Bloggang.com : ศศิกัณห์ : เพื่อน...สิ่งที่ฉุดรั้งเราขึ้นมาจากหลุมดำ

เพื่อน...สิ่งที่ฉุดรั้งเราขึ้นมาจากหลุมดำ

ช่วงเวลาหลายสัปดาห์ก่อนหน้านี้ เหมือนชีวิตเราตกอยู่ในหลุมดำยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกว่ามันทั้งมืดมน ทั้งเหงา โดดเดี่ยวและเหนื่อยมากๆ

แต่เวลาก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มันยังคงเดินต่อไปอย่างเที่ยงตรง และความคิดของเราก็เดินตามเวลาด้วยเช่นกัน หลายวันที่นิ่งเงียบ จมอยู่กับปัญหา ทัให้เรารู้สึกแย่มากๆ ไม่มีความสุขเลย สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน เจอปัญหาเสีย 5 วัน เหนื่อยนะ ที่ต้องคอยควบคุมตัวเองไม่ให้แสดงอาการใดๆ ออกมา ไม่ว่าจะโกรธ หงุดหงิด หรือเสียใจก็ต้องไม่ให้ใครเห็นและสัมผัสได้ เหนื่อยจริงๆ

แต่พอมันถึงจุดๆ หนึ่งที่ความทุกข์เริ่มอิ่มตัวจนกลายเป็นความเคยชิน เรากลับฉุกคิดได้ว่า 'นี่เราเป็นอะไรไปวะ เราไม่ได้เป็นอย่างนี้นี่นา เราคือคนที่มีแต่ความสุขนี่หว่า' 555+ เราต้องมีความสุข

เรื่องแรก...ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ นอกจากต้องใช้ความเข้าใจ ความนิ่งแบบที่เขาเรียกว่า 'สงบสยบความเคลื่อนไหว' ประคับประคองกันไปให้ดีที่สุด เพราะในปัญหานั้นยังคงมีสิ่งที่เรียกว่า 'รักแท้' อยู่มากมายเหลือเกิน

เรื่องอื่นๆ...ต้องแก้ที่ตัวเราเอง จะต้องพยายามทำให้ดีที่สุด

เรื่องสุดท้าย...ต้องใช้ใจแก้ปัญหาอย่างมาก เราต้องยอมรับและปล่อยวางให้ได้ ยังมีคนจริงใจอีกมากมายที่อยู่เคียงข้างเรา...คนที่รู้จักนิสัยและยอมรับในความเป็นตัวเราได้...คนที่รู้ว่าเราขี้เกียจอย่างรุนแรงและห่างไกลกับหนังสือเรียนมากๆ...คนที่คอยบังอาจารย์ให้ทุกคาบทุกวันในห้องเรียนเพราะเราอ่านการ์ตูนใต้โต๊ะเสมอ...คนที่ไม่เคยทำหน้าบูดเวลาคะแนนสอบเราออกมาสวนทางกับความน่าจะเป็นที่ควรจะตกเสียมากกว่า...คนที่พร้อมจะสนับสนุนเราไม่ว่าเราจะเลือกสิ่งที่ชอบหรือสิ่งที่ดีโดยไม่มีการเหน็บแนมและดูถูก...คนที่จะค้านและดึงเราออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเราเลือกสิ่งผิดๆ...คนที่คบเราที่เราคือเรา และใช้ความดีของกันและกันเป็นสายสัมพันธ์สานกันอย่างแน่นแฟ้น ไม่ใช่คบกับเราเพราะคนอื่นบอกว่าเราเป็นคนดี...คนที่ยืนเคียงข้างเราเสมอ คอยแบ่งปันทุกข์สุขร่วมกัน แต่ก็เว้นช่องว่างไว้ไม่ให้อึดอัดจนเกินไป เพราะเราต่างก็เคารพความเป็นส่วนตัวในบางเรื่องของกันและกันเสมอ...คนที่ทำให้เรายิ้มได้แม้ในเวลาที่เราเจอเรื่องร้ายๆ จนแทบร้องไห้ ไม่ใช่คอยย้ำปัญหานั้นให้เราเครียดเข้าไปอีก...ทั้งหมดนั้นรวมเป็นสิ่งเดียวคือ...เพื่อน

เพื่อนคือสิ่งที่ฉุดรั้งเราขึ้นมาจากหลุมดำในครั้งนี้จริงๆ เรารู้สึกดีขึ้นทันทีที่ได้กลับไปหาเพื่อนสนิทที่คุ้นเคยอีกครั้ง เริ่มต้นด้วยความบังเอิญรู้ว่าฝ้ายจะไปดู Harry Potter กับใหม่ เราเลยขอไปด้วย ซึ่งก็ทำให้เรารู้ว่าดีแล้วที่ตัดสินใจยกเลิกแพลนที่จะไปดูตั้งแต่วันแรกที่หนังเข้า เพราะถ้ายังเป็นเช่นนั้นอยู่ เราคงเหมือนเสียตังค์เปล่าแน่ๆ คงไม่มีความสุขเลย ต่อมาก็โทรหาเมย์ นงลักษณ์ และคนอื่นๆ แค่คุยไร้สาระกันก็โล่งมาก สบายใจมากเลย และคำที่เมย์บอกว่าคิดถึงเป็นคำที่ทำให้เรารู้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยวสักหน่อย แค่เราคิดไปเองก็เท่านั้น เรายังมีเพื่อนรักอยู่มากมายนี่นา รักนะเพื่อนๆ จ๊วบๆๆๆๆๆ

จากนั้นเราก็เริ่มสร้างความสุขให้กับตัวเองด้วยการโทรไปเมาท์กับเพื่อนรักทั้งหลายอย่างกะพ่อเป็นเจ้าของกสท. เวลาว่างก็มักหายลงมาโดยไม่บอกใครเพื่อไปแหย่โก๋ บี ฯลฯ ที่เรียนอยู่คนละห้องกันให้พวกมันด่าเล่นซะงั้น พักเที่ยงก็ออกไปแกล้งตีอิ๋วที่ระเบียง(อยู่คนละห้องเรียนแต่ห้องติดกัน) พออ.มาก็ค่อยกลับเข้าห้องเรียนโดยที่เราแขนบวมชาไปหมดแต่อิ๋วกลับมีแค่รอยแดงนิดหน่อย(ก็แน่ล่ะสิ น้ำหนักห่างกันตั้งเกือบ 20 โลแน่ะ) เฮ้อ...แค่อย่าไปใส่ใจ มันก็สบายใจขึ้นเยอะเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ต่อไปนี้เราต้องเป็นตัวของตัวเองให้สุดๆ จะต้องไม่เครียด ไม่คิดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว เราต้องแยกแยะให้ได้ว่าสิ่งไหนควรค่าที่จะแคร์ สิ่งไหนไม่ควรแคร์ก็ไม่ต้องไปแคร์มัน ยังมีคนที่เราต้องแคร์อยู่อีกมาก เราต้องตัดบางสิ่งออกไปบ้าง แบกไว้หมดทุกเรื่องไม่ได้หรอกจริงไหม?

เรื่องดีใจ : เมย์บอกว่าจะลงมาจากนครพนมช่วงปิดเทอมนี้ แล้วจะมาบ้านเราทุกวันเลย เพราะ...จะให้เราติวเอนท์ให้ทุกวิชาเลย ไม่รู้จะกอดคอกันเอนท์ติดหรือกอดคอกันตกกันแน่แหละเมย์จ๋า แต่ยังไงมันก็ต้องมีความสุขอย่างแน่นอนที่ได้กลับมารวมฝูงกันอีกครั้ง 555+

ป.ล. อยากบอกว่า...รักเพื่อนแท้ทุกคนเลยนะ ไม่มีใครที่จะมาแทนที่พวกเธอได้อีกแล้ว ไม่มีเลยจริงๆ รักนะโว้ยยยยย

...ตัวเราเติบโตขึ้นอีกขั้นหนึ่งแล้วสินะ...

Create Date : 28 กรกฎาคม 2550

Last Update : 4 สิงหาคม 2550 12:45:43 น.

8 comments

Counter : 656 Pageviews.

แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดยาว เข้าพรรษานี้นะค่ะ

โดย: Aiko (Yushi

) วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:30:07 น.

เพื่อนมีคุณค่าเสมอค่ะ

ดีใจด้วยค่ะ ที่ออกจากหลุมดำ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:32:39 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม ช่วงนี้อาจจะห่างหายไปบ้าง คงไม่ลืมกันนะ ว่าง ๆ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมหน่อยอิงที่ blog นะคะ ทุก comment คือกำลังใจให้แก่กันเสมอ แวะมาทักทายอีกนะคะ หยุดติดต่อกันหลายวัน พักผ่อนและเที่ยวให้สนุก อย่าลืม ไปทำบุญกันด้วยนะคะ ***

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:10:54 น.

ความสุขอยู่ใกล้ๆ ตัวนี้เองเนอะ

โดย: กายแก้ว

วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:40:36 น.

ปัญหาทำให้คนเราโตขึ้นได้จริงๆนะคะ ตัดสินใจให้ถูกก็พอ
เคยมีปัญหาเรื่องเพื่อนเหมือนกัน ถ้าคำขอโทษช่วยอะไรไม่ได้ ก็คงได้แต่ปล่อยวางค่ะ

ฝันดีนะคะ....

โดย: Rabbit Sunflower

วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:23:16:36 น.

ขอให้มีความสุขทุกทุกวันนะ เป็นกำลังใจให้ละกัน

โดย: เหมือนเดิม (paris bale

) วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:48:49 น.

แวะมาทักทายคะ

ขอให้เจอสิ่งดีๆ ทุกวันน้า

โดย: thangthai_ladypink

วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:19:03 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจด้วยนะคะ ที่ออกจากหลุมดำมาสู่โลกอันสดใสได้แล้ว ฟ้าหลังฝนสดใสดีมั้ยเอ่ย อย่าเพิ่งท้อนะคะ สิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามา เป็นบททดสอบให้จิตใจเราเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ ให้ความดีในจิตใจ เอาชนะความชั่วและอยู่อย่างมีความสุขนะคะ

โดย: Too Optimistic

วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:09:10 น.