BlogGang.com : : Jannyfer - เรื่องที่ 5 : นารีพิชิตใจของฉัน

เรื่องที่ 5 : นารีพิชิตใจของฉัน

ช่วงหนึ่งหมาจรจัดระแวกบ้านของฉันยังเยอะพอควร แต่ก็อยู่ไม่สิ้นอายุไขไปตามกาลเวลาเพราะ มีมือดีเอาข้าวพร้อมด้วยยาขนานดี ยาชนิดที่ว่า "สัตว์ชนิดใดในโลก ลองได้กินเข้าไป รับรองขึ้นสวรรค์ทุกราย..."

ดังนั้นมันก็ลดลงเรื่อย ๆ บางตัวรอด ก็กลายเป็นหมาเอ๋อไปเลยก็มี...

ช่วงที่หมาเบาบางลง ฉันก็ยังคงดำเนินชีวิตตามปกติเช่นเดียวกับพี่แถวนั้น อีก 2-3 คน คือ แวะทักทาย แบ่งปันอาหารและน้ำบ้าง สลับเวลากันไป...

วันหนึ่งฉันก็ พบกับหมาหน้าใหม่... เพศเมีย สูง ลักษณะเป็นสุนัขผสมทั่วไป สีขาวเยอะหน่อย แซมด้วยสีน้ำตาล แต่ก็ไม่ใจนักหรอกว่ามันจะมีสีอะไรอีก แต่ที่แน่ ๆ เป็นขี้เรื้อนกระจายเป็นหย่อม ๆ สภาพคือกัดและเกา ไปจนทั่วตัว... มายืนเล็มเศษอาหารข้าง ๆ ถังขยะ ที่ผ่านการรื้อมาแล้วจากเจ้าถิ่นตรงนั้น...

ฉันยืนมองอยู่สักพักเพราะจะเกิดอาการ...เอ๋อ...ทุกครั้งที่เจอหมาแปลกหน้า...จนเดินเข้าไปใกล้ ๆ นั่นแหละ ถึงดึงสติได้ว่าควรจะแบ่งข้าวให้หล่อนได้ทานบ้าง...

สำหรับฉันและคนแถวนี้(บางคน) คิดว่า...มาก็ต้อนรับ...ไม่มีปัญหาอะไร... โลกใบเดียวแบ่ง ๆ กันอยู่... ขออย่างเดียวอย่าเกเรกัดคน กัดเด็ก เป็นใช้ได้... เอาตัวรอดให้ได้... ยามเมื่อมีคนรังแก... อย่าสู้ขอแค่นี้... แล้วพวกเธอจะอยู่ได้...(ตอนนั้น ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆ)

พอเจอวันที่ 2 ฉันก็มอบชื่อให้เธอว่า "นารี" เพราะเธอนุ่มนิ่ม น่ารัก แม้จะดูแปลก ๆ เพราะท่าทางเธอดูกลัว ตลอดเวลา อาจเป็นเพราะเจ้าถิ่นด้วยก็เป็นได้ เพราะสโลแกนประจำกลุ่มเจ้าถิ่นตรงนี้ก็คือ "รุมทุกกรณีไม่มีเว้น..."

ที่หลับที่นอนของนารี ก็หลายที่เอาการ เหมือนจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เผื่อกลุ่มเจ้าถิ่นจะงง จะใต้รถคันโน้น รถตรงนี้ หรือแม้กระทั่งเวลาจะชมนกชมไม้ก็ยังดูน่าสงสาร เพราะต้องแอบ ๆ นั่งตามมุมตามหลืบของตึก...ไม่เคยเห็นนารีออกมานั่งเชิดคอ อยู่ริมถนนเช่นตัวอื่นเลย

บางทีเห็นนารีนั่งหลบอยู่หลังถังขยะใบใหญ่ ตัวสั่นงันงก... ไม่รู้ไปเจออะไรมา...

เวลาออกมาหาพวกนี้ บางทีฉันจะเดินออกทางหลังซอยเดินอ้อม เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่แน่นอนเท่าไหร่ ซึ่งตั้งใจอย่างนั้น ฉันแอบทักที่ละตัวสองตัว เพราะบางตัวแถวนั้นก็ยังทะเลาะกัน...เวลากิน...

ฉันมักจะหานารีก่อนตัวใด ๆ เพราะว่า ถือโอกาสที่หมาตัวอื่นยังไม่รู้ว่าฉันจะเดินออกมา... ให้ข้าว ตามด้วยชามน้ำ นารีถึงจะได้กินอย่างสบายใจ ไม่ต้องกินไป เหลียวหลังไป

ไม่นานนัก นารี ก็หายไป... เอาหล่ะสิ คราวนี้ พอให้ข้าวก็รัก ก็ห่วงเป็นธรรมดา... การตามหาก็เกิดขึ้นหล่ะสิ...

ฉันเดินหาไปเรื่อย ๆ ทุกทางที่คิดว่านารีจะไป.. แต่ก็ยากจะคาดเดา... มีอยู่ 2 จุดที่ฉันไม่ได้ไปหา เพราะแน่ใจมาก ว่าไม่มีหมาตัวไหน วิ่งไปทางนั้นแน่ ๆ เพราะเจ้าถิ่นดุกับหมาด้วยกันอย่างเหลือร้าย...

สรุป "ฉันหานารีไม่เจอ"

ฉันเลิกล้มความตั้งใจ...

1 เดือนผ่านไป....ฉันได้มีโอกาสผ่านไปยังจุดหมาดุ ที่ฉันไม่ได้ไปตามหานารี...ฉันพบหมาสีขาว หน้าตาละม้ายคล้ายนารี เดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น รวมกับหมาเจ้าถิ่นตัวเดิม ๆ ที่ฉันเคยเห็น...

ครั้งแรกฉันไม่แน่ใจนักว่าจะใช่นารี จึงนั่งมอเตอร์ไซค์ไปดู 2-3 ครั้ง... จนแน่ใจมากว่าใช่นารีแน่ ๆ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทัก เพราะสังเกตว่า เธอดูไม่มีทีท่าหวาดกลัวเหมือนตอนที่อยู่แถวหน้าปากซอยบ้านฉัน...

ตรงนั้นก็มีคนเลี้ยงหมาจรอยู่ หมาตรงนั้นอ้วนเกือบทุกตัว... ฉันโล่งใจไประดับหนึ่ง แต่ก็ยังแอบไปแสดงความรักบ้างยามดึก...แอบ ๆ ไปเพราะไม่มีคนอยู่... ให้ฉันได้ขัดเขินเวลาคุยกับหมา...

ฉันเห็นสภาพนารี ค่อย ๆ ดีขึ้น ขนขึ้น อ้วนป้าน แต่นัยตายังอ่อนโยนเหมือนเดิม... ปลอกคอเปลี่ยนบ่อย บางทีหน้าหนาวก็มีเสื้อใส่... ส่วนสำหรับที่หลับนอนก็ยังเหมือนเดิมก็คือใต้รถ หรือไม่ก็ริมถนนของซอยนั่นแหละ

เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปเมื่อก่อนเอาไว้...แต่ถ้าได้นึกภาพตามที่ฉันเขียนไว้ตอนเริ่ม ก็คงนึกออก ว่า หมาที่กัดและเกาตัวเองจนแดง ๆ เป็นหย่อม ๆ เป็นยังไง

และนี่คือภาพนารีในปัจจุบัน (ยกเว้นปลอกคอ ได้เปลี่ยนไปแล้ว)
ฉัน จอดรถและลงไปทัก "นารี หวัดดีลูก"
นารี ยิ้มหวาน แบบนิ่มนวลเช่นเคย (ในใจอาจจะพูดว่า "ใครวะ")

ฉัน "เป็นไงบ้าง วันนี้ได้กินไก่ไปกี่น่อง"
นารี ดมเท่านั้นที่จะครองโลก (ในใจยังคิดอยู่ว่า "ใครวะ")

ฉัน "เอ๊า ดมอยู่ได้... มา...คนมองใหญ่แล้ว... กินซะนะ เร๊ววว พี่จะไปแล้ว"
นารี ดมขาแข้งฉันอยู่แป๊บดียว เปลี่ยนความสนใจฉันไปที่ตับปิ้ง เธองับและรูดตับปิ้งไปรวดเดียวด้วยความชำนาญ

เห็นไหมว่านารี สวย น่ารัก จริง ๆ ตามที่ฉันได้กล่าวไว้... ไม่ได้เขียนเลิศเลอเกินความจริงแต่อย่างใด

ไม่ว่านารีจะเป็นหมาจร หรือหมาเลี้ยง ก็เป็นหมาที่น่ารักอีกตัวที่ฉันได้พบเห็น

ฉันมานั่งคิดอย่างเข้าข้างหมาจรว่า

"ไม่มีคนรังแก
ไม่มีภัย
แค่ข้าวแค่น้ำ
แค่พื้นที่มุมหนึ่งในโลก
ขอแค่นี้...

แม้ไม่ใช่ทางที่ดีสุด
แต่ก็ไม่ใช่ทางที่แย่ที่สุด"

Create Date : 20 มกราคม 2549

Last Update : 27 มกราคม 2549 16:28:04 น.

22 comments

Counter : 491 Pageviews.

น่ารัก...น่าเอ็นดูเชียวนะ นารี

โดย: เจเจ IP: 203.149.28.2 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:14:05:10 น.

แวะมาดูนารี ด้วยคน นะ

โดย: หมูมู่ IP: 202.183.201.163 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:14:17:12 น.

ดีใจด้วยนะที่ได้กลับมาพบนารีอีกครั้ง

โดย: Pao&Pang IP: 203.155.225.108 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:14:25:35 น.

โดย: แมวดื้อ IP: 58.10.76.37 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:14:49:08 น.

อืม เห็นด้วยอย่างยิ่งจ้า แค่ให้ข้าวให้น้ำเค้าบ้าง
เค้าก็คงดีใจ และรู้สึกขอบคุณแล้วเนอะ

โดย: เบิร์ดแม่จินนี่ IP: 58.10.207.198 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:15:04:30 น.

การที่นารีจ้องมองคุณแจนนานๆ เป็นไปได้ว่า เธอกำลังเก็บภาพประทับใจบางอย่างอยู่ เชื่อว่าสุนัขเป็นสัตว์ที่รู้คุณคนชนิดที่สัตว์ประเภทอื่นจะทำตามได้...มองลึกเข้าไปในดวงตาเขาแล้วจะเห็นสิ่งที่อยู่ในใจเขาครับ

โดย: ลุง Tom IP: 61.19.220.5 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:15:28:33 น.

ดูจากแววตาเจ้านารีเค้ามีความสุขมากนะที่ได้เจอคุณแจน
ดวงตาเค้าใสซื่อมากเลยค่ะ ดี่ใจเหลือเกินที่ได้รู้จักคุณแจน
เรามีอุดมการณ์เดียวกัน
อย่างที่บอก หมา แมว มันมีเรด้าห์น่ะค่ะ มันรู้ว่าคนใจดีอยู่ตรงไหน อิ อิ อิ

โดย: catgang IP: 58.11.37.56 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:15:39:51 น.

เข้ามาอ่านตามหลังไมค์ค่ะคุณแจน
ดิฉันประทับใจในความมีน้ำใจของพวกคุณ ๆ มาเลย
เมื่อเช้าคุณเอฟังน้ำเสียงแล้วน่ารักค่ะ พูดขอบคุณกันไปก็ขอบคุณกันมา
เพราะดิฉันก็ขอบคุณที่เธอมาช่วยเจ้าร๊อต
ส่วนเธอก็ขอบคุณเรื่องบอกทาง
ประทับใจมากเลยค่ะ
ขนาดซอยวกไปวนมายังมีน้ำใจมากเลย
ยังไงบอกเล่าอาการเจ้าร๊อตน้อยด้วยนะคะ
ใจหายลึก ๆ ค่ะ ว่าทีนี้ไปเดินตลาดจะไม่เจอแล้ว
แต่ก็ดีใจที่สุด ที่เจ้าร๊อตจะได้ความรักความอบอุ่นจากมนุษย์สักที

ขอบคุณในน้ำใจของคุณทุกคนค่ะ

โดย: ยุ้ยค่ะ IP: 61.19.53.7 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:15:57:30 น.

ม๋าจรจัดบางตัว
ถึงจะมีคนให้ข้าวให้น้ำ
แต่เค้าก้อยังอยากได้ความรักด้วยค่ะ

เวลาดาให้ข้าวม๋าหน้าบ้านกิน
ก้อจะนั่งยอง ๆ รอจนเค้ากินเสร็จ
แล้วเก็บกระดาษที่ปูเอาไปทิ้ง
จะมีอยู่สองตัว แย่งกันเข้ามาหา
ให้ดาลูบหัวเกาคอให้
พร้อมทำหน้าเคลิบเคลิ้มมาคลอเคลียที่ตัวดา
นั่งขำทุกวันที่เห็นท่าทางเจ้าสองตัวนี้

โดย: ป้าดา IP: 58.9.128.137 วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:16:34:40 น.

ไม่ว่าจะหมาจรจัด หรือหมาเลี้ยง
ก็มีหัวใจ ต้องการความรัก ความใส่ใจเหมือนๆ กัน
คุณเป็นคนมีน้ำใจจริงๆ ค่ะ

โดย: beejasmine

วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:16:56:17 น.

หุหุ เหนชื่อหัวข้อ บล๊อคตอนแรกต๊กกะใจ หมดเลย

นึกว่า.......... อ่ะนะ(อิชั้นคิดมากไปรึเปล่าหว๋า)

ที่แท้ก็กลายเปนน้องหมาที่น่ารักนี่เอง

นารีน่ารักดีค่ะ คุณแจน

โดย: อพันตรี(สวยสะท้านไป 3ภพ) (อพันตรี

) วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:17:00:15 น.