดแตกเอาง่ายๆเมื่อพระเอกนางเอกเค้าลงเอยกันในตอนท้ายกลายเป็นบ้าเข้าโรงพยาบาลประสาทไป และดาราที่ถูกถามความคิดเห็นเกี่ยวกับแง่คิดที่ได้จากละครที่ตัวเองแสดง มักจะตอบว่า.. ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ส่วนทางญี่ปุ่นก็จะออกแนว สู้แล้วต้องชนะ สู้เพื่อฝันก็ได้อย่างฝัน แต่ในความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอกนะคะ
อย่างแรกแบบละครไทยก็สนุกดี (เฉพาะบางเรื่อง) อย่างหลังแบบละครญี่ปุ่นก็ให้กำลังใจดี
เมี่อก่อนไม่ค่อยพบเจอละครแนวนี้มากนัก (หมายถึง ละครที่ไม่ได้ดำเนินเรื่องด้วยชีวิตรักหวานโรแมนติก รักเคียดแค้นแบบรักไปเกลียดไป ก่นด่ากันไป หรือรักอันระทมทุกข์ขมขื่นเพราะต่างชนชั้นจนว่าที่พ่อตาแม่สามี ตลอดจนญาติโยมดงผู้ดีพากันอกโรงมากีดกันขัดขวาง หรือให้รันทดกว่านี้ก็มีความตายจากโรคร้ายมาแทรก และมักจะโผล่มาตอนใกล้จบที่กำลังจะแฮปปี้เอนดิ้งแบบว่า ทำเอาเราเสียอารมณ์ ที่ดูมาแต่ต้นจนจะจบอยู่แล้ว มันเสียเวลาทำมาหากินจริงๆ ) ...จนกระทั่งหันมาดูละครของญี่ปุ่นในต้นปีที่ผ่านมานี่แหละค่ะ ที่ทำให้ได้รู้ว่า มีละครมากมายหลายเรื่องที่ดำเนินเรื่องด้วยความรัก แนวอื่น แล้วสามารถก่อให้เกิดความซาบซึ้งตรึงใจได้
สำหรับ Stay gold อาจไม่ได้ถึงขั้นว่าเป็นเรื่องดีเยี่ยม แต่มันก็ต้องยอมรับว่ามันดีจริงๆ เพราะเราจะได้เห็นตัวละคร 6 คน ที่..
ต่างคน ต่างนิสัย ต่างบุคลิก และต่างความใฝ่ฝัน แต่ดูเหมือนว่า ทุกคนจะมีหัวใจเดียวกันนั่นคือ หัวใจของนักสู้ผู้ไม่แพ้...ถ้าจะมีบางคนที่แพ้ ก็ได้ชื่อว่าแพ้อย่างชนะหัวใจคนดู
ต่างคนต่างก็มีเรื่องของตัวเอง มีอุปสรรคปัญหาให้ต้องฝ่าฟัน โดยมี ความรักเป็นแรงผลักดัน นั่นคือ รักในความฝันของตัวเอง รักที่จะห่วงใยดูแลกันและกัน ......แต่อย่าเพิ่งคิดนะคะว่าทุกอย่างมันสะสวยงาม
บนเส้นทางฝันย่อมมีขวากหนามคอยทิ่มเกี่ยว ในหัวใจของนักสู้ย่อมต้องเรียนรู้ที่จะแพ้และยอมรับมันให้ได้
ในความสัมพันธ์ย่อมมีความบาดหมาง ขัดแย้งทะเลาะกัน ความผูกพันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ เพียงรอยยิ้มจากความรักใคร่กลมเกลียว แต่ความผูกพันบ่มเพาะมาจากหยาดน้ำตาของความผิดพลาดและการเรียนรู้ให้อภัย
และการให้อภัยที่ยากที่สุด ยากกว่าการให้อภัยคนอื่น ก็คือการให้อภัยตัวเอง
สิ่งที่จะได้เห็นโดยไม่ต้องมองหา จากละครเรื่องนี้
