หลังจากปล่อยคนดูค้างเติ่งกับ The Hunger Games Mockingjay Part 1 ในที่สุด The Hunger Games Mockingjay Part 2 ก็กลับมาปิดตำนานหนังแอ็คชั่นแฟนตาซีที่สร้างปรากฏการณ์ให้ แคทนิส เอเวอร์ดีน กลายเป็นตัวละครฮีโร่ฝ่ายหญิงจากภาพยนตร์ที่ทำรายได้มากที่สุดของโลก และแจ้งเกิด เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ เปลี่ยนชีวิตเธอจากนักแสดงวัยรุ่นให้กลายเป็นนักแสดงแถวหน้าของวงการฮอลลีวู้ดในเวลาไม่กี่ปี สำหรับภาคจบของ The Hunger Games หนังที่สร้างจากนิยายขายดีมีอันต้องสะดุดเล็กน้อย จากการเสียชีวิตของ ฟิลิป ซีมัวร์ ฮอฟฟ์แมน ผู้รับบท พลูทาร์ช เฮฟเวนส์บี โชคดีที่ภาพยนตร์ถ่ายทำเกือบเสร็จแล้ว เหลือฉากที่ ฟิลิป ต้องเล่นไม่มาก ทีมงานสามารถใช้เทคนิค CG ทดแทนได้
หนังเล่าเรื่องต่อจากภาคที่แล้ว เขต13 ประกาศสงครามกับ แคปิตอล ฝ่ายกบฏนำโดยประธานาธิบดีคอยน์ (จูลีแอนน์ มัวร์) สั่งทหารบุกโจมตีเขตต่างๆจนสามารถยึดพื้นที่ของประเทศพาเน็มได้เกือบหมด โดยกองทัพกบฏมีศูนย์รวมจิตใจคือ แคทนิส เอเวอร์ดีน (เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์) ม็อกกิ้งเจย์ ผู้คอยปลุกระดมฝ่ายตัวเอง และ เกลี่ยกล่อมศัตรู
ประธานาธิบดีสโนว์ ถอยร่นเข้าไปหลบอยู่ในปราสาท ฐานที่มั่นสุดท้ายของเขาถูกห้อมล้อมด้วยซากปรักหักพังซึ่งเต็มไปด้วยกับดักมากมาย แคทนิส , เกล , พีต้า , ฟินนิก และทหารมีฝีมือ รวมตัวเป็นหน่วยพิเศษแอบลอบเข้าไปในเมือง แรกทีเดียวพวกเขาได้รับภารกิจแค่ไปถ่ายวีดีโอปลุกระดม ต่อมา แคทนิส ต้องการที่จะจบสงครามนี้ด้วยการบุกไปสังหาร สโนว์ แต่เมื่อเมืองทั้งเมืองถูกเปลี่ยนเป็นสมรภูมิเดือด พวกเขาจึงจำต้องเข้าสู่เกมล่าชีวิตอีกครั้ง
Mockingjay part 2 เป็นหนังที่มีครบรสก็จริง แต่กลับไปไม่สุดสักทาง เห็นได้ชัดว่าการหั่นตอนจบให้เป็น2พาร์ทผู้ที่ได้ประโยชน์มีเพียงค่ายหนังซึ่งสามารถโกยรายได้คูณสองเท่านั้น ตัวนักแสดงแม้จะได้เงินค่าตัวเพิ่มขึ้นกันก็อาจไม่คุ้มเพราะหนังออกมาไม่มีคุณภาพ ไม่ต้องพูดถึงแฟนภาพยนตร์ ใน Part 1 เนื้อหาของหนังถูกกั๊กไว้ ขณะที่ Part 2 เนื้อหาของหนังถูกยืด ทั้งสองภาคจึงหาความพอดีไม่ได้ หลายคนอาจจะมองว่า Part 2 ดีกว่า Part 1 ส่วนตัวคิดว่าด้วยความคาดหวังกับการรอคอยมันทำให้ Part 2 ดูล้มเหลวกว่า
สิ่งที่โดดเด่นที่สุดใน Part 2 คือการจับประเด็นการเมืองที่ถูกสอดไส้เข้ามาอย่างเข้มข้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแบ่งชนชั้น การปกครองแบบเผด็จการ การแย่งชิงอำนาจ แนวคิดการสร้างความเกลียดชัง เสียตรงที่หนังเดินเรื่องอืดเกินไปหน่อย ไม่กระชับ เน้นขายตัวละครนำเป็นหลัก แอ็คชั่นตูมตาม สะท้อนให้เห็นถึงผลเสียของการทำสงครามที่ทุกฝ้่ายต่างสูญเสีย ความสนุกอยู่ในช่วงท้ายที่หน่วยของ แคทนิส บุกตะลุยแคปิตอล ถ้าเป็นเกมก็คือด้านสุดท้ายก่อนไปเจอบอสใหญ่
เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์ ยังคงแบกหนังไว้ทั้งเรื่อง เธอทำได้ดีตามมาตรฐาน ทว่าประเด็นรักสามเส้าที่บางเบาทำให้พาร์ทความโรแมนติกถูกกลบจนมิด จุดนี้ต้องโทษ จอช ฮัทเชอร์สัน กับ เลียม เฮมส์เวิร์ธ ด้วย แต่ละคนไม่ได้แสดงอารมณ์หึงหวงหรือรักไคร่ได้ดีเหมือน ภาคแรกกับภาคสอง ตัวละครที่น่าสนใจกลับเป็นทีมนักแสดงอาวุโสทั้ง โดนัลด์ ซัทเธิร์แลนด์ , จูลีแอนน์ มัวร์ และ ฟิลิป ซีมัวร์ ฮอฟฟ์แมน อีกคนที่อยากพูดถึงคือ เอลเดน เฮนสัน ในบท พอลลักซ์ ตากล้องที่เป็นใบ้ ถึงเขาจะพูดไม่ได้ แต่ภาษากายของเขาเข้าถึงคนดูได้ทุกคน
แม้ตัวหนังจะยาวแต่ The Hunger Games Mockingjay Part 2 ดันเลือกตัดออกหรือไม่พูดถึงสัญลักษณ์สำคัญกับตัวละครบางตัว อาทิ การชูสามนิ้วรำลึกคนตาย(มีฉากเดียว) นกม็อกกิ้งเจย์ก็สลัดขนกลายร่างเป็นคนเต็มตัว ไม่มีการฉายซํ้าให้ตีความเหมือนภาคก่อนๆ ดอกไม้สีขาวซึ่งเป็นกุหลาบที่ สโนว์ เอาไว้ใช้กลบกลิ่นพิษในปากก็ไม่มีการพูดถึง ซีซ่าร์ ฟิคเกอร์แมน ตัวละครที่สร้างสีสันมาในภาคแรกๆถูกทำให้เป็นเพียงตัวประกอบดาดๆ ออกเพียงซีนสั้นๆ ราวกับผู้กำกับคิดว่าผู้ชมทุกคนอ่านหนังสือก่อนมาดู อีกทั้งการที่ภาคนี้หนังเดินตามฉบับนิยายเกือบทุกกระเบียดนิ้วก็ทำให้ไม่มีความแปลกใหม่หรือน่าจดจำ กระนั้นกับคนไทยเองอาจจะมีความรู้สึกว่าบางอย่างในหนังมันช่างคล้ายสภาพบ้านเมืองเราตอนนี้เหลือเกิน โดยเฉพาะ รายการบังคับดู
คะแนน 7/10
โดย นกไซเบอร์
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
