Bloggang.com : ศศิกัณห์ : เมื่อเม็ดเลือดขาวทำสงครามกับเชื้อไวรัส

เมื่อเม็ดเลือดขาวทำสงครามกับเชื้อไวรัส

ตอนนี้เราได้รับมรดกตกทอดจากเพื่อนมาอย่างหนึ่ง นั่นคือ "เชื้อไวรัส" นั่นเอง

ก็พอดีว่าเพื่อนเราในห้องเป็นหวัด เจ็บคอมาก แล้วเรานั่งติดกับเค้าเลย สี่ห้าวันแรกเราก็ไม่เป็นอะไร แต่เพื่อนเราอีกคนที่อยู่หอเดียวกันกับเพื่อนคนนี้ (แต่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนะ) ดันติดหวัดไปแทน คนนี้เป็นหนักกว่าคนแรก เราเลยไปเยี่ยมเค้าที่หอตอนเช้าวันอาทิตย์ก่อนจะไปเรียน แล้วก็ไปเรียนพิเศษถึงเที่ยงพวกเพื่อนๆ ก็มารอชวนไปเส้งโหด้วยกันทั้งแก็ง เราก็เลยไป อยู่กันจนถึงบ่ายสามก็ซื้อส้มตำเอย ข้าวเหนียวเอย ไก่ย่างเอยมากินกันที่หอของเพื่อนนั่นแหละ กินเสร็จเราก็กลับบ้านไปอย่างสุขีสโมสร

พอตกค่ำ เอ๊ะ! ทำไมปวดขาขึ้นมาอีกแล้ว ช่วงนี้ไม่ค่อยปวดนี่ สงสัยเดินมากไปมันเลยกลับมามั้ง ก็นอนไปโดยที่มีไข้นิดหน่อย วันจันทร์ไปโรงเรียนก็ลัลล้าสบายดี แต่พอกลับบ้านมาตอนเย็นนี่สิ เริ่มมีอาการ มันเหนื่อยมาก เพลียมากๆ เลย ไม่อยากทำอะไรสักอย่าง ก็เลยอาบน้ำกินข้าว แล้วรีบๆ ทำการบ้านจะได้รีบเข้านอน ก็หลับไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันอังคารก็ยังเหนื่อยยังเพลียอยู่อีก คือมันก็แค่นั้น นิดหน่อยมากๆ แต่คืนนั้นน่ะสิ หลับเป็นตายเลยอ่ะ ตื่นขึ้นมากลางดึกรู้เลยว่าตัวเองเป็นไข้เพราะที่นอนร้อนมาก ก็ต้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่แล้วหลับต่อไป

รุ่งเช้าวันพุธก็อาบน้ำไปโรงเรียนปกติ แต่อาการไม่ปกติแล้ว คือเพลียมากๆ ไม่อยากพูดจาอะไรกับใครเลย นั่งหลับอย่างเดียว แต่ไม่ได้หลับหรอก แค่หลับตาน่ะเพราะไม่อยากมองอะไรเลย มันรู้สึกเหนื่อยมาก เพื่อนก็บอกว่าจะเอายามั้ย เท่านั้นแหละหายง่วงเลย ไม่ต้องเลยยาน่ะ ไม่เอา ไม่หลับแล้ว แต่พอเพื่อนมาแตะตัวเท่านั้นแหละมันชักมือกลับแทบไม่ทัน เพื่อนบอกว่าเราตัวร้อนมาก ไปเอายาเหอะ เราก็ไม่เอาคำเดียวเลย ไม่ถูกกับยา เดี๋ยวก็กลับบ้านแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่า เพื่อนมันเห็นดื้อมาก สู้เราไม่ไหวเลยยอมแพ้แต่ก็ไม่วายรุมกำชับว่ากลับบ้านแล้วต้องรีบทานยานะ โอเค เราก็อืมๆ ไป

แล้วเราก็ลากสังขารกลับบ้าน ถึงบ้านห้าโมงกว่าๆ ก็สลบเหมือดเลย นอนทั้งชุดนักเรียนเลยโดยหวังว่าตื่นมามันจะหาย ตื่นมาตอน 6 โมงเช้าของอีกวัน รู้มั้ยเป็นไง แกนโลกเอียงเลย ลุกนั่งไม่ได้เลย ต้องนอนลูกเดียว พี่สาวก็เอาพารามาให้เม็ดนึง น้าก็ชวนไปหาหมอแต่เราก็บอกว่าไม่เป็นอะไรมากหรอก แล้วทุกคนในบ้านจึงออกไปทำงาน
ตื่นมาอีกทีสิบโมง ลุกได้แล้วแต่แกนโลกยังเอียงอยู่ดี ยืนได้แป๊บเดียวก็ต้องนั่ง ทรมานมาก อาการที่เจอวันนั้นคือ
- เวียนหัวมากๆ
- กลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้เพราะขมมาก
- กินน้ำเปล่าไม่ได้เพราะขมอีกนั่นแหละ ต้องชงไมโลกับน้ำอุ่นกินแทนน้ำเปล่า
- กินข้าวไม่ได้เลย โจ๊กก็กินไม่ได้ กินได้อย่างเดียว "ไมโล"
คิดดูดิ ต้องจิบไมโลตลอดเวลาเพราะน้ำลายขมอ่ะ สุดยอดป่ะ เป็นอย่างนี้ทั้งวันเลย จนตอนเย็นก็หลับตั้งแต่ 5 โมงเช่นเดิม แต่มันหลับๆ ตื่นๆ น่ะ

รุ่งเช้าวันพฤหัสไม่เวียนหัวแล้วก็อาบน้ำไปโรงเรียนดีกว่าเพราะวันนี้ไหว้ครูและเลือกตั้งสภานักเรียน เราต้องไปคุมหน่วยเลือกตั้ง ไปถึงเจอหน้าเพื่อน เพื่อนทักว่าซูบมากเลย วันเดียวแกผอมลงมากเลยนะ เราก็เฮ้ย! จริงอะ ไปถามคนอื่นๆ เค้าก็บอกว่าใช่ แก้มหายไปเลย เราก็ไปชั่งน้ำหนักดู โอ้แม่เจ้า วันเดียวหายไปสองกิโล เรารู้ว่าเราเป็นหนักมาก แต่นี่มันตะลึง สองกิโลเชียวนะที่หายไป ก็คงสมอยู่แหละเพราะวันอังคาร-พุธเรากินข้าวไม่ได้เลย วันนี้ก็กินข้าวไม่ลงอีกเช่นเคย แต่เปลี่ยนจากไมโลมาเป็นน้ำชาแทน มันหวานมากๆ เลย ก็ดี อย่างน้อยก็มีกลูโคสเข้าร่างกาย จะได้ไม่เป็นลมล่ะว้า วันนั้นทั้งตะโกนคุมเด็ก(นรก) ที่แย่งกันเข้ามาเลือกตั้ง เค้ามีคูหาละคน น้องๆ เค้าเข้ามาคูหาละ 6 คน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกจนต้องไปตามอาจารย์มาช่วยนั่นแหละถึงเอาอยู่ ชุลมุนมากเลยวันนั้น แถมต้องนั่งทำรายงานฟิสิกส์กับเพื่อนต่ออีกจนถึง 6 โมงเย็น เหนื่อยมากจริงๆ วันนั้น กลับบ้านไปนอนสลบอีกเหมือนเคย

แต่พอตื่นเช้าขึ้นมาเท่านั้นแหละค่ะ หายแล้ว ไม่เวียนหัว ไม่ตัวร้อน มีปากยังขมนิดหน่อยเอง ดีใจมากเพราะกินข้าวได้แล้ว แต่ยังกินเผ็ดไม่ได้อยู่ดีเพราะกินเผ็ดแล้วจะขมมาก สรุปแล้วไม่น่าเชื่อเลยว่าต้องทำงานให้เหนื่อยมากๆ ถึจะหายป่วย และอีกอย่าง... ป่วยห้าวัน กินพาราเม็ดเดียว อิอิ หมอหรอ ไม่ต้อง 555+ ไม่ถูกกันอย่างแรง แค่ได้ยินคำนี้ก็เตรียมจะกราบสวัสดีงามๆ แล้วขอตัวก่อนนะคะหมออย่างเร็วแล้ว ป่วยเองหายเองได้ค่ะ ยากับหมอไม่ต้องลำบากเพื่อเรานะคะ เกรงใจ

Create Date : 17 มิถุนายน 2550

Last Update : 17 มิถุนายน 2550 19:20:52 น.

15 comments

Counter : 539 Pageviews.

เจ๊จะบอกว่าเจ๊อึด.........ว่างั้นเหอะ

.
.
.
.
.ว่าแต่เจ๊อึดหรือเจ๊ขี้เหนียวค่ายากันแน่หว่า......
หุหุ

โดย: สันดานเสีย

วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:19:51:35 น.

อึดครับ

อึด

โดย: Mr.ใหม่_01

วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:21:23:51 น.

โดย: เสี่ยวเหลียงจือ

วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:21:41:16 น.

555+ ใช่ค่ะ อึดค่ะอึด แต่ไม่ได้ขี้เหนียวค่ายาน้า แค่ไม่ต้องการมันก็แค่นั้น เห็นแล้วแทนที่จะหายป่วยมันจะกลายเป็นหายไปจากโลกนี้แทนน่ะสิ อี๋ ยามันขมจะตายไป ใครจะกลืนไปได้ลงคอล่ะ