การอยากทำในสิ่งที่รัก และการรักในสิ่งที่ทำ .. อาจให้ความสุขได้เหมือนกัน แต่หนทางยากง่ายมันต่างกัน เท็ตสึโอะที่ไม่ต้องเริ่มต้นจากศูนย์ เพราะอู่ซ่อมรถแม้จะมีปัญหาสะสมมาไม่น้อย แต่ยังไงมันก็เป็นรูปเป็นร่างเป็นอู่อยู่แล้ว แต่คนเราเวลาได้อะไรมาโดยไม่ทันเริ่มพยายาม มักจะไม่ค่อยเห็นความสำคัญ จนเผลอคิดไปว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบมัน เท็ตสึโอะที่ลืมตาเกิดมาเห็นแต่อู่ซ่อมรถจึงยัง "มีอย่างอื่นที่อยากทำ" แต่อยากจะทำอะไร คำตอบคือ "ยังไม่รู้"
ความรับผิดชอบ ซึ่งจะเห็นได้ ทั้งจากทาเคชิและเท็ตสึโอะ แม้จะมีโรงเรียน เด็กพิเศษ เป็นหนทางเลือก ที่จะส่งน้องสาวไปให้พ้นจากภาระการดูแล แต่เท็ตสึโอะก็ไม่ยอมปล่อยมือจากน้องสาวตัวเองง่ายๆ ทำให้นึกถึงพระเอกเรื่องร้านดอกไม้ไร้กุหลาบกับคำพูดที่ว่า "เป็นคนที่ไม่เคยปล่อยมือใคร"
ส่วนทาเคชิ สิ่งที่เกิดขึ้นกับมาโมรุ .. จะถือว่าไม่ใช่ความผิดของตัวเองก็ได้ จะใช้ชีวิตอย่างปกติซะก็คงไม่แปลก แต่ทาเคชิก็เลือกจะรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับมาโมรุจนสุดแรงกำลัง ทำงานทุกอย่างที่ทำแล้วได้เงินมาด้วยหนทางที่สุจริต ถึงอยากได้เงินเยอะๆ ก็ไม่เสี่ยงทำเรื่องผิดกฎหมาย เพราะถ้ามาโมรุยังต้องรักษา ยังไม่มีชีวิตที่ฟื้นขึ้นมาเป็นปกติ ชีวิตของทาเคชิจะมีอันเป็นไป ไม่ว่าจะติดคุก บาดเจ็บหรือตาย ไม่ได้เด็ดขาด!
ความเพียรพยายาม ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็ยังอยู่ที่นั่นต่อไป พยายามแล้วพยายามอีกก็ยังไม่สำเร็จอย่างเคย์สุเกะ ในชีวิตคนจริงๆ มันก็มีนะคนอย่างนั้น ล้มเหลวแต่ละครั้งมันก็เจ็บ ไม่อายคนอื่นก็อายตัวเอง แต่ก็ยังสู้แล้วสู้อีก ....ในชีวิตจริงของคนจำพวกนั้น ช่างไปเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาสู้กัน และเคย์สุเกะก็เป็นตัวอย่างนึงของชีวิตคนเราว่า หากอะไรมันย่ำแย่จนถึงขีดสุด ... จิตใจฝ่ายอธรรมจะเริ่มเปิดเผยหนทางลัดไปสู่จุดหมายที่สั้นกว่าและง่ายกว่า...ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนแล้ว ว่าจะปล่อยให้มันเข้าครอบงำหรือจะยืนหยัดบนหนทางที่ถูกต้อง(ที่ยังมองไม่เห็นจุดหมาย)ต่อไป ...ดูไปก็คิดเหนื่อยใจแทน แค่สอบเข้าก็ลำบากแล้ว ถ้าสอบติดมันไม่ยิ่งยากลำบากในการเรียนยิ่งกว่าเดิมเหรอ เลยลุ้นให้เคย์สุเกะยอมแพ้ตั้งแต่ต้นเรื่องมาแล้ว แต่หมอนี่ก็ไม่ยักกะยอมแพ้สักที
