ความในใจถึงมิสา...สู้เพื่อลูก เพราะวันนี้ของลุกมีวันเดียว

บล๊อคนี้ ขอเขียนถึงมิสาหน่อยนะคะ เป็นความในใจที่เลี้ยงมิสามาได้ครึ่งปีแล้ว....


มิสาลูกแม่

แม่เขียนบันทึกตอนนี้ตอนที่แม่เลี้ยงหนูมาได้ 7 เดือนแล้ว ผ่านอะไรมา ไม่มากก็น้อย ได้ประสบพบเจอ ได้อ่านเรื่องราวการเลี้ยงลูกของใครหลายๆคน แต่ละคน ต่างก็มีสไตล์แตกต่างกันไป...แล้วได้ย้อนกลับมาดูตัวเอง ... อยากบอกแบบ self self (แปลว่า มั่นใจลูก 555) เลยว่า...แม่ภูมิใจในตัวเองเองมากๆอ่ะลูก 555 แม่รู้สึกว่า แม่ได้ทำในสิ่งที่ดีที่สุดที่แม่(คนนี้)ทำได้ แม่ชอบ แม่ปลาบปลื้ม แม่มีความสุข กับทุกๆสิ่งที่แม่ได้ทำกับลูกมา...

งงมั้ยลูก ???

ก็แค่จะบอกว่า...เมื่อมองย้อนกลับไป แม่ไม่เสียดาย ไม่เสียใจอะไรเลย เพราะแม่ทำดีที่สุดแล้ว และได้ทำอย่างที่แม่อยากจะให้มันเป็น...ถ้าให้ย้อนกลับไปตอนลูกเกิดอีกครั้ง...แม่ก็จะเลี้ยงลูก แบบที่แม่ทำมานี่แหละ !!!


ย้อนกลับไปเมื่อตอนประมาณ 2 เดือนแรก แม่บอกตามตรง แม่รู้สึกผิดหวังกับตัวเองมากๆ แม่นอยด์ไปหมดทุกเรื่อง ทำอะไรก็ไม่มีความมั่นใจ เครียดเรื่องการให้นมแม่ด้วย สมกับเป็นแม่มือใหม่จริงๆ ตอนกลางคืน แม่นอนร้องไห้นะ เพราะว่าเครียด รู้สึกว่า ตัวเองเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง รู้สึกผิดหวังในตัวเอง

วันครบรอบแต่งงานปีที่ 3 ของแม่กับพ่อ (ลูกได้ 1 เดือนกว่าๆ) แม่เขียนอีเมลล์ไปขอโทษพ่อที่แม่ทำให้พ่อผิดหวัง เพราะพ่ออุตส่าห์เลือกแม่มาเป็นแม่ของลูก แต่แม่ก็ห่วยมากๆอ่ะ ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง....ผิดกับพ่อของลูก อุ้มลูกก็เก่งกว่าแม่ อาบน้ำให้ลูกทุกวัน ป้อนนม(ขวด)ลูก ก็เป็นหน้าที่พ่อ คือ พ่อทำได้ดีกว่าแม่เกือบหมดอ่ะ...แม่มีหน้าที่หลักอย่างเดียว คือ ให้นม(จากเต้า)กับลูก

พ่อของลูก ตอบอีเมลล์แม่มา ด้วยใจความแบบนี้...




แม่อ่านไป น้ำตาคลอไป (พ่อไม่รู้หรอกนะ ลูกอย่าไปบอก) รู้สึกว่า แม่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ...และแม่ก็ตั้งใจว่า แม่จะต้องพยายามเพื่อลูกให้มากกว่านี้...


เวลาผ่านไปอย่างเรื่อยๆ แม่เริ่มพยายามใช้เวลากับลูกให้เต็มที่ขึ้น แต่ก็ยังอดหวั่นๆทุกครั้งที่ต้องอยู่กับลูกแค่ 2 คน (เลี้ยงเดี่ยว) อ่านได้จากที่แม่มาบ่นๆในตอน "คิดถึงวันพุธ"...

จนกระทั่งเวลาตี เป๋ง ! บอกเวลาครบ 3 เดือน(กว่าๆ)...ช่วงลาคลอดจบลงแล้ว และแม่ต้องไปทำงานแล้ว...แม่ก็ยังคงเครียดๆกับเรื่องให้นมแม่อยู่..จะปั๊มนมยังไง เก็บนมยังไง วนเวียนคิดแต่นมๆๆๆเหมือนคนโรคจิต 555

และแล้วสวรรค์ก็มาโปรด....แม่เข้าเว็บๆนึง แล้วแม่ก็ไปเจอข้อความๆนึง ซึ่งแม่ถูกใจมาก นั่นก็คือ

"สู้เพื่อลูก...อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง เพราะ วันนี้ของลูกมีวันเดียว"

แม่ปิ๊งเลยลูกเอ๋ย...วันนี้ของลูกมีวันเดียว....แม่มองย้อนกลับไป 3 เดือนที่ผ่านมา มันช่างผ่านไปไวมากๆๆๆๆ 3 เดือนที่ผ่านมา แม่ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้กับลูกเลย ...ลูกเองก็โตขึ้นๆๆ มีพัฒนาการอะไรตั้งหลายอย่าง แต่ละวันของลูกก็ผ่านไป ผ่านไป...แต่แม่ก็มัวเอ๋อๆ เบลอๆ ทำตัวเป็นแม่ paranoid คนนึงอยู่...รู้สึกเลยว่า 3 เดือนผ่านมา ยังใช้เวลากับลูกไม่คุ้มค่าเลย

เหมือนฟ้ามาผ่ากลางกบาล(ศีรษะ)แม่...ตั้งแต่วันนั้น แม่ตั้งปณิธานเลยว่า จะทำเพื่อลูกให้ดีที่สุด เพราะแต่ละวันของลูกมันมีค่ามากๆ แต่ละวัน ผ่านแล้ว ผ่านเลย..ลูกตอนอายุ 3 เดือน 12 วัน ก็ไม่เหมือนลูกตอน 2 เดือน 24 วันแล้ว และก็ไม่เหมือนตอน 3 เดือน 11 วันด้วย......วันนี้ลูกยังนอนเป็นผัก พออีกวัน ลูกก็เป็นผักยิ้มได้แล้วอ่ะ....เห็นมั้ย แต่ละวันมันมีความหมายมากๆเลยนะ และเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ด้วย ผ่านแล้วผ่านเลย


และจากวันนั้น...ถึงวันนี้...วันที่แม่นั่ง(พิมพ์)บันทึกอยู่นี่ ไม่เคยมีเวลาไหนที่ไม่ทำเพื่อลูกเลย...มันฟังดูเหมือนเหนื่อยนะ แต่แม่ไม่เหนื่อย แม่กลับมีความสุขมากๆ มันเป็นความภูมิใจของแม่ ซึ่งถ้าให้แม่เขียนตั้งแต่ 3 เดือนแรก แม่คงเขียนไม่ได้ อย่างที่บอกว่า แม่ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับลุกให้ตัวเองภูมิใจเลย...แต่ ณ วันนี้ แม่มีเยอะแยะเลยลูก เริ่มตั้งแต่..


เรื่องให้นมแม่ล้วน 6 เดือนแรก


ถือเป็นความภูมิใจอันดับ 1 ของแม่ ..เพราะใครจะคิดว่า ไอ้เต้าเล็กๆ (555)ของแม่ จะมีน้ำนมให้ลูกกินได้ถึง 6 เดือนล่ะ...แต่กว่าจะได้ มันไม่ได้ง่ายเลยนะ แม่ทั้งทนเจ็บ (หัวนมแตกอ่ะลูก) ทั้งต้องอดทนเวลานมคัด (มันทรมานสุดๆลูกเอ๊ย และที่ตลก คัดนมครั้งแรก แม่คิดว่าแม่เป็นมะเร็งเต้านม 555 ทำเอาแม่กินไม่ได้นอนไม่หลับ) ตอนกลางคืนก็ต้องลุกมาปั๊มทุกคืนๆกลางดึก (จนถึงวันนี้ ยังไม่เคยมีคืนไหนที่แม่นอนเต็มตื่นเลยลูก)...นี่ยังไม่รวม เวลาในการ search หาข้อมูลต่างๆทาง internet และเวลาศึกษา อ่านหนังสือนมแม่ อบรมนมแม่ เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องเรื่องการให้นม...

แต่แล้ว ทั้งหมดทั้งมวล ก็นำมาซึ่ง การให้นมแม่ถึง 6 เดือน ได้อย่างสำเร็จสวยงาม...และจากนี้ไป แม่ก็ชิลล์ ชิลล์ (แปลว่า สบายๆ) แล้วลูก แม่ตั้งใจจะให้ลูกทานนมแม่ถึง 1 ขวบนะ ( 1 ขวบแล้ว พอก่อนนะ ขอแม่ได้นอนเต็มตื่นบ้าง แล้วก็ใส่ชุดสวยๆ บ้าง ทุกวันนี้ แม่ใส่แต่เสื้อที่เปิดนมสะดวกๆ 5555)


เรื่องเลี้ยงลูก


เมื่อมีเรื่อง อาหารการกินแล้ว ก็มาถึงเรื่องการดูแลลูกบ้าง...จากการเป็นแม่ที่กลัวการเลี้ยงเดี่ยวมากๆ 555 ตอนนี้ แม่คิดว่า แม่สามารถเลี้ยงลูกคนเดียวได้อย่างสบายๆ (พิสูจน์ได้จาก พ่อหนีพวกเราไปเซียงไฮ้ 4 วัน และแม่ได้ทำหน้าที่ทุกอย่างที่พ่อต้องทำ + หน้าที่แม่เดิมๆ แม่สามารถทำได้สบายๆ ไม่เหนื่อย ไม่เครียด และลูกก็ไม่งอแง แข็งแรง ปลอดภัยทุกอย่าง 555) ...แต่ก่อนแม่เคยคิดว่า แม่ถูก spoil นะ เพราะมีพ่อของลูกทำให้หลายๆอย่าง และมีคุณยายมาช่วยเลี้ยงด้วย ทำให้แม่ไม่เคยมั่นใจในตัวเอง (เหมือนว่า ไม่มีสถาณการณ์บังคับให้ต้องทำ) ว่าแม่เลี้ยงลูกได้...แต่พอได้ทำ ก็เลยรู้ว่า เฮ้ย จริงๆชั้นก็ทำได้นะ


การเลี้ยงดูลูกในสไตล์แม่...ซึ่งแม่คิดว่า แม่ใช้ทั้งสัญชาตญาณของความเป็นแม่ และศึกษาหาข้อมูลไปพร้อมกันด้วย แม่อ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงลูก แม่หาข้อมูลทาง internet คือ จะทำอะไรซักอย่าง ต้องหาข้อมูลอ่ะลูก เพราะแม่อยากให้ลูกได้ในสิ่งที่ "เหมาะกับลูก" ที่สุด...แม่ไม่อยากเสียใจว่า รู้งี้ ทำแบบนี้ดีกว่า เพราะบอกแล้วว่า วันนี้ของลูกมีวันเดียว แม่เลยต้องหาข้อมูลมากๆ...ทฤษฎีหลายๆอย่างต้องปรับใช้ เอามาผสมกันบ้าง ไม่ใช่แค่หยิบมาทั้งดุ้น เพราะเด็กแต่ละคนแตกต่างกันเหลือเกิน...ซึ่งเวลาที่ใช้ในการหาข้อมูล ก็เยอะอยู่นะ

ยกตัวอย่าง 1 เรื่อง คือ เรื่องการพาลูกไปว่ายน้ำ กับ Gymboree ...แม่ไม่ได้คิดอยากให้ลูกไปตามกระแส ตามแฟชั่น (ว่าต้องไป ถึงจะดี)...แต่แม่ศึกษาหาข้อมูล แม่ไปดูสถานที่ ไปคุยกับเจ้าหน้าที่ (กระเตงลูกไปด้วย) หาข้อมูลในเน็ต ถามจากเพื่อนๆ ปรึกษาหมอ ฯลฯ แล้วถึงจะเลือกว่า ลูกควรไปเรียนอะไร (ซึ่งอาจจะสรุปว่า ไม่ควรเรียนทั้ง 2 อย่างก็ได้ ตอนนี้แม่ยังไม่ได้สรุป 555)..เห็นมั้ยว่า แต่ละอย่าง ใช้เวลานะ ไม่ใช่ ตัดสินใจได้ปุ๊บปั๊บ...


เรื่องใช้เวลากับลูก


7 เดือนที่ผ่านมา ....เรายังไม่พรากจากกันเลยซักวันนะลูก...แม่ดีใจ แม่รู้สึกว่า แม่ได้ใช้เวลากับลูกอย่างเต็มที่ (เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเฉพาะเวลาแม่ไปทำงานเท่านั้นเอง ) ...แม่ได้เห็นพัฒนาการของลูกทุกๆอย่าง ไม่เคยพลาดแม้วันเดียว..แม่จดบันทึกไว้ด้วยนะ วันไหนลูกทำอะไรได้ แม่จดไว้หมด ...วันไหนคว่ำได้ วันไหนหัวเราะได้ วันไหนไปเที่ยว วันไหนแต่งตัวสวย เพลงไหนลูกชอบฟัง ของเล่นอะไรลูกชอบเล่น (แม่ถ่ายรูปด้วย) ฯลฯ...บอกแล้ว วันนี้ของลูกมีวันเดียว 5555 (กลับมา วลีเดิม)

พูดถึงพัฒนาการ...มันไม่ใช่แค่ แม่เฝ้ามอง หรือ รอคอยมันนะลูก...แต่อย่างที่บอก แม่เป็นพวกชอบหาข้อมูล...แม่ก็ไปหาข้อมูล หาวิธีต่างๆ เพื่อกระตุ้นพัฒนาการของลูกด้วย...ของเล่นอะไรเหมาะ ต้องเล่นอะไร ต้องฟังเพลงยังไง ห้ามดูทีวี....ถ้าแม่ได้อยู่กับลูก แม่จะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด เพื่อลูก...

แม่รู้ว่า คุณยาย ก็พยายามเพื่อลูกหลายอย่างมากๆ แม่เลยไม่อยากบังคับท่านมาก แม่ปล่อยให้คุณยายเลี้ยงลูกสบายๆ ท่านจะได้ไม่เหนื่อย ไม่เครียด...แต่แม่จะมา strict กับตัวแม่เอง แม่จะไม่ดูทีวี (แต่อดไม่ได้ 3 รายการอ่ะลูก คือ คันปาก ช่อง 7 แม่บ้าข่าวบันเทิง 555 กับเช้าวันเสาร์-อาทิตย์ แม่ชอบดู wherever กับ อิ่มละไมล่ะ)...แม่จะเปิดเพลง แม่จะหัดให้ลูกนั่ง ให้ลูกคลาน ปล่อยให้ลูกทำอะไรเอง ฯลฯ ก็อ่ะนะ...แม่ก็ย่อมเป็นคนที่ให้อะไรที่ดีที่สุดกับลูกอยู่แล้วล่ะ แม่คิดงี้จริงๆ



เรื่องอดหลับอดนอน


งงมั้ยลูก ??? ทำไมการอดหลับอดนอน มันกลายเป็นความภูมิใจของแม่ได้ 555 ก็แบบว่า อย่างที่บอกว่า เหมือนแม่โดน spoil มาตลอด...เลี้ยงลูกแบบสบายๆ แต่จะบอกว่า เวลานอนนี่ไม่มีใครมาช่วยแม่นะลูก...ไม่ว่าจะอดหลับอดนอนตอนลูกตื่นหิวนมกลางดึก ช่วง 2 เดือนแรก หรือ แม้ว่ามิสาจะนอนยาว แม่ก็ต้องตื่นมาปั๊มนมตอนตี 2 (ซึ่งอยากบอกว่า ทรมานมากก เพราะมันง่วงสุดๆลูก พอปั๊มเสร็จ นอนไม่หลับเป็นชม.อีกต่างหาก) หรือ ช่วงหลังๆ มิสาเริ่มตื่นมาร้องกลางดึกอีกครั้ง...บางคืน 2-3 รอบ ... ก็แม่นี่แหละ ตื่นทุกครั้ง ตื่นมานอนกอด ตื่นมาให้นม....เรียกว่า หลับคาเต้ากันไปเลย แต่ที่หลับอ่ะ แม่นะ 555 ให้ไปหลับไป ...นึกภาพตัวเองสัปงกให้นม แม่ยังขำเลยอ่ะลูก...ทำไปได้...

แม่ภูมิใจและดีใจนะ ที่ได้นอนกับลูกทุกคืน...เพราะ"วันนี้" มันมีทั้งกลางวันและกลางคืนนี่นา


อ้อ ! แต่สิ่งนึงที่แม่ทำไม่ได้หลังจาก อดหลับอดนอน คือ การตื่นเช้าตามลูก ...อันนี้ยกความดีความชอบให้พ่อของลูกนะ..พอลูกตื่น ตี 5 หรือ 6 โมงเช้าเนี่ย แม่ไม่ไหวจริงๆ ก็ได้พ่อนี่แหละ พ่อจะตื่นมารับช่วงตอนเช้าต่อ จัดการเอาลูกไปอาบน้ำ....แม่ก็จะได้ซักงีบนึง ก่อนที่จะต้องตื่นไปทำงาน


เรื่องบันทึกของลูก


มิสา...ถ้าแม่ไม่อยู่ อยากบอกลูกเลยว่า แม่มีตัวแทนของแม่อยู่หลายที่มากๆ 555 เริ่มจากบล๊อคนี้ แม่บันทึกเรื่องราวตั้งแต่ลูกอยู่ในท้อง (ทั้งหมดมี 34 ตอน เขียนไปได้ไงเนี่ย แล้วเดี๋ยวจะมีเพิ่มเติมอีกตอน 2 ตอนด้วย) จนกระทั่งลูกคลอด ไปหาหมอ พัฒนาการกี่เดือนๆ อ่านเอานะลูก...มันอาจจะดูน้อยถ้าเทียบกับแม่ๆท่านอื่นใน bloggang (ถ้าลูกอ่านของคนอื่นนะ) แต่ว่า เพื่อนๆแม่เค้ามาอ่านกัน แต่ละคนงงกันมากว่าแม่เอาเวลาไหนไปเขียน 555 แม่ก็งงตัวเอง เพราะการเขียนบล๊อคแต่ละตอน ใช้เวลามากๆๆๆ แม่ต้องเรียกว่า อดหลับอดนอน และหลังขดหลังแข็งจ้ะลูก (แต่แม่ก็ไม่พลาดการใช้เวลากับลูกนะ เพราะแม่เขียนตอนลูกหลับ คิดดู)...ลูกสามารถอ่านความลำบากในการเขียนบล๊อค จากบล๊อคตอนก่อนหน้านี้ "กว่าจะได้แต่ละบล๊อค ช่างยากเย็นเข็ญใจ" 555


นอกจากนี้ยังมี Scrapbook หลายๆเล่ม ที่แม่เตรียมให้ลูก...ทั้งเขียนบันทึก ตั้งแต่ตอนท้อง พอลูกเกิด ก็เก็บสายรัดข้อมือ เส้นผม ฯลฯ แล้วก็มาตกแต่ง แปะรูป มากมายหลายอย่าง...ลูกเก็บไว้ดูนะจ๊ะ เพราะแม่คิดว่า ตัวพิมพ์อาจจะไม่เพียงพอ..การได้เขียน ลูกจะได้เห็นลายมือพ่อกับแม่ด้วย มันดู real กว่าอ่ะ...ซึ่งแต่ละเล่มก็ใช้เวลาใช่น้อยอยู่นะ ต้องอาศัยหัวศิลปะด้วย 555 (ซึ่งแม่ไม่ค่อยมี)


แต่ทั้งหมดที่แม่ทำ ก็เพื่อลูกอีกนั่นแหละ...แม่บันทึกเรื่องราวต่างๆของลูก ไว้ให้ลูกอ่านตอนโต แม่ว่า มันเป็นความทรงจำที่ดีอ่ะ หรือแม่คิดเองเอง 555 ลูกตอบแม่หน่อยนะ ว่าลูกชอบอ่านรึป่าว 555


เรื่องรูปของลูก


ลูกเป็นเด็กที่มีรูปเยอะมากนะจ๊ะ 555 เพราะแม่ แม่ๆๆๆคนเดียว (พิมพ์แบบเคืองพ่อในใจ เช๊อะๆ) แม่บ้าถ่ายรูป 555 แต่ในขณะเดียวกันก็คือ แม่อยากบันทึกความน่ารักของลูกเอาไว้ เรียกว่า อยากได้ทุกช๊อต ทุก moment กันเลยทีเดียว...แม่อยากเก็บรูปสวยๆไว้ให้ลูกดู...ก็อีกนั่นแหละ แม่คิดจากตัวเองแม่เอง เวลาดูรูปตัวเองตอนเด็กๆ แม่ช้อบ ชอบ...แม่เลยคิดว่าลูกน่าจะชอบเหมือนกัน...แม่ก็เลย ถ่ายๆๆๆๆ (จนโดนพ่อด่าไม่เว้นแต่ละวันที่ถ่าย)...


แม่คิดจะไปซื้อกล้องดีๆ เล่นกล้องแบบมืออาชีพกะเค้าบ้าง ลูกจะได้มีรูปสวยๆ(กว่าเดิม)...แต่แม่กลัวว่า การศึกษาเรื่องการถ่ายรูป จะมาทำลายเวลาที่ได้อยู่กับลูกไป (เพราะแม่ไม่มีหัวทางนี้เลย) คิดแล้วไม่คุ้มกัน (เพราะเวลาผ่านแล้วผ่านเลย) แม่เลยขอใช้กล้องปัญญาอ่อน แล้วได้อยู่ ได้เล่นกะลูกเยอะๆแทนละกัน...และอีกอย่าง ถ้าแม่มัวแต่เป็นคนถ่าย ก็จะไม่มีรูปแม่กะลูกน่ะสิ (แค่กล้องธรรมดา แม่ก็เป็นคนถ่ายอยู่คนเดียวนี่แหละ) 555 เพราะฉะนั้น เวลาลูกดูรูปตอนเด็กๆ ก็คิดถึงภาพ ผู้หญิงคนนึง ทั้งหลอกทั้งล่อลูกสารพัด (หลักๆคือ ให้ลูกยิ้ม 555) แล้วก็ถ่ายรูปไปด้วย ถ่ายๆๆๆๆ ถ่ายมันหลายๆ shot เดี๋ยวก็ต้องมีสวยๆซัก shot 555....ยังไม่พอนะ ถ่ายเสร็จ ก็เอามาตกแต่ง ใส่กรอบ ใส่คำบรรยายสวยงาม ใช้เวลาไม่ใช่น้อยๆนะ ...เพื่อนแม่ก็ถามแม่อีกแล้ว ว่าเอาเวลาที่ไหนมาทำ

เวลาไปไหนกับลูก นอกเหนือจากกระเป๋าตังค์ และโทรศัพท์มือถือที่แม่พกประจำแล้ว แม่ก็ต้องพกกล้องไปด้วยล่ะ เพื่อจะได้ถ่ายรูปลูก เผื่อเวลามี shot น่ารักๆ แม่ก็จะถ่ายรูปเก็บไว้ ถือเป็นการบันทึกไปในตัวด้วย (จริงๆแล้ว ทุกอย่างยังลืมได้ แต่กล้อง ลืมไม่ได้ !!)


เรื่องแต่งตัวลูก (เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็เป็นปัจจัย 4 นะ 555)

อันนี้ความสุขของแม่ล้วนๆ (ตังค์แม่ด้วย...ขอพ่อโดนด่า 555)...ก็แม่อยากให้ลูกของแม่น่ารักนี่นา อิอิ...มิสารู้มั้ย ลูกมีชุดสวยๆเต็มเลยนะ ดูจากรูปเอาได้...แล้วเวลาแม่ลงรูปสวยๆของลูก (ใน FB ของแม่) ...เพื่อนๆแม่ก็จะเข้ามาชมกันใหญ่ว่าลูกน่ารัก 555 แม่ภูมิใจ แม่ปลาบปลื้มมม 555 แม่ดีใจที่ได้ลูกสาวนะ แต่งตัวให้ลูกนี่มันสนุกที่สุด มีความสุข อิอิ...แม่ไม่รู้ว่าโตขึ้น ลูกจะชอบแต่งตัวรึป่าวนะ (พ่อคงไม่อยากให้ชอบหรอก) แต่ก็อยากให้ได้เชื้อแม่ไปนิดๆก็ยังดี 555


ถ้าลูกอยากเห็น collection ส่วนตัวของลูก...ก็ดูรูปเอานะจ๊ะ แม่ถ่ายไว้เยอะมากกก 555 แม่ตั้งใจ ประดิดประดอยมากเลยนะ นอกจากจะหาชุดน่ารักๆแล้ว ยังต้องมีที่คาดผม ,หมวก หรือ แว่นกันแดดน่ารักๆมาประกอบด้วย แม่มีความสุขมาก เวลาได้ matching ชุดของลูกกับเครื่องประดับต่างๆ 555 ซึ่งต่อไป ก็ต้องมีถุงเท้า และรองเท้าอีก..อืมม แค่คิดก็สนุกแล้ว 555


เล่นเน็ตเพื่อลูก


จากทั้งหมดที่แม่พูดมา สรุปได้ว่า เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตแม่ แม่มอบให้กับลูกนะ...อยู่บ้าน แม่ก็เลี้ยงลูก...หรือ ถ้าให้คนอื่นเลี้ยงลูก แม่ก็บอกได้อย่างมั่นใจว่า แม่กำลังทำอย่างอื่นเพื่อลูก แม่อาจจะเล่นเน็ต ...แต่ก็ confirm ได้เลยว่า เล่นเน็ตเพื่อลูก...เพราะการเข้าเน็ต 90% ของแม่ คือ เขียนบล๊อคและจัดรูป + หาข้อมูลเรื่องต่างๆเกี่ยวกับเด็กๆ + ช๊อปปิ้งของให้ลูก 5555 เพราะอย่างที่ลูกอ่านมาแล้วทั้งหมดนั่นแหละ ทุกกิจกรรม มันทำบนโลกแห่ง internet จ้ะ

ที่เหลืออีก 10% ของการเล่นเน็ต คือ เล่น FB ทักทายเพื่อนๆ เช็คเมลล์ และหาที่พักสวยๆไปเที่ยว 555....ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ 80% ของการเล่นเน็ต แม่หาแต่ที่เที่ยวลูก เข้ารีวิวนู่นนี่นั่นเป็นว่าเล่น...แต่เดี๋ยวนี้ แทบไม่ได้เข้าเลย กลายเป็นมาหาข้อมูลต่างๆเพื่อลูกแทน


ตอนนี้แม่ยังพูดได้ไม่เต็มปากว่าเวลาทั้งหมด แม่ทุ่มเทให้ลูก เพราะแม่ยังต้องไปทำงานอยู่ วันจันทร์-ศุกร์ 8 โมงเช้า จนถึงกลับบ้าน 6 โมงเย็น แม่ไม่ได้อยู่กับลูก (แต่ในเวลางาน แม่ก็มีเบียดบัง เข้าเน็ต เพื่อหาข้อมูล+ช๊อปปิ้งบ้างเล็กน้อย 555)...แม่ก็ได้แต่เฝ้ารอวันที่ฝันเป็นจริง คือ ได้อยู่กับลูกเต็มเวลา...แม่รอคอยวันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ หวังว่ามันจะไม่นานเกินรอนะจ๊ะ


ที่เขียน(พิมพ์)มาทั้งหมด เป็นเรื่องที่แม่ภูมิใจนะ...แต่แม่ก็ยังมีบางเรื่อง ที่รู้ว่าตัวเองยังทำได้ไม่ดี หรืออีกอย่างก็คือ ยังไม่ค่อยได้ทำ นั่นก็คือ


เรื่องอาหารเสริม


แม่มีความตั้งใจในเรื่องการทำอาหารเสริมให้ลูกมากๆ แม่หาข้อมูลเยอะมากก แต่หลักๆก็คือ แม่จะ follow คำแนะนำของหมอประจำตัวลูก คือ เริ่มอาหารเสริมหลัง 6 เดือน คุณยายบอกว่าให้แม่ตื่นเช้ามาทำอาหารให้ลูกเอง (ส่วนคุณยาย ทำอาหารเช้าให้แม่กับพ่อ) ซึ่งแม่ก็ยินดี....แต่ๆๆๆ ด้วยความที่อยู่ดีๆ ลูกก็มาตื่นกลางดึกคืนละ 3-4 รอบซะงั้น...ทำเอาแม่สลบเหมือด ไม่มีแรงที่จะตื่นเช้าได้ สุดท้าย ก็เลยกลายเป็นคุณยายที่ต้องเตรียมอาหารเช้าให้ทุกๆคน รวมทั้งลูก 555 เห็นมันว่า คุณยายเป็น super grandma จริงๆนะ

แต่โชคดีที่คุณยายเองก็เป็นคุณยายสมัยใหม่ วันที่แม่ไปพบหมอเด็กของลูกเรื่องอาหารเสริม แม่ก็พาคุณยายไปด้วย ซื้อหนังสือที่หมอแนะนำให้คุณยายอ่าน และคุณยายเอง ก็หาข้อมูลใน internet เก่งอย่าบอกใคร เพราะฉะนั้น แนวทางการให้อาหารเสริมของคุณยาย จึงค่อนข้างไปในทางที่แม่ต้องการ (ตามตำรา 555) เพราะงั้นแม่ก็หมดห่วงไป ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกันว่าต้องให้นู่นนี่นั่น ตอนเดือนนั้นเดือนนี้...

สรุปว่า แม่ยังไม่ค่อยทำอาหารให้ลูกเองเลยอ่ะ แต่แม่อ้างว่า ลูกตื่นกลางคืนบ่อยเหลือเกิน จนแม่ตื่นเช้าไม่ไหว 555 และแม่ก็ทำงานเต็มเวลาวันจ.-ศ. ด้วย ทำให้แม่ไม่ได้ป้อนข้าวลูกเองเลย ...มื้อเช้าแม่ก็ป้อนไม่ทัน ต้องไปทำงานก่อน มื้อบ่าย แม่ก็ไม่อยู่ (ทำได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์)...แต่ถ้าลูกนอนกลางคืนได้นานเหมือนเดิมเมื่อไร่ แม่จะพยายามตื่นมาทำให้ลูกนะ อิอิ


จม.ถึงลูกฉบับนี้ เขียนไปเขียนมา ทำไมมันยาวหยั่งงี้ไม่รู้...เอาเป็นว่า แม่แค่อยากจะบอกลูกว่า แม่จะเลี้ยงดูลูกให้ดีที่สุด เท่าที่แม่จะทำได้นะ ... แม่จะพยายามทำทุกวันเพื่อลูกให้ดีที่สุด...เพราะ วันนี้ของลูก มีวันเดียวจ้ะ

Create Date : 06 สิงหาคม 2553 Last Update : 14 สิงหาคม 2553 17:25:31 น. Counter : 2171 Pageviews.		6 comments
Share Tweet