|
|
ผู้หญิงไม่สวยทำกระเป๋าตังค์หาย (ไม่สวยแล้วยังเซ่อ !)
เมื่อวันเสาร์ที่แล้วผู้หญิงไม่สวยทำกระเป๋าสตางค์หายค่ะ ไม่รู้ว่าลืมไว้ที่ร้านไก่เคเอฟซี หรือว่าทำตกหายที่ไหน ด้วยความสวยไม่คงที่ แต่ความโก๊ะที่คงทน ผู้หญิงไม่สวยก็เลยทำกระเป๋าสตางค์หาย
เฮ้ออออออ! เงินอ่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ ID Card กะบัตร ATM นี่สิ หายแล้วก็ต้องไปทำใหม่ ตั้งแต่เป็นสาวมา ผู้หญิงไม่สวยมีบัตรประชาชนมาแล้ว 5 ใบ อายุยังไม่ถึงสามสิบเลยนะ
เริ่มจากตื่นเช้าขึ้นมา ไม่ใช่ตื่นเช้าสิ ตื่นสายขึ้นมา ก็นั่งเล่นนอนเล่นตามเคย แล้วก็ตัดใจลุกขึ้นมาอาบน้ำอาบท่า ก็แต่งตัวเสร็จ จัดทรัพย์สินลงในนังเขียวกระเป๋าเป้แสนรัก หยิบเงินออกจากกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ซีดๆ ไว้ แล้วก็หยิบนังอีฟมือถือแก่ๆ ขึ้นมาโทรหาเจ้าของเดิมของมัน บอกว่าจะมาเอาซีดีได้เมื่อไหร่ เค้าก็บอกว่ายังอยู่เพชรบูรณ์ ฉันเลยเดินออกจากห้องมา เดินไปคุยไป สรุปว่าไม่ได้เจอพี่เค้า ก็นั่งรถเมล์มาลงสีลม ถึงตอนประมาณๆบ่ายโมงกว่าๆ เห็นร้านกาแฟ real leaves ก็หิวกาแฟขึ้นมาตะหงิด ๆ เลยซื้อ Mocca เย็นๆ มาซดให้ชื่นใจ จำได้ว่าหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงให้แม่ค้าตาคมไปหนึ่งร้อยบาท แม่ค้าก็บอกเงินทอนเจ็ดสิบบาทนะคะ รับเงินมายัดใส่กระเป๋ากางเกงต่อ แล้วก็เดินเลียบถนนสีลมมาเจอร้านไก่เคเอฟซี ดูเวลาก็ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว เลยเริ่มหิว ว่าแล้วเท้าก็เร็วกว่าใจเดินเข้าไปในร้านเอานังเขียวไปวางจองโต๊ะไว้ก่อน แล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนออกมา ไปซื้อไก่ชุดประหยัดชุดที่หกมาหนึ่งชุด ถึงตอนนี้จำไม่ได้แล้วว่ากระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปรึยัง แต่จำได้ว่าหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าตังค์ขี้เรื้อน ฉันเลยไม่แน่ใจว่าลืมไว้ที่เค้าน์เตอร์ หรือลืมวางไว้บนโต๊ะ แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ากระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปรึยัง อิ่มหนำแล้วก็นั่งรถเมล์ต่อ มาทำงานที่ออฟฟิศ
มาถึงออฟฟิศนั่งเล่น เริ่มทำงาน แล้วก็หยิบซีดีฉ่าวโฉ่ขึ้นมาดู ดูแล้วก็ปลง ๆ เจอคนเง่างี่ออนเอ็ม คุยกันไม่รู้เรื่อง จนกระทั่งมีพี่คนนึงเข้าออฟฟิศมาตอนเย็น แล้วก็ชวนฉันกลับบ้าน ฉันก็อืม กลับก็กลับค่ะ แต่ฉันยังคาใจเรื่องคนเง่างี่ที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ตกลงกันไม่ได้ว่าจะเจอกันหรือไม่เจอ ฉันเลยเซ็ง ๆ ปิดคอมพ์ฯ แล้วก็เดินไปบิ๊กซี เดินไปเดินมา อยากเจอคนเง่างี่ โทรไปก็ปิดเครื่อง ฉันเลยยิ่งเซ็ง เลยเดินไปเน็ตคาเฟ่บนบิ๊กซี เจอคนเง่างี่ออนไลน์เหมือนเดิม คุยกันไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม ฉันก็เลยเดินไปตู้โทรศัพท์ ไม่ใช้มือถือ จำไม่ได้ว่าหยิบเหรียญออกมาจากกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อน นังเขียว หรือว่ากระเป๋ากางเกง จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้คุยกับคนเง่างี่ ก็เลยเดินเล่นบนบิ๊กซีนั่นล่ะ เดินเข้าร้านวัตสัน หยิบโฟมล้างหน้ามาหนึ่งหลอด แล้วก็เดินไปเค้าเตอร์จะจ่ายเงิน อนิจจา ! กระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนหายไปแล้ว ทำยังไงดีล่ะ! เงินในกระเป๋ากางเกงก็ไม่พอ เลยต้องเอาโฟมล้างหน้าไปคืน แล้วก็หยิบเงินในกระเป๋ากางเกงมาดู ยังดีมีอยู่ 40 บาทยังพอนั่งรถเมล์กลับบ้านได้ ก็ยังใจเย็น ไม่โทรอายัดบัตรเอทีเอ็ม ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น นอกจากนั่งรถเมล์กลับบ้าน แล้วก็โทรหาพี่ลิ้ม บอกพี่ลิ้มกระเป๋าตังค์หนูหาย พี่ลิ้มก็ถามว่าโทรอายัดบัตรหรือยัง ฉันตอบว่ายัง เท่านั้นล่ะ โดนพี่ลิ้มด่าเลยต้องโทรไปอายัดบัตรซะก่อน
ตอนเช้าฉันก็ยังมีความหวังว่าจะมาเจอกระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนอยู่ที่ออฟฟิศ แต่ก็ต้องผิดหวัง มันหายไปจริงๆ บอกพี่ ๆ ที่ออฟฟิศว่ากระเป๋าตังค์หาย พี่เค้าก็บอกว่าหายที่ไหน ฉันตอบว่าไม่แน่ใจว่าร้านเคอฟซีหรือป่าว พี่เค้าก็เลยแนะนำว่าลองโทรถามดูซิ ฉันเลยโทรถาม แต่ก็ต้องผิดหวังซ้ำซาก มีกระเป๋าตังค์อยู่จริงแต่มันไม่ใช่กระเป๋าสตางค์ขี้เรื้อนของฉัน เศร้าจริง! 
| Create Date : 21 มกราคม 2549 |
| Last Update : 21 มกราคม 2549 14:23:39 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 664 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หยิ๋งแป๋ม  วันที่: 21 มกราคม 2549 เวลา:14:25:57 น. |
|
|
|
| โดย: p_tham วันที่: 21 มกราคม 2549 เวลา:15:53:19 น. |
|
|
|
| โดย: Mako` วันที่: 21 มกราคม 2549 เวลา:16:19:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [