|
|
|
... ชอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ใจตัวเอง ....
...ไม่รู้ใจตัวเอง บางทีมันก็เป็นเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายให้กับชีวิตตัวเองเหมือนกัน ... ฉันก็คนนึงที่เป็นโรคไม่รู้ใจตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ...
วันนี้คิดถึงที่ทำงานเก่า ลองบวก ลบ คูณ หารอยู่ในใจ ว่าฉันมาอยู่สมุยทำไม ตั้งคำถาม หาคำตอบ ใจตอบว่าเหนื่อยกับงานเก่า เหตุผลมีแค่นี้ ... แล้วลองนึกทบทวน อยู่ที่เก่างานบริษัทกับงานใหม่ที่โรงแรม ถามใจตัวเองดูอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ว่ารักที่จะทำอะไรมากกว่ากัน ใจตอบแบบฉับพลันทันที ฉันรักงานเก่า .... งานหนัก งานเหนื่อย เครียด แต่มีใจที่จะทำ ... งานใหม่ล่ะ ... ไม่อยากทำ เพราะอะไร เรื่องคน เรื่องสถานะภาพ เรื่องการวางตัว เรื่องอิสระ จิปาถะ ที่ใจสรรหามาหักล้าง .... บอกตัวเองว่า กว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็สายไป .. ก้าวขาออกมาแล้ว ก็ย้อนกลับไปไม่ได้
เมื่อวาน มันไม่ใช่วันนี้ แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เหลือแต่วันพรุ่งนี้ วันต่อไป ต่อไป ต่อไป ....
เหนื่อยกายไม่เคยคิดกลัว แต่พอเหนื่อยใจ หมดใจก็หมดแรง ...
ฉันคงไม่รู้ใจตัวเองจริง ๆ นั่นล่ะ ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร
เพราะยังไม่เคยได้หาอะไรใหม่ ๆ มาให้เปรียบเทียบ แต่วันนี้มีงานใหม่มาให้เปรียบเทียบกับงานเก่า ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามาแล้วจะเจออะไร รู้อยู่แก่ใจก่อนตัดสินใจจะมาอยู่ที่เกาะ ฉันถึงไม่อยากพูดว่า "ถ้ารู้อย่างนี้ ก็จะไม่ ... ก็ดีหรอก"
วันนี้ก็คงได้แค่คิดอยากย้อนเวลากลับไป ... แต่ฉันสาบานเลยว่า ถ้าถึงวันนึง คนที่นี่ไม่ว่าใครก็ตามทำฉันเจ็บช้ำแม้แต่นิดเดียว แล้วฉันรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องอดทน ฉันก็จะไป ....
... คิดถึงกรุงเทพฯ พวกพี่จะรู้มั้ยว่าหนูคิดถึงพวกพี่Engineer .... 
| Create Date : 12 มีนาคม 2550 | | |
| Last Update : 12 มีนาคม 2550 23:48:44 น. |
| Counter : 506 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
เกาะสมุย ฮุยเล ฮุย Episode II
ตั้งแต่เป็นสาวเต็มกาย หาผู้ชายถูกใจไม่มี ....
ไม่ใช่สิ ....
