Journey without destination is a successful journey.
Group Blog
 
<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
15 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
บ้านของเรา

...เหนื่อย...


บางครั้งเราก็รู้สึกเหนื่อย

...รู้สึกผิดที่มาไกลถึงที่นี่

ทิ้งน้อง ทิ้งแม่ ไว้สองคนที่บ้าน

มานี่คนเดียว... เห็นแก่ตัวไปไหมนะ?


ชีวิต...มีแต่เรื่องเหนื่อยใจ เรื่องวุ่นวาย

ปัญหาต่างๆ ถาโถมเข้ามาจนจะรับไม่ไหวแล้วนะ

...ปล่อยให้แม่เหนื่อยอยู่คนเดียว...

ใช่ มาอยู่ที่นี่ ปัญหาบางอย่างไม่ได้รับโดยตรง บางคนอาจคิดว่าเราไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่รับรู้ ไม่ได้รับผลกระทบ ไม่คิด ไม่เครียด

แต่อยู่ที่นี่เครียดยิ่งกว่าตอนที่ได้ร่วมรับรู้แบบเมื่อก่อนตอนอยู่ที่บ้านเสียอีก... รับรู้แต่ทำอะไรไม่ได้ จัดการ ช่วยเหลืออะไรใครไม่ได้เลย

...ไร้ค่าเนอะ




...จะกลับบ้าน...

จะกลับไปบ้านในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้


รู้สึกแปลกๆ...


เมื่อก่อน... ถ้ากลับบ้าน ก็คือกลับไปเจอพ่อ แม่ น้อง และแม๊กับโก๊อีกบ้านหนึ่ง

แต่ตอนนี้... กลับไป ที่บ้านไม่ได้มีแค่ครอบครัวของเราอีกแล้ว มีน้า มีน้องๆ มีป้าอยู่ด้วย

...แต่ไม่มีพ่อให้เจออีกแล้ว


..."บ้านเรา" มีแค่สี่คนไม่ใช่หรอ?...

บ้านเรามีแค่พ่อ แม่ เรา มิ้นท์ เท่านั้นไม่ใช่หรอ


รู้ดีอยู่แล้วว่ากลับไปแล้วบ้านไม่เหมือนเดิม

...กลัวที่จะกลับบ้าน... ผิดไหม?


ใช่ ที่ว่าคนอื่นที่มาอยู่ที่บ้านนั้นเขาหวังดี เขามาอยู่เป็นเพื่อนแม่กับน้อง

แต่เข้าใจไหม คำว่า "บ้าน" ก็คือ "บ้าน"

"บ้าน" ที่แม้บางครั้งไม่อบอุ่นนัก แต่นั่นก็คือ "บ้านเรา"

"บ้าน" ที่ควรจะไม่มีใครมาเพิ่มเติม นอกจาก "ครอบครัวของเรา"

ถึงแม้จะไม่มีพ่อแล้ว แต่ก็ยังอยากให้บ้านเป็นอย่างเดิม ไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลง "บ้านของเรา"

พวกเขาไม่ได้ตั้งใจมาเปลี่ยนแปลงหรอก เรารู้ดี

กลัวว่าถ้ากลับไป "ใจ" จะ "เจ็บ" กับความเปลี่ยนแปลง

เจ็บ...จนทำให้แม่รับรู้ จนทำให้แม่ไม่สบายใจ

ไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยกับเรามากไปกว่านี้อีกแล้ว



คนเรา...ต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงใช่ไหม?

คนเรา...ไม่ควรฝังตัวกับอดีตใช่ไหม?

คนเรา...ไม่ควรจมอยู่กับความเจ็บปวดใช่ไหม?

คนเรา...ต้องยอมรับการสูญเสียใช่ไหม?

คนเรา...ต้องยอมรับความจริงใช่ไหม?


ยอมรับ...

ยังทำใจยอมรับไม่ได้ ทั้งเรื่อง "บ้าน" ที่เปลี่ยนไป

...และเรื่องพ่อ...ที่จากไป



หวังว่าเราจะไม่อ่อนแอเมื่อต้องกลับไปเจอกับ "บ้านของเรา" ที่เปลี่ยนไปนะ

...อย่าให้แม่ต้องเหนื่อยเพราะเราอีกเลย...


Create Date : 15 กันยายน 2551
Last Update : 15 กันยายน 2551 1:17:21 น. 1 comments
Counter : 636 Pageviews.

 
อ่า ตอนแรกจะชวนไปร่วมสนุกชิงหนังสือ แต่พอเข้ามา ได้อ่านไดอารี่ในบล็อคหน้านี้เข้าเลยไม่กล้าชวนเลย

เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อว่า...แม้วันนี้บาดแผลของความเจ็บปวดจะยังไม่ทุเลา แต่อีกไม่นาน เราจะต้องข้ามผ่านมันไปได้ และเราจะได้เรียนรู้อะไรอีกมากจากความเจ็บปวดในวันนี้ค่ะ


โดย: อุรัสยา วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:8:50:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ศศิกัณห์
Location :
เชียงราย Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




may ค่ะ


===HOME SWEET HOME===


I don't have a wall but I've just be a wall.




Artemis หรือ Diana...เทพีแห่งจันทรา
Emo น้องลิง
Emo หัวหอม
Emo เหลืองดุ๊กดิ๊ก
X
X
X
Friends' blogs
[Add ศศิกัณห์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.