"..... ปลาน่ะเก่งนะ ทั้งที่น้ำเชี่ยวอย่างนี้ ยังว่ายทวนน้ำได้

ว่ายทวนน้ำแบบนี้ มันคงจะทำเพื่อให้ไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ....."

Group Blog
 
All blogs
 

เมื่อผู้หญิงไม่สวยฯต้องไประยองตามลำพัง Episode II

ความเดิม .... สิบเอ็ดโมงครึ่งก็ไปขึ้นรถตู้ตรงที่เดิม แต่เป็นรถคันใหม่ คนขับคนใหม่ เพื่อออกจากบ้านเพ ไปยังตัวเมืองระยอง ....

........... เมื่อมาถึงตัวเมืองระยอง ตรงที่มีหอนาฬิกาอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไรเหมือนกัน รถตู้ก็จอดให้ลง ก็ถามคนขับรถว่าเท่าไหร่คะ คนขับหน้าตาดี แถมใจดีด้วย บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องครับ สงสัยเค้ามองหน้าเราเป็นค่ารถไปเรียบร้อยแล้ว เค้าเลยไม่เก็บเงินอีก อิอิ ......

ว่าแล้วผู้หญิงไม่สวยฯก็ต้องสู้ชีวิตต่อไป .... เดินไปที่วินมอ'ไซค์ แล้วก็ถามว่าจะไปปลวกแดงได้ยังไงคะ ไกลจากที่นี่มั้ย มีคนขับมอ'ไซค์รุ่นราวคราวเดียวกับคุณลุงประมาณ 3-4 คน ก็ช่วยกันคิด ....

จนกระทั่งคุณลุงท่านนึง ตอบว่า "นี่หนู หนูต้องนั่งรถทัวร์ นครราชสีมา - ระยอง ประมาณสองชั่วโมงครึ่ง"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "โห สองชั่วโมงครึ่งเลยเหรอคะลุง"

ลุงคนขับมอ'ไซค์อีกคน "ไปขึ้นรถที่บขส.ละกัน"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "อยู่ตรงไหนคะ ไปยังไง"

ลุงคนขับมอ'ไซค์ "ไปหนู เดี๋ยวไปส่งที่บขส."

และแล้วผู้หญิงไม่สวยฯ ก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ฮ่างของลุงไปบขส. .......

ประมาณ 10 นาทีต่อมา ก็ถึงบขส.

ลุงคนขับมอ'ไซค์ "นี่หนู ไปรถปลวกแดงดีกว่า หนูไปถามเค้าก่อนว่าผ่านมั้ย ถ้าไม่ผ่านก็ไม่ต้องไป"

ผู้หญิงไม่สวยฯ รับคำ "ค่ะ" ลุงคนขับมอ'ไซค์ ยังรออยู่...

ผู้หญิงไม่สวยฯเดินไปถามกระเป๋ารถ "พี่คะ ผ่าน Eastern Seaboard มั้ยคะ"

กระเป๋ารถ "ไม่ผ่านค่ะ ต้องไปต่อรถสองแถวอีกที"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ค่ะ แล้วอีกนานมั้ยคะ"

กระเป๋ารถอีกคน "อีกห้านาทีรถจะออกแล้วครับ"

........ผู้หญิงไม่สวยฯเดินกลับไปจ่ายเงินค่ามอ'ไซค์ 30 บาท แล้วก็เดินไปขึ้นรถบขส. ไปปลวกแดง ........

และแล้ว ก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันซะที ชีวิตไม่เคยได้อะไรมาง่าย ๆ ท่องไว้ในใจเสมอ ๆ กระเป๋ารถสาวสวยเดินมาเก็บค่าโดยสารสามสิบบาท ผู้หญิงไม่สวยฯนึกในใจ โห!สามสิบบาทเมื่อไหร่จะถึงล่ะเนี่ยะ ...............

นั่งรถไป ฟังเพลง MP 3ไป แผ่นเดียวกับที่ฟังอยู่ที่บริษัทเลย

ระหว่างทาง ฟ้าก็มืดครึ้มลงไปทุกที ๆ ทั้งที่เพิ่งจะเที่ยงวัน และแล้วก็เป็นจริงดังใจนึก ฝนเทลงมา เทลงมา เฮ้อ! ชีวิตนี้อุปสรรคจริง จริ๊งงงงง ........
มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ไม่เปียกเพราะนั่งอยู่รถแล้ว ฟังเพลงไป ฝนตกไป ไม่ร้อนดี
อีกสักพัก กระเป๋ารถเดินมาเตือน"น้องคะ ปิดหน้าต่างให้สนิทดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเสื้อจะเลอะหมด ขี้โคลนมันกระเด็นขึ้นมา"

ผู้หญิงไม่สวยฯ และเริ่มโทรมเพราะเหนื่อย รับคำ "ค่ะ"

ชั่วโมงกว่าๆ ผ่านไป ฝนค่อย ๆ ซา จนกระทั่งแดดจ้า .... ก็เดินทางมาถึงจุดหมาย อ.ปลวกแดง
แต่ก็ยังไม่ใช่ปลายทางของเรา ...... ไปต่อ ๆ ๆ

ลงจากรถสายตามองหารถสองแถว เห็นแล้วรถสองแถว แต่ไม่ไปดีกว่า เพราะว่า จะบ่ายสองแล้ว ใช้บริการมอ'ไซค์อีกครั้ง ว่าแต่ อ้าว ! ซองเอกสารล่ะ หายไปไหน ตายจริง สงสัยจะง่วงนอน ตอนลงจากรถเลยลืม ขาไวเท่าสมอง เดินไปวินมอ'ไซค์

ผู้หญิงไม่สวยฯ "น้าคะ ช่วยตามรถบขส.คันเมื่อกี้ให้หน่อยค่ะ หนูลืมเอกสาร"

ผู้หญิงไม่สวยฯ โดดขึ้นซ้อนท้ายมอ'ไซค์อย่างว่องไว คนขับมอ'ไซค์บิดตามไม่นานก็ได้ซองเอกสารมา .....

ผู้หญิงไม่สวยฯ "น้าคะ ไป Eastern Seaboard ค่ะ"

คนขับมอ'ไซค์ "โรงงานอะไรครับ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ เปิดดูแผนที่ทั้งๆที่ซ้อนอยู่บนมอ'ไซค์ ทุลักทุเลพอสมควร "บริษัท .... ซอย 5 ค่ะ"

ว่าแล้วก็ไปกันเลย ......เส้นทางในนั้นยังกับเขาวงกต วกไปเวียนมา และแล้วก็มาถึงซอย 5 ใน Eastern Seaboard .....

คนขับมอ'ไซค์ "ไม่เห็นเลยบริษัท .... "

ผู้หญิงไม่สวยฯ ฉวยนังอีฟมือถือคู่ใจขึ้นมา แล้วก็ต่อไปยังบริษัท ......

โอปอเรเตอร์คนเดิมจาก Episode I "สวัสดีค่ะ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ค่ะ คือตอนนี้มาถึงซอย 5 แล้วนะคะ แล้วจะ อ๋อ!ไม่ต้องแล้วค่ะ เห็นบริษัทแล้ว"

พูดจบก็วางสายทันที แววตามีความมุ่งมั่น .... ถึงซะที

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ค่ารถเท่าไหร่คะ"

คนขับมอ'ไซค์ "80 บาทครับ"

ผู้หญิงไม่สวยฯจ่ายเงินพร้อมคำถาม "แล้วถ้าจะกลับหนูจะกลับยังไงคะ ดูเหมือนไม่ค่อยมีรถผ่านมา"

คนขับมอ'ไซค์ "ให้ผมรอมั้ย มาสมัครหรือว่ามารอสัมภาษณ์ด้วย"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "มาสัมภาษณ์ด้วยค่ะ"

คนขับมอ'ไซค์ ยื่นเบอร์มือถือให้ "ถ้าจะกลับโทรเรียก เดี๋ยวผมมารับ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ เดินไปที่ป้อมยาม แล้วสอบถามเรื่องแลกบัตร

คุณยาม "มาสัมภาษณ์งานเหรอครับ ไม่ต้องแลกบัตรหรอก ว่าแต่คุณมาจากไหน มายังไงเนี่ยะ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "มาจากกรุงเทพฯค่ะ นั่งรถมาลงบ้านเพ"

คุณยาม "โห คุณ คุณนั่งรถอ้อมบานเลย"

ผู้หญิงไม่สวยฯ

ว่าแล้วก็ลุย เดินเข้าไปในบริษัทอย่างมุ่งมั่น ...... ติดตามต่อใน Episode III




 

Create Date : 06 พฤษภาคม 2549    
Last Update : 6 พฤษภาคม 2549 15:22:26 น.
Counter : 961 Pageviews.  

เมื่อผู้หญิงไม่สวยฯต้องไประยองตามลำพัง Episode I

เมื่อวันที่ 3 พฤษคม 2549 ......

ผู้หญิงไม่สวยฯ ตื่นเช้า อาบน้ำ แต่งกาย ด้วยชุดสูทสวยสง่าออกจากบ้าน เพราะต้องไปจ.ระยองค่ะ เหตุที่ต้องไปเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนผู้หญิงไม่สวยฯ ได้รับการติดต่อให้ไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทแห่งหนึ่งที่ Eastern Seaboard จ.ระยอง ที่เคยหว่านใบสมัครงานออนไลน์ไว้ .....

เช็คสภาพร่างกายเสื้อผ้า หน้า ผม และสมองเรียบร้อยแล้วก็พร้อมเดินทางด้วยความกระฉับกระเฉง ดวงตามมีแววมุ่งมั่นมุ่งตรงไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าบ้าน (ผู้อ่านโปรดสังเกตว่าวันนี้ผู้หญิงไม่สวยนั่งรถทั้งหมดกี่คัน) นั่งรถสายแรกไปลงที่ศาลาแดง ถ.สีลม ต่อจากนั่น ก็เปลี่ยนรถมุ่งตรงสู่อนุสาวรีย์ เพื่อไปขึ้นรถตู้ ว่าแล้วเราก็มุ่งสู่ จ.ระยองกันเลย เย้ ๆ ๆ ๆ ..... กว่าสองชั่วโมงครึ่งที่ผู้หญิงไม่สวยฯอยู่บนรถตู้ก็นั่งมั่ง นอนมั่ง ไปตามเรื่อง นึกขึ้นได้ ยังไม่ได้ลางานนี่หว่า ก็กดโทรศัพท์ไปยังเพื่อนที่บริษัททันที "วันนี้เราลาป่วยนะ รบกวนฝากงานนิดนึงนะคะ ..........." เรียบร้อย นอนต่อได้ ตื่นขึ้นมาอีกที โอ้โห! เห็นภูเขาแล้ว คงใกล้จะถึงระยองแล้วมั้ง ถึงตัวเมืองระยอง สองสาวที่นั่งมาด้วยก็ลง แต่ผู้หญิงไม่สวยฯต้องเมื่อยก้นไปอีกพัก เพราะต้องไปลงที่บ้านเพ ตามคำบอกเล่าของฝ่าย HR ของบริษัทที่ต้องไปสัมภาษณ์

..... และแล้วก็ถึงบ้านเพ เช็คอีกครั้งกับคนขับรถตู้ว่า
ผู้หญิงไม่สวยฯ "น้องคะ ถ้าพี่จะกลับพี่ต้องมาขึ้นรถตรงนี้ใช่มั้ยคะ"

คนขับรถตู้ "ใช่ครับ มาขึ้นตรงนี้ได้เลย"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ค่ะ แล้วน้องรู้จัก Eastern Seaboard มั้ยคะ ไปยังไงเหรอ"

คนขับรถตู้ "ไม่รู้ครับ"

ควาบเงียบเข้าครอบงำผู้หญิงไม่สวย เป็นเวลา 3-4 วินาที ซวยแล้วสิฉัน ขณะที่หนุ่มรูปเกือบงามแต่น้ำใจงามมาก มาก ย้ำค่ะ งามมาก มาก จริงๆนะ ตะโกนโวกเวกเรียกหาผู้ช่วย "เฮ้ยๆๆ รู้จักกันป่าว Eastern Seaboard อยู่ไหน" ทุกคนเงียบ แววตาว่างเปล่า และ ส่ายหน้าช้าๆ ..............

และแล้ว สติเริ่มมา ผู้หญิงไม่สวยหยิบโทรศัพท์โทรหาคนที่โทรไปเรียกให้มาสัมภาษณ์ แต่เดชะบุญ โชคไม่เคยเข้าข้างผู้หญิงไม่สวยฯ บุรุษท่านนั้นไม่รับสายค่ะ ไม่เป็นไร โทรเข้าบริษัทเค้าแล้วถามโอปอเรเตอร์ก็ได้

โอปอเรเตอร์ "สวัสดีค่ะ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ค่ะ จะสอบถามเส้นทางไปบริษัทฯน่ะค่ะ ตอนนี้อยู่บ้านเพ จะไปEastern Seaboard ยังไงต่อคะ"

โอปอเรเตอร์ "ก็นั่งรถมานะคะ เห็นป้าย Eastern Seaboard แล้วค่อยโทรถามอีกครั้งละกันค่ะ"

ผู้หญิงไม่สวย ........... ทำได้อย่างเดียว คือทำใจค่ะ

......หันกลับมาทางฝ่ายสนับสนุนกำลังใจ
คนขับรถตู้ "ว่าไงมั่งครับพี่"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "ไม่ได้ค่ะ เค้าบอกไม่ได้ว่าไปต่อยังไง"

น้องผู้หญิงที่อยู่คิวรถตู้ "มันอยู่ไหนกันละ ไม่รู้จักเลย อยู่มาบตะพุดรึป่าวนะ"

คนขับรถตู้ "นี่ไง อยู่อ.เภอปลวกแดง รู้แล้วๆๆ"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "แล้วไปยังไงคะ"

คนขับรถตู้ "เอางี้ เดี๋ยวพี่ออกไปกับรถตู้อีกทีนะ ไปลงตัวเมืองระยอง ประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่งรถจะออก ตอนนี้พี่ไปทานข้าวก่อนละกัน"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "อืม ได้ค่ะ"

ผู้หญิงไม่สวยเข้าไปนั่งในร้ายบรรยากาศสบายๆ ร่มรื่นดีจัง
แล้วก็สั่งข้าวมากิน ระหว่างรอก็โทรหากิ๊กซ์ กิ๊กซ์กำลังทำงาน ถามว่า ไประยองได้ยังไง แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน ก็เล่าให้เค้าฟังไป กินข้าวไป จนสิบเอ็ดโมงครึ่งก็ไปขึ้นรถตู้ตรงที่เดิม แต่เป็นรถคันใหม่ คนขับคนใหม่ เพื่อออกจากบ้านเพ ไปยังตัวเมืองระยอง ....


จบภาคหนึ่งก่อนดีกว่า .... เมื่อยมือ อิอิ




 

Create Date : 05 พฤษภาคม 2549    
Last Update : 5 พฤษภาคม 2549 16:05:33 น.
Counter : 727 Pageviews.  

วันเหงา กับ ใจว่างเปล่า

วันนี้เหงา ๆ วันอาทิตย์มานั่งเหงาอยู่ออฟฟิศ ทำงานได้นิดหน่อย เบื่อ ๆ คิดถึงบล็อกขึ้นมา ไม่ได้อัพซะนาน จิตใจไม่ปรกติ พอๆกะประจำเดือนเลย ไม่ค่อยจะปรกติ แปรปรวนไม่อยู่กับร่องกับรอยซะเท่าไหร่

ฝนตก ... ยิ่งทำให้เหงาไปกันใหญ่ คิดถึงคนเง่างี่ คิดถึงเค้าทีไร ในใจมันรู้สึกแปลกๆ มันโล่ง ๆ บอกไม่ถูก แบบนี้มั้ง ที่เรียกว่าใจหาย ... ไม่รู้เหมือนกันว่าหายไปไหน

เวลาคิดถึงคนเง่างี่ แทนที่ฉันจะโทรหาเค้า ฉันกลับโทรหาคนอื่น ถามตัวเองว่าโทรไปหาคนอื่นเพื่ออะไร ในใจตอบว่าเพื่อที่จะได้มีคนอื่นคุย จะได้ไม่ต้องไปคุยกับเค้า คนใจร้าย ....