จะบอกว่า ตั้งแต่มาทำงานที่สมุยได้สามเดือนกว่าแล้ว ไม่เคยได้โกรธแขกซักห้อง แต่เมื่อวานวันกาลียุคอะไรก็ไม่รู้ งานก็ยุ่ง ๆ มีแขกคนไทย ขอโทษนะคะ ที่ต้องกล่าวถึงว่า งี่เง๊า ..... งี่เง่า มานอนแค่คืนเดียว แต่ก็โอเคอ่ะนะ ว่ามาเป็นกรุ๊ป จองไว้สามห้อง ก็ห้องละสองคนลงตัวพอดี แต่พอมาจริงๆ พ่อคุณ แม่คุณทั้งหลาย มากันเบ็ดเสร็จ สิริรวมได้ 7 นางรวมนาย
ดูแต่ละคำสั่งของแม่นาง
- "ห้องฉันต้องมีระเบียง" เพราะฉันต้องสูบบุหรี่
- "ห้องที่มีเตียงเสริม สำหรับบุรุษเพศที่เสริมมา ต้องเป็นเตียงไม้เท่านั้น ฉันไม่เอาเตียงสปริง"
คำสั่งเหล่านี้พวกเราที่มีจิตใจในการให้บริการ ไม่เคยคิดจะบิดพลิ้วแม้แต่น้อย ไม่ยากลำบากเกินไปสำหรับเรา ถ้าห้องเราว่าง เราจะจัดให้ เมื่อคุณมาถึง เราก็เข้าใจว่าคุณเหนื่อยกับการเดินทาง แต่คุณมาพูดกับเราราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ !
กรุณาฟังบทสนทนานะคะ ถ้าใครไม่ได้ทำงานบริการ อาจจะไม่เคยได้ยิน แต่คนทำงานบริการ ฟังแล้วโกรธปนสะอื้นค่ะ
"ฉันเป็น managerนะ จะให้ฉันนอนห้องเล็กได้ไง"
คำพูดที่ตอบในใจ "ก็เมิงจองห้องเล็กทำแบ๊วไรฟระ"
แต่คำตอบจริง "ต้องขอโทษนะคะ ห้องเราเต็มจริงๆค่ะ "
"เพราะฉันจ่ายเงินน้อยเหรอ ฉันถึงได้อยู่ห้องเล็ก"
คำพูดที่ตอบในใจ "เออสิ แล้วอยู่แค่คืนเดียวด้วย"
แต่คำตอบจริง "ไม่ใช่ค่ะ เป็นเพราะเรามีแขก long period จากตรุษจีนน่ะค่ะ ห้องเลยเต็ม"
คำพูดที่นอบน้อม อ่อนหวานดูจะไม่มีค่าอะไร "พี่คะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ลองขึ้นไปดูห้องก่อนมั้ย"
คำตอบของ she "ไม่จำเป็น ไม่ต้องหรอก ฉันเคยมาแล้วตั้งห้า หกครั้ง"
หน้ายิ้มๆ แบบสำนึกในความผิด(ของใครก็ไม่รู้) พูดตอบกลับว่า "เอางี้นะคะพี่ เดี๋ยวเราเปลี่ยนห้องให้เป็น Jounior Suite นะคะ"
ในใจคิดว่า "แ ม่ง จะเอาไงวะ จะcheck in มั้ย" อีกนิดเดียวจะตอบกลับแล้วว่า พี่คะ พี่จะ check in ที่โรงแรมอื่นมั้ยคะ อีกนิดเดียวจริงๆ นะ ก่อนที่ความอดทนจะหมดลง
"ฉันมาที่นี่บ่อยนะ คุณ ... รู้จักฉันดี"
คำพูดที่อยู่ในใจ "คุณ ... รู้จักแกดี แต่ฉันไม่รู้จักแก"
แต่คำตอบจริง "ต้องการคุยกับคุณ ... มั้ยคะ เราจะไปตามมาให้" She ตอบเราว่า "ไม่ต้องหรอกมันไม่ใช่ประเด็น"
เฮ้อ ... เอากะเธอสิ
และแล้ว เราก็มานั่งจัดการเตรียมห้องให้ใหม่ ห้องสามเตียงเอาไปเลย เราจัดให้ จัดได้ เตียงไม้ด้วย เอาไปเลย แกจะนอนกัน จะตีลังกาสามรอบ แถมเกลียวครึ่งรอบ เต็มที่เลย คุณหญิงคุณชายทั้งหลาย
ห้องสำหรับแม่นาง manager พอขึ้นไปเห็นห้องที่จองไว้ก็ได้แต่กรีดร้องไม่เลิกรา อยากได้ห้องมีระเบียงสำหรับสูบบุหรี่ เราก็นะ เชิญสูบในห้องได้เลยค่ะ ไม่เป็นไร คำตอบของนางฟังแล้วอยากจะแช่งให้เป็นมะเร็งปอดตายกันเลยทีเดียวเชียว sheบอกว่า "ไม่เอา ไม่ชอบสูบบุหรี่ในห้อง" โอเค ๆ งั้นเราก็ต้อง up grade จากห้องมาตรฐานธรรมดา เป็นห้อง suite กันเลย มีระเบียงด้วย อยากอยู่ ก็จัดให้ ปรกติจะไม่อยากขายห้องนี้ ระเบียงเล็กแค่ออกไปยืนได้ ติดริมถนน ปรกติจะไม่ค่อยจัดให้ใครเข้าอยู่ แต่ครั้งนี้ Sheอยากได้ เราจัดให้ ....
