ฮี่ ฮี่ วันนี้มาเป็นคนแรก

อยากให้เมืองไทย ไม่มีหมาจรจัดจริง ๆ เนอะ แต่คงยากแหละ เบื่อมากเลย ไอ้พวกไม่คิดแก้ปัญหา แล้วยังทำอะไรไม่สร้างสรรค์อีก เซ็งจิง ๆ

จริงๆก็ไม่อยากให้มีหมาจร แต่ก็แค่มันเดินไปเดินมา จะจับอะไรนักหนา แม่ค้าแผงลอย เร่ร่อนมีให้จับตั้งเยอะแยะไม่จับ ดันมาไล่จับหมา นี่แหละประเทษไทย คอยแต่จะรังแกพวกที่ไม่มีทางสู้

คุณแจน
บางทีเราก้อต้องทำใจยอมรับบ้างค่ะ
ว่าเราไม่สามารถช่วยพวกเค้าได้ทั้งหมด
เท่าที่คุณแจนทำอยู่ทุกวันนี้ก้อหนักหนาสาหัสแล้ว
เข้าใจความรู้สึกคุณแจนค่ะ

คนเรามักเบียดกบียนสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่า

นี่ถ้าหมารู้จักคุมกำเนิด คงลุกขึ้นมาพากันไปทำหมันให้รู้แล้วรู้รอดแน่ๆ
จะได้ไม่ต้องตายรายวันแบบนี้

อืม...อ่านแล้วสงสารบรรดาหมาเหล่านั้นนะคะ จริง ๆ โดยส่วนตัวไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง

นี่พ่อน้องธัยก็อยากให้ลูกมีหมาสักตัว แต่ก็พยายามบอกไปว่า ถ้าเราไม่อยู่บ้านแล้วใครจะเลี้ยง ยิ่งถ้ากลับเมืองไทยก็ต้องไปนาน ต้องเป็นภาระอีก ถ้าจะเอาไปฝากเลี้ยง ร.พ.สัตว์ ก็แพง คชจ.ก็เพิ่มขึ้น

แถวที่อยู่หมาแมวจรจัดก็เยอะพอสมควรค่ะ ยิ่งแมวก็เยอะมาก มีจุดนึงในเมืองที่อยุ่มีคน(เจ้าประจำ)เอาอาหารไปให้แมวเกือบทุกวันเลยค่ะ ซึ่งเป็นจุดที่แมวรวมตัวอยุ่กันเยอะมากเลยค่ะ

- บ่นแล้วมันช่วยทำให้สบายใจขึ้น ก็บ่นไปเถอะครับ...สมัครยังชิมไปบ่นไปเลย...อิอิ

- เรื่องน้องม๋าจรจัด บ้านเรามันเป็นปัญหาโลกแตกไปแล้ว...มันจะเป็นปัญหาคู่บ้านคู่เมืองเราไปอีกนาน...ตราบที่สังคมบ้านเราเป็นอย่างนี้...วินัย สำนึก ความรับผิดชอบ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคนในสังคมบ้านเรามีแค่ไหน...ถ้าตอบคำถามเหล่านั้นได้ ก็คงจะตอบได้ว่าน้องม๋าจรจัดจะเป็นปัญหาคู่กับเมืองไทยไปอีกนานเท่าไร

ไล่ให้ "พวกท่านๆ" ไปจัดงานที่อื่น
ตรงนี้หมาจะนอน

เห็นบอกให้สั่งสอน เลยขอพูดคุยให้ควังแล้วกัน

ลืมแล้วว่า แจน นับถือศานาอะไร

แต่หาก ศาสนาพุทธ และศึกษาอย่างลึกซึ้ง

ศาสนาพุทธตีแผ่ให้คนเห็นและเข้าใจว่า ทุกอย่าง ทุกสรรพสิ่ง คือ ธรรมชาติ!!!!!

การมุ่งมั่นทำการใด แน่วแน่ ในการนั้น นี่ก็ คือสิ่งที่พุทธสอน

แต่ความพอดีเป้นกลาง พุทธก็สอน

ทุกสรรพสิ่งในโลก มีกรรมเป็นกำเนิด เป็นอาภรณ์ที่ถอดซักไม่ได้

หากแจนยอมรับและ/หรือ เข้าใจในธรรมชาติมากกว่านี้

แจนจะทุกข์น้อยลง

ช่วยเขาเท่าที่ช่วยได้

เหลือบ่ากว่าแรง ก็ต้องทำใจ เนื่องด้วย ธรรมชาติ อันได้บอกไปแล้ว

วางใจไว้ให้กลางๆ ทำใจให้สงบ เพียงจดจ่อ ต่อสิ่งที่กำลังกระทำเท่านั้น ที่เหลือ ผล หรือ ผลกระทบ มันจะเป็นอย่างไร

มันก็เป็นของมันอย่างนั้นเอง

ในโลกนี้มีเรื่องมากมายที่ทำให้เราทุกข์ ในทุกลมหายใจเข้าออก

ยังต้องปลดพันธณาการใจอีกมาก

ค่อยๆปลด แต่ทำดีที่สุด ในสื่งที่ตนจดจ่อ ที่เหลือ ปล่อยตามธรรมชาติ

วางจิตบนน้ำเย็น ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ (จิตมันอยู่นิ่งที่ไหนเล่า)

เรื่องแบบนี้ ต้องยอมรับก่อน แล้วค่อยๆฝึก

ทุกคนทำได้ มากน้อย หากทำได้ก็ถือว่าเจ๋ง

ธรรมชาติ มันคือ ธรรมะ ชาติ มันเป้นของมันอย่างนั้นเอง แจน

รักษาจิตเราให้ดี และดำเนินการใดใด อย่างเต็มที่ ทำเสร็จ ปรับจิตให้ว่าง เท่านั้นพอ

ขอให้โชคดี

ปล่อยวางซะบ้างซิน้องแจน

เดี๋ยวสวยสู้ ซอนย่าไม่ได้หร๊อก

อิ อิ ซอนย่า อิ อิ

หากเป็นเมื่อก่อนคงเจ็บปวด และมีอารมณ์ทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องแบบนี้ หากปัจจุบันโตขึ้นมาก และยังเป็นแม่ของลูก สอนลูกทุกวันเรื่องความเป็นไปและธรรมชาติของโลกและมนุษย์

กล้าบอกค่ะ ว่าวันนี้สามารถมองได้ และปลงได้ แม้จะไม่ทั้งหมด แต่ก็มากกว่าเมื่อก่อน หากทำบุญทีไร ต้องอุทิศส่วนกุศลให้ทุกชีวิตที่เกิดมาใช้กรรมใบโลกใบนี้ทุกครั้งค่ะ

ทำใจให้สบาย ช่วยเท่าที่ช่วยได้ค่ะ อย่าละเลยจนตัวเองหมดความศรัทธาในตัวเองก็พอแล้ว

บางครั้งก็ต้องทำใจและแผ่เมตตาให้เหล่าหมา ๆ ไป

บางทีมันเกินกำลัง

แต่ถ้าช่วยอะไรพวกมันไม่ได้ บางทีก็ไม่ค่อยอยากรับรู้เลย


เฮ้อ สงสารมั่ก มั่ก

จะ comment อย่างไงดีหล่ะเนี่ย

เอาเปนว่า ถ้ามาหาอิชั้นจะพาไปทัวร์ ทัพทันแล้วกันนะคะ

ปล.ลองไปอ่าน คู่สร้างคู่สม ปักษ์หลัง มกราคม ดูนะคะ มีเรื่องเกี่ยวกับหมาที่ อ.ห้วยคต จ.อุทัยธานี อ่านดูแล้วจะรู้สึกดี จริงๆนะจะบอกให้

จะให้แนะนำ จะให้สั่ง จะให้สอนอารายดีล่ะคะ
ที่คุงแจนทำอยู่ก็ดีแล้วไง เห็นด้วยกะคุณปลาวาฬแก้มแดงค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้ช่วยหมาแมวต่อไป เท่าที่มีแรง

ให้มันพ้นตาไปไม่ได้หรอก ใช่ไม๊คะ คุณแจน เพราะมันเกินที่จะปล่อยผ่านไปจากหัวใจ ช่วยได้ ก็ต้องช่วยให้สุดความสามารถ

น้ำใจงาม ต้องเกาะกลุ่มกันไว้ พลังสามัคคี

คุณแจน...นี่...ขยันคิด เขียน ทำ จังเลย
บางคนคิด กับ เขียน ....บางคนเขียนกับ ทำ....(บางคนไม่ค่อยได้ทำอะไรเลย แหะๆ...หมายถึงตัวเอง)
ใครทำอะไรก็ได้ผลอย่างนั้ล่ะคุณแจน..
อย่าคุณแจนนี่เจอกี่ที ก็หน้าตาอิ่มบุญเน๊อะ

ใช่ เราเลือกอภิรักษ์เพราะตอนทีลงสมัคร มีนโยบายดีๆ รักสัตว์ จริงๆก็ผักชีโรยหน้า เราว่าเค้าควรรับสมัครสัตวแพทย์ทีดี มีใจเมตตารักสัตว์นะ และขับรถไปตามเขตต่างๆ แบ่งกันไป ค่อยๆทำหมันหมาจรจัด แล้วมันก็จะน้อยลง เพราะในชีวิต อดสิบมื้อกินครึ่งมื้อของมัน อายุพวกมันไม่ยืนหรอก มันจะค่อยๆหมดไปนะ

เราเก็บหมาจรจัดมารักษา (หลายโรค) และจับทำหมัน บางตัวเดินผ่านหน้าบ้านเลือดท่วมตัว เราก็รักษา คนในหมู่บ้านก็โทรไปแจ้งเขตให้เราเอาเข้าบ้าน พอเอามามากๆ หมาหลายตัวมันก็เห่า(ห้ามออกจากบ้าน) กัน กัดกัน ใครเดินผ่านบ้านก็เห่า (ข้างบ้านก็แจ้งเขตอีก) เราไม่รู้ทำงัยดีนะ แต่เราก็พยายาม ชวยให้ได้มากทีสุด บางตัวก็ให้หมอไปทำหมันที่วัด รักษาโรคทีวัด

เราขอร้องคนเลี้ยงหมาทุกคน อย่าเลี้ยงแค่ตอนเด็กนะ ขอให้เลี้ยงมันไปเรื่อยๆ และทำหมัน สักวันมันก็จะจากเราไป มันก็มีหนึ่งชีวิตเท่าคุณ