การให้ความสำคัญกับคุณค่าของชีวิต คาโอรุผู้ตามหาความหมายของความสุขที่แท้จริง ความสุขเกิดจากใจหรือเกิดจากเงินตรา ....คำถามของคาโอรุคือ .... มันผิดด้วยหรือที่คนเราอยากจะมีชีวิตดีๆ และมีความสุข ? มันก็ไม่ผิดหรอก ... แต่บางทีถ้าให้ความสุขตอบแทนไปได้น้อยกว่าความสุขที่ได้รับมา... มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับอีกคน ใช่ไหมล่ะ
ส่วนเรียวโกะ . .. เป็นตัวอย่างของคนที่ .. บางครั้งความฝันที่ใฝ่หามาทั้งชีวิตก็มีโอกาสมารอให้คว้าอยู่แล้วตรงหน้า ... แต่ดันมีสิ่งอื่นที่ไม่ได้คาดคิดเข้ามาในชีวิตอย่างง่ายๆ และถ้าคิดจะกำจัดออกไปก็ไม่ยากนัก เพราะบางครั้งสิ่งที่ควรให้ความสำคัญ มันอาจจะไม่สำคัญก็ได้ ขึ้นอยู่กับแต่ละคนจะให้คุณค่าแก่สิ่งนั้นๆ อย่างไร สุดท้ายเรียวโกะก็ต้องตัดสินใจเลือกเหมือนกัน
ซีรีย์เรื่องนี้ทำให้ประทับใจในความเป็นเพื่อน ที่ดูแล และช่วยเหลือกัน เคย์สุเกะเป็นชายหนุ่มเรียบร้อยที่มักแวะมาที่อู่ซ่อมรถให้คนห่ามๆ อย่างเท็ตสึโอะคอยโดดเตะ ตบหัว และด่าว่าอยู่เสมอ แต่เคย์สุเกะก็ไม่ถือสาและไม่เคยคิดแม้แต่จะสะบัดฝ่ามือตอบ เพราะรู้เพื่อนรักดอกจึงหยอกเล่น..เรียวโกะก็มักจะโผล่มาทักทายพูดคุยกับเท็ตสึโอะที่อู่ ถ้าเพื่อนมีความคิดไม่เห็นด้วยกับเรื่องอะไรก็จะทำหน้าจ๋อยๆไปนิด ส่วนคาโอรุก็เป็นเพื่อนผู้แสนดีกับทุกคน และแต่ละคนก็จะชอบแอบไประบายความทุกข์กับมาโมรุผู้นอนป่วยเป็นผักไม่รู้สึกรู้สาอะไร ส่วนที่ชอบมากเป็นพิเศษคือความเป็นเพื่อนห่ามๆ ระหว่าง เท็ตสึโอะ และ ทาเคชิ ที่เหมือนจะไม่ค่อยลงรอยกันตลอดเวลา แต่เป็นคนที่รู้ใจ และเข้าใจกันและกันมากที่สุด ประมาณว่ามองตาก็เข้าใจ และการปรับความเข้าใจด้วยกำปั้นจะสื่อกันเข้าใจได้ดีกว่าคำพูด
ละครเค้าทำดีนะคะ มีหลายอย่างที่เราคิดถึงมัน โดยที่ตัวละครไม่ได้พูดออกมา อย่างเช่น
ในเนื้อหาละครไม่ได้มีคำพูดใดที่บ่งบอกว่าทำไมทาเคชิ ถึงไม่ยอมกลับมาพบเพื่อนๆ อีกเลย แต่มันทำให้เราเข้าใจได้ มันตอบคำถามที่ทาเคชิไม่เคยตอบเพื่อนๆ ว่า"ทำไม" เราจึงตอบให้อย่างนี้ว่า ..มันเหมือนกับ ถ้ามาโมรุตื่นขึ้นมายิ้มหัวเราะกับเพื่อนๆ ไม่ได้ ทาเคชิก็ไม่สมควรได้รับความสุขเหล่านั้นเช่นกัน พอคิดอย่างนั้นมันช่างเป็นความรับผิดชอบที่กินใจซะจริง หรือตอนที่เคย์สุเกะกำลังเสียใจกับตัวเอง และมาปรึกษากับเท็ตสึโอะซึ่งคนห่ามๆ เวลาไม่เห็นด้วยกับอะไรก็จะพูดจาห่ามๆ ซะตรงเผงออกมา ตอนที่เคย์สุเกะโกรธและบอกว่า คนอย่างนายจะมาเข้าใจอะไร จะมาเข้าใจคนที่สอบตกซ้ำซากมา 4 ปีอย่างฉันได้ยังไง สีหน้าของเท็ตสึโอะที่เหมือนโดนอะไรกระทบใจ มันทำให้หัวแว่บ(แอบเถียง)ขึ้นทันที นั่นคือ .... อย่าว่าแต่สอบเลย เท็ตสึโอะ ..ไม่มีโอกาสแม้แต่จะคิดเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเหมือนที่เพื่อนๆ ได้เรียน .. ถึงจะสอบตกเคย์สุเกะก็มีเป้าหมายรู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร แต่เท็ตสึโอะต้องทำงานหนักอยู่ในอู่ซ่อมรถไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดถึงสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำจริงๆ ด้วยซ้ำ... อินราวกับเป็นเรื่องของตัวเอง ชิงโต้ตอบทางความคิดทั้งที่ตัวละครไม่ได้พูดอะไร 555 สาเหตุแห่งการเสียน้ำตาให้ละครง่าย เป็นเช่นนี้แล
เหนือสิ่งอื่นใด ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เห็นว่า มีคนอื่นอยู่ในบทบาทที่โดดเด่นกว่าทาคุยะ แถมยังชอบบทบาทนั้นมากกว่าบทของทาคุยะด้วย เลยทำให้ตื่นเต้นเล็กน้อยที่มีคนเขย่าบรรลังก์พระเอกในดวงใจได้ โดยไม่ต้องอาศัยความหล่อใดแม้แต่น้อยนิด (เพราะไม่มี) ซึ่งก็คือ "เท็ตสึโอะ" เถ้าแก่น้อยอู่ซ่อมรถที่เป็นศูนย์กลางของเพื่อนๆ ต้องคอยรับมือกับปัญหาของตัวเองและคอยรับฟังปัญหาของคนอื่นๆ บางครั้งก็อดไม่ได้ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยจัดการและก็เจอเพื่อนโกรธเอาทุกที เพราะความโผงผางตรงไปตรงมาของเท็ตสึโอะนั่นเอง แต่ปากไม่ตรงกับใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ทำเป็นลั่นวาจาถึงเรื่องขอทาเคชิว่า "จะไม่มีวันให้อภัย" แต่สุดท้ายก็ตัวเองนั่นแหละที่มุ่งมั่นกว่าใครเพื่อนที่จะพาเคชิกลับมาให้ได้ น่ารักซะจริงๆ
Stay Gold แปลว่า ทำตัวให้มีค่า ... เพราะทองที่มีค่า อยู่ที่ไหนก็มีค่า
คนมีค่าก็เช่นเดียวกัน
| Create Date : 06 ตุลาคม 2552 | | |
| Last Update : 30 พฤศจิกายน 2553 0:42:07 น. |
| Counter : 4157 Pageviews. |
| |
|
| |
|
)
)ถ้าใครได้เป็นฉากการทำคลอดวัว..
เชื่อเถอะว่า ต่อให้พระเอกที่หน้าตาบ้านๆ ที่ไม่ใช่ สุดหล่อ 
โดยไม่ต้องอาศัยความหล่อใดแม้แต่น้อยนิด (เพราะไม่มี) 
) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
