|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หินน้ำมันในโคลน...มีพี่สาวเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วเรา
เฮ้อ...
วันนี้อยู่ในโหมดย้อนกลับมาดูสิ่งที่ตัวเองทำไว้ในเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมานี้ค่ะ เออแฮะ เรามาบ่นๆๆๆ บ้าๆๆๆๆ ในนี้เยอะเหมือนกันแฮะ จากที่เคยเก็บทุกเรื่องไว้ในใจมาโดยตลอด ใครจะง้างปากยังไงก็ไม่มีเสียละที่จะรู้ความของเรา ดูกันง่ายๆ เลยนะ แม้แต่พ่อแม่เรายังไม่บอกเล้ย แล้วใครจะมารู้ จริงไหม? (ยกเว้นใครคนนั้นไปขโมยไดอารี่เรามาอ่านอ่ะนะ)
ฮา...นึกถึงเรื่องที่ต้องบอกพ่อแม่แล้วก็ขำตัวเองจริงๆ คนปกติแล้วถ้าได้เกียรติบัตรอะไรมาก็ต้องเอามาให้พ่อแม่ดู เอาใส่กรอบไว้ใช่ปะ แต่เราน่ะหรอ เหอะๆ ไม่ค่อยเอาให้ใครดูหรอก ได้มาก็ยัดๆ ใส่แฟ้มไว้ จบ ไม่มีอะไรมาก จนมีอยู่ครั้งนึง แม่กับอาจารย์มาเจอกัน ได้นั่งคุย(นินทา) เรื่องของเรากัน อ.ก็ชม(ด้วยมารยาท555+ ที่แท้อ.แค่หาเรื่องคุยนั่นเอง) ว่าเราได้รางวัลนั่นมา ได้ตังค์ด้วยนะ แม่เราก็งงดิ ก็เราไม่เคยบอกนี่นา พอแม่กลับมาบ้านเราก็โดนซักฟอกใหญ่เลย ไหนๆ เกียรติบัตร (คุณแม่ที่เคารพ : ทำไมมันเลอะอย่างนี้หา ยับยู่ยี่เหมือนเศษกระดาษ ; ลูกสาวที่แสนดี : ก็หนูยัดๆ ไว้นี่นา) แล้วได้รางวัลอะไรมา เห็นว่าได้เงินด้วยหรอ (หนูใช้ไปหมดตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะแม่ แหะๆ) แล้วแม่ก็ตบท้ายด้วยคำว่า "มีเรื่องอะไรไม่เคยบอกเลยนะ"
แหะๆ แม่จ๋า ก็ลูกเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญนี่นา ถ้าหนูไปต่อยกับเพื่อนก็ว่าไปอย่าง จริงปะ
ซึ่งมันก็เป็นธรรมดา... ที่เรื่องทุกข์ใจของเราตอนนี้ไม่ได้รับการถ่ายทอดให้ใครฟัง นอกจากในบล็อกนี้ ซึ่งก็ขอโทษคนที่ผ่านเข้ามาอ่านในนี้ไว้ด้วยนะคะ ที่อาจทำให้รู้สึกแย่ๆ ตามเราไปด้วย
แต่...มันไม่ธรรมดาแล้วอ่ะ เราได้ไปเล่าเรื่องแย่ๆ เรื่องหนึ่งฉบับกระจ่างให้พี่คนหนึ่งใน msn ฟัง พี่คนนั้น...เป็นนักเขียนด้วย แล้วก็อยู่ในบล็อกแก็งด้วย เราไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เราเล่าให้พี่เค้าฟัง ว่าไปก็เคยคุยกันไม่กี่ครั้งเองนะ อาจเป็นเพราะตอนนั้น เราคงถึงจุดๆ หนึ่งที่มันไม่ไหวแล้ว ต้องหาใครสักคนที่ไว้ใจและวางใจได้ ซึ่งเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เราไว้ใจพี่เขา ทำไมเราไม่เลือกเล่าให้พ่อแม่ฟัง? เพื่อนๆ ล่ะ? พี่ๆ น้องๆ ล่ะ? โอ๊ย! เราไม่รู้เลยจริงๆ
ได้คุยกับพี่เค้า พี่เค้าก็ให้คำแนะนำมา ให้กำลังใจมา บอกเราว่าอย่าไปคิดมาก พี่เค้าเหมือนมาจิ้มลูกโป่งความเครียดของเราให้แตกอ่ะ เออแฮะ เราโง่เครียดอยู่ตั้งนานนี่หว่า ว่าทำไมช่วงนี้หนักๆ หัว เขางอกยาวแล้วนั่นเอง 555+
อยากบอกว่าสบายใจขึ้นเยอะมากๆๆๆๆ เลย วันต่อมาเจอพี่เค้าอีก ขออนุญาตนับพี่เค้าเป็นพี่สาวตัวเองเลยค่ะ 555+ ไม่ค่อยเลยนะเรา
เชื่อแล้วค่ะ ว่าในเวลาที่เราแย่ๆ ก็มีเรื่องดีๆ ที่สวยงามเกิดขึ้นมาได้ เพียงเราเปิดใจ แค่นั้นก็จะเห็นอะไรๆ ที่สวยงามขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะพี่สาว ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

ปิดท้ายด้วยภาพน่ารักๆ จากฟอร์เวิร์ดเมลที่พี่สาวคนนั้นเคยส่งมาให้ค่ะ หนูให้พี่สาวเป็นแมวน้อยน่ารักที่ช่วยขึ้นมาหักความเครียดที่งอกออกมาจากหัวหมาอย่างหนูก็แล้วกันค่ะ
Create Date : 30 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2550 18:55:51 น. |
|
17 comments
|
Counter : 1027 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kawa วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:16:32 น. |
|
|
|
โดย: กายแก้ว วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:44:31 น. |
|
|
|
โดย: fafa ฟ้าคร่า IP: 124.120.114.97 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:18:38 น. |
|
|
|
โดย: ดอมเองน้า IP: 203.154.51.75 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:24:27 น. |
|
|
|
โดย: ขอให้มีความสุข IP: 218.223.183.167 วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:7:17:43 น. |
|
|
|
โดย: sasano_bori วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:55:55 น. |
|
|
|
โดย: K-modjung วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:28:41 น. |
|
|
|
โดย: kleddao (kleddao ) วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:26:54 น. |
|
|
|
โดย: Aiko (Yushi ) วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:32:32 น. |
|
|
|
โดย: bookmark วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:21:08 น. |
|
|
|
โดย: ทาสบอย วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:11:01:24 น. |
|
|
|
โดย: goodpeople วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:21:44:07 น. |
|
|
|
โดย: สันดานเสีย วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:11:12:42 น. |
|
|
|
โดย: poivang วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:14:35:12 น. |
|
|
|
|
|
|
Emo น้องลิง
Emo หัวหอม
Emo เหลืองดุ๊กดิ๊ก
|
|
|
|
| |
|
|
มิตรภาพที่สวยงามสามารถเกิดขึ้นได้ในโลกไซเบอร์เสมอค่ะ
ยินดีด้วยกับมิตรภาพใหม่ ๆ นะคะ