เช้ามา เธอ check out พวกเธอกรีดร้องอีกหนึ่งรอบ เมื่อค่าห้องอันแสนถูกของเธอโดนบวกค่า Tax และ Service Charge .....
เอาเหอะวะ โรงแรมสี่ดาวบนเกาะนี้ อยู่ห้อง Suite ในราคา หนึ่งพันสองร้อยบาท !
ครั้งต่อไป ถ้ามากรุ๊ปนี้มา ขอโทษนะคะ ที่ต้องบอกว่าห้องที่นี่เต็มสำหรับพวกคุณ !
เงินพันสอง ฉันยอมให้มันเป็นแม่ของฉันได้คืนนึงละกัน !
แต่ครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ
| Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
| Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 21:02:29 น. |
| Counter : 424 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
เกาะสมุย ฮุยเล ฮุย เฮ้อ!
รายงานตัวค่ะ มาอยู่เกาะสมุย สัมผัสชีวิตงานโรงแรมมาได้เกือบ ๆ สองเดือนแล้ว อวบอ้วน แก้มเป็นแก้ม หน้ากลมบ็อก (ห้ามกลมดิก มีคนเคยห้ามไว้ ให้พูดว่ากลมบ็อก) .... ชีวิตเรื่อย ๆ พยายามให้เข้าทีเข้าทาง งานการก็เรื่อย ๆ ผ่านช่วง peak season มาแล้ว ก็ดีขึ้น คิดถึงญาติสนิทมิตรสหาย ในบล็อกเหมือนกัน คิดถึงกรุงเทพฯแว่บๆ คิดถึงที่ทำงานเก่า แต่ที่แน่ ๆ คิดถึงบ้านมาก ๆ ....
อยู่สมุย ไปไหนมาไหนลำบาก ไม่ค่อยสะดวกเรื่องการเดินทาง แต่เรื่องอื่น ๆ ก็สบายดีค่ะ สรุปยังไม่ได้เที่ยวเลย
งานที่นี่มีปัญหาครอบครัว ตามแบบฉบับ Family Business บางทีรู้สึกบางเรื่องก็งี่เง่าเกินไป
มาอัพบล็อกให้หายคิดถึงค่ะ ภาษายังไม่ค่อยดีนะคะ เวลาน้อย 
| Create Date : 11 มกราคม 2550 | | |
| Last Update : 11 มกราคม 2550 0:36:53 น. |
| Counter : 454 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
สมุย ... ไม่เคยไปมาก่อน ไม่รู้ว่าจะไปแล้วเป็นยังไง ก็ภาวนาให้ดีกว่าที่นี่ ... หลาย ๆ คนมาถามว่าทำไมลาออกล่ะ มีอะไรก็น่าจะคุยกันก่อน เราเองก็บอกไม่ถูกหรอก ว่าทำไมถึงตัดสินใจแล้วผลออกมาแล้วคือเราต้องไป ... อยากหาอะไรใหม่ ๆ ให้ชีวิต อยากหาว่าความฝันที่แท้จริง อยากหาว่าตัวตนที่แท้จริงของเราคือใครกันแน่ สุดท้ายอยากได้ตังค์ .... 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [