โฮ้ คิดมากกว่าเราอีกนะเธอนี่

อย่างเธอเขาไม่เรียกเลว เรียกชั่วหรอก
อย่าไปว่าตัวเองอย่างง๊านนน
ชีวิตยังหน่อมแน้มอยู่เลย ยังมีอะไรสดใสรอคอยอยู่อีกเยอะ

เรียนก็เก่งดี ดีแล้ว ท่าทางจะหัวดี

ยินดีที่ได้รู้จักนะ

ฟังน้องพูดแล้วดูท่าจะคิดมากจริงๆคะ เรื่องการเรียน น้องอย่าวิตกเกินไปนะคะ เพราะจะยิ่งทำให้เราทำไม่ได้ ช่วงใกล้สอบขอให้คิดว่าทำเต็มที่ก็พอคะ (จากประสบการณ์ของพี่ที่ย่ำแย่พอกับน้อง แถมหนักกว่าน้องอีก)
ก็ขอให้น้องตั้งจายเรียน และสู้ๆกับการสอบนะคะ
พี่พร้อมเป็นกำลังใจให้นะคะ

เรียนไปก็ปวดหัว..

มีปั๋วดีก่าส์

เจ๊จะเครียดไรมากว้า
บางทีนะเว้ยไอ้ที่เรียนๆมาอ่ะ....หาตังได้ไม่กี่บาท
มีประโยชน์ได้ไม่เท่าที่ตั้งใจไว้อ่ะ

พี่สาวกรูนะเฟ้ย
เรียนจบตั้งป.โทอ่ะ
แม่งเสรือกมาทำงานอื่นที่ไม่เกี่ยวกะที่แมร่งเรียนมาเลยอ่ะรวยหน้าตาเฉย
แถมเสรือกมีปั๋วรวยอีกตะหากอ่ะดูแมร่งเดะ

ตอนนี้กินเจอยู่เฟ้ยไม่ว่างอัพบล็อค...มีไรมะ

แล้วผิดมากป่ะวะ
ที่เกิดมาหน้าเด็กอ่ะ

อายุจะต่างกันซักเท่าไหร่เชียว
อย่าเอาหน้าเอาอายุมาคุยกันดิว้า....
เอาหัวใจความคิดความรู้สึกมาคุยกันดีก่า
เชื่อกรูเดะ



แล้วจะเห็นอะไรๆต่ออะไรอีกตึมเรยยยย....

อ่านแล้วเครียดจังเลย...... เราว่าบางครั้งปล่อยมันไปบ้างก็ดีนะ... มีความสุขแบบตัวเอง อย่าไปเครียด ขาดทุนชีวิต.... คนเราเกิดมาเพื่อมีความสุขค่ะ อะไรที่ทำให้ตัวเองทุกข์ก็ปลอดมันออกบางน้า

แอบสนับสนุนคุณสันดานเสียด้วย... เราเรียนตั้งโทเหมือนกัน..... สุดท้ายก็แต่งงาน... ทุกวันนี้ได้เงินจากคุณสามีมากกว่าคนที่จบป.เอก อีก... ชีวิตเป็นอะไรที่ไม่แน่นอน มีหลายตัวแปร ลองมองหานะอะไรที่เข้ามาทุกอย่างเป็นโอกาสให้เราได้ บางทีเครียดไปก็เท่านั้น คิดไปแทบบ้า แต่สุดท้ายไม่มีอะไรที่เราทำลงไปอยู่ในความคิดเลยด้วยซ้ำ.... อืม คิดแล้วก็ขาดทุน

ยังไงพี่เป็นกำลังใจให้น้องเมย์เสมอน้า..... สู้ๆ จ้า

Ninniko : ขอบคุณมากค่ะ เราไม่เครียดแล้วล่ะ ฮี่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ

นรานินี : แหะๆ แค่อารมณ์บางชั่ววูบน่ะค่ะ นิดหน่อย เนี่ย กินๆ นอนๆ คืนเดียวก็หายแล้วค่ะ เครียดแป๊บเดียวหรอกค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ นะคะ

สันดานเสีย : เจ๊ขอบใจนายมากเลยอ่ะ ขอบใจจริงๆ อ่านของนายแล้วหายเครียดเลย เนี่ย เมื่อคืนนอนตั้งแต่สองทุ่มกว่า ตื่นหกโมง นอน 9 ชม. ตื่นมาหายเลยแหละ นั่งดูการ์ตูนสบายใจเฉิบอยู่เนี่ย 555+
ชิ! อัพบล็อกเมื่อไหร่มาบอกด้วยละกัน ไม่ทวงแล้วก็ได้
แล้วก็แค่ถามอายุเอง ไม่ต้องดุนักก็ได้ ถามเฉยๆ แค่อยากรู้น่ะ ส่วนจะเรียกอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าหรอก ขอให้ได้บุญจากการกินเจเยอะๆ นะ เจ๊ไม่ได้กินเจหรอก
หน้าเด็ก? กล้าพูดเนอะ

พี่นุช(เขียนงี้รึเปล่า?) thangthai_ladypink : ขอบคุณจริงๆ ค่ะ หนูไม่ได้เครียดแล้ว เมื่อคืนล่อช็อกโกแลต ไอศครีมไปซะเยอะ นอนก็เยอะ ตื่นมาหายเลย เนี่ย วันนี้ว่าจะไปลัลล้าดูหนังต่อด้วย แล้วค่อยกลับมาดูซีดี The Lord of the ring & Harry Potter ทุกภาคให้จบเลย เอาให้ตาแฉะเลยล่ะค่ะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ นะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ตอนนี้หายแล้ว อิอิ

ป.ล. นี่เป็นแค่อารมณ์บางชั่ววูบนะคะ ขอโทษด้วยหากใครหลงเข้ามาอ่านเรื่องแย่ๆ นี้แล้วเครียดแทน ขอโทษจริงๆ ค่ะ อันที่จริงเราไม่ได้เป็นคนเครียดนะ ง่ายๆ สบายๆ แหละ ติงต๊องด้วยนิดหน่อย แต่เป๋อ เปิ่น บ้าบิ่นมากๆ 555+

มาอีกที ขอกรี้ดหน่อยค่ะ เพื่อนเราติดวิศวะโยธา SIIT แล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ

แอบอ่านบล๊อก แล้วแอบเอาใจช่วยน้องยังไงบอกไม่ถูกคับ 555+

แบบว่าคุณน้องเรียกตัวเองว่าชั่วว่าเลว นี่ก็แปลว่า น้องยังรู้สึกไม่ต่อต้านระบบนะ
คือไงๆ ก็เข้าใจและรู้ตัวรู้สึกไม่ดี กับการไม่ได้ทำตามระบบ

และพอดูจากการที่น้องยังเรียนได้เกรด(สูง) อีกตะหาก ก็รับผิดชอบดีออกนะ
บางทีอาจจะเพราะระบบย่อยๆ ในสังคมโรงเรียนนั้น ไม่ค่อยเข้ากันพอดี
ถ้าลองแอบตั้งคำถามกับระบบดูบ้างสิ ว่ามันจะดีกว่านี้ได้อีกไหม

เจ๊ๆๆๆ

มีอะไรมาระบายให้ฟังอ่ะ
มีอีเจ๊คนนึงในบล็อคเนี่ย
แมร่งเข้ามาเมนท์ด่ากรูทู้กกกวันเลยอ่ะ
เมนท์แบบโดนแบนด้วยอ่ะดิ
ต้องมานั่งอ่านแล้วลบออกทุกทีเลยอ่ะ


น่าเบื่อว่ะเนอะ....
เลยจะมาถามเจ๊ดูว่า
ที่คุยๆกันมาเนี่ย
เคยไปทำไรให้โกรธถึงกะต้องด่าพ่อล่อแม่ป่าววะเจ๊

กรูล่ะเบื่ออีพวกแม่งเจงๆ
เนอะเจ๊เนอะ

สวัสดีค่ะ ...

บล๊อกสวยจังค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าคิดมากค่ะ

พี่อ่านแล้วอึ้ง เกรดเท่าพี่ตอนสมัยเรียนมัธยมปลายเลยอ่ะ ก็คล้ายๆกันเล้ยเมย์ อยู่ห้องอื่นพี่ก็ได้เลยไม่เคยเกินอันดับ 15 แต่พอย้ายห้องตอนม.ปลาย พี่ก็ได้ที่ 28 จาก 33 คน เป็นตัวเลขอัปยศมากๆ ถึงเกรดจะสามกว่าก็เหอะ


แต่มันดีอย่างตรงที่ทำให้พี่เลิกคิดว่าตัวเองเรียนดีนะ ยอมรับว่าสมัยก่อนเคยคิดทะนงตัวเองหน่อยๆ แต่พอมาเจอห้องใหม่เข้าไปนี่ เดี้ยงสนิท พี่ยอมเป็นหางราชสีห์อ่ะค่ะสำหรับเรื่องการเรียน ^^


คิดไปก็เท่านั้นค่ะ แค่เรารู้ว่าเราทำเต็มที่ เท่านี้ก็พอแล้ว แต่ถ้าเมื่อใดที่เราคิดว่าเรายังทำไม่เต็มที่ ก็พยายามมันต่อไป วันก่อนพี่เพิ่งคุยกับพี่ป.เอกที่เรียนคาบเดียวกัน พี่เขาก็เสียวว่าจะตก image processing พี่ก็บอกพี่เขาไปว่า หากพี่ทำเต็มที่ พี่ไม่ตกหรอก พี่เขาก็ยอมรับว่า เขาทำเต็มที่แล้ว อะไรจะเกิดขึ้นก็ช่างเถอะ



พี่ว่าเมย์คิดดีกว่า จะมางานหนังสือวันไหน อิอิ แล้วพี่จะเมล์ไปหานะคะ

พีพี : ขอบคุณมากนะคะที่เอาใจช่วย ไม่กล้าตั้งคำถามกับระบบน่ะค่ะ แบบว่ารู้สึกว่าตัวเราเองไม่ดี และก็เกเรเรียนด้วย เลยไม่กล้าวิจารณ์อะไรให้เสียหาย ไม่รู้สิคะ เท่าๆ ที่เรียนมา เจออ.ดีๆ ก็เยอะนะ แต่ที่แย่ๆ นี่พยายามไม่สนใจค่ะ วุฒิภาวะเราคงไม่มากพอ พูดไปก็หาว่าลามปามผู้ใหญ่ (กับบางท่านพูดแล้วเกรดตกฮวบเลย) แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดเสียทีเดียว บางท่านก็รับฟังดีค่ะ ไม่กล้าใช้ความคิดตัวเองเป็นบรรทัดฐาน และไม่กล้าเหมารวมทั้งระบบใหญ่ค่ะ เพราะเรายังพอมองเห็นสิ่งดีๆ บ้าง (แม้ว่าบางทีจะเป็นจุดเล็กๆ ก็ตามที หึหึ)

ตรงนี้นอกเรื่อง สปอยสักนิดนะ ใส่อารมณ์ดิบล้วนๆ เลยล่ะ - คือว่านะ เราว่าอาจารย์ปัจจุบันนะ เราเรียกอาจารย์ ไหว้สาได้ไม่เต็มปากเต็มใจเลย บางคนสักแต่สอนๆๆๆ ไปพอจบคาบ ทำตามหน้าที่เท่านั้น พอแค่ให้ได้รับเงินเดือน ให้พ้นๆ จบๆ หน้าที่ไปก็เท่านั้น ไปสอนจริงๆ ดีๆ โน่น ที่เรียนพิเศษแน่ะ จ่ายอีกหลายพัน แถมบางครั้งมีการบอกข้อสอบ บอกโค้ดเฉลยข้อสอบกันล่วงหน้าอีกแน่ะ เข้าห้องสอบก็กาๆ ได้เลยโดยไม่ต้องอ่านโจทย์ จริงๆ นะ แบบว่าใครเรียนพิเศษก็ได้เต็มเลยอ่ะ แต่เราไม่เคยหลวมตัวไปเรียนหรอกนะ เอาตังค์ค่าเรียนพิเศษวิชาเดียวคอร์สเดียวไปซื้อหนังสือได้ครบทุกวิชาแน่ะ นั่งอ่านเองเมื่อมีอารมณ์ก็ได้ ชิ!
แต่ก็ไม่ใช่อ.ทุกคนจะเป็นอย่างนั้นนะ อ.ท่านที่ดีก็เจอมาเยอะ บางท่านเป็น"ครู"อย่างแท้จริง เราก็นับถือ จดจำและก็ไม่ลืมหรอก ยังคงคิดถึงเสมอๆ ยิ่งเจออ.บางท่านที่...เอิ่ม...พูดไงดีอ่ะ คือว่ามันสอนเชิงธุรกิจน่ะ ยิ่งทำให้คิดถึงเข้าไปใหญ่
อ้อ...เคยเรียนพิเศษอยู่คอร์สนึงนะ เรียน Da'vance ของอ.ปิง สอนดีมากๆ ค่ะ แม้ว่าจะเป็นวิดีโอก็เถอะ เลยเข้าใจแล้วว่าทำไมเด็กๆ หลายคนถึงเรียนที่สถาบันกวดวิชากันน่ะ เพราะได้"อะไร"มากกว่าที่ได้จากรร.นั่นเอง

นายเก่ง สันดานเสีย : ไม่เคยนะ ที่คุยๆ กันนายก็ไม่เห็นมีไรนิ เจ๊รับได้อ่ะ ตลกๆ ขำๆ เจ๊ไม่ซีเรียสนะ แต่นายคุยกับคนอื่นเจ๊ไม่รู้นา แต่เจ๊แนะให้นายน่ะเพลาๆ เบาๆ หยวนๆ ลดเลเวลลงบ้างก็ได้นะ ต่างคนต่างความคิดต่างความรู้สึก บางคนรับได้ บางคนรับไม่ได้ก็แตกต่างกันไป อย่าคิดไรมากเลย

ทิวาจรดราตรี : ขอบคุณมากค่ะ อิอิ ตอนนี้ไม่เครียดแย้วววว

พี่โณ ไกลนั้น : โฮะๆ พี่โณขา หนูก็ยอมรับว่าหนูทะนงตัวค่ะ ว่าข้าแน่ ข้าเก่ง แต่ก็มาตกม้าตายเพราะความขี้เกียจนี่ล่ะค่ะ ขี้เกียจเข้ามากๆ ก็โง่เลย มีฮึดขึ้นมาบ้างบางเวลาพอให้เพื่อนฝูงตกใจเล่นนิดหน่อย อิอิ แต่สุดท้ายก็ลงหลุมอยู่ดี

เรื่งหัวหมาหางราชสีห์นี่หนูอยากเป็นหัวหมาต่อไปนะ เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะเมื่อก่อนน่ะ หนูก็คิดว่าเป็นหางราชสีห์ดีกว่านั่นแหละ เลยดันตัวเองขึ้นมา แต่พอเป็นแล้ว เหมือนตัวเองไร้ค่าไงไม่รู้ อยู่ไปไม่ได้สร้างประโยชน์ให้ใคร (หามิตรแท้ๆ จริงใจก็ยาก) นอกจากไล่แมลงไปวันๆ แต่การเป็นหัวหมาน่ะ เราทำประโยชน์ได้หลายอย่างนะ แม้เราจะไม่ดีเด่อะไรเท่าราชสีห์ แต่เราก็สามารถเป็นร่มเงาให้ใครหลายคนได้มาพึ่งพึง (แบบม.ต้นเนี่ยถ้าหนูไม่ทำการบ้านมาเนี่ยอาจตายยกห้องเลยล่ะ แต่พอม.ปลายเนี่ย หึหึ อย่าไปพูดถึงมันเล้ย กลับด้านจากขาวเป็นดำเลยเชียวล่ะ) เหมือนว่าภูมิใจตัวหนูเองว่ามีค่าที่ทำประโยชน์ให้คนอื่นได้ เราผลัก เราดันให้หมาของเราสูงขึ้น ดีขึ้นได้นะ ไม่รู้สิ ตอนนี้หนูคิดงี้นะ(แต่การเรียนหนูก็กลับดันตัวเองไปอยู่ส่วนหางราชสีห์อ่ะ ใครๆ ก็อยากเข้าม.ดังๆ ดีๆ ทั้งนั้นนี่นา)

แต่การเป็นหางราชสีห์ก็ดีนะ เราเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้มาปรับใช้กับหัวหมาของเราได้เยอะเลยล่ะ ฮี่ๆ

แต่สักวัน...ความคิดหนูอาจเปลี่ยนไปก็ได้...ใครจะรู้ จริงไหม?

ส่วนงานหนังสือ ฮี่ๆ พี่โณไปกี่โมงอ้ะ หนูไปวันเสาร์ที่ 27 ราวๆ เที่ยงจนถึงเย็นๆ เลย อาจไปถึงงานราวๆ บ่ายโมงค่ะ ขอล็อกคิวเพื่อนไว้แล้ว (ไม่ใช่ทำไมหรอก เพื่อนหนูมันจะช้อปปิ้งกันน่ะ) เพราะว่าหนูสอบ smart-I วันอาทิตย์ไง แล้วก็ต้องกลับบ้านเย็นนั้นเลย วันจันทร์เปิดเรียนแล้ว เศร้า

โอเค งั้นเจอกันวันเสาร์ที่ 27 นะคะ พี่ก็อยากเจอเราเหมือนกันจ้า


ขยายความคิดส่วนตัวหน่อยละกัน ที่พี่อยากจะเป็นหางราชสีห์สำหรับเรื่องเรียนเพราะว่า มันจะทำให้พี่รู้สึกได้เลยว่าเราคือน้ำที่ยังไม่เต็มแก้ว ตราบใดที่เราเจอคนเก่งกว่า เราก็ยังรักจะเรียนรู้ต่อไปเรื่อยๆ พี่หมดความทระนงตัวตั้งแต่เรียนตอนม.ปลายนี่แหละ เขาว่ากันว่าห้องที่พี่อยู่เป็นห้องคิง ตอนแรกที่เข้ามาอยู่ก็รู้สึกโง่กว่าเพื่อนทุกคนในห้องแล้วนะ เพราะพี่สอบตกภาษาอังกฤษทุกที 5555 ตลกตัวเองหน่อยๆ ตรงที่เวลาเดินผ่านห้องคณิตศาสตร์ จะมีชื่อติดในฐานะ Top ของระดับ แต่พอผ่านห้องภาษาทีไร แทบเอาปี๊บคลุมหัว เพราะจะมีชื่อติดในฐานะต้องมาสอบซ่อม ชีวิตมันก็ฮาๆอย่างนี้แหละ พี่ถือว่ากำไรนะ เพราะเกิดมาเคยสอบตกด้วย ได้เรียนรู้รสชาติของคนที่เรียนเก่ง และเรียนไม่เก่งควบคู่กันไป ดีกว่าที่เรารู้รสชาติอะไรอย่างเดียว


แต่สุดท้ายนะ ความเก่งของคนไม่ได้ช่วยอะไร ถ้าเขาไม่มีน้ำใจอ่ะ ตรงนี้สำคัญมากๆ เพราะหลายครั้งที่คนเรียนเก่ง มันเก่งเกินไป เก่งจนพูดไม่รู้เรื่อง และบางทีเห็นแก่ตัวอ่ะ


ดังนั้น อย่าไปยึดกับเกรดมากเลยเมย์ เพราะเวลาจบไป ทำงานไป เชื่อไหมว่า เขาจะดูประสบการณ์มากกว่า หัวหน้าพี่มักเล่าประจำว่าตัวเองเรียนจบมหาวิทยาลัยด้วยเกรด 2.07 (เล่นเอาพี่ไม่กล้าถามต่อเรื่องนี้เลยอ่ะ) แต่พี่เขาก็ไม่เคยทุกข์ร้อน แถมเวลาทำงาน พี่เขาหัวไวกว่าพี่มากๆเลยอ่ะ ประมาณว่าฟังรอบเดียว เข้าใจทุกอย่าง ในขณะที่พี่จบมาเกรดสามกว่า ฟังตั้งนานกว่าจะเข้าใจ อาจจะเพราะเราคิดอะไรมากไปก็ได้ (กลายเป็นซะงั้น)


กลับไปกินน้ำบีทรูท(มันเป็นน้ำที่อร่อยมากมาย บ้านพี่ติดงอมแงมทั้งบ้านเลยอ่ะ) แล้วเขียนโปรแกรมส่งงานอาจารย์ต่อดีกว่า บ๊ายบายจ้า วันเสาร์หน้า ถ้าโปรเจคพี่ไม่มีปัญหา จะได้เจอกันนะคะ

พี่โณ : อืมมม นะ มันก็ใช่อย่างที่พี่โณว่าจริงๆ นั่นแหละค่ะ รสชาติชีวิตจริงๆ ความเก่งก็ไม่ได้เป็นตัวกำหนดอะไรนี่เนอะ โอเค ยอมรับว่าเขาอาจได้เปรียบในแง่ของเกรดที่ออกมาสวยๆ แต่ว่าการทำงานนะ...เอิ่ม...555+ หนูก็เคยเห็นตัวอย่างจากหลายๆ คนรอบข้างแหละ

ไม่รู้สิ อันที่จริงหนูไม่เคยเครียดกับเกรดเลยนะ สงสัยโดนกรอกหูมั้ง เจอหน้าคนที่เค้าเครียดเรื่องเกรดเค้าแต่ละทีเนี่ย คำถามาเลย เกรดเท่าไหร่? จะเอนท์คณะไหน? อ่านหนังสือรึยัง? ฉัน(คนที่ถาม)ยังอ่านไม่จบครบทุกวิชาเลย เกรดฉันน้อย(3.5 up) บ่นๆๆๆๆ จบก็ปัดก้นไป ก็ตัดสายเราทิ้งซะงั้น เฮ้อ... หลังๆ เลยปิดเครื่อง อยู่บ้านลูกเดียว ใครมีธุระสำคัญก็โทรเข้าเบอร์บ้านละกันว่างั้นเหอะ หุหุ

ป.ล. จะได้เจอกันจริงๆ เร้อ เขินง่ะ ไม่กล้าทักหรอก กิกิ

ง่า เสียใจอ่ะ กาซิกๆๆ ทำไมไม่ทักกันอ้ะ T___T

โอ๋ๆๆๆๆ ถ้าหนูจำหน้าพี่โณได้ + เจอพี่โณ + กล้าพอ(จะพยายาม) หนูจะทักนะคะ

สู้ๆนะค่ะ

goodpeople มาเยี่ยมจ้า ไม่ได้มาเยี่ยมนานมากๆ ไม่รู้จำกันได้หรือเปล่า

goodday and takecare ka

กุ๊กไก่ (kaijunk) : ขอบคุณมากๆ ค่ะ

goodpeople : แหม ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันนะคะ

เรื่องหัวหมากับหางราชสีห์นี่ มันเป็นมานานแล้ว หากสนใจ ลองค้นหาคำนี้ดูนะในเน็ตมีหลายที่ ให้ข้อคิดดี ๆ ทั้งนั้นนะ (คนเรามักจะเลือก รร.ดัง มหาลัยดัง เลยอยากให้อ่านเรื่องแบบนี้ในเน็ตกัน)

อ้อ..ลืมไป ขอชมว่า เขียนได้ดีมาก หากฝึกดีดี มีสิทธ์เป็นนักเขียนดังได้

คุณหางจิ้งจก : ฮา ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ความสามารถไม่ถึง
ส่วนเรื่องหัวหมาหางราชสีห์นี่ หึหึ มันก็มีทั้งข้อดีข้อเสียน่ะค่ะ นานาจิตตัง แล้วแต่ความคิดของแต่ละคนและแต่ละอารมณ์ แต่ละสถานการณ์ค่ะ