|
|
ฉันมองเห็นผู้หญิงคนนั้นทุกคืนตรงระเบียง
เมื่อวาน ผู้หญิงไม่สวยฯลางานครึ่งวัน จะไปรับป้าที่โรงพยาบาลรามคำแหงไปส่งสายใต้ ระหว่างอยู่บนรถเมล์ เพลงจะมีบ้างไหมของโบ สุรัตนาวีก็ส่งเสียงเจื้อยแจ้วขึ้นมา
นส.พานจะมดนั่นเอง " แก ทำไมไม่ออนไลน์"
ผู้หญิงไม่สวยฯ "ออกมาข้างนอก จะไปหาย่า แล้วก็รับป้าไปส่งสายใต้"
นส.พานจะมด "เหรอ เออ ๆ ฉันได้งานแล้วนะ"
ผู้หญิงไม่สวย "เหรอ! ดีจัง ได้ที่ไหนล่ะ"
นส.พานจะมด "สมุย"
ผู้หญิงไม่สวยฯ "เฮ้ย ! จริงดิ่ เก่งว่ะ ไปทำไรวะ"
นส.พานจะมด "เป็นเลขาฯ GM นี่!แก ฉันยังงงๆ อยู่เลยว่าฉันได้งานแล้วเหรอ ฉันต้องไปวันเสาร์นี้แล้ว"
ผู้หญิงไม่สวยฯ "ทำไมมันเร็วนักล่ะ เออ ก็ดี หมดเคราะห์หมดโศกซะที เลย 25 แล้ว เราอ่ะดิ่ ยังไม่รู้เป็นไง ยังไม่พ้น 25 แต่คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง"
นส.พานจะมด "อืม ก็คงไม่มีอะไร เออ! แก แค่นี้ก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกันใหม่ "
ผู้หญิงไม่สวยฯ "อืม ดีใจด้วยนะ"
----------------------------------------
นั่งบนรถเมล์ คิดถึงแม่สาวแคลิฟอร์เนียที่จากไปตามหาความฝันได้หลายเดือนแล้ว ไม่รู้เป็นไงมั่ง แล้วก็คิดถึงนส.พานจะมดเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยม ที่มาสนิทกันตอนมหา'ลัย .... คิด ๆ แล้วก็เศร้า ทำไมนะ พอจะมีเพื่อน ก็เหมือนมีคนมาพราก ทำไม ทำไมต้องเหงา ทำไมต้องอยู่คนเดียว ทำไม ทำไม เคยไปแย่งของใครเค้ามานักหนาเหรอ ชาตินี้ถึงต้องเป็นแบบนี้ ต้องอยู่คนเดียว .........
อาการเหงาเข้าครอบงำอีกแล้ว มีเพื่อนมากมาย แต่มีไม่กี่คนที่คุยด้วยได้ ฉันใจแคบเหรอ ฉันไม่เปิดใจเหรอ โลกส่วนตัวของฉันมันกว้างจนคนอื่นเข้าไม่ถึงเหรอ .....
กำลังคิดถึงตัวละครตัวนึง ไม่รู้หรอกว่าตัวละครเรื่องอะไร แต่เห็นเป็นภาพลายเส้นสีดำ ตัวการ์ตูนสีขาว เดินไปเดินมา นั่งๆ เดินๆ ดำเนินเรื่องอยู่ตัวเดียว ... นึกภาพแล้วก็เหงา ...
ไม่อยากนึกถึงตัวเอง เวลาแก่ เป็นสาวแก่ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูกหลาน ไม่มีเพื่อน ผู้หญิงแก่ ๆ นั่งอยู่หน้าบ้านเก่า ๆ ใส่แว่นตาอ่านหนังสือเล่มเก่า ๆ ฟังเพลงเบา ๆ ทำอยู่แบบนี้ทุกๆวัน คิดแล้วก็กลัวอนาคต .........ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นไง อาทิตย์หน้า เดือนหน้า ปีหน้า อีกสิบปีข้างหน้า ยี่สิบปีข้างหน้า เวลามันผ่านไปเร็วจนอยากจะเก็บใส่ขวดโหล ....
คิดถึงคนหลาย ๆ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่รู้เหมือนกันอีกสิบปีข้างหน้า ยี่สิบปีข้างหน้า พวกเค้าจะเป็นยังไง ... จะมีใครเป็นเหมือนฉันมั้ย ถึงเวลานั้นฉันจะยังคิดถึงพวกเค้ามั้ย พวกเค้าจะยังคิดถึงฉันมั้ย ......
กลับบ้านดึก .... เดินผ่านระเบียง ฉันมองเห็นผู้หญิงคนนึงกำลังคุยโทรศัพท์ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสถึงมันจะดึกแล้ว แต่ตายังแป๋ว ไม่มีแววง่วงนอน .... ฉันมองเห็นผู้หญิงคนนั้นทุกคืนตรงระเบีบงก่อนเดินเข้าห้อง .... ผู้หญิงคนนั้น มันเป็นเงาของฉัน ฉันมองเห็นตัวเองยืนคุยโทรศัพท์ตรงระเบียงนั้น มันหลอนอยู่ทุกวัน .....
อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม อยากมีเพื่อนคุยด้วยทุกวันเหมือนเมื่อก่อน อยากให้เค้าโทรมาถามว่าจะกลับรึยัง อยากมีคนให้ฉันพูดกับเค้าว่า "เป็นห่วงนะ" "อย่ากลับดึกนะ ขับรถดีๆล่ะ" "นอนได้แล้ว" ประโยคพวกนี้ถึงฉันไม่พูดกับเค้า ก็คงมีคนอื่นบอกเค้าอยู่แล้ว
คืนนี้จะหลับตาเดินผ่านระเบียง .... เงาผู้หญิงคนนั้นจะได้ไม่มาหลอน ....
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2549 |
| Last Update : 26 กรกฎาคม 2549 21:07:59 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 640 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: pp_kard  วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:48:47 น. |
|
|
|
| โดย: บรรณภรณ์ IP: 203.188.2.23 วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:55:22 น. |
|
|
|
| โดย: เข็มขัดสั้น วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:21:00:25 น. |
|
|
|
| โดย: PADAPA--DOO วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:22:05:12 น. |
|
|
|
| โดย: Ta Pling วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:51:26 น. |
|
|
|
| โดย: คนอ่านแค่ผ่านมา IP: 58.9.80.251 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:28:24 น. |
|
|
|
| โดย: สะเทื้อน วันที่: 28 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:47:03 น. |
|
|
|
| โดย: pooktoon วันที่: 30 กรกฎาคม 2549 เวลา:0:54:56 น. |
|
|
|
| โดย: นางกอแบกเป้ วันที่: 30 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:08:52 น. |
|
|
|
| โดย: นายเบียร์ วันที่: 30 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:39:09 น. |
|
|
|
| โดย: aseptic วันที่: 3 สิงหาคม 2549 เวลา:0:00:24 น. |
|
|
|
| โดย: Jakaey วันที่: 5 สิงหาคม 2549 เวลา:3:56:03 น. |
|
|
|
| โดย: pok (pilok ) วันที่: 5 สิงหาคม 2549 เวลา:14:12:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ถึงหนูจะไม่สวยแต่หนูก็จนนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มาทักทายบ๊อกค่ะ