เมื่อคืนก็มีอาการแบบนี้ คิดถึงคนเง่างี่ แต่โทรหาคนอื่น ภายในเวลา 20 นาที โทรหาคนอื่นได้หลายคนเลย ถามตัวเอง หายคิดถึงเค้ามั้ย ในใจตอบ ไม่หายซะที....

นั่งอยู่คนเดียว เสียงที่เคยคุ้นหูยังก้องอยู่ในใจเสมอๆ

"ตัวเองจะรักเค้ามั้ยน๊า....."
"ร๊ากกกกกกกกกกกก....."

.... เงียบไปซักพัก .....

"ตัวเองจะรักเค้ามั้ยน๊า ...."
"ถามอีกแระ ร๊ากกกกก .... "

อยากให้สมองตัวเองเป็นเทปคลาสเซ็ต ซีดี หรือว่าวิดีโอ อะไรก็ได้ ที่มันลบเรื่องราวที่ถูกบันทึกไปแล้วได้ ... สมองจดบันทึก แต่จิตใจเก็บเรื่องราว ...

บอกกับคนอื่นเสมอๆ ว่าอะไรที่มันเป็นของเรา มันก็จะเป็นของเรา ไม่ต้องไปไล่จับไล่คว้า เพราะยังไงซะ มันก็เป็นของเราอยู่วันยังค่ำ .... แต่พอถึงคราวตัวเอง ยังพยายามไปไล่จับ ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่รัก ยังพยายาม พยายามที่จะทำให้เค้ารัก พยายามจะเอาชนะ เพราะคิดว่าวันนึง เค้าคงจะรักเราซักนิด แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเค้าไม่ใช่ของเรา เค้าก็ไม่อยู่กับเรา รู้อยู่แก่ใจตั้งแต่ต้น ว่าเค้าไม่รัก ยังหลอกตัวเองอยู่ได้เป็นเดือน หลอกตัวเองว่าเค้ารัก คิดว่าตัวเองเข้มแข็งพอ คิดว่าวันนึงเค้าไป เราจะเข้มแข็ง ถึงเวลาที่เค้าไปจริงๆ ใจเราเองนั่นล่ะ ที่อ่อนไหว หวั่นไหว มีแต่ตัวเราเองที่เสียใจ ....

หัวใจมันไม่เคยฟังคำสั่งของสมอง มันอยู่เหนือการควบคุมของสมอง สมัยเรียนมัธยม ครูเคยบอกว่าลองสั่งให้หัวใจหยุดเต้นสิ ทำได้มั้ย ? ครูคะ ตอนนี้หนูแค่สั่งให้มันไม่คิดถึงผู้ชายแค่คนเดียวมันยังยากยังลำบาก ใจแทบจะขาดจะแตกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว .....

เดินผ่านร้านเสื้อ โทรหา ....

"พี่ เอาเสื้อมั้ย ? เอาสีอะไร เดี๋ยวซื้อให้นะ"

เดินผ่านร้านอาหาร โทร.หา

"พี่ จะกินอะไรมั้ย? เดี๋ยวซื้อไปฝาก เดี๋ยวแวะไปหานะ"

นั่งว่าง ๆ เหงา ๆ โทร.หา

"ไปเที่ยวกันมั้ย? อยากไปเกาะเกร็ด เราไปกันนะ"

มีแต่ผู้หญิงโง่ๆ อย่างฉัน คิดไปเองคนเดียว ไม่เคยเลยซักครั้ง ที่เค้าจะโทรถามว่า ฉันทำอะไร อยู่ที่ไหน จะกินอะไรมั้ย จะเอาอะไรมั้ย อยากไปไหนรึเปล่า

แบบนี้ถ้าไม่เรียกว่า "โง่" ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร ....




 

Create Date : 09 เมษายน 2549    
Last Update : 9 เมษายน 2549 16:59:36 น.
Counter : 541 Pageviews.  

"...ญี่ปุ่นดินแดนแห่งการต่อคิว..."

เมื่อวันที่ 10-16 ก.พ. 2549 ผู้หญิงไม่สวยฯมีโอกาสได้ไปประเทศญี่ปุ่นมาค่ะ เจ้านายใจดีให้ไปกันทั้งบริษัทเลย วันศุกร์ที่ 10 ก็มาทำงานกันถึงสี่โมงเย็น ทางบริษัทก็อนุญาตให้เตรียมตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ไปเจอกันที่สนามบินตอนสองทุ่ม เพราะเครื่องจะออกจะมาประมาณสี่ทุ่มเศษ ทุกก็มากันพร้อมตอนประมาณสองทุ่มกว่า ๆ แล้วก็เตรียมเหินฟ้าไปสู่เมืองโตเกียว ....




 

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2549    
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2549 15:15:05 น.
Counter : 1160 Pageviews.  

ผู้หญิงไม่สวยทำกระเป๋าตังค์หาย (ไม่สวยแล้วยังเซ่อ !)

เมื่อวันเสาร์ที่แล้วผู้หญิงไม่สวยทำกระเป๋าสตางค์หายค่ะ ไม่รู้ว่าลืมไว้ที่ร้านไก่เคเอฟซี หรือว่าทำตกหายที่ไหน ด้วยความสวยไม่คงที่ แต่ความโก๊ะที่คงทน ผู้หญิงไม่สวยก็เลยทำกระเป๋าสตางค์หาย

เฮ้ออออออ! เงินอ่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ ID Card กะบัตร ATM นี่สิ หายแล้วก็ต้องไปทำใหม่ ตั้งแต่เป็นสาวมา ผู้หญิงไม่สวยมีบัตรประชาชนมาแล้ว 5 ใบ อายุยังไม่ถึงสามสิบเลยนะ

เริ่มจากตื่นเช้าขึ้นมา ไม่ใช่ตื่นเช้าสิ ตื่นสายขึ้นมา ก็นั่งเล่นนอนเล่นตามเคย แล้วก็ตัดใจลุกขึ้นมาอาบน้ำอาบท่า ก็แต่งตัวเสร็จ จัดทรัพย์สินลงในนังเขียวกระเป๋าเป้แสนรัก หยิบเงินออกจากกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ซีดๆ ไว้ แล้วก็หยิบนังอีฟมือถือแก่ๆ ขึ้นมาโทรหาเจ้าของเดิมของมัน บอกว่าจะมาเอาซีดีได้เมื่อไหร่ เค้าก็บอกว่ายังอยู่เพชรบูรณ์ ฉันเลยเดินออกจากห้องมา เดินไปคุยไป สรุปว่าไม่ได้เจอพี่เค้า ก็นั่งรถเมล์มาลงสีลม ถึงตอนประมาณๆบ่ายโมงกว่าๆ เห็นร้านกาแฟ real leaves ก็หิวกาแฟขึ้นมาตะหงิด ๆ เลยซื้อ Mocca เย็นๆ มาซดให้ชื่นใจ จำได้ว่าหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงให้แม่ค้าตาคมไปหนึ่งร้อยบาท แม่ค้าก็บอกเงินทอนเจ็ดสิบบาทนะคะ รับเงินมายัดใส่กระเป๋ากางเกงต่อ แล้วก็เดินเลียบถนนสีลมมาเจอร้านไก่เคเอฟซี ดูเวลาก็ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว เลยเริ่มหิว ว่าแล้วเท้าก็เร็วกว่าใจเดินเข้าไปในร้านเอานังเขียวไปวางจองโต๊ะไว้ก่อน แล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนออกมา ไปซื้อไก่ชุดประหยัดชุดที่หกมาหนึ่งชุด ถึงตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่ากระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปรึยัง แต่จำได้ว่าหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าตังค์ขี้เรื้อน ฉันเลยไม่แน่ใจว่าลืมไว้ที่เค้าน์เตอร์ หรือลืมวางไว้บนโต๊ะ แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ากระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปรึยัง อิ่มหนำแล้วก็นั่งรถเมล์ต่อ มาทำงานที่ออฟฟิศ

