หลังจากโปรเจกต์นำนิยายสืบสวนของ กิลเลียน ฟลินน์ เรื่อง Gone Girl มาสร้างเป็นภาพยนตร์ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี โปรเจกต์ทำหนังจากหนังสืออีกเรื่องของ กิลเลียน จึงถูกเข็นออกมาต่อทันทีกับ DARK PLACES นิยายสืบสวนสอบสวนที่เกี่ยวกับคดีฆาตกรรมในครอบครัวอันโด่งดัง

25 ให้หลัง ลิบบี้ เดย์ (ชาร์ลิซ เธอรอน) เด็กสาวที่รอดชีวิตในคืนที่แม่กับพี่สาวของเธออีกสองคนถูกฆ่าตายในบ้าน และผู้ต้องหาในคดีฆาตกรรมครั้งนั้นคือ เบน (ไท เชอริเดน) พี่ชายแท้ๆของเธอ เหล่านี้เป็นการให้ปากคำของ ลิบบี้ ตั้งแต่ปี1985 ทว่าปัจจุบันเธอเริ่มไม่แน่ใจเท่าไหร่ เมื่อชีวิตอยู่ไปแบบวันๆจากเงินบริจาคในกองทุนของเธอเริ่มร่อยหรอ ลิบบี้ ที่กำลังถังแตกจึงยอมเดินทางไปยัง The Kill Club คลับแปลกประหลาดที่รวมคนบ้าคดีสืบสวนตามคำชวนของ ไรลี่ย์ (นิโคลัส ฮอลท์) หนุ่มแปลกหน้าเจ้าของร้านซักรีดที่ชื่นชอบการไขคดีความ

ที่นั่นมีหลายคนพยายามบอกว่า เบน เป็นผู้บริสุทธิ์ เรื่องนี้ทำให้ ลิบบี้ โกรธ แต่ ไรลี่ย์ ก็เกลี่ยกล่อมจนเธอยอมรื้อฟื้นคดีในความทรงจำที่ตัวเองอยากจะลืมขึ้นมาอีกครั้งในช่วงสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่คดีดังกล่าวจะหมดอายุความ ต่อมาเธอได้พบกับคนหลายคนที่เธอไม่อยากเจอ และได้พบกับความจริงหลายอย่างที่เธอไม่อยากรู้ 

บทของ DARK PLACES มีความซับซ้อนพอสมควร แต่ก็ไม่มากเท่า Gone Girl กิลเลียน ผู้เขียนยังคงนำประเด็นครอบครัวมาสอดแทรกกับคดีอาชญากรรมได้ยอดเยี่ยม การดำเนินเรื่องน่าติดตามในแง่ของการตัดสลับระหว่างอดีตกับปัจจุบัน ผู้ชมอาจสับสนบ้างในช่วงแรก หนังเก็บความลับได้ดี ขุดหลุมพลางลวงคนดูให้ติดกับ ก่อนที่จะค่อยๆเผยข้อมูลต่างๆออกมา และเฉลยความจริงคลี่คลายปมในตอนท้ายตามสูตร

ตัวหนังมีความเป็นจิตวิทยานิดๆ เน้นถ่ายทอดความรู้สึกของเหยื่อที่ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก พร้อมกับเสียดสีสังคมอันเสื่อมโทรมในชนบท การล่มสลายของสถาบันครอบครัว และช่องโหว่ของกระบวนการยุติธรรมสหรัฐฯ เสียดายที่ จีลส์ พาเควท์ เบรนเนอร์ ผู้กำกับเล่าเรื่องไม่ค่อยสนุก เขาใส่ใจกับรายละเอียดมากเกินไปหน่อย ช่วงต้นของหนังจึงดูค่อนข้างอืดอาด ไม่เข้มข้น หนังมากระชับขึ้นในช่วงครึ่งหลัง

การแสดง ชาร์ลิซ เธอรอน ไม่ค่อยเหมาะกับบท ลิบบี้ เดย์ เท่าไหร่ ส่วนตัวคิดว่าเธอเล่นแบบมีมิติเดียว ทำให้ตัวละครแบนราบ คนดูจึงมองไม่เห็นเห็นมุมอ่อนแอหรือน่าสงสารของตัวละคร ขณะที่ นิโคลัส ฮอลท์ ที่เล่นเป็น ไรลี่ย์ บุคลิกโดดเด่นจนเราอดสงสัยไม่ได้ว่าเขามีส่วนเชื่อมโยงกับคดีนี้เองรึเปล่า กระนั้นจู่ๆตัวละครนี้กลับถูกกันออกจากเรื่องซะเฉยๆ ด้าน โคลอี้ เกรซ มอเรตซ์ ที่แสดงเป็นแฟนของ เบน วัยหนุ่ม แม้จะมีฉากออกน้อยแต่เธอก็ทำให้ผู้ชมจดจำได้ไม่ยาก อีกคนคือ ไท เชอริเดน ในบท เบน วัยปัจจุบัน เขาแสดงอารมณ์ออกมาได้น่าสนใจในช่วงเวลาจำกัด

ส่วนดีที่สุดของ DARK PLACES คือพาร์ทดราม่าการเสียสละของ แม่ กับ พ่อ รวมถึงชอบที่หนังนำเสนอตัวละครที่ต่างก็พูดคำโกหกใส่กันราวกับเป็นเรื่องปกติ เหล่านี้สะท้อนสัญชาติญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ และชอบอารมณ์การปลดปล่อยตัวละครจากพันธนาการความทรงจำในช่วงท้าย หนังสื่อว่าบางทีคนอยู่ในติดคุกอาจไม่ใช่คนที่ทำความผิดเสมอไป พวกเขาอาจทำเพื่อใครบางคน ทำเพื่อตัวเองเพราะรู้อยู่แก่ใจว่ามีส่วนในความเลวร้าย ขณะเดียวกันคนที่ไม่ติดคุกก็ไม่ได้แปลว่าว่าพวกเขา ไม่ผิด หรือ ไม่ได้รับโทษ