"..... ปลาน่ะเก่งนะ ทั้งที่น้ำเชี่ยวอย่างนี้ ยังว่ายทวนน้ำได้

ว่ายทวนน้ำแบบนี้ มันคงจะทำเพื่อให้ไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ....."

Group Blog
 
All blogs
 

... ชอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ใจตัวเอง ....

...ไม่รู้ใจตัวเอง บางทีมันก็เป็นเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายให้กับชีวิตตัวเองเหมือนกัน ... ฉันก็คนนึงที่เป็นโรคไม่รู้ใจตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ...

วันนี้คิดถึงที่ทำงานเก่า ลองบวก ลบ คูณ หารอยู่ในใจ ว่าฉันมาอยู่สมุยทำไม ตั้งคำถาม หาคำตอบ ใจตอบว่าเหนื่อยกับงานเก่า เหตุผลมีแค่นี้ ... แล้วลองนึกทบทวน อยู่ที่เก่างานบริษัทกับงานใหม่ที่โรงแรม ถามใจตัวเองดูอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ว่ารักที่จะทำอะไรมากกว่ากัน ใจตอบแบบฉับพลันทันที ฉันรักงานเก่า .... งานหนัก งานเหนื่อย เครียด แต่มีใจที่จะทำ ... งานใหม่ล่ะ ... ไม่อยากทำ เพราะอะไร เรื่องคน เรื่องสถานะภาพ เรื่องการวางตัว เรื่องอิสระ จิปาถะ ที่ใจสรรหามาหักล้าง .... บอกตัวเองว่า กว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็สายไป .. ก้าวขาออกมาแล้ว ก็ย้อนกลับไปไม่ได้

เมื่อวาน มันไม่ใช่วันนี้ แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เหลือแต่วันพรุ่งนี้ วันต่อไป ต่อไป ต่อไป ....

เหนื่อยกายไม่เคยคิดกลัว แต่พอเหนื่อยใจ หมดใจก็หมดแรง ...

ฉันคงไม่รู้ใจตัวเองจริง ๆ นั่นล่ะ ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร
เพราะยังไม่เคยได้หาอะไรใหม่ ๆ มาให้เปรียบเทียบ แต่วันนี้มีงานใหม่มาให้เปรียบเทียบกับงานเก่า ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามาแล้วจะเจออะไร รู้อยู่แก่ใจก่อนตัดสินใจจะมาอยู่ที่เกาะ ฉันถึงไม่อยากพูดว่า "ถ้ารู้อย่างนี้ ก็จะไม่ ... ก็ดีหรอก"

วันนี้ก็คงได้แค่คิดอยากย้อนเวลากลับไป ... แต่ฉันสาบานเลยว่า ถ้าถึงวันนึง คนที่นี่ไม่ว่าใครก็ตามทำฉันเจ็บช้ำแม้แต่นิดเดียว แล้วฉันรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องอดทน ฉันก็จะไป ....

... คิดถึงกรุงเทพฯ พวกพี่จะรู้มั้ยว่าหนูคิดถึงพวกพี่Engineer ....




 

Create Date : 12 มีนาคม 2550    
Last Update : 12 มีนาคม 2550 23:48:44 น.
Counter : 726 Pageviews.  

เกาะสมุย ฮุยเล ฮุย Episode II

ตั้งแต่เป็นสาวเต็มกาย หาผู้ชายถูกใจไม่มี ....

ไม่ใช่สิ ....

จะบอกว่า ตั้งแต่มาทำงานที่สมุยได้สามเดือนกว่าแล้ว ไม่เคยได้โกรธแขกซักห้อง แต่เมื่อวานวันกาลียุคอะไรก็ไม่รู้ งานก็ยุ่ง ๆ มีแขกคนไทย ขอโทษนะคะ ที่ต้องกล่าวถึงว่า งี่เง๊า ..... งี่เง่า มานอนแค่คืนเดียว แต่ก็โอเคอ่ะนะ ว่ามาเป็นกรุ๊ป จองไว้สามห้อง ก็ห้องละสองคนลงตัวพอดี แต่พอมาจริงๆ พ่อคุณ แม่คุณทั้งหลาย มากันเบ็ดเสร็จ สิริรวมได้ 7 นางรวมนาย

ดูแต่ละคำสั่งของแม่นาง
- "ห้องฉันต้องมีระเบียง" เพราะฉันต้องสูบบุหรี่
- "ห้องที่มีเตียงเสริม สำหรับบุรุษเพศที่เสริมมา ต้องเป็นเตียงไม้เท่านั้น ฉันไม่เอาเตียงสปริง"

คำสั่งเหล่านี้พวกเราที่มีจิตใจในการให้บริการ ไม่เคยคิดจะบิดพลิ้วแม้แต่น้อย ไม่ยากลำบากเกินไปสำหรับเรา ถ้าห้องเราว่าง เราจะจัดให้ เมื่อคุณมาถึง เราก็เข้าใจว่าคุณเหนื่อยกับการเดินทาง แต่คุณมาพูดกับเราราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ !

กรุณาฟังบทสนทนานะคะ ถ้าใครไม่ได้ทำงานบริการ อาจจะไม่เคยได้ยิน แต่คนทำงานบริการ ฟังแล้วโกรธปนสะอื้นค่ะ

"ฉันเป็น managerนะ จะให้ฉันนอนห้องเล็กได้ไง"
คำพูดที่ตอบในใจ "ก็เมิงจองห้องเล็กทำแบ๊วไรฟระ"
แต่คำตอบจริง "ต้องขอโทษนะคะ ห้องเราเต็มจริงๆค่ะ "

"เพราะฉันจ่ายเงินน้อยเหรอ ฉันถึงได้อยู่ห้องเล็ก"
คำพูดที่ตอบในใจ "เออสิ แล้วอยู่แค่คืนเดียวด้วย"
แต่คำตอบจริง "ไม่ใช่ค่ะ เป็นเพราะเรามีแขก long period จากตรุษจีนน่ะค่ะ ห้องเลยเต็ม"

คำพูดที่นอบน้อม อ่อนหวานดูจะไม่มีค่าอะไร "พี่คะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ลองขึ้นไปดูห้องก่อนมั้ย"
คำตอบของ she "ไม่จำเป็น ไม่ต้องหรอก ฉันเคยมาแล้วตั้งห้า หกครั้ง"

หน้ายิ้มๆ แบบสำนึกในความผิด(ของใครก็ไม่รู้) พูดตอบกลับว่า "เอางี้นะคะพี่ เดี๋ยวเราเปลี่ยนห้องให้เป็น Jounior Suite นะคะ"

ในใจคิดว่า "แ ม่ง จะเอาไงวะ จะcheck in มั้ย" อีกนิดเดียวจะตอบกลับแล้วว่า พี่คะ พี่จะ check in ที่โรงแรมอื่นมั้ยคะ อีกนิดเดียวจริงๆ นะ ก่อนที่ความอดทนจะหมดลง

"ฉันมาที่นี่บ่อยนะ คุณ ... รู้จักฉันดี"
คำพูดที่อยู่ในใจ "คุณ ... รู้จักแกดี แต่ฉันไม่รู้จักแก"
แต่คำตอบจริง "ต้องการคุยกับคุณ ... มั้ยคะ เราจะไปตามมาให้" She ตอบเราว่า "ไม่ต้องหรอกมันไม่ใช่ประเด็น"

เฮ้อ ... เอากะเธอสิ

และแล้ว เราก็มานั่งจัดการเตรียมห้องให้ใหม่ ห้องสามเตียงเอาไปเลย เราจัดให้ จัดได้ เตียงไม้ด้วย เอาไปเลย แกจะนอนกัน จะตีลังกาสามรอบ แถมเกลียวครึ่งรอบ เต็มที่เลย คุณหญิงคุณชายทั้งหลาย

ห้องสำหรับแม่นาง manager พอขึ้นไปเห็นห้องที่จองไว้ก็ได้แต่กรีดร้องไม่เลิกรา อยากได้ห้องมีระเบียงสำหรับสูบบุหรี่ เราก็นะ เชิญสูบในห้องได้เลยค่ะ ไม่เป็นไร คำตอบของนางฟังแล้วอยากจะแช่งให้เป็นมะเร็งปอดตายกันเลยทีเดียวเชียว sheบอกว่า "ไม่เอา ไม่ชอบสูบบุหรี่ในห้อง" โอเค ๆ งั้นเราก็ต้อง up grade จากห้องมาตรฐานธรรมดา เป็นห้อง suite กันเลย มีระเบียงด้วย อยากอยู่ ก็จัดให้ ปรกติจะไม่อยากขายห้องนี้ ระเบียงเล็กแค่ออกไปยืนได้ ติดริมถนน ปรกติจะไม่ค่อยจัดให้ใครเข้าอยู่ แต่ครั้งนี้ Sheอยากได้ เราจัดให้ ....

เช้ามา เธอ check out พวกเธอกรีดร้องอีกหนึ่งรอบ เมื่อค่าห้องอันแสนถูกของเธอโดนบวกค่า Tax และ Service Charge .....

เอาเหอะวะ โรงแรมสี่ดาวบนเกาะนี้ อยู่ห้อง Suite ในราคา หนึ่งพันสองร้อยบาท !

ครั้งต่อไป ถ้ามากรุ๊ปนี้มา ขอโทษนะคะ ที่ต้องบอกว่าห้องที่นี่เต็มสำหรับพวกคุณ !

เงินพันสอง ฉันยอมให้มันเป็นแม่ของฉันได้คืนนึงละกัน !
แต่ครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ




 

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550    
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 21:02:29 น.
Counter : 619 Pageviews.  

เกาะสมุย ฮุยเล ฮุย เฮ้อ!

รายงานตัวค่ะ มาอยู่เกาะสมุย สัมผัสชีวิตงานโรงแรมมาได้เกือบ ๆ สองเดือนแล้ว อวบอ้วน แก้มเป็นแก้ม หน้ากลมบ็อก (ห้ามกลมดิก มีคนเคยห้ามไว้ ให้พูดว่ากลมบ็อก) .... ชีวิตเรื่อย ๆ พยายามให้เข้าทีเข้าทาง งานการก็เรื่อย ๆ ผ่านช่วง peak season มาแล้ว ก็ดีขึ้น คิดถึงญาติสนิทมิตรสหาย ในบล็อกเหมือนกัน คิดถึงกรุงเทพฯแว่บๆ คิดถึงที่ทำงานเก่า แต่ที่แน่ ๆ คิดถึงบ้านมาก ๆ ....

อยู่สมุย ไปไหนมาไหนลำบาก ไม่ค่อยสะดวกเรื่องการเดินทาง แต่เรื่องอื่น ๆ ก็สบายดีค่ะ สรุปยังไม่ได้เที่ยวเลย

งานที่นี่มีปัญหาครอบครัว ตามแบบฉบับ Family Business บางทีรู้สึกบางเรื่องก็งี่เง่าเกินไป

มาอัพบล็อกให้หายคิดถึงค่ะ ภาษายังไม่ค่อยดีนะคะ เวลาน้อย




 

Create Date : 11 มกราคม 2550    
Last Update : 11 มกราคม 2550 0:36:53 น.
Counter : 696 Pageviews.  

Life Change - เพราะชีวิตเปลี่ยนแปลงบ่อย







ช่วงนี้งานยุ่งมาก ๆ ยุ่งจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนหลัง เลยมานั่งเล่นเนตซะ .... เมื่ออาทิตย์ก่อน ส่งใบลาป่วย แล้วก็ใบลาพักร้อน พอมาถึงวันจันทร์ยื่นใบลาออกซะเลย ...

ในใจยังหวั่น ๆ บอกไม่ถูก ใจหาย ... อยู่ที่บริษัทนี้มาสามปี ก็รู้สึกผูกพัน ... พันผูกกับคนที่นี่ไม่น้อย ถือว่าที่นี่เป็นที่ทำงานที่แรกของเรา เพื่อนร่วมงานที่นี่ก็ดี ๆ กันทุกคน ดีทุกคนแค่ดีถูกใจเรา กับไม่ถูกใจเรา ... แค่นั้น

สมุย ... ไม่เคยไปมาก่อน ไม่รู้ว่าจะไปแล้วเป็นยังไง ก็ภาวนาให้ดีกว่าที่นี่ ... หลาย ๆ คนมาถามว่าทำไมลาออกล่ะ มีอะไรก็น่าจะคุยกันก่อน เราเองก็บอกไม่ถูกหรอก ว่าทำไมถึงตัดสินใจแล้วผลออกมาแล้วคือเราต้องไป ... อยากหาอะไรใหม่ ๆ ให้ชีวิต อยากหาว่าความฝันที่แท้จริง อยากหาว่าตัวตนที่แท้จริงของเราคือใครกันแน่ สุดท้ายอยากได้ตังค์ ....

ถ้าเราไป บริษัทก็คงยุ่งๆ วุ่นวาย โดยเฉพาะแผนกเรา สงสารพี่ ๆ Eng. ตอนที่บอกพวกเค้าว่า เราจะไปแล้วนะ Eng.004 บอกว่า " เฮ้ย ! จะไปอะไร สบตาพวกพี่ก่อน" ฉันจำได้ว่า ฉันไม่กล้าเงยหน้าสบตาพวกเค้าเลย กลัวน้ำตาจะไหล เหล่าEng. ดีกับฉันทุกคน เหมือนมีพี่ชาย 6 คน คอยดูแล คอยพูดคุย ถ้าพูดว่าไม่รักพวกเค้าก็คงไม่ได้ ....

มีเวลาอีกแค่สองอาทิตย์ที่จะเคลียร์งานให้หมด ... เคลียร์ให้หมดคงทำไม่ได้หรอก แต่จะเคลียร์ให้ได้มากที่สุดละกัน ... ฉันไม่ได้อยากจะออกจากงานอะไรมากมายนัก แต่คิดอีกที สามปีแล้วที่อยู่ที่นี่ ถ้ามีโอกาสให้ค้นหาอะไรใหม่ ๆ ก็น่าจะลองดู ฉันคิดอยู่เสมอ ๆ ว่า โอกาสมันจะมาเคาะประตูบ้านแค่ครั้งเดียว ...

.... พรุ่งนี้จะเป็นไงไม่รู้เลย

แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กับคนที่บริษัทนี้ ฉันจะไม่ลืม ....








 

Create Date : 21 ตุลาคม 2549    
Last Update : 22 ตุลาคม 2549 23:07:01 น.
Counter : 707 Pageviews.  

เมื่อผู้หญิงไม่สวยฯถูกสะกิดต่อมอยากสวย (อีกแล้ว)





เมื่อวันศุกร์ ที่ 11 สิงหาคม ผู้หญิงไม่สวยฯ เกิดอาการกังวลเล็กน้อย เรื่องเสื้อสีฟ้า เพราะว่า กลัวจะไม่ใส่เสื้อสีฟ้าไปทำงานแล้วจะกลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาคนอื่นอีก เหมือนวันที่เค้าใส่เสื้อเหลืองทั้งเมืองแล้วเราไม่ได้ใส่ ก็เลยหยิบเสื้อสีฟ้าตัวใหม่ขึ้นมา ซื้อมาเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วก็หยิบกระโปรงสีขาวขึ้นมา ซื้อมาพร้อมเสื้อนั่นล่ะ แต่ว่าไม่กล้าใส่ ปรกติจะใส่แต่กระโปรงสีดำ เสื้อก็ตามอัธยาศัย เรียบ ๆ ง่าย ๆ ก็เลยเอาก็เอาวะ ใส่เสื้อสีฟ้ากับกระโปรงสีขาว อืม.. ก็ match กันดี แต่ไม่มั่นใจ ไม่มีเพื่อนQC ให้ก่อนออกจากห้องอีก ก็เลยไม่มั่นใจหนักเข้าไปอีก หยิบกระโปรงสีดำอีกตัวใส่กระเป๋าไปด้วยดีกว่า กันพลาด เผื่อคนอื่นเห็นแล้วทนไม่ได้จริง ๆ จะได้เปลี่ยนกระโปรงซะ แต่ตัวเสื้อ โอเค มั่นใจระดับนึง คงไม่ต้องเปลี่ยน แต่งหน้านิดหน่อย ส่องกระจก โอเค! ใช้ได้ ไปทำงานดีกว่า .....

มาถึงออฟฟิศ เจอ CT เป็นคนแรก กำลังตรวจสินค้าอยู่ ก็เลยเดินไปช่วยเค้า วิ่งแต๊ดๆๆๆ ไป CT ก็มองเห็นสิ่งแปลกประหลาดแล้ว คือ กระโปรงสีขาว ต่อมา ก็ CSของบริษัท ตามด้วย Acct. MNG ทุกคนลงความเห็นว่า โอเค! ผ่าน มีเสียงชื่นชม น่ารักดี น่ารักจัง อืมมมม ... ความมั่นใจเริ่มมานิดหน่อย นิ๊ดดดดดดดดด เดียวจริงๆ นะ

เมื่อคนเริ่มมา ความมั่นใจเริ่มหายไปอีก ทั้ง ๆ ที่เค้าก็ชมกันว่าน่ารักดี แต่ไปหยิบเสื้อแจ๊กเก็ตมาสวมทับจะดีกว่า เพื่อปกปิด และแล้วพนักงานคนอื่นเริ่มทยอยมากันเกือบครบ เดินออกจากห้องทำงานไปชงกาแฟ Tik มาทำงานแล้ว ก็ให้ Tik QC ชุดที่ใส่อีกรอบ Tik บอกว่า เออ น่ารักดี NJ ก็บอกน่ารักดี ทีม Acct. ชื่นชมว่าน่ารัก จนแล้วจนรอด ความมั่นใจอันน้อยนิดที่พยายามสะสมมา พังทลาย เพราะลุงMISคนเดียว ท่านมาถึง Tik ก็ตะโกนเรียก มาดูฝนสิ วันนี้ฝนแต่งตัวน่ารัก ลุงท่านเห็น มาโค้งคำนับ เป็นสาวรำวง ซะงั้น

เท่านั้นไม่พอ ..... โดนถากถาง เสียดสี ซะจน หมดกันความมั่นใจ ยังมาเจอchief ปากม๋าอีก "จะไปเต้นบัลเล่ย์เหรอ" เฮ้ออออ .... เอาเข้าไป


จะมีใครรู้มั้ย ? ว่าฉันน่ะ ไม่เคยมีความมั่นใจเรื่องการแต่งตัวเลยซักนิด เมื่อก่อน ใส่แต่สีดำกับสีขาว ก็มีแต่คนว่า เป็นอะไรทำไมใส่แต่ชุดดำ ก็บอกเค้าว่าใส่เสื้อผ้าสี ๆ ลาย ๆ แล้วไม่มั่นใจ รู้สึกตัวเองอ้วน แล้วก็ผิวคล้ำ (คล้ำนะคะ ไม่ใช่ดำ)

ต่อมา ... ก็ซื้อเสื้อ collection สีชมพูมาใส่ ก็มีคนทักอีก "in love เหรอจ๊ะ" ...... จะเอาไงกันฟะ ใส่ชุดดำก็ทัก ใส่เสื้อสีชมพู ก็ว่าอีก .....

.... ระหว่างเดินไปกินข้าวกลางวัน ....

Tik " นี่ คุณMIS ฝนใส่ชุดนี้แล้วไม่ดีเหรอ มันแปลกเหรอ"

ลุงMIS "ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ว่ามันน่าจะใส่ไปเที่ยว ไปดูหนังมากกว่า"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "เหรอคะ อืม เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว จะไปเปลี่ยนกระโปรงแล้ว"

Tik "เปลี่ยนทำไม"

ผู้หญิงไม่สวยฯ "เออ เปลี่ยนไปเถอะ จะได้สบายใจกัน ไม่มั่นใจแล้ว"

.................. กินข้าวกลางวันเสร็จ ..............

ผู้หญิงไม่สวยฯ ค่อยๆ แอบเดินออกไปห้องน้ำ เพื่อไปเปลี่ยนกระโปรงเป็นกระโปรงสีดำ

เปลี่ยนแล้วก็เดินไปเดินมา ทำงานในออฟฟิศนั่นล่ะ ทุกคนตกใจ ทำไมเปลี่ยนกระโปรง ....ก็เลยตอบไปว่า ไม่มั่นใจค่ะ เป็นแบบนี้มานานแล้ว แล้วพวกพี่ก็จะไม่เห็นกระโปรงสีขาวตัวนี้อีก จะไม่ใส่อีกแล้ว .... เมื่อก่อนอยู่บ้านซื้อเสื้อมาใหม่ ก็ต้องใส่ให้แม่ดูก่อนว่าผ่านมั้ย พอมาอยู่หอก็ต้องซ้อมใส่ให้เพื่อนดูก่อน ว่าผ่านมั้ย ถ้าผ่านถึงจะใส่ออกมาข้างนอก ถ้ามีคนทักนิดเดียว ก็จะไม่ใส่อีกเลย ....

ทุกคนเงียบ ...........


ผู้หญิงคนไหนบ้าง ไม่อยากสวย ทุกคนก็อยากสวยทั้งนั้นล่ะ ฉันเองก็เคยคิดว่าแค่อยากดูดีก็พอไม่ต้องถึงขั้นสวยหรอก ..... ตอนนี้ส่องกระจก พยายามนะ เข้าข้างตัวเอง ว่าเราไม่ได้อัปลักษณ์ หน้าตาธรรมดา หาได้ตามท้องถนน แต่ไม่มีความมั่นใจเลย ต้องไปลดความอ้วนอีก ต้องรักษาหน้าให้สวยใส คิดอีกที ตัวกูไม่ใช่ของกู จะทำไปทำไมนักหนา คือ ทำให้แค่หน้าตาสะอาดไม่เป็นสิว หุ่นก็ไม่ต้องถึง นางแบบหรอก แต่ไม่ให้อ้วนจนกลิ้ง ถึงจะอ้วนแต่ก็ไม่อุ้ยอ้ายซะหน่อย ทำอะไรก็ยังกระฉับกระเฉง ว่องไวกว่าคนผอมเพรียวที่มัวนุ่มนิ่มห่วงสวยบางคนซะอีก ....

สวยแล้วยังไงล่ะ สวยแล้วก็ไปหลอกผู้ชายให้หลงเล่น
สวยแล้วยังไงล่ะ สวยแล้วก็เดินเฉิดฉายยั่วกิเลสผู้ชายเล่น
สวยแล้วยังไงล่ะ สวยแล้วก็มีแต่คนชื่นชม ถึงจะนิสัยไม่ดีก็ยังมีคนรัก
สวยแล้วยังไงล่ะ สวยแล้วก็ ... มันก็เรื่องของคนสวยเค้า เราไม่สวยแต่เราอ่ะ จิตใจดีละกัน เชอะ ๆ ๆ ๆ


ถ้าสวยแล้วอย่ามาง้อละกัน




 

Create Date : 14 สิงหาคม 2549    
Last Update : 14 สิงหาคม 2549 19:36:12 น.
Counter : 663 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  

ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
Location :
สมุทรสงคราม Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




... บางครั้งความเงียบก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุด


ตัวอักษรวิ่งด้านล่าง
<
Friends' blogs
[Add ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.