มาถึงออฟฟิศนั่งเล่น เริ่มทำงาน แล้วก็หยิบซีดีฉ่าวโฉ่ขึ้นมาดู ดูแล้วก็ปลง ๆ เจอคนเง่างี่ออนเอ็ม คุยกันไม่รู้เรื่อง จนกระทั่งมีพี่คนนึงเข้าออฟฟิศมาตอนเย็น แล้วก็ชวนฉันกลับบ้าน ฉันก็อืม กลับก็กลับค่ะ แต่ฉันยังคาใจเรื่องคนเง่างี่ที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ตกลงกันไม่ได้ว่าจะเจอกันหรือไม่เจอ ฉันเลยเซ็ง ๆ ปิดคอมพ์ฯ แล้วก็เดินไปบิ๊กซี เดินไปเดินมา อยากเจอคนเง่างี่ โทรไปก็ปิดเครื่อง ฉันเลยยิ่งเซ็ง เลยเดินไปเน็ตคาเฟ่บนบิ๊กซี เจอคนเง่างี่ออนไลน์เหมือนเดิม คุยกันไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม ฉันก็เลยเดินไปตู้โทรศัพท์ ไม่ใช้มือถือ จำไม่ได้ว่าหยิบเหรียญออกมาจากกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อน นังเขียว หรือว่ากระเป๋ากางเกง จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้คุยกับคนเง่างี่ ก็เลยเดินเล่นบนบิ๊กซีนั่นล่ะ เดินเข้าร้านวัตสัน หยิบโฟมล้างหน้ามาหนึ่งหลอด แล้วก็เดินไปเค้าเตอร์จะจ่ายเงิน อนิจจา ! กระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปแล้ว ทำยังไงดีล่ะ! เงินในกระเป๋ากางเกงก็ไม่พอ เลยต้องเอาโฟมล้างหน้าไปคืน แล้วก็หยิบเงินในกระเป๋ากางเกงมาดู ยังดีมีอยู่ 40 บาทยังพอนั่งรถเมล์กลับบ้านได้ ก็ยังใจเย็น ไม่โทรอายัดบัตรเอทีเอ็ม ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น นอกจากนั่งรถเมล์กลับบ้าน แล้วก็โทรหาพี่ลิ้ม บอกพี่ลิ้มกระเป๋าตังค์หนูหาย พี่ลิ้มก็ถามว่าโทรอายัดบัตรหรือยัง ฉันตอบว่ายัง เท่านั้นล่ะ โดนพี่ลิ้มด่าเลยต้องโทรไปอายัดบัตรซะก่อน

ตอนเช้าฉันก็ยังมีความหวังว่าจะมาเจอกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนอยู่ที่ออฟฟิศ แต่ก็ต้องผิดหวัง มันหายไปจริงๆ บอกพี่ ๆ ที่ออฟฟิศว่ากระเป๋าตังค์หาย พี่เค้าก็บอกว่าหายที่ไหน ฉันตอบว่าไม่แน่ใจว่าร้านเคอฟซีหรือป่าว พี่เค้าก็เลยแนะนำว่าลองโทรถามดูซิ ฉันเลยโทรถาม แต่ก็ต้องผิดหวังซ้ำซาก มีกระเป๋าตังค์อยู่จริงแต่มันไม่ใช่กระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนของฉัน เศร้าจริง!






 

Create Date : 21 มกราคม 2549    
Last Update : 21 มกราคม 2549 14:23:39 น.
Counter : 529 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  

ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
Location :
สมุทรสงคราม Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




... บางครั้งความเงียบก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุด


ตัวอักษรวิ่งด้านล่าง
<
Friends' blogs
[Add ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.